Τον βλέπει στο -10 ο Ολυμπιακός και νιώθει άνετα…

Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο… Ανσαριφάρντ! Παρατηρεί κανείς την στατιστική απεικόνιση του αγώνα στη Νέα Σμύρνη και δεν πιστεύει στα μάτια του. Τρεις (3) τελικές προσπάθειες ο Πανιώνιος, όλες από τον Ιρανό στράικερ του, ένδεκα (11) ο ΠΑΟΚ και δύο (2) δοκάρια (που δεν καταγράφονται ως τελικές από την στατιστική υπηρεσία), τρεις βαθμοί οι «κυανέρυθροι» μηδέν εις το πηλίκον ο «Δικέφαλος»!

Το’ χασε κι αυτό το ματς η ομάδα του Ίβιτς. Όπως έγινε με τον Άγιαξ. Όπως έγινε με τον Ολυμπιακό. Με την Ξάνθη και τη Βέροια. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση…

Βλέπεις και το… αστρονομικό 7 γκολ σε 111 τελικές προσπάθειες, ήτοι 6,3% αποτελεσματικότητα, και σε πιάνει πονοκέφαλος. Αφήστε που αποδείχθηκε πως τις ευκαιρίες τις χάνουν όλοι. Και ο Αθανασιάδης, και ο Κουλούρης και ο Περέιρα. Όταν ο επιθετικός σου λειτουργεί υπό πίεση δίχως καθαρό μυαλό, ιδού τι αποτελέσματα θα έχεις: 7 γκολ σε 11 τελικές προσπάθειες!

Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να γκρεμίζει μόνος του, ότι καλό έχτισε, αν έχτισε, μέχρι τώρα, και το κυριότερο, έμεινε νωρίς πολύ πίσω στο πρωτάθλημα, έμπλεξε σε δύσκολες καταστάσεις, κι άντε τώρα να ξεμπλέξεις. Η κουβέντα για την ποιότητα του ρόστερ και την ανάγκη ενίσχυσης του θα φουντώσει από πολύ νωρίς, αλλά ο Ιανουάριος αργεί, είναι σχεδόν δύο μήνες μακριά και μετά τη διακοπή υπάρχουν πέντε παιχνίδια πρωταθλήματος, (Λάρισα εκτός, Ατρόμητος εντός, Παναθηναϊκός εκτός, Πλατανιάς εντός, Κέρκυρα εκτός), δύο παιχνίδια Γιουρόπα Λιγκ (Φιορεντίνα εκτός, Σλόβαν εντός) κι ένα παιχνίδι κυπέλλου (Τρίκαλα εκτός). Συνολικά 8 παιχνίδια, ίσως και παραπάνω αν οριστούν ματς πρωταθλήματος, μέχρι να έρθουν τα Χριστούγεννα η Πρωτοχρονιά και τα… δώρα του Ιβάν Σαββίδη στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.

Ο Λούμπος Μίχελ πρωτίστως και ο Βλάνταν Ίβιτς δευτερευόντως, επένδυσαν το καλοκαίρι, με εξαίρεση τον Βαρέλα, σε ελεύθερους παίκτες. Επέλεξαν αθλητικός διευθυντής (πρώτα και κύρια) και προπονητής (ακολούθως με την σύμφωνη γνώμη του) στη λογική των υψηλών (τριετών) συμβολαίων επιδιώκοντας να δώσουν κίνητρο, αλλά το αποτέλεσμα μοιάζει να είναι εντελώς το αντίθετο. Οι περισσότεροι από τους «νέους» δείχνουν να μην έχουν καταλάβει που ήρθαν να παίξουν μπάλα, δίχως προσωπικότητα, με αναλαμπές, κυρίως, προσφορά εντός των τεσσάρων γραμμών.

Ο καλοκαιρινός σχεδιασμός του Λούμπος Μίχελ φαντάζει μέσα σε λιγότερο από πέντε μήνες τόσο προβληματικός, κατά άλλους μοιάζει αποτυχημένος ή αν προτιμάτε «μια από τα ίδια». Υπάρχουν άνθρωποι που θα κρίνουν τον Σλοβάκο αθλητικό διευθυντή, όχι έμεις, πάντως ας μην ξεχνάμε ότι όπως ο ίδιος έλεγε ηρέμησε μετά την ανάληψη της προεδρίας τη ΠΑΕ από τον Ιβάν Σαββίδη.

Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις των ποδοσφαιριστών, που ήρθαν φέτος στον ΠΑΟΚ και μπορείς να πεις, ότι έχουν προσφέρει στην ομάδα κάτι που ενδεχομένως να της έλειπε τα προηγούμενα χρόνια.

Μέσα στις επιλογές του καλοκαιριού, ασφαλώς, υπάρχει και ο Λέο Μάτος. Μπακ υψηλότατου επιπέδου για τα δεδομένα της ελληνικής Λίγκας, με συμμετοχή στο επιθετικό κομμάτι και τα «στημένα» της ομάδας, ποδοσφαιριστής που εκτός από την ποιότητα του ώρες ώρες βγάζει και λίγο παραπάνω, άκρως απαραίτητο, πάθος στο χορτάρι. Κάνει… νερά όταν από μπροστά του λείπει το στήριγμα του Κάμπος ή του Ροντρίγκες, αλλά σε γενικές γραμμές, βάσει εμφανίσεων, κρίνεται καλή και πετυχημένη μεταγραφή.

Να πούμε και για τον Χοσέ Κάνιας, που παίζει άριστα αυτό που ξέρει, αυτό για το οποίο αποκτήθηκε να κάνει στο γήπεδο; Να το πούμε. Μιλάμε, όμως, για ένα «εξάρι», που σ’ όλη την ποδοσφαιρική καριέρα ακόμη και στο υψηλό επίπεδο της Πριμέρα Ντιβιζιόν, που έμαθε να «κόβει και να ράβει» στη μεσαία γραμμή, κι ως εκεί. Αφήστε, που είναι ένας, δίχως σοβαρό back up, οπότε είναι λογικό να υπάρχουν στιγμές, που ο Ισπανός να δείχνει «σκασμένος» κι εντελώς αποκαμωμένος.

Θέλετε να πούμε και για τον Χουάν Άγχελ Κρέσπο, να πούμε. Ο Ισπανός αμφισβητήθηκε έντονα όταν πρωτοήρθε, αλλά για τα δεδομένα της μεταγραφής και της λογικής που ενδιαφέρθηκε ο ΠΑΟΚ, μάλλον, βγάζει τα λεφτά του. Όχι ως αριστερός ή δεξιός μπακ, που κακώς χρησιμοποιήθηκε στη Νέα Σμύρνη από τον Ίβιτς, αλλά ως κεντρικός αμυντικός, για τη θέση που άλλωστε αποκτήθηκε.

Από τις εννιά μεταγραφές του καλοκαιριού, εξαιρώντας από την εξίσωση τον Ζέλικο Μπρκιτς, οποίος είχε την ατυχία να «πέσει» πάνω σ’ έναν σταθερότατο Γλύκο και δεν μπορεί να κριθεί, μας μένουν άλλοι οκτώ, να αφαιρέσουμε και την τριάδα Μάτος, Κάνιας, Κρέσπο, απομένουν άλλοι πέντε: Κάμπος, Μπίσεσβαρ, Βαρέλα, Σάχοβ, και Τιάμ. Από κάποιους ο ΠΑΟΚ έχει πάρει ελάχιστα πράγματα, με εξάρσεις και εκλάμψεις στα παιχνίδια τους, απ’ άλλους δεν έχει πάρει τίποτα. Κυρίως, δεν κέρδισε το παραμικρό σε επίπεδο προσωπικότητας. Στοιχείο το οποίο έλειψε και από τον περσινό σχεδιασμό, αναζητήθηκε το καλοκαίρι, αλλά προφανώς δεν βρέθηκε, με τους φιλάθλους του να θεωρούν, όχι άδικα, ότι είναι και φέτος στο «ίδιο έργο θεατές».

Η παραδοχή του Πάουλο Μπέντο, ότι ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που μέχρι στιγμής δυσκόλεψε περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα της κορυφής τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, απλά επιβεβαιώνει την καλοκαιρινή ατολμία επένδυσης και σε ποδοσφαιριστές με ποιότητα. Γιατί ως σύνολο μια χαρά είναι η ομάδα του Ίβιτς. Όμως, λείπει αυτή η ρημάδα η ποιότητα.

Όσες φορές κι αν δεις ξανά και ξανά το ντέρμπι Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις και να παραδεχθείς ποια ομάδα ήταν καλύτερη στο χορτάρι, ότι κι αν έδειξε στο τέλος το ταμπλό. Ίσως γι’ αυτό και μόνο όσο θα βλέπουν στον Πειραιά τον «Δικέφαλο» στους μείον δέκα βαθμούς, μετά από 8 αγωνιστικές, τόσο πιο άνετα θα αισθάνονται. Απλά είναι τα πράγματα.