Μαρτίνς Νο 2. Και όχι μόνο!

Τον Ανδρούτσο τον ξέραμε ως τον κορυφαίο σκόρερ της περσινής Β ομάδας του Ολυμπιακού, σε ρόλο μεσοκυνηγού. Κάτι σαν Φορτούνης κι ακόμη λίγο πιο μπροστά.

Το μάτι του Μπέντο το «έκοψε» αλλιώς και να που τώρα βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει μόνο τον Αντρέ Μαρτίνς σαν ένα πολύ καλό οκτάρι, αλλά και τον Ανδρούτσο! Ίσως είναι κι η κοψιά τους, που σε κάνει να τον βλέπεις τον μικρό σαν…κόπια του Πορτογάλου! Μοτεράκια κι οι δύο, παίκτες-ομάδας, με βοήθειες και μπρος και πίσω και ικανότητα στο κάθετο παιχνίδι.

Η σημαντικότερη διαφορά τους, πλην βέβαια της εμπειρίας που ο ένας έχει κι ο άλλος δεν έχει; Ο μεν Μαρτίνς έχει την κάθετη πάσα που μπορεί να κόψει την αντίπαλη άμυνα και να φτιάξει φάση, είτε ως ασίστ, είτε ως…προασίστ. Ο δε Ανδρούτσος πατάει περισσότερο στην αντίπαλη περιοχή και έρχεται από πίσω σαν τρέϊλερ για να σκοράρει. Και μην κοιτάτε μόνο το χθεσινό γκολ-και σε άλλα παιχνίδια το έκανε, απλά δεν του «κάθονταν» η φάση.

Ο Πορτογάλος είναι κατά τα άλλα λίγο πιο σκληροτράχηλος παίκτης κι έχει την ικανότητα της κατοχής και του ελέγχου της μπάλας, ενώ το Ελληνόπουλο έχει την ταχύτητα και τη δυνατότητα να πάρει την μπάλα και να την κατεβάσει σε χρόνο ρεκόρ από τη μία περιοχή στην άλλη, με κάθετη κίνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει κερδίσει εφτά κίτρινες κάρτες στα όχι και πάρα πολλά παιχνίδια που έχει παίξει! Ξεχύνεται κατά μέτωπο ο μικρός και ο αντίπαλος τον χάνει, με συνέπεια να καταφεύγει στην επιλογή του φάουλ από πίσω η, από πλάγια.

Εντυπωσιακή κι η ικανότητα του να αλλάζει το παιχνίδι, με 20άρες και 30άρες πάσες προς τα πλάγια, αλλά και η ψυχραιμία του με την οποία παίζει με τη μία με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να ξεκινάει έξοχες αντεπιθέσεις ακόμη κι από έξω από την περιοχή του Καπίνο, ενώ το πρεσάρισμα που κάνει σε κάποιες στιγμές είναι εφιάλτης για κάθε παίκτη της άλλης ομάδας.

Επιπλέον, αυτό το ούτε καν 20χρονο παιδί, έχει τη δυνατότητα να παίξει και στα άκρα της επίθεσης, δεξιά κι αριστερά, όπως το είδαμε και στο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Ατρόμητο, αλλά και σε άλλο ένα παιχνίδι το οποίο τον είχε εμπιστευθεί σε τέτοια θέση ο Μπέντο. Και το κάνει καλά κι αυτό! Είναι δε μεγάλη δουλειά για ένα προπονητή να έχει ένα τέτοιο παίκτη και όπως π.χ. στον αγώνα στην Τρίπολη με τον Αστέρα να τον βάζει ένα ημίχρονο οκτάρι κι ένα ημίχρονο έξω δεξιά! Και να δουλεύει καλά για την ομάδα και στις δυο θέσεις.

Τυχερός ο Μπέντο που έχει τον Ανδρούτσο! Τυχερός ο Ανδρούτσος, που βρέθηκε στον δρόμο του ο Μπέντο. Κι ακόμη πιο τυχερός ο Ολυμπιακός, που μετά τον Φορτούνη φαίνεται να βρίσκει κι άλλα Ελληνόπουλα με ποιότητα από τη μέση και πάνω, στα πρόσωπα του Ανδρούτσου και φυσικά και του Μανθάτη.

Μακάρι να βρει τον δρόμο του κάποια στιγμή κι ο Μπουχαλάκης, θα έλεγα εγώ.