Η καλύτερη κλήρωση για τον ΠΑΟΚ

Κακά τα ψέματα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ποδοσφαιρικής χρονιάς, έχει να κάνει με τα ημιτελικά και τον τελικό κυπέλλου. Το φινάλε της κανονικής περιόδου θα έχει ενδιαφέρον, τα πλέι οφ σίγουρα θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα, αλλά τέτοιο φινάλε στο κύπελλο δεν ζήσαμε ποτέ…

Οι τέσσερις μεγάλοι είναι στα ημιτελικά και από το πρωί της Παρασκευής θα ξέρουμε τι ακριβώς έχουμε να περιμένουμε… Θα μάθουμε ζευγάρια ημιτελικών, αλλά και τις ημερομηνίες διεξαγωγής των αγώνων. Όλα θα παίξουν σημαντικό ρόλο.

Για τον ΠΑΟΚ η κατάκτηση του κυπέλλου αποτελεί πρωταρχικό στόχο για πολλούς και διάφορους λόγους. Ένα τρόπαιο θα βοηθήσει να μειωθεί η εσωστρέφεια που πλήττει την ομάδα σε κάθε δύσκολη στιγμή.

Ρόμα - Λυών με επιστροφή, αν ο Τζέκο σκοράρει το πρώτο γκολ της αναμέτρησης.

Ακούμε λοιπόν εδώ και μέρες διάφορες εκτιμήσεις για το ποιος από τους άλλους τρεις θα ήταν ο ιδανικός αντίπαλος για τον ΠΑΟΚ ενόψει αυτών των ημιτελικών.

Κατά μια γενική έννοια ισχύει ότι… «όλοι οι αντίπαλοι είναι δύσκολοι, ο δρόμος προς τον τελικό θέλει μεγάλες νίκες» και άλλα τέτοια. Αν βέβαια έπρεπε οπωσδήποτε να αναφέρουμε ποια από τις άλλες τρεις ομάδες, θα αποτελούσε αυτή την περίοδο τον καλύτερο ή πιο ιδανικό αντίπαλο για τον ΠΑΟΚ, νομίζω ότι η απάντηση είναι αρκετά εύκολη.

Είναι αρκετά ξεκάθαρο ποια ομάδα από τις άλλες τρεις είναι… πιο αδύναμη, πιο κουρασμένη, ποια ομάδα αδειάζει σιγά-σιγά από δυνάμεις, ενέργεια και κίνητρα. Είναι ξεκάθαρο σε πιο από τα άλλα τρία γήπεδα ο ΠΑΟΚ έχει καλύτερη παράδοση, είναι σαφές ποιον αντίπαλο «έχει» αυτή την περίοδο ο Δικέφαλος και σε ψυχολογικό επίπεδο.

Μία κλήρωση με τον Ολυμπιακό θα είναι σαφώς προτιμότερη για τον ΠΑΟΚ όσον αφορά τα ημιτελικά του κυπέλλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι αν ο ΠΑΟΚ κληρωθεί με την ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό θα αποκλειστεί. Εγώ προσωπικά εκτιμώ ότι στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός οι πιθανότητες πρόκρισης είναι πολλές περισσότερες.

«Μα κάθε φορά που παίζουμε με τον Ολυμπιακό χάνουμε πολύ ενέργεια και αυτό στοιχίζει στην πορεία…» μας απάντησε προχθές ένας φίλος.

Αλήθεια είναι αυτό!

Για ποιον Ολυμπιακό όμως μιλάμε; Για ποια ματς και κυρίως για ποια περίοδο;

Προσέξτε… Ο Ολυμπιακός του Σαρρή, του Γκιρτζίκη, της οργάνωσης, του Καζναφέρη (παλιά), του Μάνταλου (που απέβαλε μέχρι και τα σημαιάκια στον περασμένο ημιτελικό), του Παππά που έκανε τα πάντα για το διπλό πέρυσι και ξέφυγε τόσο που… κατά λάθος άλλαξε την ιστορία του ποδοσφαίρου μας, αυτός ο Ολυμπιακός δεν υπάρχει πια! Μην μπερδεύεστε. Όπως δεν υπάρχει και ο σοβαρός, ποιοτικός Ολυμπιακός, ενός πολύ καλού προπονητή (όπως ο Βαλβέρδε) ή ο Ολυμπιακός των πολλών ποιοτικών παικτών όπως όσοι πουλήθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Τώρα πρόκειται για τον Ολυμπιακό του Βούζα (σέβομαι τη δουλειά του στις ακαδημίες), του Σεμπά (ως πιο ποιοτικού παίκτη) του Ρέτσου και του κυρ Σάββα που έμεινε να φωνάζει…

Και στο κάτω-κάτω οι «σφαγές» μείωναν την ενέργεια όλων όσων έπαιζαν με τον Ολυμπιακό. Και αυτά πέρασαν…

Όλα τα παραπάνω αποδείχθηκαν 100% σε αυτό το τελευταίο διάστημα. Ο μέτριος ΠΑΟΚ του Μαρτίου, η ντεφορμέ ομάδα των τελευταίων εβδομάδων, στα τελευταία εφτά ματς της αγωνιστικής του κρίσης, κέρδισε ΜΟΝΟ τον Ολυμπιακό. Και μάλιστα εύκολα…

* Δύο πράγματα για όσα με ειλικρίνεια είπε ο Αλεξανδρής. Όποιος έχει παίξει σε ομαδικό άθλημα και όποιος πραγματικά θέλει να κερδίζει, αλήθεια είναι ότι πάρα πολλές φορές μπαίνει σε διαδικασία να κλέψει σφυρίγματα. (Όποιος δεν το παραδέχεται απλά δεν είναι ειλικρινής).
Αυτό λοιπόν γίνεται (σε μικρές και μεγάλες φάσεις, όλοι προσπαθούν –με διάφορους τρόπους να κερδίσουν αποφάσεις του διαιτητή) και όποιος νιώθει, καταλαβαίνει τι ήθελε να πει ο Αλεξανδρής.

Η διαφορά και το πρόβλημα έχει να κάνει με το ότι ο ποδοσφαιριστής έπαιζε στον Ολυμπιακό και αυτό που συνέβαινε με ομάδα-παίκτη-διαιτητή, ήταν οργανωμένο και άκρως προμελετημένο. Ο Αλεξανδρής ήξερε ότι η προσπάθεια να κοροϊδέψει τον διαιτητή, θα έπιανε τόπο! Γι’ αυτό και το κάνε συνήθεια, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα. Αυτή είναι η διαφορά στην οποία όλοι πρέπει να σταθούν…