Πραγματικά είναι απορίας άξιον, αν ο Σπύρος Παπαθανασάκης είδε το σημερινό ματς του Ηρακλή με τον Λεβαδειακό. Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό με τον άνθρωπο, αλλά πώς να αισθάνθηκε άραγε; Μία ομάδα, η δική του, παρατημένη στη τύχη της όχι μόνο «αρνείται» να υποβιβαστεί αλλά μέσα στο γήπεδο παίζει την καλύτερη μπάλα από όλες του γκρουπ της ουράς. Μετά την σημερινή του νίκη (1-0) επί του Λεβαδειακού πιστοποίησε πως στο χορτάρι μπορεί να σώσει την παρτίδα και να μείνει στη κατηγορία. Εξω από αυτό όμως; Πώς θα αισθανθούν άρα ο Σάββας Παντελίδης, οι παίκτες του, τα μέλη του τιμ και όλοι στον Γηραίο που απλήρωτοι και «μόνοι» κάνουν τον υπέρτατο αγώνα, όταν μάθουν πως ο σύλλογος δεν πήρε άδεια για οικονομικούς λόγους; Απλά ένα μεγάλο respect για αυτά τα αποδυτήρια, που κόντρα σε όλους και σε όλα παραμένουν «ενωμένα» και ουσιαστικά... παίζουν για την πάρτι τους.

Οι δύο ομάδες παρατάχθηκαν με διαφορετική διάταξη. Οι μεν γηπεδούχοι είχαν σχηματισμό 4-2-3-1, ενώ οι φιλοξενούμενοι 4-3-3. Το ματς ξεκίνησε με τον Γηραιό να ελέγχει πλήρως τον ρυθμό. Στο πρώτο 20λεπτο είχε ήδη τέσσερις τελικές, οι δυο εξ' αυτών με ισάριθμα καλά σουτ των Κούρου και Δώνη, δείχνοντας μεγαλύτερη διάθεση να επιτεθεί. Αντίθετα οι Βοιωτοί έδωσαν χώρο, περίμεναν να βγουν στην «κόντρα», αλλά μόνο μετά το πρώτο μισό του ημιχρόνου άρχισαν να φτάνουν με αξιώσεις στα καρέ του Χουάντερσον. Κάπου εκεί ο Παντελίδης άλλαξε το σύστημα σε 4-4-2 (οι Περόνε, Μοντέιρο πέρασαν φουνταριστοί), ο Γηραιός κράταγε μεν μπάλα, όμως δεν έβγαζε φάσεις. Η ανάπαυλα τον βρήκε να έχει κατοχή 63% και 5 τελικές, τα αντίστοιχα νούμερα του Λεβαδειακού ήταν 37% και 2, χωρίς όμως να έχει «αγγίξει» το γκολ, μετά την δυναμική «εκκίνησή» του.

Με το «καλημέρα» στο δεύτερο μισό ο Λεοζίνιο απώλεσε ακόμη μία καλή ευκαιρία για τον Γηραιό, που τελικά «λυτρώθηκε» στο 58' με τον Δώνη. Στη συνέχεια θεωρητικά θα περιμέναμε από τον Λεβαδειακό να «βγάλει» μία αντίδραση. Αδικα όμως. Οι φιλοξενούμενοι έδιναν την εντύπωση πως είχαν «σχεδιαστεί» πρωτίστως να πάρουν τον βαθμό, αλλά ακόμη και αν βρεθούν να χάνουν, να διατηρήσουν το σκορ στα επίπεδα μέχρι το 2-0. Ωστε να υπερτερούν στην ισοβαθμία, καθώς είχαν κερδίσει με 3-0 στο πρώτο παιχνίδι. Στα τελευταία λεπτά επισκέφθηκαν μεν σε ορισμένες περιπτώσεις τα καρέ του Χουάντερσον (είχε μία πολύ καλή απόκρουση), αλλά αυτό έγινε κυρίως γιατί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης «τράβηξε» τους γηπεδούχους πιο πίσω. Ετσι μέχρι το φινάλε ο Ηρακλής κράτησε με άνεση τη νίκη, που πλέον έχει αυξήσει κατακόρυφα τις ελπίδες του για παραμονή. Μέσα στο γήπεδο, γιατί έξω από αυτό, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα...

MVP: Γκολ δεν έβαλε, «έφτιαξε» ορισμένες καλές στιγμές για τους συμπαίκτες του, αλλά δεν συμμετείχε σε εκείνο που πέτυχε ο Ηρακλής. Ομως βλέποντας και μόνο το... μάτι του Περόνε σήμερα, ήταν βέβαιο πως ο Γηραιός θα κερδίσει. Το πάθος του, οι φωνές του και η εν γένει παρουσία του μέσα στο γήπεδο, παρέσυραν τους πάντες.

Στο ύψος του: Ολοι οι παίκτες του Ηρακλή στάθηκαν στο ύψος τους. Ο Στάμου όμως, μόνο και μόνο για το τάκλιν αυτοθυσίας που έκανε στις καθυστερήσεις πάνω στον Βασιλείου, είναι εκείνος που «κερδίζει» τον σχετικό τίτλο.

Αδύναμος κρίκος: Ο Τόνι Σίλβα ήταν ελαφρώς τραυματίας και έτσι είχε ένα «ελαφρυντικό» που δεν έπαιξε καλά. Ο Καραμπουέ όμως; Ο εξτρέμ των Βοιωτών δεν πήρε έστω μία πρωτοβουλία σε όλο το ματς.

Η γκάφα: Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Λεβαδειακός το ματς. Σε ένα ντέρμπι παραμονής, έδειχνε να περιμένει μοιρολατρικά πως θα χάσει. Ουδεμία φαντασία ή διάθεση να επιτεθεί και να «κυνηγήσει» το γκολ.

Το στραγάλι: Ο Κομίνης είχε «εύκολο» έργο και δεν το... δυσκόλεψε ο ίδιος. Ηταν κοντά στις φάσεις και τόσο εκείνος όσο και οι βοηθοί του, δεν υπέπεσαν σε κάποιο σοβαρό λάθος. Από την πλευρά του Γηραιού υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες για τα 6 λεπτά των καθυστερήσεων που υπέδειξε.

Το ταμείο του gazzetta.gr: Ο Ηρακλής κέρδισε δίκαια. Ηταν η ομάδα που κατέβηκε για τη νίκη, κράτησε μπάλα και είχε φάσεις. Κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν ήξερε τίποτα άλλο, τουλάχιστον με τα όσα έδειξε μέσα στο γήπεδο, πέρα από το να αμυνθεί.