Η γνώση της νίκης και το τρίτο ματς

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Ξέρει να μη χάνει, τώρα πρέπει να κερδίσει.

Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από αυτούς που θα διαβάσουν τον τίτλο, θα παραξενευτούν, ή θα αντιδράσουν. Και φυσικά θα έχουν βιαστεί ως συνήθως. Δύο μέρες μετά την τεράστια νίκη του στο Παλαέστρα, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος, θαρρείς και συνελλήφθη από τις ιταλικές αρχές, έκανε πλήρη αναπαράσταση του .εγκλήματος, αλλά στο τέλος του διέφυγε το κοινό φινάλε. Τα δύο ματς στην Ιταλία, ήταν κατ'εικόνα και ομοίωση φωτοτυπημένα, έστω κι αν οι πρωταγωνιστές ήταν διαφορετικοί. Αντί του Αντερσεν ήταν ο Λαβρίνοβιτς για τους Ιταλούς, ενώ στον Ολυμπιακός ο ρόλος του πρωταγωνιστή (δεδομένου ότι ο Σπανούλης απορροφά σαν σφουγγάρι την απίστευτη πίεση που του ασκεί η Σιένα), μοιάζει με κούρσα σκυταλοδρομίας. Κάθε .100 μέτρα, την έχει κι άλλος στο χέρι του. Είναι περιττό να αναφερθούμε και πάλι στο μέταλλο, τη φρεσκάδα και την υγεία αυτής της ομάδας. Στο δεύτερο ματς της Σιένα μάλιστα, ήταν και η παρθενική φορά που ο Λο, κόντεψε να με πείσει.

Σε ένα παιχνίδι, εξαιρετικά ιδιαίτερα, με τη Σιένα να έχει ανακαλύψει το μαγικό φίλτρο για το μαρκάρισμα του Σπανούλη, αλλά να υποτιμά φανερά όλους τους υπόλοιπους, ο Λο βρήκε χώρο να αποδείξει ότι αν μη τι άλλο το παιχνίδι δεν το φοβάται. Και ότι το λέει η ψυχούλα του. Κάνει λάθη βέβαια, αλλά, εδώ που τα λέμε και ποιος δεν κάνει. Εχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που πρωτοέγραψα για την προσωπικότητα του «μποξέρ» που βγάζει ο Ολυμπιακός μετά τα Χριστούγεννα. Είναι δεδομένο πως για αυτή την ομάδα δε χωρούν δάκρυα. Ο,τι κι αν καταφέρει από εδώ και πέρα στην Ευρωλίγκα θα είναι υπέρβαση. Ακόμα και οι δύο νίκες (αν τις κάνει) στο ΣΕΦ, θα είναι γαλόνια παρασημοφόρησης σε κάποια παιδιά, που έβλεπαν τους πάντες (εμού συμπεριλαμβανομένου) να τους αμφισβητούν, αλλά συνέχιζαν να δουλεύουν σαν σκύλοι με τη γλώσσα έξω. Κοροϊδευτικά (αφενός) για όλους εμάς που δεν τους πιστέψαμε, αφετέρου λόγω της δίψας και του απίστευτου κινήτρου που τους οδηγεί κάθε βράδυ να σπάνε ακόμα ένα ταβάνι. Είναι πασίγνωστο πια, σε ολόκληρη την Ευρώπη, ότι για να κερδίσεις τον Ολυμπιακό, πρέπει να είναι έτοιμος να χάσεις. Για να σταθείς απέναντί του, πρέπει να είσαι έτοιμος να .πονέσεις. Η ομάδα του Ιβκοβιτς, στηριγμένη στα νιάτα της και την απύθμενη φιλοδοξία σε συνδυασμό με το καλό κλίμα, ξέρει τον τρόπο να μην χάνει. Κόντρα σε αντίπαλους που είναι (θεωρητικά) ανώτεροι, ή πιο έμπειροι από αυτόν.

Τώρα, με τη σειρά να επιστρέφει στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός πρέπει να μάθει να νικάει. Τι εννοώ; Στη Σιένα, οι ερυθρόλευκοι, σε δύο ματς μάλιστα, διεκδίκησαν δύο ματς και κέρδισαν το ένα από αυτά, αν και στο μεγαλύτερο μέρος, ο αγώνας δεν φαινόταν να είναι του Ολυμπιακού. Ο ρυθμός δεν του ανήκε, το μομέντουμ δεν ήταν με το μέρος του, η εικόνα, στα σημεία έστω αναδείκνυε νικήτρια τη Σιένα. Μέχρι που φτάσαμε στο τελευταίο δεκάλεπτο (και στα δύο ματς) για να κάνει την μεγάλη αντεπίθεση η ομάδα του Ιβκοβιτς και να κερδίσει τη μία αναμέτρηση, για να χάσει τη δεύτερη στην τελευταία επίθεση. Στο ΣΕΦ, αν συμβεί κάτι αντίστοιχο, φοβάμαι ότι θα έχει πιο λίγες πιθανότητες να κερδίσει ο Ολυμπιακός.

Η Σιένα είναι μπαρουτοκαπνισμένη σε τέτοια ματς, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός στερείται εμπειρίας. Στους δύο αγώνες της επόμενης εβδομάδας, εκτός όλων των άλλων, οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να διαχειριστούν και την πίεση που θα του προκαλέσει τόσο η έδρα, όσο και το γεγονός ότι τα πάντα πλέον είναι με το μέρος τους. Δε θα είναι απλό φίλοι και φίλες. Κι αν η Σιένα, ξεφύγει στο σκορ με 10-15 πόντους μέσα στο ΣΕΦ, ίσως τότε να είναι ακόμα πιο δύσκολα για τον Ολυμπιακό να το γυρίσει. Είναι τελείως διαφορετικό να καταφέρνεις το απρόσμενο και άλλο να επιδιώκεις το αυτονόητο. Κι αν στον Ολυμπιακό πιστέψουν ότι οι νίκες στο ΣΕΦ πρέπει να θεωρούνται αυτονόητες με αποτέλεσμα να ασκηθεί πίεση, θα έχουν κάνει το βασικό βήμα προς τον αποκλεισμό. Το ζητούμενο είναι το εξής: Θα συνεχίσει η Σιένα να δέχεται τόσους πόντους από τον χωρίς Σπανούλη Ολυμπιακό ή μήπως θα αντιδράσει με ακόμα πιο σύνθετες άμυνες;

Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να δέχεται τόσους πολλούς πόντους από μία ομάδα, που έχει μεν ταλέντο, αλλά δεν δικαιολογεί και τους +78π.μ.ο. πόντους που έχει βάλει στα δύο ματς; Το κοντό σχήμα, με τους τρεις γκαρντ, στο τελευταίο δεκάλεπτο λειτούργησε... Αλλά όσο οι ερυθρόλευκοι επιλέγουν να κάνουν αυτές τις αλλαγές στα μαρκαρίσματα με τη Σιένα να διαβάζει όλα, μα όλα τα miss match εντός ρακέτας, κυρίως με τον Λαβρίνοβιτς, ή τον Αντερσεν, η΄και τους πιο κοντούς παίκτες, το πρόβλημα θα είναι οξύ. Μονο και μόνο οι συνεργασίες high-low των Ιταλών κάθε φορά που υπήρχε Miss match αποδεικνύουν ότι είναι μία πολύ προπονημένη, έξυπνη, ώριμη κι έμπειρη ομάδα, που χρειάζεται τεράστια προσοχή.

Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός, όπως θα διαβάσετε στο προηγούμενο blog την πάτησε στην παγίδα του 2ουαγώνα, όπως φοβόμουν. Αυτό τελείωσε όμως. Με τη μόνη διαφορά, ότι ο Παναθηναϊκός ως πρωταθλητής Ευρώπης, δεν δικαιούται να μιλά για τη διαιτησία και να βρίσκει άλλοθι. Δεν τα έχει ανάγκη. Ειδικά σε ένα ματς, που οι αριθμοί, απλά επιβεβαιώνουν την εικόνα. Ναι θα μπορούσε να είναι φάουλ το τελευταίο στον Σάρας, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Στη Νόκια Αρίνα, ο Παναθηναϊκός έχει και τα κότσια και την ποιότητα να βάλει στη θέση της την Μακάμπι. Οι ισραηλινοί δεν είναι τυχαία ομάδα. Εϊναι γεγονός όμως ότι .παίζει τυχαία.. Κι απλά αυτά τα σουτ που δεν έβαλε ο Παναθηναϊκός στη δική του επίθεση, τα έβαλε ο . Μπλου! Οσο για τον Οχαγιόν, μη βιαστείτε να πείτε ότι ήρθε από το πουθενά. Ο τύπος έχει πολύ μπάσκετ μέσα του και το γεγονός ότι δεν σκοράρει συχνά έξω από τα 6.75 δε σημαίνει αυτομάτως ότι είναι κακός παίκτης.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Κερδίζεις στο τρίτο ματς; Η Πόλη σε περιμένει...

Ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην Αθήνα έχοντας πετύχει την αποστολή του. Εχει μία νίκη στις αποσκευές του και η σειρά μπορεί να κριθεί στο ΣΕΦ. Την Τετάρτη και την Παρασκευή οι ερυθρόλευκοι έχουν την ευκαιρία να ολοκληρώουν τη δουλειά και να πάρουν μια πρόκριση που στην αρχή της σεζόν φάνταζε ανέλπιστη.

Το 1-1, λοιπόν, έγινε με τη Σιένα, αν και ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία. Το κακό πρώτο ημίχρονο, η τραγική άμυνα, του κόστισαν. Πειραματίστηκε ο Ιβκοβιτς για ένα 20λεπτο, έβαλε και τον Παπαδόπουλο, αλλά δεν πήρε αυτό που ήθελε. Στο δεύτερο ημίχρονο ακολούθησε ο Ντούντα τη γνωστή συνταγή και λίγο έλειψε να γίνει η ανατροπή. Τα χαζά φάουλ του Χάινς και του Ντόρσεϊ κόστισαν περισσότερο απ' ό,τι δείχνει το 81-80. Χωρίς αυτούς, ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να παίξει άμυνα. Κι αν δεν παίξει άμυνα, δεν μπορεί να νικήσει.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να τελειώσει τη δουλειά στο ΣΕΦ; Μέχρι τώρα έχει χάσει στο Φάληρο μόνο από την ΤΣΣΚΑ, κανείς άλλος αντίπαλος δεν τον έχει ρίξει στο καναβάτσο. Η έδρα είναι το όπλο του Ολυμπιακού, γι αυτό και οι εξέδρες πρέπει να γεμίσουν. Οχι πως αυτό εξασφαλίζει κάτι, άλλωστε τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα δεν γίνονται σε άδεια γήπεδα. Στη Σιένα, πάντως, γίνονται φοβερά σκηνικά. Ειδικά πίσω από τον πάγκο.
Αλλά οι ερυθρόλευκοι με τον κόσμο στο πλευρό του, με τον ενθουσιασμό που έχουν και την ενέργεια που καταθέτουν στο παρκέ, πρέπει να "καθαρίσουν" από νωρίς τη Σιένα. Και στα δύο παιχνίδια.

Αν αφήσουν τους Ιταλούς να μείνουν μέσα στο παιχνίδι μέχρι τέλους, το πλεονέκτημα θα ανήκει στους φιλοξενούμενους. Ο Ολυμπιακός είναι σαφώς πιο νεανική ομάδα, μπορεί να πιέσει, να τρέξει, να επιβάλλει το ρυθμό του. Η Σιένα είναι πιο έμπειρη, στο σετ παιχνίδι έχει τους εξαιρετικούς σουτέρ που θα ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα. Ο Μακάλεμπ είναι ο μόνος ταχύς παίκτης της Σιένα, άρα το μυστικό είναι η δική του εξουδετέρωση, αλλά και η συνολική άμυνα στην περιφέρεια. Αν δεν μπουν τα σουτ, η Σιένα δεν έχει τύχη. Και τότε ο Ολυμπιακός θα έχει τον πρώτο λόγο, για να κάνει πρώτα το 2-1 και μετά το 3-1.

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του βρίσκεται πλέον σε δύσκολη θέση. Δυστυχώς για τους πράσινους επιβεβαιώθηκε ένα πράγμα: ότι ο περίπατος σε πρώτο ματς πλέι οφ στην Ευρωλίγκα κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό. Ο αντίπαλος συσπειρώνεται, "ψάχνεται" και παρουσιάζει εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Και η Μακάμπι δεν είναι φέτος υπερομάδα, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να την υποτιμήσει. Οι Ισραηλινοί ρίσκαραν με την αμυντική τους τακτική, άφησαν... προκλητικά τα μακρινά σουτ και παρότι ο Παναθηναϊκός είχε συνολικά πολύ καλό ποσοστό, τα τρίποντα που πέτυχε δεν προκάλεσαν φθορά στην Μακάμπι. Γιατί μια ομάδα που επιχειρεί 32 τρίποντα και 29 δίποντα, δεν έχει ισορροπία.
Συν τοις άλλοις, οι φιλοξενούμενοι βρήκαν λύσεις από τους δύο Ελληνες, με τον Παπαλουκά να κρατάει την ομάδα του στο τέλος της κανονικής διάρκειας και τον Σχορτσανίτη να κάνει δουλειά όσο βρισκόταν στο παρκέ. Ο Οχαγιόν και ο Λάγκφορντ σκόραραν και διατήρησαν το ρυθμό στα μέτρα της Μακάμπι και ο Μπλου πέτυχε τα τρίποντα που έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των Ισραηλινών, ο Σμιθ έκανε και με το παραπάνω αυτό που του αναλογούσε.

Ο Κώστας Καϊμακόγλου πέτυχε 2/2 βολές και έστειλε το ματς στην παράταση, έκανε φοβερή εμφάνιση και ήταν ο κορυφαίος του Παναθηναϊκού, αλλά η στιγμιαία του αδράνεια κόστισε, αφού ο Μπλου πέτυχε το σουτ από τα 7 μέτρα που έδωσε και τη νίκη στην Μακάμπι. Κάπως έτσι πήγε χαμένη η προσπάθεια που έκανε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο οποίος όμως δεν είχε την απαιτούμενη βοήθεια από τους συμπαίκτες του στην περιφέρεια. Κυρίως των Διαμαντίδη και Καλάθη που είχαν μαζί 5/18 σουτ εντός παιδιάς, αλλά και των Σάτο, Λόγκαν.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να ξαναπάρει το πλεονέκτημα και να προκριθεί;

Οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του, μέσα στο Τελ Αβίβ η Μακάμπι είναι άλλη ομάδα. Οι 11.000 φανατικοί θα δημιουργήσουν "κολασμένη" ατμόσφαιρα, η Μακάμπι θα έχει άλλη ψυχολογία. Βέβαια οι πράσινοι έχουν ξαναβρεθεί στην ίδια θέση και έχουν πάρει εκτός έδρας νίκες σε πλέι οφ Ευρωλίγκα, άρα ουδείς μπορεί να τους ξεγράψει. Το έκαναν το 2009 με τη Σιένα και μάλιστα εις διπλούν, ενώ και πέρυσι κέρδισαν εκτός έδρας για να φτάσουν στο φάιναλ φορ. Η σειρά, λοιπόν, έχει δρόμο όμως τα δεδομένα έχουν ελαφρώς αλλάξει. Η Μακάμπι έχει μικρό προβάδισμα, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε κάτι. Ως τώρα, ο Παναθηναϊκός έχει δείξει καλύτερο πρόσωπο εκτός έδρας.

Αντί επιλόγου, επιτρέψτε μια πρόβλεψη. Οποιος νικήσει την Τρίτη και την Τετάρτη σε ΣΕΦ και Γιαντ Ελιάου, θα πάρει και την πρόκριση στο φάιναλ φορ.