Τρίπολη και Ξάνθη θα δείξουν το μέγεθος της αλλαγής

Είναι ξεκάθαρο πως ο διαλυμένος ψυχολογικά Παναθηναϊκός των τελευταίων ημερών του Νοεμβρίου, συμμαζεύτηκε στα χέρια του Μαρίνου Ουζουνίδη, αλλάζει σιγά-σιγά ταυτότητα και παρουσιάζει μία πιο κανονική εικόνα πάνω στο χορτάρι. Παρά τον αντικειμενικά μεγάλο δείκτη δυσκολίας της αποστολής του Έλληνα τεχνικού εξαιτίας του «ξηλώματος» του ρόστερ και της ελάχιστης μεταγραφικής ενίσχυσης τον Ιανουάριο με παίκτες έτοιμους να κάνουν την διαφορά σε συνδυασμό με το βεβαρυμένο πρόγραμμα του τελευταίου μήνα, το «τριφύλλι» στρώνει και δημιουργεί ελπίδες για την συνέχεια της σεζόν.

Μετά τα «ντόρτια» επί του Αστέρα Τρίπολης για το Κύπελλο, ακολούθησε η τέσσαρα στον Παναιτωλικό. Δύο εμφανίσεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, δύο παιχνίδια με πολλά θετικά(δημιουργία φάσεων, αυτοματισμοί, άνοδος Εμποκού, Μπεργκ, Βιγιαφάνιες) αλλά και κάποια αρνητικά, όπως η μη παραγωγική εικόνα του πρώτου ημιχρόνου απέναντι στους Αγρινιώτες, μία ομάδα καλά τακτοποιημένη στα δύο τρίτα του γηπέδου, με σωστή τακτική ανασταλτική συμπεριφορά.

Το ζητούμενο, όμως, αυτή την περίοδο για τους «πράσινους» είναι πρωτίστως τα αποτελέσματα. Οι νίκες, να μπαίνουν τα «τρίποντα» στο σακούλι, να έρχονται οι προκρίσεις για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Από την στιγμή που οι δύο τελευταίες συνδυάστηκαν με μεγάλης έκτασης σκορ, ακόμη καλύτερα για την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση του έμψυχου δυναμικού που έφτασε στα όρια της ποδοσφαιρικής... αυτοκτονίας στο τέλος του έτους που έφυγε!

Ο Ουζουνίδης εκτός από την σταδιακή βελτίωση του Παναθηναϊκού, τον έκανε σαφώς πιο κύνικο και αποτελεσματικό, αλλάζοντας το «τσιπάκι» στην άμυνα και προσπαθώντας να βάλει τις δικές του ιδέες στην ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο πως στα τελευταία δέκα παιχνίδια, ο Παναθηναϊκός είναι αήττητος, μετρώντας 6 νίκες και 4 ισοπαλίες, με τελευταία ήττα στις 5 Ιανουαρίου από τον Πλατανιά στα Περιβόλια. Προφανώς οι τέσσερις ισοπαλίες σε μία δεκάδα αγώνων είναι πολλές για Παναθηναϊκό αλλά αν θυμηθούμε το 1 νίκη σε 10 παιχνίδια του Οκτωβρίου-Νοεμβρίου, ασφαλώς μιλάμε για πρόοδο.

Η βελτίωση, λοιπόν, είναι δεδομένη αλλά για να διαπιστώσουμε το μέγεθος της αυτή την εποχή, θα πρέπει να περιμένουμε τις δύο εκτός έδρας επικίνδυνες αποστολές σε Τρίπολη και Πηγάδια. Σε δύο παραδοσιακά δύσκολες έδρες, το «τριφύλλι» καλείται να δείξει ότι άλλαξε σημαντικά και πως δεν βρέθηκε απλά σε καλό φεγγάρι. Να υπενθυμίσουμε πως μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός έχει νικήσει εκτός έδρας μόλις δύο φορές! Στην πρεμιέρα της Λιβάδειας και στο άδειο δημοτικό γήπεδο Περιστερίου...

Υ.Γ1: Ξέχωρα από το προσωπικό πρόβλημα του Μολέδο που αποτελεί «εμπόδιο» στην ανανέωση του συμβολαίου του, ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να πλησιάσει τις οικονομικές απαιτήσεις του ποδοσφαιριστή που μόνο παράλογες δεν είναι. Όταν ο πιο σημαντικός σου παίκτης(Μπεργκ) λαμβάνει 1.100.000 ετησίως, ο δεύτερος πιο σημαντικός παίκτης του ρόστερ δεν μπορεί να λαμβάνει τα μισά. Οι λεγόμενες ισορροπίες των αποδυτηρίων. Το «τριφύλλι» μετά από χρόνια βρήκε έναν πραγματικό «ηγέτη» στα μετόπισθεν, έναν «βράχο». Θα είναι «έγκλημα» αν δεν κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να τον κρατήσει.

Και στην τελική η διοίκηση της ΠΑΕ θα πρέπει να αποφασίσει. Τι είναι πιο σημαντικό το 2017 και όχι το 2012; Να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα που επιτέλους θα πάρει το πρωτάθλημα ή να δημιουργήσει απλά μία ομάδα για να... υπάρχει, ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει οικονομικά μετά την απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να κλείσει τις... κάνουλες; Υπάρχει περίπτωση στην λογική του «ζητάει πολλά ο Μολέδο» να δούμε και λογική «παίρνει πολλά ο Μπεργκ»;