Έτσι δεν πας πουθενά!

Αυτά τα ματς , όπως με τον ΠΑΣ Γιάννενα έχουν μία συνταγή για να τα κερδίσεις. Μπαίνεις μέσα στο γήπεδο σαν Παναθηναϊκός, πιάνεις τον αντίπαλο από τον λαιμό, προσπαθείς να σημειώσεις γκολ με όλους τους τρόπους τα βάζεις , εξασφαλίζεις τη νίκη και μετά μπορείς και συντήρηση να κάνεις και κυρίως κανένας Σιδηρόπουλος, όσο και αν το θέλει, δεν μπορεί να σε σταματήσει. Ο Παναθηναϊκός δεν το έκανε αυτό και έδωσε δικαίωμα στον Σιδηρόπουλο να κάνει τα …δικά του να σπάσει τα νεύρα όλων , να τον αφήσει με 10 παίκτες , να μην του δώσει ένα πέναλτι και στο τέλος το σκορ να μείνει στο 1-1.

Επαναλαμβάνω, όμως. Είσαι ο Παναθηναϊκός και δεν δικαιολογείται η εικόνα που παρουσιάζεις μέχρι την αποβολή του Κατσουράνη. Η μπάλα γύρναγε γύρω, γύρω από την αντίπαλη περιοχή και για άλλο ένα παιχνίδι ευκαιρία η ομάδα έκανε με αίτηση. Και επαναλαμβανόμενη σύμπτωση πλέον δεν είναι σύμπτωση είναι πρόβλημα. Που καλείται να λύσουν ο Φερέιρα και οι παίκτες, αλλιώς έτσι δεν πας πουθενά. Δεν μπορώ να καταλάβω δηλαδή, γιατί έπρεπε να μείνει με 10 παίκτες ο Παναθηναϊκός για να βάλει την μπάλα κάτω να πιέσει, να κάνει κλασικές ευκαιρίες, που χάθηκαν; Γιατί, γιατί, γιατί.. Πολλά γιατί. Γιατί για παράδειγμα για 60 λεπτά περιφερόταν στο γήπεδο ο Τοτσέ, που ήταν σκέτη παραφωνία; Γιατί δεν έπαιξε από την αρχή ο Μαυρίας, που είναι ότι πιο ποιοτικό έχει ο Παναθηναϊκός στα άκρα και στην επίθεση μαζί με Σισοκό, Χριστοδουλόπουλο(ο Λάζαρος δεν έχει συνέλθει ακόμα από το διάστρεμμα και για αυτό δεν έπαιξε);

Και γιατί παρατηρείται και φέτος αυτό που είχαμε δει στα περισσότερα περσινά ματς του δευτέρου γύρου ο Παναθηναϊκός να χάνει ένα ημίχρονο , το πρώτο, και να ξυπνάει στο δεύτερο μέρος; Αν θέλει ο Παναθηναϊκός να μην βλέπει σε λίγο με τα κυάλια την κορυφή, πρέπει να αλλάξει πρόσωπο στο γήπεδο. Να παίζει όπως στο τελευταίο ημίωρο του αγώνα με τον ΠΑΣ και όχι όπως στα 60 πρώτα λεπτά. Και φυσικά κάποια στιγμή να αρχίζει να σκοράρει και κανένας επιθετικός. Τοτσέ, Φορναρόλι, Πετρόπουλος μοιάζουν να συμμετέχουν σε διαγωνισμό χαμένων ευκαιριών .

Αλλά ειδικά ο Πετρόπουλος που έχασε τις δύο κλασικές ευκαιρίες δικαιούται να έχει παράπονα διότι δεν έχει πάρει ανάλογες ευκαιρίες με τον Τοτσέ, από πέρυσι κιόλας , αλλά και φέτος. Εχασε τα γκολ, μεν, αλλά με την είσοδό του ο Παναθηναϊκός άρχισε να κάνει ευκαιρίες και η άμυνα του ΠΑΣ τον αισθάνθηκε. Και το ένα γκολ, που έχασε και μιλάω για την φάση , που κλέβει την μπάλα από τον τερματοφύλακα του ΠΑΣ, το χάνει, διότι θέλει πολύ να σκοράρει και να δείξει στον προπονητή του, ότι μπορεί.

Ο βασικός Πετρόπουλος(που ξέρει ότι τον πιστεύει ο προπονητής) θα πλάσαρε από πλάγια(μόλις έκλεψε την μπάλα) χωρίς να φοβάται αν θα αστοχήσει, η θα έδινε την μπάλα στον αμαρκάριστο Φορναρόλι. Ο Πετρόπουλος που πιστεύει, ότι αν δεν σκοράρει στο επόμενο δεν θα παίξει από την αρχή, έκανε αυτό, που έκανε. Καθυστέρησε να σουτάρει και το γκολ χάθηκε.

ΥΓ: Ο Σιδηρόπουλος απέβαλε τον Κατσουράνη που τον έβρισε, αλλά την κίτρινη κάρτα του την έβγαλε πολύ εύκολα. Ο διαιτητής έψαχνε την αφορμή, όπως φάνηκε, και ο Κατσουράνης σαν έμπειρος που είναι δεν έπρεπε να του την δώσει. Μεγάλο λάθος. Ενας διαιτητής δεν χρειάζεται να κάνει μεγάλα λάθη για να δείξει τις προθέσεις του. Αρκεί να κάνει λίγα και πολλά. Θυμάμαι για παράδειγμα στο πρώτο ημίχρονο και την στιγμή, που ο Παναθηναϊκός ήθελε να παίξει γρήγορα την μπάλα, να σφυρίζει σε τέσσερις στιγμές και να επαναφέρει την μπάλα μισό μέτρο πιο δίπλα από εκεί που εκτελέστηκε το οφ-σάιντ, η το φάουλ.

Αυτά τα σφυρίγματα είναι σε βάρος της ομάδας, που επιτίθεται και θέλει να κάνει γκολ. Στο δεύτερο ημίχρονο έχει χαρίσει κίτρινες στον Πάντο και τον Κολοβέτσιο, έχει «πνίξει» ένα πέναλτι στον Πετρόπουλο από τον Κολοβέτσιο , έδωσε τουλάχιστον τέσσερα ανάποδα φάουλ σε βάρος του Παναθηναϊκού έξω από την περιοχή του ΠΑΣ, δεν έδειξε ποτέ κίτρινη κάρτα στον τερματοφύλακα του ΠΑΣ για τις επαναλειμένες καθυστερημένες επαναφορές της μπάλας, έδειξε 4 αντί για 6 λεπτά καθυστέρηση και σε αυτά τα λεπτά το μισό τουλάχιστον το «έφαγε» σημειώνοντας κάρτα που έδειξε.