Ποδοσφαιρική κατάθλιψη!

Πάλι καλά που υπάρχει και το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς για να θυμίζει και κάτι τον πραγματικό Παναθηναϊκό και όχι μία φοβισμένη και μικρή ομάδα αποτελούμενη από ποδοσφαιριστές που στα τελευταία εννιά παιχνίδια έχουν πάρει μία νίκη, από ποδοσφαιριστές που αντιμετώπιζαν- με τεράστια ευθύνη του προπονητή- τον Πανιώνιο λες και είναι η Ατλέτικο Μαδρίτης στο «Βιθέντε Καλντερόν» και που για ογδόντα πέντε λεπτά... νιαούριζαν και ήταν έτοιμοι να ξαναχάσουν με κάτω τα χέρια.

Να σου κάνει το δώρο ο Ολυμπιακός(και εσύ ρε Κέρκυρα κάθε χρόνο για... βόλτα κατέβαινες στο Φάληρο, φέτος θυμήθηκες να τους γκελάρεις;) και εσύ αντί να μπεις μέσα στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια για να μειώσεις στο -5 και να ξαναμπείς στο... κόλπο, χάνεις κάθε προσωπική μονομαχία, κάθε δεύτερη μπάλα, δεν βγάζεις διάθεση, ψυχή και πάθος, κάνεις το ένα λάθος πίσω από το άλλο και προκαλείς ποδοσφαιρική κατάθλιψη στον κόσμο. Έναν κόσμο που δεν αντέχει άλλο, έναν κόσμο που βρίσκεται στα κάγκελα εδώ και καιρό. Ο θεός να βάλει το χέρι του την Κυριακή στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όσο ο Αλαφούζος δεν αποφασίζει να αλλάξει δραστικά την κατάσταση, όσο δεν παίρνει την απόφαση «στηρίζω μέχρι τέλους τον Στραματσόνι ή τον αλλάζω τώρα» για να κλείσει εδώ το θέμα, όσο δεν καθαρίζει την ΠΑΕ από τους επικίνδυνους! Μια ζωή τα ίδια λάθη, πέντε χρόνια τα ίδια λάθη. Εκτός κι αν βολεύει ένα «ξέσπασμα» του κόσμου την ερχόμενη Κυριακή...

Δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Τι ποδοσφαιρική ανάλυση να κάνεις, όταν ο Παναθηναϊκός στα εννιά τελευταία παιχνίδια, έχει γευθεί την χαρά της νίκης μόλις μία φορά; Αυτό τα λέει όλα. Το βράδυ της Κυριακής δεν είχαν σημασία ούτε τα συστήματα, ούτε οι ενδεκάδες, ούτε ο τρόπος, ούτε τίποτα. Είχε σημασία μόνο το «τρίποντο». Δεν ήρθε. Ακόμη μία αποτυχία, ακόμη ένα «ναυάγιο» που δείχνει ότι ο ασθενής που βρίσκεται στην εντατική θέλει ένα θαύμα για να την... σκαπουλάρει. Εδώ που τα λέμε σαν θαύμα ήταν και η αντίδραση του «τριφυλλιού» στο φινάλε. Φτάσαμε Δεκέμβριο-σχεδόν- για να δούμε τους παίκτες του Παναθηναϊκού να βγάζουν αντίδραση σε μία δύσκολη κατάσταση, να δείχνουν ποδοσφαιρικό εγωισμό και ελάχιστα ψήγματα τσαγανού. ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ!

Ο εξαφανισμένος μέχρι το 93' Βιγιαφάνιες έσωσε τον Στραματσόνι και τους συμπαίκτες του αλλά εδώ που τα λέμε αυτή η ισοπαλία είναι σαν ήττα. Όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να το καταλάβει μάλλον δεν ξέρει που βρίσκεται.

Ήταν τόσο τραγική η εικόνα του Παναθηναϊκού που κορυφαίος με διαφορά ποδοσφαιριστής του «τριφυλλιού» ήταν ο τερματοφύλακάς του. Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος. Σε παιχνίδι με τον Πανιώνιο, ε; Όχι με την Μπαρτσελόνα... Ο νεαρός πορτιέρο κατέβασε ρολά, είχε μερικές καθοριστικές επεμβάσεις και χωρίς εκείνον κάτω από τα δοκάρια, οι «πράσινοι» θα έχαναν με 3-0 από το 80' και δεν θα είχαν την ευκαιρία να σώσουν τον βαθμό στις καθυστερήσεις. Ο «Όντι» ήταν ο μόνος που διασώθηκε(μαζί με τον Νούνο Ρέις που μπήκε, έκανε τα απαραίτητα και σε αυτή την τραγική εικόνα φαινόταν σαν... Ρεδόνδο) και τουλάχιστον ότι πήγαινε μέσα δεν έγραφε, όπως συμβαίνει το τελευταίο δίμηνο με τον Στιλ.

Και η ζωή συνεχίζεται. Έξω βρέχει, αύριο είναι Τρίτη και δεν εμφανίζεται και αυτός ο Χατζηπετρής να αναλάβει την ευθύνη...

Ατομική αξιολόγηση: Βλαχοδήμος 8, Χουλτ 4, Μέστο 3, Μολέδο 4, Κουτρουμπής 3, Ιβανόφ 3, Ζέκα 3, Γουακάσο 2, Βιγιαφάνιες 5, Λουντ 2, Μπεργκ 2, Εμποκού 4, Ρέις 7, Ρινάλντι(-)

Υ.Γ1: Αν είσαι ηγέτης δεν χάνεις την μπάλα και περπατάς. Αν είσαι ηγέτης είναι ντροπή να έχεις αυτή την εικόνα. Αν είσαι ηγέτης «σκυλιάζεις» σε κάθε διεκδίκηση και δεν παίζεις αδιάφορα, νωχελικά, προκλητικά για τα δεδομένα της κατάστασης. Αν είσαι ηγέτης προσπαθείς να «ξυπνήσεις» τους γύρω σου και δεν τους κοιτάς με απάθεια μετά από κάθε εύκολο λάθος. Αν είσαι ηγέτης...

Υ.Γ2: Το «μάντρωμα» στο ξενοδοχείο άργησε. Χαρακτηριστικά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ...