Δεν είναι εύκολο το plan b!

Shake n' Bake Shake n' Bake
Δεν είναι εύκολο το plan b!
Απέναντι σε τέτοιες ομάδες, είτε θα βάλουμε κάποια στιγμή τα τρίποντα, είτε θα χαραμίσουμε την ευκαιρία του να έχεις τον MVP στο roster σου.

ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ

Πριν τον αγώνα με τις ΗΠΑ, είχα στο μυαλό μου ότι χρειαζόμαστε ένα ποσοστό κοντά στο 35% για να μπορούμε να είμαστε στη διεκδίκηση του ματς. Τελικά είχαμε 25,9%. Ναι, αλλά θα μου πείτε και οι Αμερικάνοι είχαν 23,3%. Δεν είναι, όμως, το ίδιο. Εμείς έχουμε τον Γιάννη. Και το πλάνο όλων των ομάδων για να κλείσουν τον Γιάννη είναι να φρακάρουν τη ρακέτα και να μας προκαλούν να τους κερδίσουμε από το τρίποντο. Οι Αμερικάνοι με την αθλητικότητα και το επιθετικό τους ταλέντο δεν εξαρτώνται από το τρίποντο στο βαθμό που εξαρτιόμαστε εμείς όταν παίζουμε ομάδες αθλητικές (ΗΠΑ, Γαλλία) που κλείνουν τη ρακέτα. Σε ομάδες με λιγότερη αθλητικότητα μπορούμε να παίξουμε και διαφορετικό μπάσκετ. Με τις πιο αθλητικές από μας ομάδες, αν δεν ευστοχήσουμε απ’ έξω, δεν έχουν κανένα λόγο να αυξήσουν τις αποστάσεις τους.

Κι εδώ έρχεται το πρώτο παράπονο. Δεν πειράζει να χάνουμε τα τρίποντα, επιβάλλεται, όμως, να τα πάρουμε ξανά και ξανά όταν αυτά είναι ελεύθερα. Αν η μπάλα έχει ακουμπήσει τον Γιάννη και η αντίπαλη άμυνα κλείνει πάνω του, όταν δώσει τη μπάλα έξω, αν δεν υπάρχει άμεσα μια πάσα για ένα ακόμα πιο ελεύθερο τρίποντο, ο ελεύθερος παίκτης πρέπει να σουτάρει με αυτοπεποίθηση και χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν δεν το κάνει, θα μένουν λίγα δευτερόλεπτα στην επίθεση και η αντίπαλη άμυνα θα έχει ξαναπάρει τους παίκτες της.

Εδώ κανείς θα πει εύκολα, και γιατί δεν πήραμε καλύτερους σουτέρ στην Εθνική; Εδώ σίγουρα υπάρχει ένα βάσιμο σκεπτικό αλλά δεν αρκεί να είσαι καλός σουτέρ. Δεν θα κρατούσαμε τις ΗΠΑ στη χειρότερη επίθεση της από το 1998 αν είχαμε δώσεις θέσεις στο roster για απλώς καλύτερους σουτέρ. Υπάρχει λόγος που ένας από τους καλύτερους σουτέρ, ο Jason Kapono, δεν έπαιζε στο Παναθηναϊκό όταν είχε έρθει. Δεν αρκεί να προσφέρεις spacing αν στη φάση της καριέρας που είσαι (ή γενικά) σου λείπουν άλλα χαρακτηριστικά. Παρ’ όλα αυτά, ίσως υπήρχαν περιπτώσεις παικτών που θα βοηθούσαν να ξεκλειδώσουμε κι άλλο το ταλέντο του Γιάννη.

ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ

Ο Γιάννης είναι καλύτερος παίκτης από οποιονδήποτε στο roster της Αμερικής. Παρ’ όλα αυτά, οποιοσδήποτε παίκτης των ΗΠΑ είναι καλύτερος σε ατομικό ταλέντο από τους υπόλοιπους δικούς μας.

Οι ΗΠΑ δυσκολεύονται φέτος όχι γιατί δεν είναι πιο ταλαντούχοι από τους αντιπάλους τους, αλλά γιατί δεν είναι τόσο πιο ταλαντούχοι όσο συνήθως για να υπερκεράσουν τις δυσκολίες προσαρμογής σε ένα διαφορετικό μπάσκετ με διαφορετικούς κανόνες καθώς και για να αντιμετωπίσουν ομάδες που παίζουν μαζί χρόνια. Παραμένει, όμως, το πιο ταλαντούχο roster με το καλύτερο προπονητικό team οπότε το να μας χαλάει ότι χάσαμε από αυτούς είναι λάθος αξιολόγηση.

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

Από την άλλη, όταν πας να κερδίσεις μία καλύτερη σε ατομικό ταλέντο ομάδα από σένα, πρέπει να έχεις τον χαρακτήρα να το κάνεις. Όλοι θυμόμαστε την Εθνική του 2005 και του 2006. Το νούμερο ένα χαρακτηριστικό της ήταν ότι όταν την έβλεπες να μένει 15 πόντους πίσω ήσουν σίγουρος ότι από λεπτό σε λεπτό θα φτάσει πάλι τουλάχιστον κοντά. Το μπάσκετ είναι παιχνίδι αυτοπεποίθησης και όσο υψηλότερος ο βαθμός δυσκολίας τόσο πιο πολύ μετράει και το πόσο το πιστεύεις.

Ακόμα, λοιπόν, κι αν δεν είσαι κατεξοχήν σουτέρ, όταν έχεις wide open σουτ και είναι το παιχνίδι που χρειάζεται να το βάλεις, πρέπει να το βάλεις. Εκεί διαχωρίζεται το παιχνίδι ενός καλού παίκτη κι ενός εξαιρετικού. Η Εθνική φέτος έχει κάποιους από τη δεύτερη κατηγορία αλλά χρειάζονται κι άλλοι να κάνουν το step up.

Ωστόσο, ο χαρακτήρας χτίζεται κι από τον πάγκο. Όταν παίζεις τις ΗΠΑ, μένουν 4 λεπτά και είσαι στους 11 πόντους, το να πετάξεις λευκή πετσέτα δεν σε βοηθάει να χτίσεις χαρακτήρα. Η ομάδα πρέπει πάντα να πιστεύει ότι το ματς γυρίζει. Μέχρι μαθηματικά να μη βγαίνει. Αλλιώς κάνει κακό στον χαρακτήρα της κι αυτό μπορεί να στοιχίσει στη συνέχεια.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ

Είχα προβλέψει πριν το τουρνουά ότι ο Γιάννης θα είναι ασταμάτητος. Ότι θα τον δούμε να κάνει τρομερά πράγματα γιατί το επίπεδο του είναι τέτοιο. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής φαίνεται ότι έκανα λάθος. Και οι λόγοι είναι οι εξής:

1. Το roster μας δεν τον βοηθά. Όσο δεν σκοράρουμε απ’ έξω τόσο η άμυνα κλείνει τόσο ώστε να μη μπορεί να φτάσει ο Γιάννης στο καλάθι. Υπάρχει λόγος που οι Bucks έχουν χτίσει το roster τους όπως το έχουν χτίσει.

2. Οι διαφορετικοί κανόνες του παιχνιδιού. Οι κανόνες της FIBA βοηθάνε τις αμυνόμενες ομάδες να μπορούν να κλείσουν τη ρακέτα με μεγαλύτερη ευκολία.

3. Το σουτ του Γιάννη. Το ένα και μοναδικό στοιχείο που κάνει τον Γιάννη να μην είναι παντελώς ασταμάτητος. Αν μπορούσε να σουτάρει καλύτερα, θα ανάγκαζε την άμυνα να σεβαστεί το σουτ του και θα δημιουργούσε χώρους για τον εαυτό του.

Αυτό σε συνδυασμό με τα άλλα δύο κάνουν την απόδοση του Γιάννη να βρίσκεται εκεί μέχρι στιγμής. Εξαιρετικός αλλά όχι dominant. Μακάρι στη συνέχεια να σουτάρουμε καλύτερα ώστε να αναγκάσουμε τις άμυνες να ανοίξουν και τότε ο Γιάννης θα είναι ασταμάτητος.

ΜΠΟΥΡΟΥΣΗΣ, ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ

Από όλους τους παίκτες της Εθνικής, αν υπάρχουν τρεις σε αυτήν τη φάση που με αγχώνουν παραπάνω όταν τους βλέπω στο παρκέ είναι ο Μπουρούσης, ο Παπαγιάννης και ο Βασιλόπουλος.

Από την άλλη δεν θεωρώ ότι κανείς τους έπρεπε να λείπει από το roster. Για τον Μπουρούση και τον Βασιλόπουλο ο λόγος είναι προφανής. Όλη η Ελλάδα ξημεροβραδιάζεται αυτές τις μέρες να γκρινιάζει για τον Παγκόσμιο. Όλοι βλέπουν μπάσκετ. Όλοι λένε το μακρύ του και το κοντό τους. Όλοι χαίρονται και στεναχωριούνται. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν θα γινόταν αν η Ελλάδα δεν είχε προκριθεί στην τελική φάση. Η Ελλάδα πέρασε από προκριματικά και κανείς δεν φαίνεται να το θυμάται.

Ο Μπουρούσης και ο Βασιλόπουλος ήταν από τους βασικούς παίκτες που μας οδήγησαν στην τελική φάση, οπότε στη δική τους ηλικία να τους ζητήσεις τη βοήθεια στα προκριματικά και ύστερα να τους κόψεις θα έδειχνε ότι η ομάδα θα είχε λάθος αρχές. Κι όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, οι αρχές μίας ομάδας μπορούν να είναι από τους βασικούς λόγους επιτυχίας ή αποτυχίας.

Και οι δύο, όμως, φαίνεται να είναι σε μία φάση της καριέρας τους στην οποία το επίπεδο τους δεν είναι αυτό ενός πρωταγωνιστικού ρόλου σε Παγκόσμιο κύπελλο. Πέρα από ειδικές συνθήκες, περισσότερο μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα με την εμπειρία τους (και στην περίπτωση του Μπουρούση λόγω ιδιαιτερότητας χαρακτήρα κάποιες φορές η παρουσία του μπορεί να είναι και αρνητική αν και, αν δεν το ζεις από μέσα, δεν μπορείς να ξέρεις).

Ο Παπαγιάννης είναι μια διαφορετική περίπτωση. Τα δικά του λεπτά και κάποια παραπάνω θα ήθελα να τα έχει ο Κουφός. Αλλά… αυτός δεν ήθελε. Το «πέντε» είναι μία θέση στην οποία δεν έχουμε πλεόνασμα ταλέντου σε αυτήν τη φάση στην Ελλάδα και οι εναλλακτικές δεν ήταν πολλές. Η έλλειψη aggression, όμως, του Παπαγιάννη, το άτσαλο touch του, καθώς και η δυσκολία του στην άμυνα στο pick n’ roll απέναντι σε κοντύτερα σχήματα, δεν βοηθάνε το παιχνίδι της Εθνικής.

Για μένα, δεν πρέπει να υπάρχει παιχνίδι στο οποίο ο Θανάσης δεν θα καταλήγει με πέντε φάουλ στον πάγκο όταν και τα αντίπαλα σχήματα μας το επιτρέπουν. Περισσότερα λεπτά του Θανάση θα βελτιώσουν ακόμα περισσότερο την άμυνα και μέσα από αυτή θα πετύχουμε περισσότερους πόντους στο transition που τόσο πολύ χρειαζόμαστε.

Η ΤΣΕΧΙΑ

Και φτάνουμε στο παιχνίδι της Δευτέρας. Η Τσεχία παίζει εξαιρετικό ομαδικό μπάσκετ. Είναι μία πολύ καλοδουλεμένη ομάδα με έναν εξαιρετικό μαέστρο, τον Tomáš Satoranský. Σε αντίθεση, όμως, με τις ΗΠΑ, από τη Τσεχία έχουμε περισσότερο ατομικό ταλέντο και μεγαλύτερη εμπειρία στο υψηλότερο επίπεδο. Το +12 είναι εφικτό. Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά είναι πιθανό. Αν έχουμε ελεύθερα τρίποντα, ας τα πάρουμε. Αφού έχουμε την ευλογία να έχουμε τον Γιάννη, ας έχουμε το μέγιστο δυνατό usage του και επιτέλους ας τον αφήσουμε 35 λεπτά μέσα στο παρκέ. Με τη Τσεχία μπορεί να λάμψει και το αστέρι και άλλων παικτών χωρίς να εξαρτόμαστε αποκλειστικά από το τρίποντο.

Θα ήθελα πάρα πολύ να το κάνουμε. Αλλά αν δεν το κάνουμε πρέπει τουλάχιστον να φτάσουμε κοντά. Αλλιώς δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι αξίζαμε κάτι παραπάνω και ότι απλώς τα κάναμε μαντάρα με τη Βραζιλία.

Αν το κάνουμε, τότε ποτέ δεν θα είχαμε καλύτερη προετοιμασία για ματς προημιτελικού από φέτος.

Δομήνικος

Shake n' Bake Social Media

facebook | twitter | instagram

Shake n' Bake Podcast

spotify | itunes | mixcloud | youtube

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Shake n' Bake
Shake n' Bake

Το Shake n' Bake είναι ένα ελληνικό μπασκετικό podcast που βρίσκεται φέτος στην τέταρτη season του. Μία δημιουργία του Δομήνικου και του Μάνου, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2016. Μία εκπομπή από δύο φίλους του αθλήματος, με έμφαση στον μαγικό κόσμο του NBA. Από τη δημιουργία του και έπειτα έχει εξελιχθεί σε μία μπασκετική κοινότητα που μετράει χιλιάδες μέλη στα social media.

Ο Μάνος έχει σπουδάσει Νομική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Παρίσι. Είναι Chicago Bulls και... Ολυμπιακός!

Ο Δομήνικος έχει σπουδάσει μάρκετινγκ στην Πάντειο και στην Αγγλία ενώ τώρα παράλληλα με την εργασία του σπουδάζει σκηνοθεσία. Είναι Boston Celtics και... Παναθηναϊκός!