Απλός θεατής

Η προσπάθεια διαχωρισμού του αθλητισμού από την πολιτική ανέκαθεν εμπεριείχε υποκρισία αίσχιστου βαθμού διότι η ιστορία έχει αποδείξει ότι πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία τα οποία ένωναν τις ανάγκες τους. Δεν είναι απλά μια σταθερή σύνδεση, αλλά επιδίωξη σε βαθμό αυτοσκοπού και από τις δύο πλευρές.

Ο αθλητισμός ζητούσε τη βοήθεια της… πολιτικής όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες και οι πολιτικοί πάντα πρόσφεραν χείρα βοηθάς γιατί έχουν τα δικά τους οφέλη. Τα ψηφουλάκια να πέφτουν και με μια ευεργετική τροπολογία δεν χάλασε και ο κόσμος. Έτσι διασώθηκε εξάλλου η πλειοψηφία των μεγάλων και εμπορικών ελληνικών ομάδων. Είτε με απευθείας τροπολογίες για τα χρέη τους, είτε με ευεργετικές διατάξεις για τους ιδιοκτήτες τους. Αυτό γίνεται εδώ και δεκαετίες.

Μοναδικές Στοιχηματικές Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις & Η Καλύτερη Εξυπηρέτηση (21+)!

Αυτό το κατεστημένο δεν θα αλλάξει ποτέ γιατί δεν θέλουμε να αλλάξει. Τους τελευταίους μήνες αποδείχθηκε ότι ζει και βασιλεύει. Ακόμη και ο άθεος ζητά τη βοήθεια της Παναγιάς σε μια δύσκολη στιγμή. Επειδή δεν ξέρουν πότε θα χρειαστούν τους πολιτικούς που είναι αποτελεσματικοί στο εμπόριο ελπίδας, γι’ αυτό – αναλόγως των περιστάσεων – διατηρείται τη σχέση του τζακιού. Ούτε πολύ κοντά αλλά ούτε πολύ μακριά. Αυτή είναι η πάγια τακτική των παραγόντων των ελληνικών ομάδων. Μόνο που όταν το παιχνίδι ξεφεύγει από τα αθλητικά όρια και μεταφέρεται στην πολιτική τότε χάνεται ο έλεγχος όλης της κατάστασης.

Όπως δηλαδή συμβαίνει εδώ και τουλάχιστον 3-4 εβδομάδες. Οι στενές σχέσεις του Ιβάν Σαββίδη με την Κυβέρνηση και οι δηλώσεις αλληλοϋποστήριξης είναι το σταθερό θέμα συζήτησης στη Θεσσαλονίκη. Είναι προφανές ότι έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης για τις δύο ισχυρές πολιτικές παρατάξεις στην Ελλάδα. Η συγκυβέρνηση φροντίζει να τις διαφημίζει γιατί αντιλαμβάνεται τη δύναμη που έχει ο ΠΑΟΚ στο ευρύ φάσμα της Βόρειας Ελλάδας και θέλει να την αντλήσει στις επόμενες εκλογές. Η δε αντιπολίτευση τις καταγγέλλει με προφανή στόχο να κερδίσει τις υπόλοιπες οπαδικές μάζες κι έχοντας να διαχειριστεί το δικό της κακό παρελθόν. Επί της ουσίας και οι δύο πολιτικές δυνάμεις εφαρμόζουν πατροπαράδοτες τακτικές οι οποίες έφεραν την Ελλάδα στο σημερινό έσχατο σημείο.

Αυτοί που βρέθηκαν σε δύσκολη θέση είναι οι βουλευτές Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί; Διότι δεν καταψήφισαν την τροπολογία για τη ΣΕΚΑΠ όπως προέβλεπε η κεντρική εντολή και μερικοί εξ’ αυτών δεν θα μπορούσαν να το κάνουν από τη στιγμή που είναι σταθεροί στις σουίτες της Τούμπας. Από την άλλη, δεν ενδίδουν στην πίεση που δέχονται από τους ψηφοφόρους τους για να διαχωρίσουν τις θέσεις τους από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην κόντρα που έχει ξεσπάσει με τον Ιβάν Σαββίδη. Κι έτσι επέλεξαν τον δρόμο της σιωπής…

Θα αναρωτηθείτε, τι σχέση έχουν τα παραπάνω με τον Άρη; Κι όμως. Στην εξίσωση έχει μπει και ο Άρης που διανύει την χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Με εξαίρεση το τμήμα μπάσκετ που κρατάει τη σημαία ως ένα υποφερτό υψόμετρο, τα υπόλοιπα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο γιατί πέρα από τα δύο ομαδικά αθλήματα θα πρέπει να κανείς να συνυπολογίσει και την παταγώδη αποτυχία του ΑΣ.

Πρόσφατα σημειώθηκε ότι είναι απαραίτητη η σύσταση μιας επιτροπής η οποία θα λειτουργήσει με γνώμονα τη διασφάλιση των συμφερόντων του Άρη με απώτερο σκοπό τη διενέργεια επαφών με πολιτικό κόσμο της χώρας. Πρόταση η οποία συνιστά και παραδοχή για την έλλειψη εμπιστοσύνης στα πρόσωπα των υπαρχόντων. Κι αυτή η πρόταση προφανώς και φωτογραφίζει τον ηγέτη του ποδοσφαιρικού τμήματος, Θόδωρο Καρυπίδη.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ουδέποτε πίστεψα στη χρησιμότητα των επιτροπών. Όταν ακούω για επιτροπές, το μυαλό ταξιδεύει στις γενικές συνελεύσεις του Άρη όπου επειδή δεν έβγαζαν άκρη – γιατί κανείς δεν μπορούσε να δώσει λύση στα ουσιαστικά προβλήματα – και κόντευε να ξημερώσει, έκαναν μια επιτροπή για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους. Αυτή η επιτροπή διαλυόταν μετά από δέκα ημέρες.

Για να πάω στην ουσία. Ο επίσημος Άρης είναι ένας απλός θεατής των καταστάσεων, εξελίξεων, σκανδάλων… όπως θέλετε πείτε τα και δεν φροντίζει για το δικό του μέλλον. Ο ίδιος έχει υποβαθμίσει τη δική του δυναμική και αυτοί που τον εκπροσωπούν περιορίζονται στις αγορεύσεις στα καφενεία και στα κυλικεία των γηπέδων επιρρίπτοντας ευθύνες σε κάθε άλλον, πλην των εαυτών τους. Περί δράσεων και ενεργειών, δεν γίνεται κουβέντα. Κι ενώ η συγκυρία είναι ορατή από χιλιόμετρα.

Κι ενώ θα έπρεπε να ανοίξουν τα μάτια τους, να αξιολογήσουν την κατάσταση και από την πρόχειρη απόδοση ευθυνών να φροντίσουν να βρουν μια ουσιαστική λύση, μόνο μεμψιμοιρούν. Για παράδειγμα…

Προκάλεσε ο επίσημος Άρης μια συνάντηση βουλευτών όλων των κομμάτων για να καταγγείλει τις τραγελαφικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στο Πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχει; Όχι.

Εδώ και καιρό σημειώνεται η ανάγκη ενημέρωσης του Υφυπουργού Αθλητισμού, Γιώργου Βασιλειάδη, για τα όσα συμβαίνουν στο Πρωτάθλημα της Football League. Έγινε η συνάντηση, ο κ. Βασιλειάδης σημείωσε ότι δεν είναι αρμόδιος κι εκεί τελείωσε το θέμα.

Σήμερα ήταν στη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας. Τον συνάντησε αντιπροσωπεία των παραγόντων του Άρη για να του εξηγήσει ότι το Πρωτάθλημα της Football League θυμίζει σημαδεμένη τράπουλα; Όχι. Γνωρίζει ο Πρωθυπουργός το σκάνδαλο με την περίπτωση της Λαμίας; Όχι.

Αν γυρίσει κανείς τον χρόνο πίσω και σταματήσει στις αρχές του Απρίλη θα εντοπίσει εκείνη τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τους παράγοντες της Παναχαϊκής οι οποίοι απέσπασαν τη δέσμευσή του για τη ψήφιση Νόμου ο οποίος θα δίνει τη δυνατότητα στις ανώνυμες εταιρίες να αλλάζουν τα ΑΦΜ σαν τα πουκάμισα; Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι μπορεί να γίνει και αυτό αλλά... ίδωμεν.

Ο Άρης δεν είναι πουθενά. Εδώ και πολλά χρόνια. Έχει αποδεχθεί έναν ρόλο που είναι αντιστρόφως ανάλογος της δυναμικής του και της ιστορίας του. Παρακολουθεί σαν τον απλό θεατή, δεν έχει ανθρώπους και τη δυναμική παρέμβαση. Κι αυτό πληρώνει. Εδώ και δεκαετίες.