Δεν παίζεις κάθε μέρα με την Team USA

Το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να στεναχωρεί τους ανθρώπους της Εθνικής Ελλάδας είναι η ήττα από τις ΗΠΑ. Αν δεν πετάς πάνω από ένα συννεφάκι, δεν έχεις παρά να τη συμπεριλάβεις ανάμεσα στα λογικά αποτελέσματα.

Μπορεί να είναι η χειρότερη Team USA των τελευταίων ετών, αλλά αυτό απέχει αρκετά από τα να ισχυριζόμαστε πως «είναι του χεριού μας». Λείπουν περίπου 30 top class ΝΒΑers, αλλά δεν είναι και να τους υποτιμούμε. Ειδικά από τη στιγμή που έχουν Πόποβιτς και Κερ στον πάγκο τους.

Νομίζω πως αυτό που πρέπει να απασχολήσει τους διεθνείς μας και τον Σκουρτόπουλο είναι το γεγονός πως δε διασκέδασαν το ματς .

Δεν παίζεις κάθε μέρα με τις ΗΠΑ για να είσαι διστακτικός και εκνευρισμένος σε μεγάλο διάστημα του αγώνα. Κατά τη δική μου άποψη η Ελλάδα αγχώθηκε περισσότερο από όσο έπρεπε. Ειδικά μετά τη νίκη της Τσεχίας που τους πρόσφερε μαξιλαράκι ασφαλείας, τους ήθελα λίγο πιο χαλαρούς.

Δεν εννοώ σωματικά, αλλά πνευματικά.

Δε γίνεται να βρίσκεσαι στο παρκέ με μία ομάδα από NBAers και τους Πόποβιτς/Κερ στον πάγκο και να μην χαίρεσαι. Εξαιρώ φυσικά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο από αυτή τη σκέψη.

Μεγάλη διστακτικότητα επιθετικά. Παίκτες που δάγκωναν φανέλες μετά από άστοχα σουτ, που μονολογούσαν εκνευρισμένοι με τον εαυτό τους μετά από λάθος, που σκέφτονταν 2-3 φορές πριν εκτελέσουν, κλπ/

Αγωνιστικά δεν έχουμε να πούμε πολλά.

Όλη η άμυνα των Αμερικανών ήταν προσαρμοσμένη στον Αντετοκούνμπο ο οποίος με πολλά split out έβρισκε ελεύθερους συμπαίκτες του. Τα περισσότερα από τα 27 τρίποντα ήταν ελεύθερα και σωστές επιλογές. Αν έμπαιναν θα μέναμε πιο κοντά στο σκορ, αλλά δε σημαίνει πως θα νικάγαμε κιόλας.

Ο MVP του NBA τελείωσε ένα παιχνίδι χωρίς ασίστ ενώ πολύ εύκολα θα μπορούσε να είχε 4-5.

ΜΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΤΣΕΧΟΙ

Πάει πέρασε αυτό το ματς όμως και προχωράμε. Δεν γίνεται να μένεις πίσω σε ένα τουρνουά λίγων ημερών.

Η Ελλάδα έχει παίξει τέσσερα παιχνίδια μέχρι τώρα.

Σε ένα ήταν πολύ καλή. Με ποιον αντίπαλο; Το Μαυροβούνιο. Ευρώπη δηλαδή.

Σε δυόμιση από τα υπόλοιπα τρία ματς δεν ήταν τόσο καλή. Αφήνω έξω το πρώτο ημίχρονο με την Βραζιλία. Με ποιες αντιπάλους; Βραζιλία, Ν. Ζηλανδία, ΗΠΑ. Εκτός Ευρώπης.

Το «ταλιμπανίστικο» μπάσκετ δε μας εξυπηρετεί.

Πιστεύω πως η Ελλάδα βολεύεται με αντιπάλους που προέρχονται από την ήπειρό μας διότι κουβαλούν το μικρόβιο του «σκεπτόμενου μπάσκετ».

Αυτό αρέσει στην Εθνική ομάδα και νομίζω θα την εξυπηρετήσει κόντρα στην Τσεχία.

Η Ελλάδα θα νικήσει μεθαύριο. Δεν ξέρω αν θα καλύψει τους 12 πόντους που έχει ανάγκη, αλλά θα νικήσει.

Ο Μπάλβιν που κάνει τρομερό τουρνουά ματσάρει τέλεια με Μπουρούση και Παπαγιάννη.

Ο Σατοράνσκι παικτάρα, αλλά υπάρχουν Καλάθης και Λαρεντζάκης (και ενδεχομένως Μάντζαρης) που μπορούν να του κάνουν τη ζωή δύσκολη.

Σε μία μεγάλη εικόνα λοιπόν, η Τσεχία ταιριάζει με την Ελλάδα και νομίζω θα τα πάμε καλά.

ΥΓ: Στο μπάσκετ δεν υπάρχει δωδεκάποντο. Μέχρι τρίποντο υπάρχει. Οι παίκτες θα πρέπει να έχουν υπομονή και να μην προσπαθήσουν να πιάσουν το όριο της επιθυμητής διαφοράς βιαστικά διότι θα βρεθούν σε δύσκολη θέση.

Αυτό το +12 μπορεί να έρθει μόνο σιγά σιγά και όχι μέσα σε ένα τρίλεπτο, τετράλεπτο.

ΥΓ 2: Διαφωνώ με την άποψη του Σκουρτόπουλου πως ασκείται βαρύτατη κριτική στην ομάδα. Εκτός αν είναι ευχαριστημένοι με το μπάσκετ που έχουν παίξει έως τώρα στο τουρνουά οπότε... έχει δίκιο ο coach.