Ψήφοι ή όνειρα;

Mου την είπε ο ΝΧ4 στο προηγούμενο ποστ μου και αφού το σκέφτηκα λιγάκι αποφάσισα ότι είχε αρκετό δίκιο.
-Ρε φίλε, όλον τον χρόνο μας έχεις ζαλίσει με τα πολιτικά σου άρθρα και λίγα μόλις 24ωρα πριν τις κρίσιμες εκλογές, γράφεις ένα εντελώς απολιτίκ ποστ (για τον Κώστα Χαλκιά) μο έγραψε (περίπου).
Του απάντησα, αλλά οι απαντήσεις δεν είναι πάντα η λύση, καθώς το δίκιο παραμένει. Γι’ αυτό άλλωστε έχουμε comments… όταν συμφωνώ, συμφωνώ κι όταν διαφωνώ, διαφωνώ.
Στρώθηκα λοιπόν μπροστά στον υπολογιστή. Εφτιαξα καφεδάκι και άρχισα να γράφω αυτό εδώ το post, που έχει ημερομηνία λήξης στην αυριανή δύση του ήλιου… όταν τέλος πάντων κλείσουν οι κάλπες.
Δεν έχω πεί ποτέ στη ζωή μου σε άνθρωπο, τι να ψηφίσει. Το θεωρώ απαράδεκτο. Ειδικά από έναν δημοσιογράφο που έχει την πολυτέλεια του πρώτου λόγου. Να φαντασθείτε ότι η γυναίκα μου, συχνά με ρωτάει:
-Ρε αγάπη, τι λες να ψηφίσω;
Και κάθε φορά η απάντηση μου είναι η εξής:
-Ο,τι θες… αρκεί να έχεις στο μυαλό σου το μέλλον της κόρης μας και του μωρού που ετοιμάζεται να έρθει.
Το ξέρω ότι είναι απλοϊκό, αλλά είναι το σωστό.
Σχεδόν όλα τα κόμματα χρησιμοποιησαν στην προεκλογική τους καμπάνια «το μέλλον των παιδιών μας». Θυμηθείτε τα διαφημιστικά τους σποτ, ή πόσες φορές χρησιμοποίησαν την έκφραση στον λόγο τους.
Δεν πιστεύω τους υποψήφιους ότι το πιστεύουν. Ούτε κατά διάνοια… Απλώς προσπαθούν να μας παγιδέψουν συναισθηματικά. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να το πιστεύουν οι ψηφοφόροι. Ετσι αποφάσισα να σας μιλήσω ως γονιός.
Σας παρακαλώ να ψηφίσετε εκείνους που (κατά τη γνώμη σας) δείχνουν σεβασμό στα παιδιά. Και τι είναι αυτός ο σεβασμός;
1. Υγεία
2. Εκπαίδευση
3. Ευκαιρίες.
Δυστυχώς σήμερα που μιλάμε και μέχρι το παραβάν πέσει πίσω από την πλάτη σας τα παιδιά μας δεν έχουν (σχεδόν) τίποτα απ’ αυτά. Υποθέτω ότι αφού ζούμε όλοι/ες σ’ αυτή τη χώρα, δεν χρειάζεται να τα εξηγήσω.
Εχετε ποτέ σκεφτεί ότι αν το παιδί σας πάθει κάτι σοβαρό στην υγεία του, είστε (είναι) βασικά στο έλεος του Θεού; Αλήθεια θα συνεχίσετε να το επιτρέπετε;
Εχετε σκεφτεί ότι κάθε φορά που πάτε βόλτα το μωρό σας με το καρότσι του, αναγκάζεστε κάθε τρις και λίγο να κατεβαίνετε από τα πεζοδρόμια στον δρόμο (έεεερχονται αυτοκίνητα με οδηγούς χωρίς οδηγητική παιδεία) γιατί τα πεζοδρόμια είναι στενά, γεμάτα τρύπες σαν ναρκοπέδια αποκλεισμένα με παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή μηχανάκια;
Εχετε σκεφτεί ποτέ τι διάολο διδάσκουν στα παιδιά μας στο σχολείο;
Εχετε σκεφτεί ότι αν το παιδί σας είναι ταλαντούχο (σε κάτι) μόνο κατά τύχη θα το ακανακαλύψετε… και ότ(αν) το ανακαλύψετε μόνο (πάλι) κατά τύχη μπορείτε να το βοηθήσετε;
Εχετε ποτέ σκεφτεί ότι το πτυχίο που πήρε ο γιός σας ή η κόρη σας βασικά είναι μαρουλόφυλλο; Σας έχει απασχολήσει ότι για να κερδίσει τα πρώτα του χρήματα ώστε να πατήσει γερά (αυτάρκης) στα πόδια του, πρέπει να υποκύψει σε απαράδεκτες καταστάσεις;
Δεν έχει καμμιά σημασία αν δεν έχετε παιδιά. Προσωπικά θεωρώ τα παιδιά σας παιδιά μου.Καμμιά φορά που γράφω για την κόρη μου, σας ομολογώ ότι νιώθω βαθειά συγκίνηση και αγάπη για όσους μου γράφουν μια απλή ευχή. Το ίδιο κάνω κι εγώ με τα παιδιά των άλλων… αναρωτιέμαι γιατί ΟΥΤΕ ένας πολιτικός (σχηματισμός) δεν έκανε ποτέ (ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ) ένα πρόγραμμα για παιδιά… μια δημόσια ομιλία με θέμα ΜΟΝΟ τα παιδιά… Ολοι έχουν λύσεις για το μνημόνιο, το χρέος, το ευρώ… και δεν έχουν ούτε μια σκέψη για τα παιδιά που είναι ορφανά, για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί με πρόβλημα, για τα παιδιά που πεινάνε, για τα παιδιά που δεν έχουν με τι και πού να παίξουν, για το πώς θα μάθουν ξένες γλώσσες… πόσα τέτοια θέλετε να σας γράψω;… αν έχετε διάθεση συμπληρώστε εσείς την δική σας εμπειρία.
Και να που έφτασε η στιγμή που εσείς που με διαβάζετε αυτή τη στιγμή δεν είστε πλέον παιδιά… είστε όμως σε αδιέξοδο… μα γιατί άραγε; Επειδή και στην δική σας εποχή που ήσασταν παιδάκια, ουδείς (εκτός της οικογένειας σας) σας σκέφτηκε…
Αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα για να συνεννοηθούμε.
Κυρίες και κύριοι το σημερινό μας πρόβλημα δεν είναι οικονομικό και φυσικά ούτε κατά διάνοια λογιστικό… Είναι πρόβλημα αξιών… αξιών που ποτέ δεν μπόρεσαν να ανθίσουν στο παρελθόν.
Ολες οι γενιές μεγάλωσαν αφημένες στην τύχη τους.
-Κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός… είναι η εθνική μας πολιτική.
Θυμηθείτε τον συμμαθητή σας που ήταν διάνοια στα μαθηματικά κι ένοιξε σουβλατζίδικο. Θυμηθείτε την ξαδέλφη σας που είναι έξυπνη, αλλά γεννήθηκε με κινητικά προβλήματα και κατέληξε να κοιτάει τον κόσμο από το παράθυρο. Θυμηθείτε τον εαυτό σας που κάθε βράδι τα όνειρά σας έσβηναν το ένα μετά το άλλο…Θυμηθείτε τον εαυτό σας που ήθελε, αλλά τίποτα δεν σας βοήθησε στα θέλω σας, αν δεν είχατε το κατάλληλο αντάλλαγμα.
Σε λίγες ώρες θα πάτε να ψηφίσετε.
Σας εκλιπαρώ ψηφίστε αυτούς που κατά τη γνώμη σας θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να έχουν ένα σπουδαίο αύριο. Ξεχάστε τις τρικλοποδιές που σας έβαλαν όταν είσασταν εσείς παιδιά… δεν έχει πλέον κανένα νόημα… και φαντασθείτε την μικρή Ελενίτσα να προκόβει σε 10 χρόνια από τώρα…
Μην σκεφθείτε το πρόσκαρο συμφέρον σας…ούτε (φυσικά) τα ενδεχόμενα κομματικά σας κολλήματα. Το χθες μας δεν είναι καλός οδηγός… Είναι κάκιστος οδηγός.
Ψηφίσαμε μια φορά θυμωμένοι και πάγωσαν (των πολιτικών) τα συκώτια. ΟΚ! Το κάναμε.
Αυριο είναι η ώρα που πρέπει να ψηφίσουμε (όλοι) για το μέλλον μας… Ναι, καλά έγραψα: το μέλλον ΜΑΣ… για τα παιδιά δλδ… παιδιά=μέλλον… Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε ότι εσείς τα πιάνετε από το χέρι για να τους δείξετε το δρόμο… σκεφθείτε τούμπα… εκείνα μας κρατούν από το χέρι για να μας οδηγήσουν στο αύριο. Εκείνα σας οδηγούν στις κάλπες.
Ψηφίστε για την Αθηνά μου, τον αγέννητο γιόκα μου… κι εγώ για τον δικό σας γιό… και συ για την κορούλα του απέναντι… και σύ που ούτε καν σκέφτεσαι ότι κάποτε θα κάνεις παιδιά… γι’ αυτά ακριβώς τα παιδιά που τελικά θα κάνεις…
Λόγια ε;
Μμμμμμμ μάλλον όχι!
Πάρτε ΤΩΡΑ αγκαλιά ένα μωράκι… ή καθίστε ανακούρκουδα μαζί με ένα πιτσιρίκι και παίξτε μαζί του… ή (επιτέλους) ακούστε έναν έφηβο τι σας λέει… ΤΩΡΑ όμως… πρίν την κάλπη… Και μετά αποκρυπτογραφείστε το αγνό γελάκι… τις περιορισμένες λέξεις… ή τη νέα γλώσσα… Νιώστε περήφανοι που πιάσατε το μήνυμα που σας δίνουν ενστικτωδώς…
Μην ψηφίσετε ΜΟΝΟ για σας, αλλά ΒΑΣΙΚΑ για τα παιδιά.
Φιλώ σας…

ΥΓ. Τώρα, αν θέλετε, μια πιο λεπτομερή (πολιτικο-κοινωνική) αναλυση για το τι θα ψηφίσετε σας προτείνω να διαβάσετε το comment του Ramòn Llul στο προηγούμενο post μου. Εγώ το διάβασα ΟΛΟ.