Το Γιουρόπα... αποφασίζει

H συγκυρία λιγάκι παράξενη. Ο ΠΑΟΚ με το φοβερό σερί του και το ωραίο ποδόσφαιρο 2017. Η ΑΕΚ με τον τρίτο διαφορετικό προπονητή, και τον δανεισμό του Αραούχο που σίγουρα άλλαξε την ατμόσφαιρα. Ακόμη και ο Παναθηναϊκός που όπως διαβάζουμε βρήκε παλμό με τον Εμποκού, τον Κλωναρίδη και τη νίκη (σχεδόν βέβαιη) πρόκριση επί του Αστέρα στο κύπελλο. Όλοι με κάποιο τρόπο σε... γεμάτο φεγγάρι. Σε καλύτερο από ότι άφησαν το 2016 τέλος πάντων. Όλοι, πλην του Ολυμπιακού, ο οποίος έχει 13 βαθμούς διαφορά -μίνιμουμ- και σιωπηλά βαδίζει στην κατάκτηση του 19ου πρωταθλήματος στα τελευταία 21 χρόνια! Σε έναν ακόμη περίπατο.

Συνήθισαν οι υπόλοιποι σε αυτή την κατάσταση και είναι ικανοποιημένοι με... λιγότερα; Συνήθισε και ο ίδιος με αποτέλεσμα ο πήχης να είναι πιο ψηλά από ότι πρέπει; Μπορεί όχι, μπορεί και ναι. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που παρατηρείται τα τελευταία 24ώρα, γύρω από την Big 4 είναι ιδιαίτερο. Όχι συνηθισμένο τέλος πάντων. Εμφανίζεται το κλίμα γύρω από τους πρωταθλητές σχεδόν προβληματικό, και την ίδια στιγμή σίγουρα καλύτερο στους βασικούς ανταγωνιστές τους –που εν τω μεταξύ έχουν αφήσει τον ανταγωνισμό από τον... Νοέμβρη-.

Γιατί στο λιμάνι υπάρχει αυτή η κατάσταση; Σίγουρα πάντως όχι, γιατί η μπάλα δεν μπήκε γκολ με τον Ατρόμητο. Το 0-0 στον πρώτο προημιτελικό άλλωστε δεν λέει τίποτα.Ο Ολυμπιακός παραμένει φαβορί και σκοράροντας στο Περιστέρι, θα είναι λογικά και εκείνος κανονικά στην τετράδα του θεσμού. Μιας διοργάνωσης που δεν αποτελεί στόχο, αλλά αυτοσκοπό. Απο τη στιγμή που συμμετέχεις, επιδιώκεις να πας τη διαδρομή ως το τέλος. Αυτό είναι όλο. Αν οι Ερυθρόλευκοι έχαναν το πρωτάθλημα και κατακτούσαν το κύπελλο, κάθε άλλο παρά πετυχημένοι θα ένιωθαν. Άρα δεν τους επηρεάζει σοβαρά αυτή η ιστορία. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ως τώρα δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με κάποια από τις ομάδες που παραδοσιακά οι συγκρούσεις, έχουν άλλη βαρύτητα.

Ίσως να είναι αυθαίρετο συμπέρασμα. Δική μας αίσθηση όμως, ότι μεγαλύτερη ανάγκη έχει και το κλαμπ αλλά και ο κόσμος του, μια πρόκριση στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ, παρά αυτή την κουβέντα για τη δεύτερη τη τάξει εγχώρια διοργάνωση. Από το 2005 και πέρα ο Ολυμπιακός έχει πάρει το κύπελλο 7 φορές. Στους «16» του Γουρόπα Λιγκ όμως πέρασαν στο ίδιο διάστημα μόλις δύο. Την περίοδο 2004-2005 όταν «τράκαραν» πάνω στη Νιουκάστλ. Και με τον Βαλβέρδε το 2011-2012 όταν η Μέταλιστ έστησε στο Καραϊσκάκη το σκηνικό της τέλειας απόδρασης. Κατά τα άλλα; Είδαν την πόρτα του αποκλεισμού, από ομάδες σαν τη Λεβάντε, τη Ντνίπρο και την Άντερλεχτ. Έχασαν ευκαιρίες ή χάθηκαν από αντιπάλους που πρόβαλαν ως ευκαιρίες.

Αν είναι οι Ερυθρόλευκοι σε σεζόν και φόρμα για αυτό το «παραπάνω» στην Ευρώπη; Η μέχρι τώρα διαδρομή τους, δεν «υποστηρίζει» μια τέτοια συζήτηση. Πέρασαν με παράταση στους ομίλους από το εμπόδιο κάποιας Αρούκα. Τερμάτισαν δεύτεροι σε ένα γκρουπ με ομάδες επιπέδου ΑΠΟΕΛ, Αστάνα και Γιουνγκ Μπόις. Και από τότε; Αφενός μεν δεν έχουν πατήσει το γκάζι, αφετέρου έχασαν και τον αρχηγό τους καθώς ως γνωστόν ο Λούκα Μιλιβόγιεβιτς δεν μένει πια εδώ. Άρα ουσιαστικά είναι αποδυναμωμένοι σε σχέση με την ομάδα που βλέπαμε ως τον Δεκέμβρη. Παρά ταύτα, σε διοργανώσεις τέτοιου επιπέδου δεν κάνεις... παραγγελίες. Υπάρχει μπροστά ένας αντίπαλος που μοιάζει «βατός». Υπάρχει μια ευκαιρία. Τη διεκδικείς λοιπόν. Και αν κάνεις το παραπάνω βήμα; Σκέφτεσαι και τα υπόλοιπα.

Γιατί η κουβέντα για την Οσμανλισπόρ; Ξαναλέμε, διότι νομίζουμε ότι το κλίμα των ημερών σχετίζεται ακριβώς με τις αναμετρήσεις που έρχονται με τους Τούρκους. Δεν δείχνει όπως θα έπρεπε μετρώντας αντίστροφα για αυτά τα ματς, ο Ολυμπιακός. Και αυτό είναι που ανοίγει συζητήσεις. Για τον Μπέντο, τις επιλογές του, για ποδοσφαιριστές σαν τον Τσόρι που είναι... εκτροχιασμένοι κλπ. Αυτή η διπλή «σύγκρουση» είτε θα φτιάξει το κέφι της ομάδας, είτε θα λειτουργήσει ως μια από τις τελευταίες «σκηνές» στην ταινία της φετινής σεζόν. Τα πραγματικά μεγάλα ματς σε αυτό το δεύτερο μισό της σεζόν, μόλις εμφανίστηκαν στον ορίζοντα. Ή λοιπόν επικρατείς ή ξεκινά από το Μάρτη η κουβέντα για του... χρόνου.

ΥΓ. H Οσμανλί στα τελευταία έξι ματς έχει μόλις μια νίκη, και αυτή στην προηγούμενη φάση του κυπέλλου (διοργάνωση στην οποία ήδη αποκλείστηκε). Στο πρωτάθλημα έχει πέσει στην έκτη θέση, με τελευταία νίκη το... 2016. Και τέλος πάντων δεν τη λες και στα ντουζένια της. Ο Ολυμπιακός όμως δεν ασχολείται μαζί της. Έχει τα δικά του, σε ένα πρόγραμμα με αγωνιστικές υποχρεώσεις κάθε τρεις-τέσσερις ημέρες.

Ή μήπως ασχολείται; Μήπως το ματς με τον Ατρόμητο έδωσε την ευκαιρία στον Μπέντο να δοκιμάσει κάτι που θα δούμε τη Πέμπτη; Έναν σχηματισμό 4-4-2 με ρόμβο στη μεσαία γραμμή, για παράδειγμα. Με τον Ρέτσο αμυντικό χαφ. Τον Ανδρούτσο σε ρόλο εσωτερικού χαφ αριστερά. Τον Σεμπά δεξιά. Τον Μάρτινς σαν δεκάρι. Τον Φορτούνη σε ρόλο περιφερειακού επιθετικού και τον Ιντέγιε φορ. Λέτε;