Τα εν οίκω εν δήμω!

Ανήκω στη συνομοταξία των ανθρώπων που συνηθίζουν και αρέσκονται να βγάζουν από τη μύγα ξύγκι, αλλά πέρα από αυτή την τόσο εμμονική (ώστε συχνά να καταντάει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) συμπεριφορά μου, εδώ υπάρχει πράγματι ένα θέμα, που με βάζει σε αυτό το τριπάκι…

Α, για να το διευκρινίσω: επίτηδες αναφέρθηκα σε εμμονικές συμπεριφορές και έμμονες ιδέες για να προσαρμοστώ στη χθεσινή δήλωση του Κατσικάρη! Στον απόηχο της νίκης επί του Ιράν, ο Φώτης είπε ότι «στην Ελλάδα ο κόσμος έχει έμμονη ιδέα με την Εθνική» και ομολογώ πως δυσκολεύομαι να ψυχογραφήσω αυτή τη δήλωση του…

Δεν ξέρω εάν το είπε για καλό ή για κακό και τι ακριβώς εννοούσε ο …ποιητής, οπότε δεν ξέρω κιόλας εάν πρέπει να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω με το πνεύμα του. Ξα του και ξα μου, που λένε και στο χωριό μου!

Το… ξύγκι στην προκειμένη περίπτωση είναι ντουμπλ φας και έχει να κάνει με την ιστορική συγκυρία που συντελέστηκε χθες το βράδυ στο PalaOlimpicoτου Τορίνο και την πιστώνονται τρεις παρόντες και ένας απών, ο οποίος ξεροστάλιαζε μπροστά στην τηλεόραση και ένιωσε μεγάλη συγκίνηση...

Χθες λοιπόν η Εθνική ξεπέρασε κατά πολύ το ευκταίο και ξέφυγε από τα όρια του σχήματος λόγου, διότι ήταν όντως μια οικογένεια, με γιους, μπαμπάδες και αδέρφια!

Τι κρίμα που το μπάσκετ δεν είναι τένις για να σχηματίζονται μικτές ομάδες, ώστε να χωρέσει μέσα σε αυτή την οικογένεια μια μαμά, που είναι πάντοτε χρειαζούμενη, έστω και για τη λάτρα του σπιτιού!

Σε αντίθεση με τον μπαμπά, που λείπει σε ταξίδι για δουλειές (όπως είναι ο τίτλος της ταινίας του Εμίρ Κουστουρίτσα), η μαμά μένει στο σπίτι για να κάνει τις δουλειές και ευτυχώς που συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί αλλιώς όλοι οι άντρες θα χάναμε τον μπούσουλα…

Η μαμά Παπαπέτρου λέγεται Ιωάννα και όταν τη γνώρισε ο Αργύρης έπαιζε ποδόσφαιρο: οι δυο γονείς, όπως και ο πρεσβύτερος γιος τους, ο Γιώργος χθες το βράδυ καμάρωσαν τον βενιαμίν Ιωάννη να κάνει το ντεμπούτο του στην Εθνική ανδρών και να γράφει ιστορία από κοινού με τον απόντα από το Τορίνο μπαμπά του…

Ποιο είναι το επίτευγμα των Παπαπετραίων; Χθες έγιναν η πρώτη φαμίλια στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, που πρόσφερε δυο παίκτες στην Εθνική ομάδα των ανδρών σε μια επίσημη διοργάνωση!

Κατά μία σατανική σύμπτωση μάλιστα ο (γεννημένος στις 21 Φεβρουαρίου του 1965 και ορμώμενος εκ Κατερίνης) Αργύρης φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα της Εθνικής στην πρεμιέρα ενός Προολυμπιακού Τουρνουά, όπως, καλή ώρα χθες ο κανακάρης του. Αυτό συνέβη στις 15 Μαΐου του 1984 και στο Λε Μαν της Γαλλίας, όπου η Ελλάδα νίκησε την Ελβετία με 95-77 με τον Παπαπέτρου να παίρνει το βάπτισμα του πυρός με δυο συμπαίκτες οι οποίοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες στο χθεσινό ντεμπούτο του γιου του!

Όντως σε εκείνη την ομάδα αγωνίζονταν επίσης ο νυν τεχνικός σύμβουλος της Εθνικής Κώστας Μίσσας που έχει κοουτσάρει τον Ιωάννη στις ομάδες Εφήβων και Νέων και ο Παναγιώτης Φασούλας, ο οποίος βρίσκεται στο Τορίνο ως μέλος της αντιπροσωπείας της ΕΟΚ.

Ο γιος ξεπέρασε τον μπαμπά κατά δυο πόντους: χθες οι Ιωάννης έμεινε πάνω στο παρκέ περισσότερο χρόνο από κάθε άλλον παίκτη της Εθνικής (21’.11’’) και σκόραρε τρεις πόντους, ενώ πριν από τριάντα δυο χρόνια ο πατέρας του είναι βάλει έναν. Παρεμπιπτόντως σε εκείνο τον αγώνα τους 95 πόντους της ελληνικής ομάδας (με προπονητή τον Κώστα Πολίτη) είχαν σημειώσει οι Γιαννάκης 12, Ρωμανίδης 2, Γκάλης 28, Μ. Κατσούλης 20, Βίδας 2, Καρατζουλίδης 8, Μίσσας 2, Παπαπέτρου 1, Φιλίππου 4, Φασούλας 10, Ανδρίτσος 2, Σταυρόπουλος 4.

Ο μπαμπάς όμως κρατά το ρεκόρ γρηγορότερης συμμετοχής στην Εθνική, καθότι ο Ιωάννης έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 22 ετών και δυο μηνών, ενώ ο Αργύρης είχε χρισθεί διεθνής όντας μόλις 19 ετών και τριών μηνών. Συν τοις άλλοις δεν έπαιζε ακόμη στον Παναθηναϊκό (στον οποίο μετακόμισε εκείνο το καλοκαίρι), αλλά στον Πιερικό ο οποίος μάλιστα αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική!

Αμ το άλλο; Ο Αργύρης μαζί με τον Φάνη Χριστοδούλου και τον Μιχάλη Ρωμανίδη πήραν ξαφνική προαγωγή από την Εθνική Εφήβων με την οποία δυο εβδομάδες νωρίτερα αγωνίζονταν στη Μαδέιρα της Πορτογαλίας, στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Στο τελευταίο ματς αυτού του Τουρνουά, στις 29 Απριλίου, η ελληνική ομάδα (με προπονητή τον Ορέστη Αγγελίδη) νίκησε τη Γαλλία με 85-84 και με το που γύρισε πίσω η αποστολή, ο Παπαπέτρου, ο Χριστοδούλου και ο Ρωμανίδης ενσωματώθηκαν κατ’ ευθείαν στην Εθνική ανδρών.

Μετά από μια ολόκληρη δεκαετία, τον Αύγουστο του 1994, ο Παπαπέτρου ενώ είχε αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό και αγωνιζόταν στον Απόλλωνα Πατρών βρέθηκε και πάλι στην Εθνική ομάδα. Τότε κλήθηκε από τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου (τον οποίο καθ’ οδόν προς το Τορόντο διαδέχθηκε ο Μάκης Δενδρινός) και αγωνίσθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τορόντο όντας πλέον 29 ετών, παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών, του τρίχρονου Γιώργου και του Ιωάννη, ο οποίος ήταν μόλις τεσσάρων μηνών!

Είκοσι δυο χρόνια αργότερα ο τότε μπόμπιρας έχει ξεπορτίσει για τα καλά και χθες ο μπαμπάς τον καμάρωνε από την τηλεόραση, βιώνοντας άλλη μια συγκινητική στιγμή. Η αμέσως προηγούμενη είχε εκτυλιχθεί στις 29 Μαρτίου του 2015, στην Αμαλιάδα όπου, υπό το βλέμμα του, βρέθηκαν αντιμέτωποι οι δυο γιοι του, ο Γιώργος με τον Κόροιβο και ο Ιωάννης με τον Ολυμπιακό, συνθέτοντας ένα μοναδικό τρίο στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ.

Συνολικά ο Αργύρης «έγραψε» 31 συμμετοχές και 77 πόντους στην Εθνική ανδρών και άλλες 36 στις ομάδες Εφήβων και Ελπίδων. Ο Γιώργος μετράει 29 παρουσίες και 178 πόντους με τις Εθνικές Παίδων, Εφήβων και Νέων, ενώ ο Ιωάννης έχει 15 με τους Παίδες, μία με τους Εφήβους, 11 με τους Νέους και 4 με τους Άνδρες, εκ των οποίων η χθεσινή ήταν η πρώτη σε αγώνα επίσημης διοργάνωσης.

Α, για να μην το ξεχάσω: στο μητρώο των διεθνών της ΕΟΚ συμπεριλαμβάνεται και η (γεννημένη το 1983, πρώην παίκτρια του Ηρακλή) Ελένη Παπαπέτρου που έπαιξε τέσσερις φορές στην Εθνική Νεανίδων, αλλά δεν έχει σχέση με τη φαμίλια του Αργύρη, του Γιώργου και του Ιωάννη. Απλή συνωνυμία που λένε!

Το επίτευγμα της οικογένειας Παπαπέτρου είναι μοναδικό στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ, καθώς οι αντίστοιχες προηγούμενες περιπτώσεις πάσχουν στο ένα ή στο άλλο σκέλος. Υπήρξαν δηλαδή διεθνείς και οι μπαμπάδες και οι γιοί (βλέπε Μάγλος, Διαμαντόπουλος, Μπαρλάς, Γιαννουζάκος, Πολίτης, Φώτσης, Παναγιωταράκος, Παπαντωνίου, Κατσίβελης, Παραγιός, Ιωάννου και άλλοι), αλλά δεν κατάφεραν αμφότεροι να αγωνισθούν με την Εθνική Ανδρών σε μια επίσημη διοργάνωση.

Παρεμπιπτόντως η χαρά του μπασκετικού νεποτισμού λέγεται Ιταλία, στην οποία έκαναν την αρχή ο Ντίνο και ο Αντρέα Μενεγκίν, για να ακολουθήσουν ο Ρομέο και ο Μπράιαν Σακέτι και πλέον ο Νάντο και ο Σάντρο Τζεντίλε, ο Κάρλο και ο Αμεντέο Ντελα Βάλε, ο Αλμπέρτο και ο Στέφανο Τόνουτ και δεν συμμαζεύεται! Η λίστα της τωρινής squadra azzurra θα μπορούσε να διαθέτει άλλα δυο ζευγάρια, αλλά ο μπαμπάς του Ντανίλο Γκαλινάρι, ο Βιτόριο δεν αγωνίσθηκε στην Εθνική Ανδρών, ενώ ο Ρούντι Χάκετ (πατέρας του Ντάνιελ) δεν πήρε την ιταλική υπηκοότητα για να αγωνισθεί ως νατουραλιζέ.

Και μετά τους μπαμπάδες και τους γιους, ιδού τα αδέρφια και η ιστορία την οποία δεν έγραψαν για πρώτη φορά ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, αλλά της προσέθεσαν ένα κεφάλαιο, για την ακρίβεια το τέταρτο.

Με την πολύ «ζωντανή» παρουσία του Θανάση στο χθεσινό ματς, οι Adetokunbros έγιναν το τέταρτο αδελφάτο στα χρονικά της Εθνικής ομάδας των Ανδρών και το πρώτο μετά από τριάντα χρόνια, σε επίσημη διοργάνωση…

Την αρχή έκαναν ο Αλέκος και ο Σωκράτης Αποστολίδης οι οποίοι εκτός από τον Σπόρτιγκ αγωνίσθηκαν μαζί και στο Ευρωμπάσκετ του 1949 στο Κάιρο, όπου η Εθνική κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο.

Το δεύτερο ζευγάρι διεθνών αδελφών συγκρότησαν ο Αλέκος και ο Γιάννης Σπανουδάκης του Ολυμπιακού οι οποίοι συνυπήρξαν στο Ευρωμπάσκετ του 1951 στο Παρίσι και στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 1952 στο Ελσίνκι, ενώ ο Αλεκος είχε αγωνισθεί και στο Ευρωμπάσκετ του 1949.

Το 1986 ήλθε η σειρά του Φάνη και του Χρήστου Χριστοδούλου, οι οποίοι εκτός από τον Πανιώνιο, έπαιξαν μαζί και στο παρθενικό για την Εθνική Μουντομπάσκετ, το 1986 στη Σαραγόσα, στη Βαρκελώνη και στη Μαδρίτη.

Στον διεθνή χώρο, ανάλογες με τις τέσσερις δικές μας περιπτώσεις (παικτών με ταυτόχρονη παρουσία στην ίδια επίσημη διοργάνωση) αποτελούν μεταξύ άλλων, οι αδελφοί Ντράζεν- Αλεξάντερ Πέτροβιτς στη Γιουγκοσλαβία, Τιερί - Ντιντιέ Γκαντού στη Γαλλία, Πάου - Μαρκ Γκασόλ στην Ισπανία, Κριστόφ-Ντάριους Λαβρίνοβιτς στη Λιθοανία, Εραζεμ - Ντόμεν Λόρμπεκ και Γκόραν - Ζόραν Ντράγκιτς στη Σλοβενία και Βόινταν - Ντάμιαν Στογιανόφσκι στη FYROM.

ΥΓ: Αυτό είναι που λένε, παιδιά από σπίτι. Στην κυριολεξία από σπίτι και μάλιστα από το ίδιο σπίτι!