Eυκαιρία στη σωτηρία

Ο Ηρακλής αναδείχτηκε πρωταθλητής χωρίς αγώνα μεταξύ συγγενών και φίλων, ο Φοίνικας ετοιμάζει τη δική του φιέστα στο δικό του... νησί και το ελληνικό βόλεϊ «ξανα σταυρώνεται».

Όλο το παγκόσμιο βόλεϊ κάνει γιορτές με τις Εθνικές ομάδες στα Προολυμπιακά τουρνουά κι εμείς μαζεύουμε μόλις 8 διεθνείς αθλητές στην πρώτη συγκέντρωση της Εθνικής ομάδας μόλις 10 ημέρες πριν την έναρξη του Ευρωπαϊκού Λιγκ.

Αυτοί είμαστε. Αυτούς τους παράγοντες έχουμε, αυτοί μας διοικούν, αυτό το βόλεϊ μας αξίζει.

Με έπιασε μια μελαγχολία την Κυριακή το βράδυ βλέποντας το φινάλε της Ευρωλίγκας στο μπάσκετ. Όλη η Ελλάδα πανηγύριζε την επιτυχία του Ολυμπιακού, αισθάνθηκε για λίγες ώρες υπερήφανη που μια ομάδα πέτυχε το απίθανο και πήρε την κούπα στην Πόλη. Αναρωτήθηκα εάν το ελληνικό βόλεϊ θα ζήσει ποτέ μια τέτοια βραδιά.

Δεν μπορεί, θα την ζήσει, σκέφτηκα. Ποτέ; Όταν βρει και το ελληνικό βόλεϊ έναν Γιώργο Βασιλακόπουλο, όταν βρει παράγοντες που θα ξέρουν το βόλεϊ και θα το πονάνε. Και στο μπάσκετ το 1993 ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στον τελευταίο τελικό με τον Ολυμπιακό ο οποίος έβαλε τις «καμπαρετζούδες» να χορεύουν. Ηταν ο πάτος του μπάσκετ και συνάμα η απογείωση του για μια 20ετία γεμάτη επιτυχίες και σε συλλογικό επίπεδο.

Οταν και το βόλεϊ βρει παράγοντες που θα ασχολούνται 30 ώρες το... 24ωρο, θα κοιμούνται αγκαλιά με μια μπάλα βόλεϊ και μια κρίση θα τη μετατρέπουν σε ευκαιρία τότε θα καταλάβουμε όλοι τη διαφορά, χωρίς φανφάρες και κολαούζα. Τότε ναι, κάτι μπορεί να γίνει. Σήμερα το μόνο που μπορούμε να εξάγουμε είναι διαπλοκή, απειλές, ύβρεις, ψέμματα, ανακατοσούρα και αναξιοπιστία.

Πέρασαν και από το βόλεϊ οι Αγγελόπουλοι, οι Γιαννακόπουλοι, οι Μαρινάκηδες, Σταθοκωστόπουλοι και οι Βαρδινογιάννηδες αλλά δεν έμειναν. Δεν συνάντησαν κανέναν για να μείνουν. Με ποιον να μιλήσουν και τι να πουν; Που να επενδύσουν και που να σταθούν; Ποιος να τους ακούσει και να ποιος να τους ζεστάνει; Ήρθαν, είδαν κι έφυγαν. Και το ελληνικό βόλεϊ έμεινε με τη κρατικοδίαιτη σαβούρα που ροκανίζει και τις τελευταίες επιχορηγήσεις πριν βάλει οριστικά λουκέτο στο άθλημα.

Οι μεγάλες ευκαιρίες χάθηκαν και τώρα είναι που χρειάζεται ικανότητα, μαγκιά και περισσότερη δύναμη για να κρατηθεί το άθλημα στις φουρτούνες που έρχονται.

Δυστυχώς, όμως, σε αυτή τη γωνιά των Βαλκανίων ο νόμος της φυσικής είναι αδίστακτος. Οι φελοί πάντα επιπλέουν. Δεν αλλάζουν με τίποτα. Κι ας γίνεται γύρω, γύρω της κακομοίρας...

Μέχρι και η Τουρκία που πριν από 20 χρόνια την νικούσε η Εθνική γυναικών ακόμα κι εκτός έδρας, τώρα την βλέπουμε με το κιάλι. Πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου πήρε η Εθνική γυναικών της Τουρκίας και μάλιστα νικώντας ακόμα και τη Ρωσία. Η Βουλγαρία γεμίζει γήπεδα 12.000 θέσεων και αποθεώνει το άθλημα, η Σερβία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης, η Ιταλία ξαναγιεννιέται με τον Μάουρο Μπερούτο αλλά εδώ στην ελλαδίτσα ο φιλές όλο και κονταίνει, το βόλεϊ όλο και μικραίνει.

Η κρίση είναι το άλλοθι των μεγαλοπαραγόντων της συμφοράς. Είναι ένα μεγάλο ψέμα που λένε οι ψεύτες για να καλύψουν την ανυπαρξία τους. Μήπως η Βουλγαρία και η Σερβία δεν έχει κρίση με διπλάσια ανεργία και μικρότερους μισθούς; Η Ιταλία δεν έχει κρίση; Το βόλεϊ εκεί όχι μόνο δεν επηρεάστηκε από κρίσεις αλλά κρατήθηκε ως κόρη οφθαλμού με επενδύσεις και επιθετικές κινήσεις σε αγωνιστικό και οργανωτικό επίπεδο. Ακόμα και στα Βαλκάνια υπάρχει ελπίδα, εκτός από την Ελλάδα της διαπλοκής, του διαχσμού και του ρεμβασισμού.

Ο Ηρακλής δεν δικαιούταν να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα. Κάλπικη άδεια πήρε με τις πλάτες των υπολοίπων και από θύμα έγινε θύτης. Αυτό τους τρέλανε όλους και όχι επειδή πήρε το πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημα το πήρε άξια και θα το έπαιρνε πολύ πιο εύκολα εάν ορισμένοι ξεροκέφαλοι παράγοντες του αλλά και ο Δρίκος δεν ήταν προκλητικοί σε συμπεριφορές και δηλώσεις. Έκανε μήνυση ο Δρίκος σε υπάλληλο της εφορίας Σύρου όταν κι ο ίδιος είναι δημόσιος υπάλληλος και μάλιστα ευνοούμενος. Ο Ηρακλής θα έπαιρνε πολύ πιο εύκολα το πρωτάθλημα εάν η διοίκηση του είχε τον απόλυτο έλεγχο του συλλόγου.

Ο Φοίνικας είναι ο μεγάλος χαμένος. Ποτέ δεν θα μάθει εάν θα μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα και αυτό θα τον στοιχειώνει για πάντα. Η στάση του να μην κατέβει στον τελικό ήταν λάθος. Απαξιωτική ενέργεια για το πρωτάθλημα και το άθλημα. Οι προσβλητικές και υβριστικές δηλώσεις από τον πρόεδρο του Δημήτρη Παλιόπορτα για «σταύλους και ζώα» ήταν τουλάχιστον ατυχείς και έμειναν ατιμώρητες από τους αθλητικούς δικαστές που μάλλον δεν πρέπει να έχουν και πολύ σχέση με το... άθλημα.

Έτσι, δεν πάμε μπροστά αδέλφια. Δεν υπάρχει τίποτα όρθιο και ειλικρινά λυπάμαι τους παίκτες του Ηρακλή και του Φοίνικα. Δεν τους άξιζε τέτοιο φινάλε. Οι μεν να παίζουν οικογενειακό φιλικό την ώρα του τελικού και οι δε να βλέπουν τον... τελικό από την τηλεόραση. Μόνο στο κακόμοιρο το ελληνικό βόλεϊ γίνονται αυτά. Πλήρης απαξίωση. Η απόλυτη διακομώδηση. Λυπάμαι όσους έχουν μοχθήσει για αυτό το πρωτάθλημα και κυρίως λυπάμαι τους φίλους του βόλεϊ και όσους έχουν επενδύσει. Μία ευκαιρία για γιορτή έγινε θρήνος.

Τα δύσκολα για όλους αρχίζουν από σήμερα. Σκεφτείτε τι βόλεϊ θέλετε και πάρτε αποφάσεις. Κόφτε τις μαγκιές με τις αδειοδοτήσεις, τα ΑΦΜ, τις καταγγελίες, τους αθλητικούς δικαστές, τις εφορίες. Απομονώστε τους κάφρους των επισήμων και τους χουλιγκάνους «διαρκείας». Κάντε εξυγίανση με κάθε κόστος. Θα έρθουν χειρότερα. Ήδη, για πολλούς και για πολλά είναι αργά. Διδαχτείτε από τα λάθη που μας έφεραν στον πάτο, βάλτε μέσα τα κεφάλια, κόψτε τις γλώσσες, τηρήστε τους νόμους και απομονώστε τους ανίκανους. Δώστε μια ευκαιρία για τη σωτηρία.