Η ιερή αγελάδα και ο σιτευτός μόσχος!

Σαν να μου φαίνεται πως αρχίζει να κουράζει όλη αυτή η υπόθεση με τον Αντετοκούνμπο. Παρακουράζει και συνάμα καθίσταται άδικη για όλους όσοι εμπλέκονται άκοντες και κυρίως για τους υπόλοιπους παίκτες της Εθνικής ομάδας...

Αυτοί θαρρώ πως είναι σε τελική ανάλυση οι κυρίως και άμεσα θιγόμενοι απ’ όλη αυτή τη φασαρία χώρια που τα σκάγια τους παίρνουν από σπόντα και ξώφαλτσα!

Και δεν έχουν κιόλας οι δόλιοι το ίδιο μέγεθος παλάμης με τον Αντετοκούνμπο (http://www.gazzetta.gr/basketball/nba/article/1263460/o-giannis-ehei-tin-deyteri-megalyteri-palami-toy-nva-olon-ton-epohon-pics-vids) για να τα αποκρούσουν και να μην τα φάνε στη μάπα!

Το θέμα που ταλανίζει το ελληνικό μπάσκετ από τις 19 Αυγούστου του 2017, όταν ο Αντετοκούνμπο με πόνο ψυχής και... γονάτου ανακοίνωσε την απουσία του από το Eurobasket, είναι προφανώς άσχετο με τον πόλεμο που εξελίσσεται ανάμεσα στη FIBA και στη Εuroleague με αφορμή τα παράθυρα της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019. Εννοώ πως η απουσία της (καλώς ή κακώς θεωρούμενης ως) «ιερής αγελάδας» του ελληνικού μπάσκετ από την Εθνική τον τελευταίο χρόνο - και ουσιαστικά σε δυο διαφορετικές περιόδους - συνδέεται μόνο χρονικά με τον περιρρέοντα σαματά.

Στην πραγματικότητα εδώ έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο το οποίο δεν αφορά το σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ούτε τα όποια πρωτόκολλα συνεργασίας και τα κάθε λογής memoranda (για να μη γράψω μνημόνια, λέξη που κάνει τζιζ) συνεργασίας έχουν συνομολογηθεί ανάμεσα στη FIBA, στο ΝΒΑ και στη USA Basketball.

Δεν ξέρω εάν από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού εξυφαίνονται (υπό τον φόβο της απειλής) σχέδια συνωμοσίας και αποσταθεροποίησης του ευρωπαϊκού μπάσκετ: αυτή άλλωστε υπήρξε - αλλά δεν ξέρω εάν υφίσταται ακόμη ως τέτοια - η κρατούσα άποψη στους κόλπους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Υπενθυμίζω ότι πριν από έναν χρόνο στην ανακοίνωση της, με αφορμή την απουσία του Αντετοκούνμπο η ΕΟΚ τόνιζε επί λέξει τα εξής: «Μια σειρά ενδείξεων τις οποίες με ιδιαίτερη ανησυχία παρακολουθούσαμε από την έλευση κιόλας του Γιάννη στην Ελλάδα και εν συνεχεία από την έναρξη της προετοιμασίας της ομάδας, είχαν δημιουργήσει την πεποίθηση ύπαρξης ενός οργανωμένου και καλά σκηνοθετημένου σχεδίου από πλευράς της ομάδα του ΝΒΑ στην οποία αγωνίζεται ο Γιάννης, σε πλήρη γνώση αν όχι και παρότρυνση του ΝΒΑ, που έφεραν σε δύσκολη θέση τον αθλητή και τον υποχρέωσαν να γνωστοποιήσει ότι από σήμερα δεν αποτελεί μέλος της Εθνικής Ανδρών».

Έναν χρόνο και μια εβδομάδα αργότερα, η κατάσταση παραμένει ίδια κι απαράλλακτη: η Εθνική έχει μπροστά της τα ματς της δεύτερης προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ο Αντετοκούνμπο βρίσκεται στο Μιλγουόκι, απ’ όπου δεν υπάρχει ούτε φωνή, ούτε ακρόαση!

Στις 19 Αυγούστου του 2017 ο Αντετοκούνμπο είχε επιλέξει να ανακοινώσει την απόφαση του με μια ανάρτηση στο Facebook από την Κίνα και στον έναν χρόνο που πέρασε χορτάσαμε από εικασίες και κουβέντες που αποδείχθηκαν ανούσιες και κενές περιεχομένου: κάποιες δικές του αποσπασματικές δηλώσεις, μια διελκυστίνδα επαφών των δυο πλευρών και η (είτε εδραζόμενη σε διαβεβαιώσεις, είτε αυθαίρετη) ερμηνεία προσθέσεων προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση σε αυτή την υπόθεση και πάντως δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Στις 20 του περασμένου Φεβρουαρίου, σε μια συνέντευξη που μου έδωσε μεσούντος του All Star Weekend στο Λος Άντζελες και προβλήθηκε στην εκπομπή Pick n’ Roll της Cosmote TV, ο Αντετοκούνμπο είχε πει μεταξύ άλλων: «Θέλω να είμαι MVP στις καρδιές των Ελλήνων. Αισθάνομαι ότι είμαι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που δουλεύει και βελτιώνεται καθημερινά και παίζω μπάσκετ για την οικογένειά μου και την Ελλάδα. Δεν θύμωσα με όλα όσα έγιναν πέρυσι, αλλά πόνεσα διότι υπήρχαν άνθρωποι εκεί έξω που πίστευαν πως το έκανα για κάποιο σκοπό. Έβαλα πάνω απ’ όλα την υγεία μου, αλλά εννοείται ότι θα ξαναγυρίσω στην Εθνική. Η μεγάλη φαντασίωση μου παραμένει να κατακτήσω ένα μετάλλιο και να σηκώσουμε ένα τρόπαιο για να το χαρεί όλη η Ελλάδα».

Από τότε πέρασαν έξι μήνες στους οποίους δεν σημειώθηκε καμιά ουσιαστική πρόοδος στην υπόθεση και σε αυτό το χρονικό διάστημα η μόνη φανέλα εθνικής ομάδας που έχει φορέσει ο Γιάννης είναι εκείνη της ποδοσφαιρικής Νιγηρίας με την οποία φωτογραφήθηκε τις προάλλες!

Σε αυτούς τους έξι μήνες ο σταρ των Μπακς είχε δυο ευκαιρίες να επιστρέψει στην Εθνική και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, που είτε δημιουργούνται δικαίως, είτε διασπείρονται από τους κακόπιστους, αλλά τζίφος: μην τον είδατε, που λένε, τόσο στα τέλη Ιουνίου, όσο και τώρα που κάμποσοι παίκτες του ΝΒΑ δήλωσαν διαθέσιμοι για να ενισχύσουν τις Εθνικές ομάδες τους, στα πρώτα δυο ματς της δεύτερης φάσης.

Υπενθυμίζω ότι στα τέλη του περασμένου Ιουνίου όταν η Εθνική ξαναμαζεύτηκε για τους εκτός έδρας αγώνες με το Ισραήλ και την Εσθονία, ο Θανάσης Σκουρτόπουλος (που ήταν κιόλας τσατισμένος για την άρνηση του Παπαπέτρου) είχε θέσει ως όρο επιλογής οποιουδήποτε παίκτη για την ομάδα η οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ταξιδέψει του χρόνου στην Κίνα, «να έχει παίξει τουλάχιστον ένα ματς της προκριματικής φάσης».

Δεν ξέρω εάν ο όρος εξακολουθεί να υφίσταται και κυρίως εάν θα ισχύσει για όλους, μηδενός εξαιρουμένου...

Η ζωή συνεχίζεται όμως και άλλωστε, την Ιστορία τη γράφουν οι παρόντες. Δεν ξέρω τι τριβελίζει το μυαλό του Αντετοκούνμπο και πώς (πρώτα ο Θεός, να έχει την υγειά του και να ‘μαστε όλοι καλά μέχρι τότε) θα διατίθεται σε έναν χρόνο από τώρα, αλλά όπως έγραψα και τις προάλλες, εκτιμώ ότι και ο ίδιος και οι Μπακς θα είναι πιο πρόθυμοι τότε για πολλούς και διαφόρους λόγους, μηδέ των εμπορικών εξαιρουμένων. Έτερον το βεληνεκές του Eurobasket και των «παραθύρων» του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εκάτερον η τελική φάση και μάλιστα στην τεράστια αγορά της Κίνας, χώρια που μέσα στο 2019 θα κυκλοφορήσει το παπούτσι που θα φέρει το όνομα του!

Τhe show must go on, λοιπόν και αντί να γκρινιάζουμε, να κλαίμε, να αναθεματίζουμε και να τσακωνόμαστε, οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά. Το μπάσκετ και η Εθνική υπήρχαν πριν από τον Αντετοκούνμπο, θα υπάρχουν και μετά από αυτόν και στην παρούσα φάση υπάρχουν και χωρίς αυτόν...

Η Εθνική οφείλει να κοιτάξει προς τα εμπρός και ο Θανάσης Σκουρτόπουλος δεν έχει ούτε τον χρόνο, ούτε την πολυτέλεια (ελέω του διακυβεύματος, αλλά και της φασαρίας στη... Νέα Σμύρνη) να μυξοκλαίει. Τον περιμένουν σε πρώτη φάση ο Σάσα Τζόρτζεβιτς (που επίσης δεν ξέρει ποιους NBAers θα έχει στη διάθεση του) και ο Ηλίας Ζούρος σε δυο αγώνες στους οποίους η Εθνική, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου της τελευταίας στιγμής, θα εμφανιστεί ενισχυμένη με όλους τους παίκτες της Euroleague.

Πλάκα πλάκα εάν ο Γιάννης θεωρείται η ιερή αγελάδα, για πάρτη τους μπορούμε (όπως ο πατέρας του άσωτου υιού στην παραβολή του κατά Λουκάν Ευαγγελίου) να σφάξουμε τον μόσχο τον σιτευτό!

Σε κάθε περίπτωση, όπως λένε και οι Αμερικανοί, «nobody is bigger than the game». Το είπε άλλωστε με τον δικό του αιχμηρό και συνάμα γλαφυρό τρόπο ο προπονητής και άλλοτε αρχηγός της Εθνικής Ιταλίας, Ρομέο Σακέτι, αναφερόμενος στις τζιριτζάντζουλες του Ντανίλο Γκαλινάρι...

«Δεν θα πέσουμε στα γόνατα του για να τον παρακαλέσουμε, ούτε θα φωνάξουμε την αστυνομία. Συνεχίζουμε χωρίς αυτόν. Πρέπει να νιώθεις "azzurro" για να παίξεις στην Εθνική, να το θέλεις, να το αποδεικνύεις με πράξεις και να μη μένεις στα λόγια».

Η Εθνική δεν έχει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά δεν της λείπουν οι παίκτες, οι οποίοι έσπευσαν να βάλουν τον μπέτη τους (όπως λέμε και στην Κρήτη) μπροστά στην πρώτη προκριματική φάση. Κάποιοι από αυτούς προσκλήθηκαν και τώρα για τους αγώνες με τη Σερβία και την Γεωργία, κάποιοι άλλοι θα επανεμφανιστούν τις κρύες νύχτες του χειμώνα!

Σε κάθε περίπτωση η Πατρίς ευγνωμονούσα, όπως γράφεται και στις... επιτύμβιες στήλες, οφείλει να επιδαψιλεύσει εύφημο μνεία τόσο στους νεαρούς, όσο και στους σιτεμένους παίκτες οι οποίοι τράβηξαν το λούκι στα προηγούμενα παράθυρα, για την αγάπη, την αφοσίωση και το πάθος τους. Άλλοι καπετάνιοι, άλλοι λοστρόμοι και άλλοι απλοί μούτσοι, όλοι τους πάντως, έπιασαν βάρδια στο καράβι της Εθνικής ομάδα στη δυσκολότερη στιγμή της ιστορίας της, την οδήγησαν μέσα από ένα σωρό τρικυμίες και την αγκυροβόλησαν στο απάνεμο λιμάνι του 6-0.

Είναι, λέει, τα δεύτερα του ελληνικού μπάσκετ, μα μπροστά τους τύφλα να ‘χουν τα πρώτα! Όπως άλλωστε μου είχε πει πριν από δυο μήνες στο ΟΑΚΑ ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, «τιμή μου και καμάρι μου να είμαι στα δεύτερα και στ’ αλήθεια δεν θα τράβαγα κανένα ζόρι εάν βρισκόμουν και στα τρία ή στα τέταρτα».

Είχε πει και κάτι ακόμη, διερμηνεύοντας τα αισθήματα και των υπολοίπων συμπαικτών του, ο νυν φόργουορντ του Περιστερίου ο οποίος πάντως συμπεριλαμβάνεται στο ενισχυμένο και διευρυμένο ρόστερ ενόψει των δυο επόμενων αγώνων: «Λόγω τιμής θα χαρώ πολύ όταν επιστρέψουν στην ομάδα τα πρώτα για να τελειώσουν τη δουλειά της πρόκρισης και δεν θα νιώσω καμιά ζήλια γι αυτό. Με κυριεύει ο πόθος και ονειρεύομαι να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο, γι αυτό λοιπόν θα ανταγωνιστώ στα ίσια κάθε διεκδικητή της θέσης μου και θα σκυλιάσω για να την κρατήσω. Μολών λαβέ, όπως έλεγε και ο Λεωνίδας»!