Φταίει και... δεν φταίει ο Μπαρτζώκας!

Η ήττα είναι σαν την κοπριά. Μυρίζει, αλλά κάνει καλό. Η ήττα σε ένα ματς που θα επαναληφθεί είναι δύο φορές σαν την κοπριά. Μυρίζει, σε κάνει καλύτερο και μπορεί να μην χάσεις και το βαθμό.

Μπορεί, βέβαια. Αλλά να ξεκινήσουμε από το δέντρο, που στην προκειμένη είναι πιο σημαντικό από το δάσος. Ο Ολυμπιακός έχασε από το χρονόμετρο που κόλλησε και το ματς πρέπει να επαναληφθεί. Αν δεν συμβεί αυτό, θα έχει αδικηθεί από την Ευρωλίγκα. Οι ερυθρόλευκοι πρέπει να υποστηρίξουν την ένσταση με κάθε τρόπο και λογικά θα δικαιωθούν. Παρότι δεν είναι σε καλή κατάσταση και άφησαν τη Σιένα να διεκδικήσει τη νίκη, είναι ξεκάθαρο ότι "αυτοκτόνησαν" και μπορούσαν άνετα να κερδίσουν. Αρα η επανάληψη είναι ένα δώρο που δεν πρέπει να χαθεί, αν γίνει ξανά το ματς ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να χάσει και πάλι. Δεν γίνεται να του πάνε όλα στραβά.

Αυτό είναι το δέντρο. Το δάσος είναι η εικόνα του Ολυμπιακού και η - ως τώρα - ήττα βοηθάει ακόμα περισσότερο να δούμε ξεκάθαρα τα πράγματα. Σε άλλη περίπτωση θα γράφαμε για τον σούπερμαν Σπανούλη που στο τέλος έδειξε τη στόφα του νικητή και ίσως να μην λογαριάζαμε όλα τα υπόλοιπα... Όλα τα υπόλοιπα που είναι επαναλαμβανόμενα και δεν αφορούν μόνο στον προπονητή, που βρίσκεται κυρίως στο στόχαστρο μετά το ματς της Παρασκευής. Διότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που όλα τα λάθη μπορούν να διορθωθούν, τίποτα δεν έχει κριθεί και ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει το δρόμο του. Αρκεί να το προσπαθήσει και να μην "κολλήσει" σαν το χρονόμετρο. Διότι...

Δεν φταίει ο προπονητής...

Οταν το σκορ είναι 72-69, έχεις την κατοχή και χάνεις λέι άπ...Φταίει μόνο ο παίκτης κι ας τον πιστεύεις περισσότερο απ' ό,τι πρέπει. Ο Λο δηλαδή... Στο... καπάκι, ο Αντιτς κάνει το απόλυτο λάθος, δηλαδή φάουλ στο τρίποντο. Το ότι άργησε πολύ ο διαιτητής να σφυρίξει, δεν σημαίνει ότι δεν έκανε λάθος ο Σκοπιανός. Χάνει λέι απ - φοβάται στην ουσία - ο Χάινς για να δώσει τη νίκη στον Ολυμπιακό.

Ο Σπανούλης είναι κακός για 38 λεπτά, εγκλωβισμένος στην προσαρμοσμένη άμυνα της Σιένα.

Ο Παπανικολάου είναι άστοχος, κάνει εύκολα λάθη, δεν θυμίζει τον παίκτη που μέχρι πριν από λίγο καιρό έμοιαζε έτοιμος για το ΝΒΑ. Και δεν είναι μόνο η επίθεση. Το χειρότερο είναι ότι δεν μπορεί να μακράρει είτε 3αρι, είτε 4αρι, στην άμυνα.

Ο Περπέρογλου είναι ασταθής, σουτάρει ελεύθερος και τα χάνει, έχει μόνο ελάχιστα καλά διαστήματα και ποτέ διάρκεια στην απόδοσή του. Στη δε άμυνα είναι απλά παρατηρητής.

Υπάρχουν τραυματισμοί (δεν έπαιξε ο Πάουελ), ο Πρίντεζης και ο Αντιτς δεν είναι 100% έτοιμοι.

Η ομάδα κερδίζει τόσες βολές και είναι άστοχη... Ακόμα και ο Σπανούλης είχε 0/2

Και φυσικά δεν φταίει ο Μπαρτζώκας που κόλλησε το χρονόμετρο...

Με άλλα λόγια. Δεν γίνεται οι παίκτες να κρύβονται πίσω από τα λάθη του χρονομέτρη ή ακόμα και του προπονητή, όταν είναι καλοπληρωμένοι, έχουν την υποστήριξη του κόσμου και δεν δέχονται σχεδόν ποτέ... κριτική. Αν δεν καταλάβουν πού βρίσκονται, ο Ολυμπιακός δεν έχει τύχη.
Βέβαια από την άλλη...

Φταίει ο Μπαρζτώκας...

Γιατί δεν κοουτσάρει, αλλά... χρονομετρεί. Δεν λογαριάζει τις ειδικές καταστάσεις ενός παιχνιδιού ή την απόδοση κάθε παίκτη, αλλά μοιράζει το χρόνο συμμετοχής και δεν τον αλλάζει με τίποτα.

Γι αυτό και ο κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού στο ματς με την Σιένα, ο Βαγγέλης Μάντζαρης, πήγε στον πάγκο στο 26' και δεν επέστρεψε ποτέ στο παρκέ αν και είχε βάλει τα σουτ που του αναλογούσαν και είχε σταματήσει τον Μπόμπι Μπράουν.

Γι αυτό και ο καλύτερος ψηλός στο ματς με τη Σιένα, ο Γκοέργκι Σερμαντίνι, έπαιξε μόνο 17 λεπτά, γι αυτό και ο αξιόπιστος Κώστας Σλούκας πήγε στον πάγκο όταν έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο. Και γύρισε στο ματς 1,7'' πριν από τη λήξη.

Γι αυτό και ο κορυφαίος με την Μπαρτσελόνα Γιώργος Πρίντεζης έπαιξε στη Βαρκελώνη μόνο 19 λεπτά και είδε το τέλος από τον πάγκο...

Γι αυτό και ο Σπανούλης και με τον Σλούκα δεν παίζουν σχεδόν ποτέ μαζί, αν και πέρυσι ο Ολυμπιακός πήρε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα, έχοντας σε πάρα πολλές περιπτώσεις το συγκεκριμένο δίδυμο στο παρκέ. Ειδικά στα καθοριστικά σημεία.

Άλλωστε, το θέμα με τον Μπαρτζώκα δεν είναι το ματς με τη Σιένα, αλλά η συνολική του συμπεριφορά. Μοιάζει μπερδεμένος, δεν μπορεί να χωρέσει όλους τους παίκτες, το ροτέισον δεν του βγαίνει. Εχει χάσει την ψυχραιμία του, δεν υπάρχει λογική στο ότι δεν πήρε τάιμ άουτ μετά τις 3/3 βολές του Μπράουν, ώστε να σχεδιάσει την τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού. Μην πει κανείς ότι υπολόγιζε πως θα αστοχήσει ο Χάινς, θα κολλήσει το χρονόμετρο και θα έβαλε καλάθι ο Μπράουν, ώστε να χρειαστεί το τάιμ άουτ στα 1,7''. Από τέτοιες λεπτομέρειες κρίνονται τέτοια παιχνίδια και το προπονητικό τιμ των ερυθρολεύκων ήταν ανέτοιμο.

Όπως ήταν ανέτοιμο να υποστηρίξει την ομάδα στη ματς απ ζώνη που ουσιαστικά ήταν ένας μαν του μαν στον Σπανούλη και 4 να μαρκάρουν χώρο. Ο Ολυμπιακός δεν είχε απάντηση, ειδικά από τη στιγμή που ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε δίπλα τουν τον Εϊσι Λο. Ο Σπανούλης θέλει σε τέτοιες καταστάσεις δίπλα του τον Σλούκα που είναι εκτελεστής και η άμυνα δεν μπορεί να μην τον υπολογίζει. Και μην πει κανείς ότι ο Λο ήταν στο παρκέ γιατί οργάνωνε (στη ματς απ ζώνη δεν υπήρχε θέμα οργάνωσης) ή έπαιζε άμυνα, γιατί ο Μπράουν έκανε πάρτι όταν τον μάρκαρε ο συμπατριώτης του. Σκούρα τα βρήκε μόνο με τον Μαντζάρη. Κι αν δεν ήθελε τον Σλούκα γιατί από την αρχή της σεζόν δεν τον έχει δει με καλό μάτι, ας έβαζε τον Γκετσεβίτσιους, που είναι ιδανικός για να σουτάρει μόνος του από τις γωνίες.

Και κάτι άλλο. Αυτή η Σιένα που έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα του Ολυμπιακού, δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που ξέραμε μέχρι πέρυσι. Ο Ρες και ο Καραρέτο παίζουν, που παλιότερα χειροκροτούσα συνήθως τους συμπαίκτες τους από τον πάγκο. Και οι υπόλοιποι δεν έπαιζαν καν Ευρωλίγκα...

ΥΓ: Αλήθεια, πώς να αισθάνθηκε - και - χθες ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι;

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Προλαβαίνει, αλλά χρειάζεται έναν .τερματοφύλακα

Είναι αστείο να ασχοληθεί κανείς με την ικανότητα του Γιώργου Μπαρτζώκα ως προπονητής. Ετσι κι αλλιώς, στην Ελλάδα που καθημερινά αναζητούνται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι με τους προπονητές να αποτελούν τον πιο εύκολο στόχο, η κριτική δε θα λείψει ποτέ. Οταν ο Ολυμπιακός έκανε το σερί 7-0 στην Ευρωλίγκα, ο Σπανούλης ήταν μεγάλος παίκτης, ο Παπανικολάου διαστημικός κ.ο.κ. Τώρα που γνωρίζει ήττες υπεύθυνος είναι ο κόουτς. Μονά ζυγά εναντίον του είναι. Οπότε μην ψάχνετε να βρείτε άκρη. Επί της ουσίας ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα. Και μεγάλο μάλιστα. Οχι μόνο αγωνιστικό. Εξίσου μεγάλος είναι και ο βαθμολογικός βραχνάς για τους ερυθρόλευκους πια, από τη στιγμή που οι δύο ομάδες που μπήκαν ως αουτσάιντερ στον όμιλο, η Σιένα και η Κάχα, κάνουν παρέλαση με 4-0 νίκες και τα εμφανιζόμενα ως φαβορί έχουν μείνει αρκετά πίσω. Αρα, ακόμα κι αν αλλάξουν τα πράγματα, το μπάχαλο είναι αναπόφευκτο. Προλαβαίνει ο Ολυμπιακός; Εγώ λέω ναι! Προλαβαίνει. Και χωρίς ιδαίτερο άγχος. Απαιτούνται όμως γρήγορες και δραστικές κινήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις, η λύση σε ένα πρόβλημα μπορεί να είναι τόσο ορατή που να την κρύβει μόνο .μύτη μας.

Διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων. Και συμφωνώ με τα περισσότερα από αυτά που γράφουν οι καλοί φίλοι. Και με τις αναλύσεις εις βάθος, αλλά κι αυτές που είναι πιο επιδερμικές. Εχουν όλες βάση και point. Θεωρώ όμως, στην περίπτωση του Ολυμπιακού (όχι σκοπίμως φυσικά) γίνεται κάθετη υποτίμηση ενός γεγονότος: Της απουσίας του πιο βασικού ..σωματοφύλακα! Του .τερματοφύλακα δηλαδή! Την ημέρα που ο Ολυμπιακός έχασε το Ντόρσεϊ, μπορεί να θυμάστε ότι είχαμε συζητήσει το γεγονός ότι χωρίς τον Αμερικάνο ο Ολυμπιακός για κάποιο διάστημα θα υποστεί κρίση ταυτότητας. Αυτό συνέβη στον αγώνα με τον Τσεντεβίτα, αλλά στη συνέχεια, οι ερυθρόλευκοι βρήκαν τα πατήματά τους, εξαργύρωναν σε κάθε παιχνίδι την αυτοπεποίθηση που τους γέμισε η προηγούμενη σεζόν και το κενό του Ντόρσεϊ, όχι μόνο δε φάνηκε, αλλά καμουφλαριζόταν με τον καλύτερο τρόπο.

Για την ήττα από τη Σιένα μπορεί να ρίξουν το ανάθεμα σε χίλιους δύο λόγους, όποιοι θέλουν να το κάνουν. Κατά τη γνώμη μου αυτό το δέντρο που πολύ εύστοχα χρησιμοποίησε ο Καβαλιεράτος. Το δάσος όμως, είναι αλλού! Στην πληγή του σχεδιασμού και της χημείας. Για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει ρυθμό, δεν έχει καλές επιθέσεις, δεν έχει σωστή άμυνα και καλές περιστροφές, κατά την ταπεινή άποψή μου, ευθύνεται ο .Ντόρσεϊ. Και όχι ο Πάουελ, για τον οποίο αποδεικνύεται ότι η απόκτησή του έγινε με απίστευτους συμβιβασμούς και χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό. Εγινε δηλαδή μία μεταγραφή για να .γίνει. Κι αυτή είναι αποκλειστική ευθύνη του Μπαρτζώκα. Δε γίνεται να αναγνωρίζεις ότι ολόκληρη η άμυνα της ομάδας του στηρίζεται στα στοιχεία που διαθέτει ένας παίκτης κι όταν αυτός φεύγει, να υπογράφεις κάποιον με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός ο άνθρωπος έχει και προβλήματα τραυματισμών.

Πλέον και με δεδομένο ότι το επίπεδο έχει ανέβει, η απουσία του .τερματοφύλακα της άμυνας γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Και είναι εύκολο να κατηγορήσει κανείς τους υπόλοιπους παίκτες για το γεγονός ότι στις περιστροφές είναι αργοί, ή για την αδυναμία τους στο αμυντικό ένας εναντίον ενός. Αλλά τι νομίζετε; Είναι εύκολο να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες; Εγώ σας λέω ότι είναι πολύ δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο, εντελώς ξαφνικά να χρειαστεί ένας παίκτης να αλλάξει την αμυντική νοοτροπία του, να ζήσει γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει πλέον το τελευταίο επίπεδο άμυνας, που δεν λειτουργούσε αν οι ίδιοι έκαναν κάποιο λάθος. Μέχρι τώρα ήξεραν πως οτιδήποτε κι αν συμβεί μπορούν να στείλουν τον πάικτη τους πάνω στον Ντόρσεϊ. Πλέον, το μαξιλαράκι ασφαλείας .ξεπουπουλιάστηκε, διότι ο Πάουελ δεν προσεγγίζει καν τα χαρακτηριστικά του προκατόχου του.
Κι αν νομίζετε ότι το πρόβλημα είναι μόνο αμυντικό κάνετε μεγάλο λάθος. Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που στηρίζεται στο ρυθμό και την ενέργειά της. Και τα δύο γεννιούνται ή εκπορεύονται από την καλή άμυνα και το εύκολο ριμπάουντ. Η ομάδα του Μπαρτζώκα δεν έχει πια τίποτα από τα δύο. Ούτε εύκολο ριμπάουντ, ούτε καλό ρυθμό στην άμυνά της. Πλέον δεν έχει ούτε ενέργεια. Διότι ακόμα κι αυτή η αυτοπεποίθηση έχει αρχίζει και κλονίζεται. Κάτι που παρατηρείται στα πρόσωπα και του Παπανικολάου, και του Σλούκα ακόμα ακόμα και του Χάινς. Οταν μία ομάδα που αναδείχθηκε ως η καλύτερη στο επιθετικό τρανζίσιον, στερείται τον ξεσπασμάτων και (ούσα ομάδα του ενός σούπερ σταρ, του Βασίλη Σπανούλη) και καλείται να παίξει στο μισό γήπεδο επί σχεδόν 40 λεπτά, τότε, είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί και να αναδομήσει αυτοπεποίθηση. Επιπλέον μάλιστα, όταν απέναντί της βρίσκει προπονητές, όπως ο Μπάνκι, που ξέρει καντάρια μπάσκετ και οι άμυνες που χρησιμοιποίησε ήταν ρεσιτά τακτικής για την απενεργοποίηση ενός παίκτη.
Η λύση για τον Ολυμπιακό, κατ'εμέ, είναι μία: Πρέπει να βρεθεί ένας παίκτης να προστεθεί στο ρόστερ, που να συνδέσει και πάλι την άμυνα του Ολυμπιακού, να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συμπαικτών του και να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Ενας παίκτης φόβητρο. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι αυτός και δεν είναι δουλειά μου να ξέρω. Σε διαφορετική περίπτωση η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και δυσκολότερη.

Υ.Γ. Για το σεμινάριο .αυτοκτονίας στο φινάλε του αγώνα δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι. Μόνο ένα πράγμα. Είναι τραγικό για μία ομάδα να έχει και τα 19 δευτερόλεπτα για να κάνει την τελευταία επίθεση και στο φινάλε να δίνει τν ευκαιρία στον αντίπαλο να κάνει λέι απ. Δεν έχει σημασία αν ήταν εντός ή εκτός χρόνου. Η κατάσταση κρίνεται στα δέκατα του δευτερολέπτου. Ακόμα κι αν το λέι απ του Μπράουν ήταν εκπρόθεσμο για ένα δευτερόλεπτο, αυτο θα αθώωνε τους παίκτες του Μπαρτζώκα και τον ίδιο τον κόουτς για την πολύ κακή (σε διαχείριση χρόνου) και αποτελεσματικότητα, τελευταία επίθεση;