Φαντάσματα στη Σύρο

Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό που έχουν πετύχει και μόνο ότι έχουν φτάσει κοντά στην ισοφάριση είναι άθλος. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να κάνει ο Φοίνικας στον τέταρτο αγώνα, αλλά στον τρίτο τελικό είχε τσαγανό, το πίστεψε και τα κατάφερε απέναντι στον «γηραιό» που έδειξε καταπονημένος και λίγο πιο αργός από τον δεύτερο τελικό.

Πέρα από τον Ντόκιτς που για τους συριανούς είναι ο μικρός Μίλκοβιτς, η μεγάλη αποκάλυψη δεν είναι άλλος από τον Μπρσιτς που κρατάει στα δύσκολα, κλείνει το κενό του Λάππα και δίνει αποτελεσματικές λύσεις. Επιπλέον το παιχνίδι του δεν είναι «διαβασμένο» και υπάρχει δυσκολία στην αποκρυπτογράφιση του αφού μέχρι σήμερα δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Από την άλλη βλέπουμε έναν Γκόρτσανιουκ που από αγώνα σε αγώνα είναι αργά αλλά σταθερά καλύτερος με όλο και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση δίνοντας δύναμη στην ομάδα της Σύρου. Σημειώστε πως και οι δύο ακραίοι ήταν λύσεις της τελευταίας στιγμής και χρειάστηκε να περάσουν μεγάλη περίοδο προσαρμογής.

Ο μεν Γκόρτσανιουκ ξεκίνησε προετοιμασία από το... μηδέν μετά τις περιπέτειες με την υγεία του και με ρόλο τέταρτου ακραίου. Ο δε Μπρσιτς κλήθηκε να καλύψει το κενό του Γκοτς που μόνος του «έφαγε το κεφάλι του» και στην αρχή δεν άρεσε... Κι όμως η παρουσία των δύο ακραίων από το... πουθενά έφερε την ανανέωση και την αλλαγή φρουράς σε σχέση με τους Λάππα, Νικηφορίδη που έβγαλαν την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και που μέχρι στιγμής δεν έχουν φανεί στους τελικούς. Είναι οι παίκτες της τελευταίας στιγμής για τον Φοίνικα ο οποίος ήδη έχει κάνει την υπέρβαση του και στοχεύει να πετύχει πολλά θαύματα:

Πρώτον να κάνει την ανατροπή που δεν έχει κάνει καμία ομάδα χάνοντας με 2-0 στη σειρά των τελικών, δεύτερον να γίνει η πρώτη επαρχιακή ομάδα που θα πάρει τίτλο πρωταθλήματος και τρίτον να γίνει η μοναδική ομάδα στην ιστορία που αμέσως μετά την Α2 να κατακτήσει τίτλο και στην Α1.

Το ερώτημα είναι εάν η ενέργεια του Φοίνικα ξεθύμανε με την κατάκτηση του 3ου τελικού ή θα έχει και συνέχεια...

Ο Ηρακλής, πάντως, έχει χάσει το προϊόν του αιφνιδιασμού αλλά διαθέτει την ποιότητα και την εμπειρία για να αντιδράσει αρκεί να μην τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του. Δεν γνωρίζουμε που μπορεί να φτάσουν οι δύο ομάδες. Δε μπορούμε να το μαντέψουμε, μόνο να καταγράψουμε τη συμπεριφορά τους εκ τους αποτελέσματος.

Ο πάγκος του Ηρακλή μπορεί να έχει φρεσκάδα και ενθουσιασμό αλλά δεν έχει εμπειρία και οι αλλαγές έκαναν τη διαφορά στον τρίτο τελικό.
Οι χαμηλές... πτήσεις στην επίθεση βεβαίωσαν την έλλειψη ενέργειας, αλλά ο Ηρακλής δεν είχε και την πίεση του αγώνα «χωρίς αύριο». Νιώθει, όμως, πλέον μεγαλύτερη πίεση.

Ο Ντεσπέιν έκανε τα απαραίτητα και απλά ξεχώρισε. Ηταν φανερό πως ο Ηρακλής δεν είχε την ταχύτητα του δεύτερου τελικού και η πτώση του Χριστοφιδέλη και του Κράβαρικ κράτησε χαμηλά όλη την ομάδα.

Ο τρίτος τελικός ήταν η αποθέωση και η χαρά των κεντρικών και στις δύο ομάδες. Ο Φοίνικας με το μπλοκ άμυνα στάθηκε όρθιος και γύρισε τον αγώνα έχοντας πρωταγωνιστές τον Σουλτανόπουλο αλλά και τον Θάνο που αντικατέστησε τον Ντάγκουμπιτς, ο δε Ηρακλής με τον «ανεκδιήγητο» Σμαραγδή έκανε το απίστευτο 10-0 κατακτώντας το 4ο σετ με 25-20 ενώ έχανε με 20-15.

Η ουσία είναι πως έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα ματς ή ίσως και δύο. Η ουσία είναι πως μιλάμε επιτέλους για βόλεϊ. Είμαστε βέβαιοι πως και οι δύο ομάδες είναι άξιες φιναλίστ ενός πρωταθλήματος που δυστυχώς δεν έτυχε της προσοχής που άξιζε, αλλά έστω και τώρα δεν είναι αργά για να αλλάξουμε γνώμη. Άλλωστε η τελευταία εικόνα είναι αυτή που μένει.