Αναλυτικά όσα είπε στη Sportday:

«Είναι η 21η μου χρονιά ως προπονητής και μπορείς να φανταστείς πόσους παίκτες έχω κοουτσάρει. Πόσα έχουμε πάρει μαζί. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί ξέρω πόσο πολύ έχουν δουλέψει. Πάντα θα τους ευχαριστώ για όσα έχουν δώσει και όσα δίνουν. Θέλω κάθε μέρα να έρχονται στην προπόνηση και να υπάρχει σχέση και σεβασμός μεταξύ μας».

1992 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΠΑΡΤΙΖΑΝ - ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ 71 -70

«Ήταν πολύ ιδιαίτερο, γιατί ήταν η πρώτη μου χρονιά ως προπονητής με την πιο νεανική ομάδα (είχε μ.ο. ηλικίας μικρότερο των 22 χρόνων) που κατέκτησε το τρόπαιο στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Ηταν φοβερή εμπειρία για όλους μας. Δεν παίζαμε στο Βελιγράδι, λόγω του πολέμου, αλλά σε μια μικρή ισπανική πόλη κοντά στη Φουενλαμπράδα. Πάντα σκεφτόμασταν τους ανθρώπους που μας υποστήριζαν και θέλαμε να πάμε στο Final 4 για εκείνους. Κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι ότι όλοι οι παίκτες, όλοι όσοι ήταν στην Παρτίζαν, ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα και να δουλέψουν σκληρά. Και στο τέλος πήραμε το τρόπαιο. Ο τελικός με την Μπανταλόνα ήταν δύσκολος, θυμάμαι ότι στο τελευταίο λεπτό ο Ντανίλοβιτς έκανε πέμπτο φάουλ. Ο Γιοφρέσα έβαλε ένα σημαντικό τρίποντο. αλλά μετά ο Σάσα (σ.σ.: Τζόρτζεβιτς) πήρε την μπάλα και έβαλε αυτό το όμορφο τρίποντο που μας έδωσε το τρόπαιο».

1994 ΤΕΛ ΑΒΙΒ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 59-57

«Πρόκειται για το Final 4, του οποίου ο ένας ημιτελικός ήταν το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και ο άλλος ο αγώνας ήταν με την Μπαρτσελόνα. Η Μπανταλόνα είναι μια πόλη κοντά στη Βαρκελώνη. Το θυμάμαι, γιατί είχαμε αποκλείσει τη Ρεάλ και το σχόλιο ήταν ότι δεν είχαμε πιθανότητες με την Μπαρτσελόνα. Αλλά στον ημιτελικό παίξαμε πολύ καλά και πήγαμε στον τελικό. Ο Ολυμπιακός ήταν το μεγάλο φαβορί και ήταν λογικό, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι βρήκαμε τον τρόπο να τον νικήσουμε. Θυμάμαι ότι στα τελευταία 7 λεπτά ο Ολυμπιακός δεν είχε καταφέρει να σκοράρει. ενώ εμείς πήραμε πόντους από τους Βιγιακάμπα και Τόμπσον. Ήταν έκπληξη για όλους. Στην Μπανταλόνα λοιπόν, έλεγαν σαν αστείο ότι τους έδωσα πίσω κάτι που τους είχα πάρει πριν από δύο χρόνια».

1995 ΣΑΡΑΓΟΣΑ

ΤΕΛΙΚΟΣ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 73-61

«Στη Ρεάλ είχαμε σημαντικούς παίκτες, όπως ο Αρλάουκας και ο Σαμπόνις και προσπαθούσαμε να δώσουμε την μπάλα σε αυτούς. Στον τελικό θυμάμαι ότι ο Σαμπόνις είχε παίξει 25 λεπτά μόνο, γιατί είχε πρόβλημα με τα φάουλ, αλλά είχε σκοράρει 23 πόντους. Ο Τζο (σ.σ.: Αρλάουκας) ήταν ο καλύτερος παίκτης και είχε κυριαρχήσει στο παιχνίδι. Συν τη δουλειά και των άλλων παικτών, πήραμε τον τίτλο, έπειτα από έναν τελικό στον οποίον κυριαρχήσαμε ολοκληρωτικά».

1996 ΠΑΡΙΣΙ

ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΡΕΑΛ 76-66

«Είχαμε αλλάξει αρκετά την ομάδα της Ρεάλ. Μάλιστα είχαμε και την απώλεια του Αρβιντας Σαμπόνις ο οποίος πήγε στο NBA. Κάναμε καλές εμφανίσεις. Γενικά ήταν μια καλή εμπειρία για την ομάδα».

1998 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ

ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ: ΑΕΚ-ΜΠΕΝΕΤΟΝ 69-66

«Ήταν η πρώτη μου χρονιά στην Μπενετόν. Πήγαμε στο Final 4, για να φτάσουμε στον τελικό και να δώσουμε ένα δύσκολο και σκληρό ματς με την ΑΕΚ. Δύο λεπτά πριν από το τέλος είχα πει στους παίκτες μου (σε τάιμ άουτ) να μην κάνουμε φάουλ, όπως και ότι θα προσπαθούσαμε να μη δώσουμε σουτ στην ΑΕΚ Ξέρετε ωστόσο, τι ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις; Αποφασίζουν πάντα για την έκβαση οι μεγάλοι παίκτες. Ο Μπάνε Πρέλεβιτς έβαλε το τρίποντο, η ΑΕΚ πήρε το προβάδισμα και στο τέλος νίκησε. Η ΑΕΚ άξιζε, ήταν καλύτερη από εμάς».

2000 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ 73-67

«Ήταν η πρώτη μου χρονιά στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ήταν πολύ σημαντικό ότι στο ίδιο γήπεδο είχαμε παίξει λίγο νωρίτερα για το Final 4 του ελληνικού Κυπέλλου, τρόπαιο που είχαμε χάσει. Όλοι οι οπαδοί μας, μας είχαν πει ότι αυτό που θέλουν είναι τον ευρωπαϊκό τίτλο. Μας είχαν δώσει ενέργεια. Έγινε μεγάλο ματς. Σημαντικοί παίκτες ήταν οι Μποντίρογκα. Αλβέρτης, Ρέμπρατσα. Ρότζερς, Τζεντίλε, ο νεαρός τότε Φώτσης, ο Κοχ, ο Μπερκ... Είχαμε καλή ομάδα, πήραμε μεγάλο αποτέλεσμα και έγινε τεράστια γιορτή. Πριν από τον τελικό ο Κάτας, που έπαιζε σε μας ήταν πρώην παίκτης της Μακάμπι, μου είχε πει: «Κανένας από τη Μακάμπι δεν μπορεί να με σταματήσει». Ήταν τόσο σίγουρος, είχε τόση αυτοπεποίθηση. Και ήταν από τους καλύτερους παίκτες. Δεν πέρασε από το μυαλό μου πως ξεκινά μια δυναστεία. Ήμουν χαρούμενος, για όλη τη σκληρή δουλειά που είχαμε κάνει και απέδωσε καρπούς».

2001 ΠΑΡΙΣΙ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΜAKAMΠI-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 81-67

«Ήταν η μόνη χρονιά που ήταν δύο διοργανώσεις στην Ευρωλίγκα. Παίξαμε στο Final 4 της Σουπρολίγκας και συναντήσαμε τη Μακάμπι στον τελικό, αφού πρώτα νικήσαμε την Εφές στον ημιτελικό. Να μιλήσουμε για τους διαιτητές, δεν αξίζει. Η Μακάμπι ήταν καλύτερη από εμάς και το άξιζε. Έγιναν βέβαια, κάποια πράγματα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσουμε».

2002 ΜΠΟΛΟΝΙΑ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΚΙΝΤΕΡ 89-83

«Στον ημιτελικό μας περίμενε η Μακάμπι, είχαμε και κάποια προβλήματα, όπως αυτό του Γιαννούλη που μας οδήγησε στην αναζήτηση παίκτη. Βρήκαμε κάποιον (βλ. Μπακ Τζόνσον), αλλά ήθελε να του εγγυηθούμε τα χρήματα, μετά δεν ήρθε σε μια προπόνηση, αλλά ήθελε να έλθει στο Final 4. Ευκαιρία που φυσικά δεν του έδωσα. Μοιραία αλλάξαμε το πλάνο. Κανείς από τους αντιπάλους μας δεν είχε στο μυαλό του τον Λάζαρο Παπαδόπουλο, γιατί ήταν νέος. Η περιφερειακή μας γραμμή ήταν εξαιρετική. Είχαμε στο ρόστερ τους Μουλαομέροβιτς. Κουτλουάι, Αλβέρτη και τους Μποντίρογκα, Σάντσεθ και Μίντλετον και κάναμε καλό ματς με τη Μακάμπι. Μία μέρα πριν από τον τελικό ήταν Μεγάλο Σάββατο και μέλη της ομάδας είχαν πάει στην εκκλησία. Εγώ με τον Δημήτρη (Ιτούδη) είχαμε μείνει στο ξενοδοχείο, για να προετοιμάσουμε τον τελικό. Παίξαμε καλά με την Κίντερ, ακόμα και όταν ήμασταν 14 πόντους πίσω. Η Κίντερ είχε ποιοτικούς παίκτες που πήγαν στο NBA, ποτέ, όμως, δεν πιστέψαμε ότι είχε τελειώσει το ματς. Βρήκαμε τον τρόπο να επιστρέψουμε και να πάρουμε άλλο ένα Κύπελλο, κάνοντας την ανατροπή».

2005 ΜΟΣΧΑ

ΗΜΙΤΕΛΙΚΌΣ: ΜΑΚΑΜΠΙ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 91 -82

«Ήμουν πολύ ικανοποιημένος από τον τρόπο που είχαμε παίξει. Η Μακάμπι ήταν το μεγάλο φαβορί, ενώ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Εμείς ήμασταν στη διαδικασία «χτισίματος». Ήμασταν στο ξεκίνημα με νέους παίκτες όπως οι Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής. Ήταν μεγάλη εμπειρία για μας. Πάντα είναι δύσκολο να παίζεις για την τρίτη θέση. Νικήσαμε την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα και το γεγονός ότι αυτή η γενιά «βγήκε» τρίτη, ήταν μεγάλο αποτέλεσμα».

2007 ΑΘΗΝΑ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΤΣΣΚΑ 93-91

«Όλοι μιλούσαν από το ξεκίνημα της σεζόν για την πίεση, δεδομένου ότι το Final 4 ήταν στο γήπεδό μας. Είχα πει στους παίκτες μου πως... αυτό δεν είναι κάτι νέο για εμάς, γιατί κάθε χρόνο έχουμε πίεση να πάμε στο Final 4. Άρα, δεν άλλαζε κάτι. Τους ζήτησα να παίξουμε το μπάσκετ που μπορούμε και να μη σκεφτόμαστε τίποτε άλλο. Ο κόσμος μας δημιούργησε φοβερή ατμόσφαιρα. Κόντρα στην ΤΣΣΚΑ ήταν κατ' εμέ ένας από τους καλύτερους τελικούς που έχουν γίνει ποτέ. Παίχτηκε πολύ ωραίο μπάσκετ. Στον ημιτελικό δεν είχαμε παίξει καλά εναντίον της Τάου και στη συνέντευξη Τύπου είχα πει πως στον τελικό πρέπει να απολαύσουμε περισσότερο το παιχνίδι, όπως και ότι πρέπει να είμαστε καλύτεροι στην επίθεση. Το αποτέλεσμα ήταν 93-91, αλλά η νίκη είχε καθοριστεί αρκετά λεπτά πριν από το τέλος. Μετά την κόρνα της λήξης... μπορείς να καταλάβεις τι γιορτή έγινε από τη στιγμή που παίζαμε στο σπίτι μας».

2009 ΒΕΡΟΛΙΝΟ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΤΣΣΚΑ 73-71

«Για τις ικανότητες της ομάδας, το 2009 ήταν το καλύτερο Final 4. Οι ομάδες ήταν... οι ίδιες με φέτος. Νικήσαμε και τα δυο ματς με 2 πόντους, κάτι που σημαίνει ότι ήταν πολύ δύσκολα. Μια καλή άμυνα, μια πάσα, μια καλή επίθεση έκριναν την έκβαση. Στον τελικό προηγηθήκαμε με 20 και 23 πόντους, αλλά με την ΤΣΣΚΑ ποτέ δεν λες ότι τελείωσε ο αγώνας, πριν από την κόρνα της λήξης».

2011 BAPKEΛΩΝΗ

ΤΕΛΙΚΟΣ: ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ 78-70

«Κανείς δεν πίστευε στην πρόκριση μας επί της πρωταθλήτριας Μπαρτσελόνα εκτός από εμάς. Μετά το πρώτο ματς που χάσαμε στα τελευταία δευτερόλεπτα, είπα στους παίκτες: «Ελπίζω να καταλάβατε ότι έχετε πιθανότητες». Στο δεύτερο παιχνίδι νικήσαμε στα τελευταία δευτερόλεπτα και ήρθαμε στο ΟΑΚΑ, για να εξηγήσουμε ότι επειδή παίζουμε στην Αθήνα δεν είναι κάποιο αβαντάζ για εμάς. Δώσαμε δύο σκληρούς αγώνες και πήγαμε στο Final 4. Στον ημιτελικό, συναντήσαμε τη Σιένα, ομάδα με τους ίδιους παίκτες και τον ίδιο προπονητή για πολλά χρόνια. Σκεφτόμασταν πως αν περάσουμε, έχουμε πολλές πιθανότητες να πάρουμε το τρόπαιο. Στο άλλο παιχνίδι, η Μακάμπι νίκησε εύκολα τη Ρεάλ. Πιστεύω ότι το αξίζαμε».