Στο Ισραήλ που το μπάσκετ είναι θρησκεία και η Μακάμπι… θεότητα, το ξεκίνημα της σειράς της "Ομάδας του Λαού" με τον Παναθηναϊκού είχε αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό. Οι χαμηλές πτήσεις της Μακάμπι κατά τη διάρκειας της σεζόν από τη μία, το ρόστερ που αποδυναμώθηκε σε σχέση με πέρσι (Έιντσον, Πάργκο, Πέρκιν αποχώρησαν το καλοκαίρι), αλλά και η αίγλη του Παναθηναϊκού, έκαναν τους φιλάθλους της Μακάμπι να κρατούν μικρό καλάθι αναφορικά με την πρόκριση στο Final 4. "Ήταν πολύ περίεργο αυτό που συνέβη πριν τον πρώτο αγώνα" λέει στο Gazzetta.gr, ο Γιοάβ Μπόροβιτς, συντάκτης της "Χααρέτζ", της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας του Ισραήλ. "Όλοι ξέραμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι φαβορί, αλλά είχαμε την ελπίδα ότι η Μακάμπι θα κατάφερνε να ανεβάσει το επίπεδό της, καθώς φτάσαμε στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν. Αν και ο κόσμος δεν έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τους αγώνες της Μακάμπι στο πρωτάθλημα και στην Αδριατική Λίγκα, η αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό είχε εκπληκτικά νούμερα τηλεθέασης. Και μετά… ήρθε η σφαλιάρα".

Το 93-73 του πρώτου αγώνα ήχησε σαν καμπάνα στο Τελ Αβίβ, εκεί όπου η Μακάμπι είναι κράτος εν κράτει. "Μην κοροϊδευόμαστε με τη διαφορά των 20 πόντων. Αν ο Παναθηναϊκός το ήθελε, θα μπορούσε να είχε στείλει τη διαφορά στους 40. Ο κόσμος ήταν σοκαρισμένος από την εικόνα της ομάδας και εκνευρισμένος που πίστεψε έστω και για λίγο, ότι η φετινή Μακάμπι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Παναθηναϊκό. Έχουν τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης, τον καλύτερο guard της Ευρώπης (σ.σ. Διαμαντίδης), την πιο έμπειρη ομάδα της Ευρώπης και ένα γήπεδο με 20,000 θεατές. Πολύς κόσμος ένιωσε ντροπιασμένος μετά τον πρώτο αγώνα και όλοι ελπίζαμε ότι η εικόνα της ομάδας θα άλλαζε κάπως στην δεύτερη αναμέτρηση, αλλά ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε γιατί είναι ομάδα άλλου επιπέδου. Καταλαβαίνεις ότι μέσα σε αυτό το κλίμα, η νίκη προκάλεσε πραγματική... λαϊκή ευφορία και ενθουσιασμό. Η περηφάνια μια ολόκληρης χώρας (σ.σ. η μπασκετική Μακάμπι λατρεύεται περισσότερο απ' ότι η Εθνική του Ισραήλ) είχε επιστρέψει και πάλι. Ο Παναθηναϊκός μάλλον παραμένει το φαβορί, αλλά… είμαστε η Μακάμπι. Δεν γίνεται να χάνουμε με 30 πόντους από καμία ομάδα! Ό,τι και να γίνει πάντως, η νίκη της Πέμπτης μέσα στο ΟΑΚΑ ήταν για τη Μακάμπι η νίκη της δεκαετίας Οι μοναδικές φορές που θυμάμαι τον κόσμο να πανηγυρίζει περισσότερο ήταν το 2004, όταν ο Σαρπ έβαλε εκείνο το απίθανο τρίποντο και η Μακάμπι προκρίθηκε στο Final 4, και οι τίτλοι του 2004 στο Τελ Αβίβ και του 2005 στη Μόσχα. Εκτός από αυτούς τους συγκεκριμένους τρεις αγώνες, το βίντεο της νίκης στο ΟΑΚΑ είναι κάτι που οι φίλαθλοι της Μακάμπι θα βλέπουν στο YouTube για όλη τους τη ζωή".

Τα χαμόγελα επέστρεψαν στα πρόσωπα των "Τσαρόβ" και το Γιαντ Ελιάου ή Nokia Arena, αν προτιμάτε, αναμένεται να γνωρίσει μεγάλες δόξες. Εξάλλου είναι η μοναδική έδρα στην Euroleague, που μετρά οκτώ συνεχόμενα "sold out" σε ισάριθμους αγώνες, με 11,060 θεατές, ενώ οι δύο αγώνες της Τρίτης και της Πέμπτης θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα και στο Mπλούμφιλντ Στάντιουμ, το ποδοσφαιρικό γήπεδο της Μακάμπι, που... σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα γέμιζε εύκολα!

Τα 8 του Ζοτς και το... μπλέξιμο με τον Πίνι

"Όταν τελείωσε ο δεύτερος αγώνας με τη νίκη της Μακάμπι στην παράταση, ένιωθα ότι όλοι γύρω μου ήταν περήφανοι. Ότι ξαναβρήκαν την πίστη τους στην Μακάμπι. Όμως για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Δεν πιστεύαμε ότι η Μακάμπι είχε ούτε τους παίκτες, ούτε την ψυχή για να κερδίσει μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ. Βέβαια, για να συμβεί αυτό, έπρεπε ο Οχαγιόν να κάνει το παιχνίδι της ζωής του, ο Σμιθ και ο Χέντριξ να βρεθούν σε μεγάλη μέρα και ο Μπλου να βάλει μερικά απίστευτα σουτ, όμως ακόμα κι έτσι, η σειρά είναι στο 1-1 και πλέον όλα θα κριθούν στo Γιαντ Ελιάου.

Για την ακρίβεια πάντως, στο Γιαντ Ελιάου θα κριθούν τα πάντα, μόνο αν μία από τις δύο ομάδες κάνει το 2/2, όμως ο Γιοάβ Μπόροβιυς, που αρθογραφεί στη "Χααρέτζ" για θέματα που αφορούν από το μπάσκετ ως και την… ελληνική οικονομική κρίση, δεν τρέφει αυταπάτες. "Νιώθω ότι για τη Μακάμπι, η σειρά τελειώνει στο Ισραήλ. Είναι μια τεράστια ευκαιρία αυτή και αν δεν γίνει το 3-1 στην έδρα της, πιστεύω ότι δεν έχει τον τρόπο να κερδίσει ξανά στο ΟΑΚΑ. Αλλά και για να πετύχει δύο νίκες πρέπει και πάλι να κάνουν μεγάλο ματς αρκετοί παίκτες, που συνήθως δεν προσφέρουν τόσα πολλά. ΟΚ, έγινε μια φορά το θαύμα, αλλά σε έναν ενδεχόμενο 5ο αγώνα, ο Παναθηναϊκός είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Το Γιαντ Ελιάου όμως, είναι μια άλλη ιστορία! Ο κόσμος θα κάνει σαν τρελός, ο θόρυβος είναι απίστευτος, ενώ η πίεση στους παίκτες και τους διαιτητές θα είναι τεράστια και νομίζω ότι όλοι στην ομάδα ξέρουν ότι δεν θα έχουν πολλές ευκαιρίες σαν αυτήν. Εξάλλου, είναι και ο Πίνι στη μέση και κανείς δεν θέλει να αρχίσουν πάλι οι αιώνιες συγκρίσεις…"

Όπου "Πίνι", ο Γκέρσον και όπου "αιώνιες συγκρίσεις", η συζήτηση, που δεν σταματά ποτέ στο Ισραήλ, σχετικά με το αν ο Μπλατ είναι ικανός να οδηγήσει την Μακάμπι στην κορυφή της Ευρώπης, κάτι που ο Γκέρσον έχει πετύχει τρεις φορές (2001, 2004, 2005) στην καριέρα του. "Ξεκινάμε από ένα δεδομένο. Ο κόσμος στο Ισραήλ σέβεται και εκτιμά τον Παναθηναϊκό όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα. Αυτό το "Λέικερς-Σέλτικς", που έχει πει ο Μπλου, είναι η ακριβής περιγραφή του πώς αντιμετωπίζεται το συγκεκριμένο ζευγάρι. Ο μοναδικός που απολαμβάνει μεγαλύτερο σεβασμό από τον Παναθηναϊκό, είναι ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς. Είναι ο μεγαλύτερος προπονητής όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ο μόνος με οκτώ τρόπαια και αυτός που έχει φτιάξει την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας. Ο Ομπράντοβιτς είναι μύθος και ως τέτοιον τον αντιμετωπίζουν όλοι. Ακόμα κι αυτός ο μύθος όμως έχει χάσει επτά φορές από τον Πινι Γκέρσον! Ο Πίνι είναι ο μοναδικός προπονητής στην Ευρώπη που έχει κερδίσει τόσες φορές τον Ομπράντοβιτς και ο μοναδικός που αξίζει να αναφέρεται στην ίδια… πρόταση μαζί του, καθώς έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα Ευρώπης. Όπως καταλαβαίνεις, ο Μπλατ δεν υπάρχει πουθενά σε όλη αυτή τη συζήτηση, που στο Ισραήλ είναι πάντα δημοφιλής. Ο κόσμος αγαπάει και σέβεται τον Μπλατ και αναγνωρίζει τη δουλειά που έχει κάνει τόσο στη Μακάμπι, όσο και στην εθνική Ρωσίας, όμως ο Μπλατ έχει μηδέν τίτλους, ο Πίνι τρεις και ο Ομπράνοβιτς… οκτώ. Άλλο επίπεδο!"

"Τι λέει το τραγούδι για τον Παπαλουκά;"
Μέσα σε όλα, υπάρχουν και δύο Έλληνες στη Μακάμπι, ο Παπαλουκάς και ο Σχορτσανίτης, με τον πρώτο να κάνει πολλή δουλειά στο ΟΑΚΑ και τον δεύτερο (σ.σ. Σοφο) να δίνει μια συνέντευξη στο Βήμα, που έκανε αίσθηση από την Αθήνα μέχρι το Τελ Αβίβ, με τον δημοσιογράφο της Χααρέτζ να μην αφήνει ασχολίαστη την επιθυμία του Σοφό να παίξει με τον Διαμαντίδη… "Έμαθα ότι ο Σοφο είπε ότι θα ήθελε να συνεργαστεί με τον Ομπράντοβιτς και να παίξει με τον Διαμαντίδη. Δίκιο έχει που το λέει. Ενώ ο Σοφό είναι ο πιο δυνατός ψηλός στην Ευρώπη, όταν παίζει απέναντι στον Ομπράντοβιτς, δεν παίζει σχεδόν ποτέ καλά. Αν παίξει για τον Ομπράντοβιτς όμως, θα γλιτώσει τις παγίδες που του στήνει! Όσο για τον Διαμαντίδη… ε, λογικό είναι! Κι εγώ αν έπαιζα με τον Διαμαντίδη, θα έβαζα ένα δυο καλαθάκια! Κατά τα άλλα, ο Παπαλουκάς ήταν πάρα πολύ καλός και απέδειξε για πολλοστή φορά ότι αξίζει να παίζει στο κορυφαίο επίπεδο. Όλοι στο Ισραήλ ξέρουν πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο Τέο και πόσο στεναχωριέται που παίζει ελάχιστα φέτος, όμως τώρα που η σεζόν φτάνει στο πιο κρίσιμο σημείο, ο Παπαλουκάς ξέρει όσο κανείς άλλο τι πρέπει να κάνει. Όταν τον σήκωσε ο Μπλατ για να τον βάλει αλλαγή πέντε λεπτά πριν το τέλος, πιστεύω ότι ο Τέο ήταν πραγματικά ευτυχισμένος. Ήθελε όσο τίποτα να παίξει καλά, γιατί εκτός όλων των άλλων, τον έβριζαν 20,000 άνθρωποι επί δύο ώρες. Αλήθεια, τι σημαίνει αυτό το τραγουδάκι που λένε οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού για τον Παπαλουκά;;; "

Κάπου εδώ η συζήτηση με τον Γιοάβ τελείωσε, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Γιαντ Ελιάου, ενώ την απάντηση στην ερώτηση του (τι λέει το σύνθημα για τον Παπαλουκά) και γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει τέτοιο μένος μαζί του, θα τη δώσει ο ιστορικός -ή ο... ψυχίατρος- του μέλλοντος.

Τα υπόλοιπα στο Τελ Αβίβ!

Για… "τραγουδάκια" για τον Ζοτς, τον Σοφό, τον Παπαλουκά και τον Διαμαντίδη, υπάρχει και το Twitter (@sili81)