Δεν ήταν από... μικρός Ολυμπιακός

Εξελίχθηκε στο... τρόπαιο του Γενάρη. Μια από εκείνες τις μεταγραφικές ιστορίες που στεναχωρούν πολλούς και ευχαριστούν μόλις έναν. Στην προκειμένη περίπτωση; Τον –συνήθη ύποπτο- Ολυμπιακό που για πολλοστή φορά έδειξε τα δόντια του σε εκείνους που προσδοκούν στην ανατροπή του. Διότι δεν είναι μόνο ότι απέκτησε τον Καρίμ Ανσαριφάρντ, ο –πρώην και επόμενος- πρωταθλητής. Είναι ο τρόπος που συνέβη. Η αίσθηση που άφησε αυτό το σίριαλ, το οποίο κράτησε σχεδόν έναν μήνα, με μπόλικο σασπένς και ανατροπές. Η ίδια η απόφαση του Ιρανού που δεδομένα επιβάλλει προσεκτική ανάγνωση.

Γιατί εδώ είναι που προκύπτει και η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τα συνηθισμένα. Δεν είναι –μόνο- ότι διάλεξαν όλες οι ομάδες τον διεθνή επιθετικό. Ότι όλες του προσέφεραν μια θέση στο ρόστερ τους. Έχει συμβεί ξανά. Είναι κυρίως ότι όπως εξελίχθηκε η διαπραγμάτευση εκείνος πήρε την απόφαση. Τις είχε (όλες) στο...περίμενε, μέχρι χθες. Δεν έπαιξε κάποιο ρόλο ο Πανιώνιος. Δεν μπήκαν στην εξίσωση, ούτε τα αυτονόητα που για κάθε ψύχραιμο παρατηρητή θεωρούνταν καθοριστικά. Ήταν εκείνος και μια σειρά από σκέψεις που τον οδήγησαν σε φόντο Ερυθρόλευκο.

Με βάση το ρεπορτάζ ο ΠΑΟΚ του προσέφερε το καλύτερο ετήσιο συμβόλαιο. Αν οι αριθμοί που κυκλοφορούν είναι σωστοί; Κάτι σε 700.000 ευρώ τον χρόνο. Πολλά τα λεφτά. Ειδικά για τη Σούπερ Λιγκ, του 2017.
Ο Παναθηναϊκός πάλι, είχε ως ατού τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Τον προπονητή που όπως και να το δει κανείς, μόνο με την παρουσία του προσέφερε εγγυήσεις για το μέλλον στον 27άχρονο επιθετικό.
Όσο για την ΑΕΚ, που έστριψε νωρίτερα από όλους αντιλαμβανόμενη το αδιέξοδο; Θα έπαιρνε τη φανέλα βασικού στο σπίτι του. Του το είχαν μεταφέρει από εκείνο το μεσημέρι, που ο ατζέντης του, ο Ρέζα Φαζέλι βρέθηκε στα γραφεία της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ για την διαπραγμάτευση.

Με όλους μίλησε ο Ανσαριφάρντ μέχρι να πάρει την απόφαση του. Με όλους το κουβέντιασε ως ότου επιλέξει τον Ολυμπιακό. Εκεί που ούτε τον προπονητή γνωρίζει προσωπικά. Ούτε το μεγαλύτερο συμβόλαιο υπέγραψε. Ούτε βέβαια μπορεί να θεωρήσει ότι λογίζεται σαν βασικός από τη πρώτη στιγμή. Ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος Μπράουν Ιντέγιε φορά τα Ερυθρόλευκα. Δεν τον λες ακριβώς και... χαλί να τον πατήσεις, πριν του πάρεις τη θέση βασικού στην 11άδα. Όποιος διαφωνεί, ας ρωτήσει τον Φινμπόγκασον, τον Πουλίδο και τον Καρντόσο να του εξηγήσουν.

Γιατί λοιπόν ο Ιρανός πήρε τον δύσκολο δρόμο; Διότι προφανώς μετρώντας τα δεδομένα κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι μέσω των πρωταθλητών μπορεί να πλησιάσει πιο κοντά στους αληθινούς του στόχους. Να προσθέσει άμεσα τίτλους στο βιογραφικό του. Να κερδίσει ίσως την παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Να μπει στην κουβέντα ομάδων από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές λίγκες. Να κατοχυρώσει το όνομα του, στις βασικές επιλογές της εθνικής της χώρας του που πάει... για δεύτερη σερί παρουσία σε Μουντιάλ. Αυτά είναι τα κίνητρα του. Και είναι απολύτως κατανοητά.

Δεν ήταν από... μικρός Ολυμπιακός ο Ανσαριφάρντ. Δεν είχε πόστερ τον Ζιοβάνι, στο παιδικό του δωμάτιο. Τα κριτήρια της επιλογής του, αυστηρά. Η ματιά ενός ικανού επαγγελματία στον ορίζοντα του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κάποιου που του έτυχε να μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στα κλαμπ της ελίτ. Συμφώνησε λοιπόν με μια ομάδα που μπορεί να γίνει ο επόμενος Τζιμπούρ ή ένας περαστικός τύπου Μαρτίνες και Ντε Βινσέντι που δεν φόρεσαν καλά-καλά τη φανέλα της.

Οι Ερυθρόλευκοι τον έπεισαν, οι άλλοι όχι. Οι πρώτοι πηγαίνουν για το 19ο πρωτάθλημα τους από το 1997, οι επόμενοι αναζητούν για πολλοστή φορά απαντήσεις. Όχι γιατί δεν μπορούν να διεκδικήσουν την κορυφή, αλλά γιατί δεν μπορούν έστω να είναι πειστικοί σε τούτη την προσπάθεια...