Αφέλεια και πανικός

Τελικά ο Άρης δεν θα επιστρέψει στο Κλεάνθης Βικελίδης με τον αέρα του πρωτοπόρου. Γιατί ο απολογισμός του ενός βαθμού στα δύο ντέρμπι είναι πενιχρός, υψώνει επιπλέον εμπόδια στην προσπάθεια επιστροφής στη Superleague και υποχρεώνει τους «κίτρινους» να αντιμετωπίσουν το κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο της χρονιάς. Πλέον η πίεση θα είναι πιο έντονη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ποδοσφαιρικής αφέλειας και του πανικού που χαρακτήρισε τους «κίτρινους» στη Ριζούπολη. Μετά την αφελέστατη ενέργεια του Μάρκου Ντούνη στη φάση της δεύτερης κίτρινης κάρτας και της αποβολής του, ήρθε ο πανικός καθώς ο Άρης αντέδρασαν σαν… ομάδα γειτονιάς.

Το μόνο που δεν έκανε ήταν να ξηλώσει τα δοκάρια ούτως ώστε να σιγουρευτεί ό,τι δεν θα δεχθεί γκολ. Ενδεχομένως ο Ντούνης να μην περίμενε ότι ο Μάνταλος θα του έδειχνε την κίτρινη κάρτα λόγω ενός… πταίσματος. Την πάτησε κι αυτό κόστισε συνολικά στην ομάδα, γι’ αυτόν τον λόγο θα του επιβληθεί πρόστιμο.

Είναι αντιληπτό ότι το αριθμητικό μειονέκτημα υποσυνείδητα καλλιεργεί το αίσθημα της επιβίωσης αλλά αυτό που έκανε ο Άρης στη Ριζούπολη ήταν άνευ προηγουμένου. Κυριάρχησε απόλυτα στο πρώτο ημίχρονο, σημείωσε δύο τέρματα, έδειξε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι διαθέτει καλύτερη ομάδα και όλα άλλαξαν λόγω μιας αφελέστατης ενέργειας.

Θέλω να πω ότι το επίπεδο της οπισθοχώρησης και η αντικατάσταση παικτών οι οποίοι θα μπορούσαν να κρατήσουν τις ισορροπίες, απλά δεν αιτιολογούνται. Και τα δύο είναι τουλάχιστον παράλογα. Στο τελευταίο ημίωρο του αγώνα ο Άρης έφτασε να είναι στο γήπεδο με τους Μπούρμπο, Τζανακάκη, Ταυλαρίδη, Σόουζα, Καράμπελα, Ιντζίδη και Ρόβα. Δηλαδή έξι αμυντικούς κι έναν αμυντικό χαφ.

Δεν δικαιολογείται ο πανικός τόσο του Νίκου Αναστόπουλου όσο και των παικτών οι οποίοι θεωρούνται μπαρουτοκαπνισμένοι και όφειλαν να είχαν το… know how για τη σωστή διαχείριση της κατάστασης. Η ψυχική κατάσταση τους αποτυπώνονταν στον τρόπο απομάκρυνσης της μπάλας, στην αδυναμία εύρεσης μιας πάσας ή διατήρησης της κατοχής για περισσότερο από 4-5 δευτερόλεπτα.

Όσοι πιστεύουν στον παράγοντα τύχη ενδεχομένως να στηρίξουν την απώλεια των βαθμών στην ατυχία, αλλά όχι… δεν ήταν θέμα τύχης. Ήταν η τιμωρία μιας εγκληματικής αγωνιστικής συμπεριφοράς. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης δεν μπήκε για να παίξει ποδόσφαιρο. Παρότι (επαναλαμβάνουμε) είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα στο πρώτο μέρος. Μπήκε για να ροκανίσει τον χρόνο και να ξεμπερδεύει. Μόνο που σε αυτές τις περιπτώσεις, κάποιες φορές η κατάσταση γυρνάει μπούμερανγκ, όπως κι έγινε.

Αντί επιλόγου. Αρκετό καιρό τώρα, ο Νίκος Αναστόπουλος έχει τοποθετηθεί στο… εκτελεστικό απόσπασμα. Τις προηγούμενες ημέρες σημειωνόταν με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα αντικατασταθεί στο ενδεχόμενο απώλειας βαθμών στη Ριζούπολη. Στον προπονητή του Άρη ασφαλώς και ανήκει σημαντικό μερίδιο ευθυνών για τα αποτελέσματα σε Λαμία και Ριζούπολη, κάποια στιγμή όμως ο… πλανήτης Άρης θα πρέπει να σταματήσει να «τρώει» τους προπονητές, να κοιτάξει και τις ευθύνες αυτών που εκτελούν τις εντολές του προπονητή.