Φιέστα ή το ματς της χρονιάς;

Φιέστα ή το ματς της χρονιάς;

bet365

Οι τελικοί αρχίζουν! Ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκό. Το ερώτημα ξεκάθαρο: Θα επηρεάσει τη μάχη του τίτλου, το F4 της Πόλης; Καβαλιεράτος και Ασπρούλιας, ως συνήθως διαφωνούν.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Ο κίνδυνος της... φιέστας

Το πρώτο ματς αμέσως μετά από μια μεγάλη επιτυχία, κρύβει επιπλέον παγίδες. Κυρίως όταν πρόκειται για εντός έδρας αγώνα. Με την εξέδρα να πανηγυρίζει και να γλεντά, είναι άκρως επικίνδυνο το παιχνίδι για τον εκάστοτε γηπεδούχο. Πού μυαλό για μπάσκετ, όταν η ομάδα έχει πάρει την Ευρωλίγκα...

Θα πείτε ότι ο Ιβκοβιτς είναι έμπειρος, ξέρει πώς να προσγείωσει τους παίκτες του. Θα πείτε επίσης πως το ΣΕΦ θα είναι "καμίνι", θα έχει πάνω από 15.000 άτομα στις κερκίδες (κι ας χωράει μόνο 12.000) και ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να χάσει ποτέ ένα τέτοιο ματς.

Οποιος το λέει αυτό προφανώς δεν έχει ιδέα από ψυχολογία και δεν θυμάται την προϊστορία. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκό και το γεγονός ότι έχει πάρει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης από τον αιώνιο αντίπαλό του, δεν σημαίνει ότι θα κερδίσει αυτόματα και τον πρώτο τελικό της Α1.
Οι πανηγυρισμοί, άλλωστε, για την κατάκτηση της Ευρωλίγκα είναι πρόσφατοι. Την Κυριακή ο Ολυμπιακός έγινε ο πρώτος στην Ευρώπη, τη Δευτέρα οι παίκτες έκαναν το γύρο του θριάμβου από το αεροδρόμιο στο ΣΕΦ.

Αποθεώθηκαν από τον κόσμο, ανέβηκαν στην οροφή του λεωφορείου, έζησαν πολύ μεγάλες στιγμές. Οσο μυαλό και συγκέντρωση κι αν υπάρχει, μόνο εύκολη δεν είναι η προσαρμογή. Αλλωστε και ο κόσμος θα συνδυάσει την υποστήριξη για τον πρώτο τελικό με το γλέντι για την κατάκτηση της Ευρώπης και ίσως μπερδευτεί λίγο το πράγμα. Και ο Παναθηναϊκός έχει την εμπειρία να εκμεταλλευτεί μια τέτοια κατάσταση.
Είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα, αλλά και σωματικό.

Ο Παναθηναϊκός ήταν σαν να μην έπαιξε την Κυριακή στον μικρό τελικό, ο Ολυμπιακός προέρχεται από δύο μεγάλα παιχνίδια, Παρασκευή και Κυριακή. Ακολούθησε ξενύχτι και όλα τα άλλα που ακολούθησαν την Δευτέρα.
Συν τοις άλλοις, υπάρχουν παραδείγματα που μας θυμίσουν το επικίνδυνο του πράγματος για τον Ολυμπιακό, που θέλει να το εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός. Το 1997, αμέσως μετά τον τελικό της Ρώμης ο Ολυμπιακός υποδέχθηκε τον Απόλλωνα Πάτρας στο ΣΕΦ.

Οι οπαδοί πανηγύριζαν, έκαναν... τρενάκι έξω από τις γραμμές του παρκέ και παραλίγο οι Πατρινοί να κάνουν το 1-2 και να αποκλείσουν τους πρωταθλητές Ευρώπης. Ηταν το τρίτο ματς της προημιτελικής φάσης και όλα κρίθηκαν στις λεπτομέρειες.

Πάμε παρακάτω. Το 2002, ο Παναθηναϊκός είχε πετύχει το δικό του άθλο, όταν πήρε την Ευρωλίγκα στην Μπολόνια. Οταν επέστρεψε στην Αθήνα, υποδέχθηκε τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ και στον πρώτο ημιτελικό της Α1. Ποιος νίκησε;

Οχι πάντως ο πρωταθλητής Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός έκανε το 0-1, ο κόσμος έμεινε στη φιέστα για την κούπα και - αφού πρώτα αναβλήθηκε ένα ματς λόγω επεισοδίων - μετά έγινε και το 0-2 στο ΣΕΦ. Ο Παναθηναϊκός πήρε την Ευρωλίγκα αλλά δεν προκρίθηκε καν στους τελικούς της Α1.

Ολα αυτά, λοιπόν, τα έχει γράψει η ιστορία και ο Ολυμπιακός πρέπει να τα έχει καλά στο μυαλό του. Και οι παίκτες και οι οπαδοί του. Δεν είναι φιέστα, είναι ο πρώτος τελικός. "Το πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς", όπως είπε και ο Γιώργος Πρίντεζης. Και όταν αντίπαλος είναι ο Παναθηναϊκός, ο κίνδυνος για τους πρωταθλητές Ευρώπης, είναι ακόμα μεγαλύτερος. Γιατί οι πράσινοι πήραν την 4η θέση στο φάιναλ φορ, αλλά άξιζαν πολλά περισσότερα.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

To πρωτάθλημα δεν τελειώνει στο ΣΕΦ

Ο αφρός της σαμπάνιας δεν έχει εξατμιστεί ακόμα από τα ρούχα των παιδιών του Ιβκοβιτς, η στολή μπορεί καν να μην έχει στεγνώσει μετά την ερυθρόλευκη μπόρα στο Σινάν Ερντέμ, η ζωή όμως, συνεχίζεται.

Με ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις, πιο έντονες υποχρεώσεις. Η προϊστορία διδάσκει ότι υπάρχουν πολλές ομάδες, προπονητές και παίκτες που έχουν πληρώσει ακριβά τη συμμετοχή ή την επιτυχία σε ένα Φάιναλ Φορ. Από την άλλη πλευρά, όμως, ό,τι κι αν συμβεί στο ΣΕΦ την Πέμπτη, είναι δεδομένο ότι το πρωτάθλημα δεν τελειώνει εκεί.

Ο τίτλος δεν κρίνεται σε ένα ματς στην Ελλάδα, όπως στο Ισραήλ για παράδειγμα. Και η διαδρομή μέχρι τον τελικό προορισμό, τη στιγμή που ο Σπανούλης, ή ο Διαμαντίδης θα υψώσουν τον τρόπαιο του πρωταθλητή είναι πολύ μακριά ακόμα. Και δίχως αμφιβολία, το ΣΕΦ και ο πρώτος αγώνας που θα γίνει εκεί την Πέμπτη, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σταθμό και τίποτα περισσότερο.

Ο εναρκτήριος αγώνας των τελικών ασφαλώς κι έχει ιδιαιτερότητες τις περισσότερες εκ των οποίων πρέπει να ξεπεράσει ο Ολυμπιακός. Να “ξενερώσει” (έστω και για λίγες ημέρες) από τη μέθη του “θαύματος” που πέτυχε στην Πόλη, να ξεπεράσει την παράδοση που θέλει αρκετές πρωταθλήτριες Ευρώπης, να “γλιστράνε” στα λάδια που είχαν μείνει στην άσφαλτο από τα γκάζια των προηγούμενων ημερών.

Είναι υποχρεωμένος να διαχειριστεί μία κατάσταση, μάλλον ανοίκεια τα τελευταία χρόνια... Ο Ολυμπιακός βάζει τα πέλματά του στους αναβολείς της εκκίνησης κουβαλώντας τον τίτλο, αν όχι του φαβορί, αλλά του υπέρτερου. Ερχεται να διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας, ως Βασιλιάς της Ευρώπης, απέναντι σε μία ομάδα όμως, που είναι πιο έμπειρη από αυτόν, πιο συνηθισμένη στην “αρπαγή” των τίτλων όταν ξεκινάει από πιο δυσμενή θέση.

Με το πλεονέκτημα της έδρας βεβαίως, να είναι αποθηκευμένο στις αποσκευές του εδώ και καιρό. Αυτή η κατάσταση απαιτεί διαχείριση εκ μέρους του Ολυμπιακού και φαντάζομαι ότι δε διαφωνεί κανείς. Από εκεί και πέρα όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στον πρώτο τελικό, ουδείς θα έχει το δικαίωμα να πανηγυρίσει περισσότερο από ένα βράδυ.

Ακόμα κι αν νικήσει ο Παναθηναϊκός, που φαντάζομαι ότι θα βγει στο παρκέ με διάθεση να μονομαχήσει σαν το πληγωμένο θηρίο που προστατεύει τη ζωή του, τίποτα δε θα έχει κριθεί. Απολύτως τίποτα. Οι έδρες δεν είναι πλέον τα οχυρά των προηγούμενων ετών. Εύκολα σπάνε... Και το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ... Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.

Ο Παναθηναϊκός θα έχει ένα και μοναδικό προβάδισμα σε σχέση με τον αντίπαλό του. Στις περιπτώσεις των αγώνων που έρχονται από τόσες σπουδαίες επιτυχίες, πολλές φορές βλέπεις τον γκρεμό να έρχεται και απλά, όση προσπάθεια κι αν κάνεις, είναι αδύνατον να τον αποφύγεις. Ο Παναθηναϊκός το έζησε το 2002...

Κι έμαθε... Ο Ολυμπιακός το 1997, αλλά και πέρσι... Στον δεύτερο αγώνα του ΣΕΦ κόντρα στη Σιένα. Είναι ανθρώπινη αντίδραση των παικτών, που ακόμα κι αν νιώθουν έτσι δεν πρέπει να κατηγορηθούν. Δεν είναι εύκολο να βλέπεις τις μπαταρίες σου να αδειάζουν και να είσαι υποχρεωμένος να τις ξαναγεμίσεις σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Ο Παναθηναϊκός όμως, ακόμα κι αν κερδίσει στο ΣΕΦ, έχει την εμπειρία να το διαχειριστεί. Και να μην πιστέψει ότι η σειρά τελείωσε από τόσο νωρίς...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος
Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος

Εντελώς τυχαία η γνωριμία τους ξεκίνησε μέσα από τις διαχωριστικές γραμμές που τους επέβαλλαν το πράσινο και το κόκκινο χρώμα. Ο ένας ως αθλητής των τμημάτων του Παναθηναϊκού κι ο άλλος ως σούπερ σταρ της ερυθρόλευκης και ταπεινής Δραπετσώνας... Τους ένωναν οι διόπτρες που φορούσαν αμφότεροι, τους χωρίζουν πολλά και κυρίως το μείζον αναπάντητο ερώτημα: Ποια ήταν καλύτερη ομάδα, το παιδικό του Παναθηναϊκού, ή της Δραπετσώνας... Ο ένας ακόμα έχει να λέει για τη νίκη μέσα στον Τάφο του Ινδού και τις διαδοχικές 30άρες που σκόραρε με το αριστερό χέρι του... Ο άλλος, αντιπαραθέτει τις πολλαπλές συμμετοχές του Παναθηναϊκού σε τελικές φάσεις πανελληνίων πρωταθλημάτων Παίδων κι Εφήβων.

Εξυπηρετούν το μοντέλο μίας σχέσης την οποία αντιπροσωπεύει το "Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν"... Ο ζερβοχέρης ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του, πολύ πριν τον ψηλό διοπτροφόρο, στο "ΦΙΛΑΘΛΟ", εκεί όπου βρήκε το λιμάνι του (δεν υπάρχουν ταμπού στις λέξεις παρακαλώ) ο Ασπρούλιας, μετά την αποχώρησή του από την Sport.gr ή αλλιώς Sportline. Εκεί όπου ο ζερβοχέρης συνάντησε και συνεργάστηκε με τον ψηλό μετά τον "ΦΙΛΑΘΛΟ". Καταλάβατε τίποτα; Αν όχι, μην ανησυχείτε. Ούτε ο Καβαλιεράτος κατάλαβε πως το έκανε... Η συνύπαρξη συνεχίστηκε στο GOAL (σαν είπαμε μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν) κι αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του ...ζερβού με προορισμό την Sportday, αποφάσισαν και ίδρυσαν από κοινού το Superbasket.gr. Στο μεταξύ, ο Καβαλιεράτος ενστερνιζόμενος την άποψη που αναφέρει ότι "Οταν δεν μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου, κάντον φίλο σου" μετά την απώλεια της ανόδου του Εθνικού από την ΑΕΚΤ στο ιστορικό παιχνίδι του Παπαστράτειου διήγαγε κοινή αθλητική πορεία στην ομάδα του Εθνικού, όπου ο Ασπρούλιας έκατσε πάνω στα εκατομμύρια του συμβολαίου των Πειραιωτών, με αποτέλεσμα η άνοδος στην Γ'Εθνική να μην περάσει ούτε έξω από το Παπαστράτειο.

Στις απόψεις τους, στην κοσμοθεωρία, την αντιμετώπιση των πραγμάτων, τους χωρίζουν πολλά. Τα περισσότερα... Τους ενώνουν όμως ακόμα περισσότερα και ίσως πιο σημαντικά... Το έτος γέννησης (74άρηδες και οι δύο), η απύθμενη αγάπη για το μπάσκετ, η αιώνια (παρά τις διαφορές) φιλία και κυρίως ο σεβασμός του ενός για τον άλλον. Ηρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν! Εκκινώντας, ο μεν Καβαλιεράτος από τη θέση του ως εις εκ των κορυφαίων (αν όχι ο κορυφαίος) ρεπόρτερ Ολυμπιακού, ο δε Ασπρούλιας ως ένας άνθρωπος που ζει (σ)τον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί. Σε αυτή τη γωνιά, δε θα κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτό που συμβαίνει όταν πίνουν τον καφέ τους: Θα διαφωνούν... Ως συνήθως! Με φόντο τους δύο αιώνιους, αλλά με βάση και αφετηρία την αρχή της αξιοπρέπειας, όπως και οι δύο την ορίζουν. Οχι μιλώντας, αλλά γράφοντας... Και βάζοντας στο παιχνίδι όλους εσάς!