Συμβαίνει για καλό...

Ιδιαίτερη κίνηση. Γεμάτη από ποδόσφαιρο. Εναρμονισμένη με τις επιταγές της εποχής, αλλά και με την διαχρονική επιθυμία προσέγγισης αυτού που κωδικοποιημένα περιγράφουμε ως «ισπανικό» μοντέλο. Ένας ακόμη τεχνοκράτης με κυβικά La Liga. Ένας ακόμη κύριος, που έρχεται με κατορθώματα και που σίγουρα τον περιμένουν και άλλα, όταν θα αποφασίσει κάποια στιγμή να μας αποχαιρετήσει. Ή πιο σωστά να τον αποχαιρετήσουμε καθώς αυτές οι σχέσεις ολοκληρώνονται πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Εν τω μεταξύ ο μηχανισμός του Ολυμπιακού θα ρουφά σαν «σφουγγάρι». Γνώσεις, ιδέες, εφαρμογές. Όσα θα κουβαλήσει στις αποσκευές του, ο Μάριο Αρμάντο Ουσίγιος. Ο Αργεντινός που εδώ και μερικές ώρες είναι επίσημα στο οργανόγραμμα των πρωταθλητών. Δεν φέρνει τον επόμενο... Ίσκο, ούτε θα δείξει στο αεροδρόμιο την ατζέντα με τις «άκρες» του στα κορυφαία κλαμπ. Προκρίθηκε ως επαγγελματίας, που έχει αποδείξει ότι ξέρει την λύση της πιο δύσκολης εξίσωσης: Τακτοποιημένα οικονομικά, επίτευξη στόχων. Και οι στόχοι των Ερυθρόλευκων είναι υψηλοί. Θέλουν να διατηρήσουν την εγχώρια κυριαρχία τους. Να επιστρέψουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Να δυναμώσουν το ρόστερ του. Να προχωρήσουν ένα βήμα ακόμη την προσπάθεια ανάδειξης ποδοσφαιριστών από τα τμήματα υποδομής.

Φυσικά συζητάμε για την ίδια ομάδα που σήμερα 11 ημέρες πριν από την προετοιμασία δεν έχει ακόμη τον επόμενο προπονητή της. Που τα συρτάρια της είναι γεμάτα με 40+ συμβόλαια αλλά που την ίδια στιγμή νιώθει την ανάγκη για τουλάχιστον 5-6 μεταγραφές πρώτης γραμμής. Που είναι βέβαιο ότι ένα ακόμη καλοκαίρι θα ανακατέψει την τράπουλα του ρόστερ σε διψήφιο επίπεδο. Και για όλα αυτά προέκυψε όμως, ο νέος αθλητικός διευθυντής. Διότι αν ο Φρανσουά Μοντέστο είχε τελειώσει τη δουλειά με τους Γάλλους πριν από έναν μήνα και ο προγραμματισμός είχε «τρέξει», τώρα πιθανότατα δεν θα κάναμε αυτή τη συζήτηση. Ούτε ο ρόλος του Κορσικανού θα περιορίζονταν. Καμιά φορά όμως, κάποια πράγματα απλά συμβαίνουν. Και μπορεί να είναι και για καλό.

Όπως συμβαίνει και αυτή η χαρακτηριστική καθυστέρηση στον πάγκο. Σίριαλ έγινε. Εδώ που έφτασε το πράγμα όμως δεν έχουν σημασία οι «εντυπώσεις». Ας έρθει σε μια εβδομάδα ο επόμενος. Αρκεί να είναι κάποιος που αξίζει τον κόπο η αναμονή. Κάποιος «συμβατός» με όσα προαναφέρθηκαν. Ο Ολυμπιακός πέρσι άλλαξε πέντε προπονητές, πληρώνοντας την στάση του Μάρκο Σίλβα, αλλά και τη βιασύνη της επιλογής του Βίκτορ. Δεν έχει λόγο να κάνει και φέτος το ίδιο λάθος. Ρισκάρει με την αναμονή, θα ρισκάρει περισσότερο όμως αν ανακοινώσει την Δευτέρα έναν προπονητή για τον οποίο δεν θα είναι σίγουρος ότι έχει το «πακέτο» για να πετύχει. Η περίπτωση του Ουσίγιος δείχνει τον δρόμο...