Τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της ποδοσφαιρικής ποιότητας του αναδείχθηκαν σε μία φάση, στον πρόσφατο αγώνα του Άρη με την Καλλονή. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά την απώλειας μιας κλασικής ευκαιρίας βρέθηκε στην άλλη άκρη του γηπέδου καλύπτοντας τον Ραούλ Μπράβο. Για τους περισσότερους ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή, για τον ίδιο και τον Νίκο Αναστόπουλο που τον γνωρίζει, απλά… ρουτίνα. Καθόλου τυχαία, ο «alenatore» επέμεινε για την απόκτησή του το περασμένο καλοκαίρι.

Συστήθηκε στο ελληνικό κοινό μέσω του Πλατανιά με αφετηρία τη σεζόν 2014-15. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, στην Ελλάδα βρήκε την ηρεμία του μετά από τρεις επεισοδιακές χρονιές. Δύο στον Ερυθρό Αστέρα και ακόμη μία στο Βέλγιο με τη φανέλα της Ζούλτε Βάρενγκεμ.

Είναι αλήθεια ότι το ταξίδι στο Βέλγιο ήταν απρόβλεπτο, ούτε εντασσόταν στις προτεραιότητές του. Έγινε εξ’ ανάγκης. Για την ακρίβεια, υποχρεώθηκε από την OFK Beograd με την οποία έκανε ντεμπούτο – σε ηλικία 17 ετών – στη μεγάλη κατηγορία του σερβικού Πρωταθλήματος.

Μάλιστα, όταν έγινε 18 ετών και κλήθηκε να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, του δόθηκαν δύο επιλογές. «Ή υπογράφεις ή υποβιβάζεσαι στην ομάδα των νέων», του είπαν.

Ο Λούκα επέλεξε το δεύτερο γιατί δεν είναι από τους ανθρώπους που συμβιβάζονται με τις προσταγές των άλλων. Κι έτσι έγινε μετανάστης σε ηλικία 18 ετών. Και σ’ αυτή την περίπτωση, οι επιτελείς του σερβικού συλλόγου ήταν κάθετοι στις απόψεις τους.

Ο Μιλούνοβιτς ήταν υποχρεωμένος να επιλέξει μεταξύ της Ζούλτε Βάρενγκεμ και της διατήρησής του στην ομάδα των νέων. Στο Βέλγιο δυσκολεύτηκε στην προσαρμογή κι όταν τελικώς αντιλήφθηκε το κλίμα, μπήκε στο περιθώριο καθώς η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία λειτούργησε αντίθετα των δικών του συμφερόντων.

Το project του Προσιντένσκι

Ο Μιλούνοβιτς μεγάλωσε σε μια συνοικία του Βελιγραδίου ονόματι Zvezdara. Το ποδόσφαιρο και ο Ερυθρός Αστέρας ήταν τα δύο πάθη του. Από τη εποχή που με πυκνό ξανθό μαλλί ήταν συνεχώς με μια μπάλα στα πόδια, κάνοντας επίδειξη των δεξιοτήτων του. Τότε μάλιστα, ένας από τους καλύτερούς του φίλους, έχοντας αποκτήσει, μια βιντεοκάμερα φρόντισε να αποτυπώσει το ιδιαίτερο ταλέντο του Λούκα.

Είναι αλήθεια ότι ο νυν ποδοσφαιριστής του Άρη είχε πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων παιδιών καθώς εκτός του αδερφού του, τόσο ο πατέρας του όσο και ο θείος του είχαν υπάρξει επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και τον βοήθησαν στα πρώτα βήματά του.

Κυρίως, του δίδαξαν ότι κάθε σύγχρονος ποδοσφαιριστής υποχρεούται να μπορεί να χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια του. Κι αυτό είναι από τα βασικά πλεονεκτήματα του Μιλούνοβιτς. Καθόλου τυχαία μπορεί να αγωνιστεί και σε όλες τις θέσεις της επίθεσης.

Ο 24χρονος είδε τη ζωή του να αλλάζει το 2012. Τότε εκπληρώθηκε το ένα από τα δύο παιδικά όνειρά του. Προς αυτή την κατεύθυνση λειτούργησε η εισήγηση του τότε προπονητή του Ερυθρού Αστέρα, Ρόμπερτ Προσινέτσκι.

Ο Μιλούνοβιτς ουδέποτε έκρυψε ότι είναι φίλαθλος του Ερυθρού Αστέρα, κάποτε μάλιστα είχε… βάλει το χεράκι του στον «σχεδιασμό» ενός γκράφιτι και είχε ποζάρει με καμάρι.

Ο Προσινέτσκι προχώρησε σε ριζοσπαστικές αλλαγές και επένδυσε σε νεαρούς παίκτες, προσδοκώντας στη δημιουργία ομάδας η οποία σε βάθος χρόνου θα πετύχαινε σταθερή παρουσία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Κι έτσι αποκτήθηκαν οι Μιλιβόγεβιτς, Μαξίμοβιτς, Μλαντένοβιτς και Μιλούνοβιτς.

Στην πραγματικότητα, το project του Προσινέτσκι δεν υποστηρίχθηκε από τη διοίκηση και πριν καλά-καλά φύγει ο μήνας Αύγουστος (2012), απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν κατάφερε να διεκδικήσει τον τίτλο, κυρίως όμως είχε να διαχειριστεί σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Ο Μιλούνοβιτς είχε υλοποιήσει όμως ένα δεύτερο παιδικό όνειρό του. Μέσα στο κατάμεστο «Maracana» είχε σκοράρει απέναντι στην Παρτιζάν Βελιγραδίου.

Κόντρα στα συναισθήματά του

Ο δεύτερος χρόνος του στον Ερυθρό Αστέρα ήταν επεισοδιακός. Στα μέσα της περιόδου και λόγω των σφοδρών οικονομικών προβλημάτων, η διοίκηση της ομάδας υποχρέωσε τους ποδοσφαιριστές να υπογράψουν ένα έγγραφο το οποίο θα τους δέσμευε να μην κινηθούν εναντίον του συλλόγου για οικονομικούς λόγους. Όλοι υπέγραψαν εκτός από έναν. Τον Λούκα Μιλούνοβιτς.

Με συνοπτικές διαδικασίες, υποβιβάστηκε στη δεύτερη ομάδα. Παρά τις πιέσεις των οπαδών, αλλά και τις επιστολές που στάλθηκαν στη διοίκηση, η τελευταία δεν άλλαξε απόφαση. Κι έτσι, ο Σέρβος έκανε μόνος του προπόνηση και παρακολουθούσε τους αγώνες από την κερκίδα.

Στο τέλος της περιόδου, ο Ερυθρός Αστέρας κατέκτησε το Πρωτάθλημα και με πρωτοβουλία των συμπαικτών του, βρέθηκε στα αποδυτήρια και πανηγύρισε μαζί τους τον τίτλο.

Στην πραγματικότητα, ο κύκλος του στον Ερυθρό Αστέρα είχε κλείσει. Αλλά έγινε έτσι όπως ήθελε αυτός. Οικειοθελώς, χάρισε στον Ερυθρό Αστέρα ένα σημαντικό μέρος των οφειλών και αποχώρησε.

Τότε, δεν φανταζόταν ότι θα ερχόταν στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους. Ήδη έκλεισε δύο χρόνια και η δέσμευσή του με τον Άρη είναι έως το καλοκαίρι του 2019.