Good luck to… Νew Zealand!

Δεν βρίσκομαι στη Ναντσίνγκ και ως εκ τούτου δεν υπήρξα αυτόπτης ή αυτήκοος μάρτυς των χθεσινών δηλώσεων του Αλεξάντερ Πέτροβιτς, αλλά με το που τις διάβασα έβαλα τα γέλια!

Ήμουν κιόλας στενοχωρημένος εξαιτίας της ήττας της Εθνικής και τα λόγια του Ατσα λειτούργησαν ως ένα προσωρινό παυσίπονο!

Παυσίπονο, όχι παυσίλυπο, αλλά αυτή η κουβέντα είναι από άλλο ανέκδοτο με το οποίο είτε θα ξεκαρδιστούμε, είτε θα πλαντάξουμε στο κλάμα μετά τη λήξη του αγώνα με τη Νέα Ζηλανδία…

Έβαλα τα γέλια διότι o αδερφός του «Μότσαρτ» (και αυτό δεν το γράφω μειωτικά, τουναντίον τον αναγνωρίζω ως μια μεγάλη προσωπικότητα) βρίσκει πάντοτε τον τρόπο να μας τσιγκλάει, άλλωστε μια ατάκα του παραμένει αλησμόνητη μολονότι πέρασαν 32 χρόνια από τότε που την ξεστόμισε…

Στις 12 Ιουνίου του '87, λοιπόν, αμέσως μετά τη λήξη του ημιτελικού στον οποίο η Ελλάδα νίκησε για δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ μέρες τους «Πλάβι» (πρώτα με 84-78 και εν συνεχεία με 81-77), την ώρα που έπαιρνα συνέντευξη από τον (κάθιδρο και αλαφιασμένο από την άμυνα του απέναντι στον συχωρεμένο τον Ντράζεν) Φάνη Χριστοδούλου, έξω από τα αποδυτήρια ο Κώστας Καπάταης σταματούσε για δηλώσεις τον Αλεξάντερ Πέτροβιτς...

Εκείνη η μικρής διάρκειας συνέντευξη προβλήθηκε στη μεταμεσονύκτια εκπομπή, που παρουσίαζε ο Χάρης Αλευρόπουλος και όταν την είδα στο μοντάζ δεν πίστευα στ' αυτιά μου: στο... τεράστιο μαρκούτσι που είχαμε τότε για μικρόφωνο (ελέω και του ύψους των συνεντευξιαζόμενων) , ο λεγάμενος με εκείνο το επηρμένο ύφος και μπόλικη δόση νωπής μνησικακίας, δήλωνε «Ι wish good luck to Russians»!

Βεβαίως η ευχή του δεν εισακούσθηκε, διότι μετά από 48 ώρες η Eθνική (της... Μαυριτανίας, όπως, με την ίδια ειρωνική διάθεση, είχε πει ο Γκομέλσκι ) νικούσε τη Σοβιετική Ένωση, στεφόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και προφανώς έκανε τον Ατσα να καταπιεί τη γλώσσα του!

Eχω κι άλλα ράμματα για τη γούνα του, αλλά οφείλω να παραδεχθώ πως τις τελευταίες δυο φορές που βρέθηκε απέναντι στην Εθνική μας πέρασε πριονοκορδέλα και μας πήρε το σκαλπ και μας έκανε να πονέσουμε πολύ.

Ελπίζω μόνο πως η χθεσινή ήττα θα αποδειχθεί λιγότερο οδυνηρή από εκείνη της 8^ης Ιουλίου του 2016 στο Τορίνο, όπου η πιο νοικοκυρεμένη και πειθαρχημένη Εθνική Κροατίας της τελευταίας εικοσαετίας νίκησε την Ελλάδα με 66-61, ενώ στη συνέχεια καθάρισε και την οικοδέσποινα Ιταλία και προκρίθηκε με τα τσαρούχια της στο Ολυμπιακό Τουρνουά του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Ήταν τότε που ο Στόγιαν Βράνκοβιτς και ο Ντίνο Ράτζα επέβαλαν με το στανιό τον Ατσα ως προπονητή της Εθνικής (αντί του Γιάσμιν Ρέπεσα) και δικαιώθηκαν πανηγυρικά, αν και στη συνέχεια, εάν δεν απατώμαι, τσακώθηκαν και οι σχέσεις τους ψυχράνθηκαν.

Ήταν επίσης τότε που ο Λένι Ρόκο Ούκιτς μου εκμυστηρεύθηκε πως «από τότε που ανέλαβε ο Πέτροβιτς σοβαρέψαμε και σταματήσαμε να πετάμε βουτυράκια ο ένας στον άλλον, μέσα στο αεροπλάνο και την ώρα του πρωινού στο ξενοδοχείο»!

Και τις δυο φορές ο Ατσα βρήκε τον τρόπο να παγιδεύσει τον Γιάννη, ο οποίος στον ημιτελικό του Προολυμπιακού Τουρνουά είχε κολλήσει στους εννέα πόντους, ενώ χθες έβαλε τέσσερις παραπάνω και έμοιαζε απενεργοποιημένος.

Η τακτική την οποία εφάρμοσε ο Πέτροβιτς και ασφαλώς ξεφεύγει εντελώς από τα στερεότυπα της βραζιλιάνικης αλεγρίας και της αποστροφής προς την άμυνα προσφέρει άλλη μια εκδοχή αντιμετώπισης του Γιάννη.

Στο πλαίσιο του πολύ πιο στοχευμένου και υποψιασμένου στιλ παιχνιδιού έχουμε ήδη δει κάμποσες από δαύτες: τη ζώνη του Σαρίτσα, τους δυο παίκτες στην ευθεία (σαν στόπερ και λίμπερο στο ποδόσφαιρο ένα πράγμα) του Τζόρτζεβιτς στο Τουρνουά Ακρόπολις, το τρικ του Πέτροβιτς με τον κοντό, αλλά με πολύ γερά πόδια Γκαρσία στο χαμηλό post και οψόμεθα ποια άλλη ρηξικέλευθη ή απροσδόκητη τακτική θα λανσάρουν οι αντίπαλοι της Εθνικής στη συνέχεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου…

Εάν κι εφόσον βεβαίως καθαρίσουμε την μπουγάδα των Γουέμπστερ και πάμε, πρώτα ο Θεός, στη Σενζέν και όχι στη μοντέρνα Σάλτα (του ’90), ονόματι Ντονγκουάν!

Ενείχε ρίσκο η επιλογή του Πέτροβιτς να βάλει στο μαρκάρισμα του Γιάννη έναν κοντοπίθαρο που του φτάνει ως τα.. αχαμνά, αλλά ασφαλώς δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος, καθότι ο Γκαρσία που έστεκε πίσω από τον Γιάννη είναι τέρας δύναμης, ενώ στο καπάκι ερχόταν δεύτερος παίκτης (Καμπόκλο) να κλείσει το οπτικό πεδίο της κίνησης προς τα μέσα, του ποσταρίσματος και της πάσας.

Aυτή η τακτική πάντως μου φάνηκε κοπιαρισμένη από το ΝΒΑ, αλλά μπορεί κιόλας να σφάλλω…

Εάν η άμυνα των Σέρβων παρέπεμπε σε εκείνη που έπαιξε ο (προπονητής των Ράπτορς) Νικ Νερς στους τελικούς της Ανατολής, εκείνη των Βραζιλιάνων θαρρώ πως είναι déjà vu από κάποια ματς των Σέλτικς με τους Μπακς: όταν δηλαδή ο Μπραντ Στίβενς έβαζε σε αυτή τη θέση τον Μάρκους Σμαρτ ο οποίος επίσης φημίζεται για το γερό σκαρί και τον ατρόμητο χαρακτήρα του (σε σημείο που όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις οι Αμερικανοί, «μαζί του πας στον πόλεμο») και εν συνεχεία έπιανε δουλειά για να μικρύνει τη ρακέτα ο Aλ Χόρφορντ.

Κατόπιν όλων αυτών αναρωτιέμαι μπας και λανσάρουν κανένα διαφορετικό κόλπο αύριο οι Νεοζηλανδοί, στο ρόστερ των οποίων βρίσκεται ο γνωστός μας από τη θητεία του το 2016 στον Κόροιβο Αμαλιάδας, Κόρεϊ Γουέμπστερ…

Βεβαίως οι Tall Blacks έχουν το δικό τους άρμα μάχης κι αυτό δεν είναι άλλο από τη χορευτική επίδειξη Haka με την οποία φτιάχνονται ψυχολογικά και ανεβάζουν το πολεμοχαρές φρόνημα τους πριν από κάθε αγώνα σε κάθε ηλικία και σε όλα τα σπορ και δη στο ράγκμπι όπου είναι μάστορες.

Στη Haka υπάρχει ένας πρωτοχορευτής, αυτός που βγαίνει μπροστά και δίνει τα παραγγέλματα και τα συνθήματα. Στις 10

του περασμένου Απριλίου είχα συναντήσει τους παίκτες της ομάδας του κολεγίου Ρόσμινι που έπαιξαν ένα φιλικό ματς με τον Μίλωνα και τους ζήτησα να μου εξηγήσουν το νόημα της ιεροτελεστίας που περισσότερο από χορός είναι μια ιερή παράδοση

Ιδού λοιπόν τι αλίευσα τότε από τον Ρειχάνα Μάξουελ-Τόπια: «Το νόημα είναι να ανταποκριθούμε στην πρόκληση και να την εκτελέσουμε. Χορεύουμε για να εκφράσουμε και να εξωτερικεύσουμε τα συναισθήματα μας και ταυτόχρονα να απελευθερώσουμε το πνεύμα μας και να δώσει δύναμη ο ένας στον άλλον. Αυτός που δίνει τα παραγγέλματα χρησιμοποιεί συγκεκριμένες λέξεις από τη διάλεκτο των Μαορί. Η βασικότερη εντολή είναι ‘’δυναμώστε’’, ενώ χρησιμοποιούμε πολύ το σύνθημα ‘’hi hi” που συμβολίζει τη δύναμη».

Η Ηaka δεν είναι ίδια παντού, αλλά υπόκειται σε διάφορες και διαφορετικές χορογραφίες, ενώ διδάσκεται ως μάθημα στα σχολεία όλης της χώρας. Στην πραγματικότητα αυτή η ιεροτελεστία αποτελεί τη ζωντανή ιστορία του έθνους και έχει ως σημείο αναφοράς τον ήρωα Τερέιν Παράχα ο οποίος καταδιωκόταν από τους εχθρούς του και βρήκε κρησφύγετο στα όρια του καταυλισμού της φυλής Τουραφετό.

Τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ο Παράχα ζήτησε τη βοήθεια του αρχηγού της φυλής, ονόματι Τιχούχου κι αυτός, λέει, τον ορμήνεψε να κρυφτεί κάτω από τα φυλλώματα ενός αγρού όπου φύτρωναν πατάτες. Όταν έφτασαν οι διώκτες του και τον αναζήτησαν ένιωσε τον θάνατο να πλησιάζει, εξ ου και η κραυγή «Kamate, Kamate» που ακούγεται στον χορό…

«Θάνατος, θάνατος»!

Ο Τιχούχου δεν τον πρόδωσε και ζήτησε από τους εισβολείς να φύγουν για να μη μαγαρίσουν τη γη της φυλής του.

Τότε ο Τερέιν Παράχα αναθαρρεί και φωνάζει «Ka Ora, Ka Ora», ο μεθερμηνευόμενον «Ζωή, Ζωή».

Στο επόμενο κλικ ο ήρωας των Μαορί συνειδητοποιεί ότι χρωστάει τη ζωή του στον φύλαρχο Τιχούχου και σπεύδει να τον ευχαριστήσει και να του αποδώσει τα πρεπά. Αυτό είναι το νόημα της φράσης «Τenei te tengata puhuruhuro», που σημαίνει «Αυτός είναι ο άνθρωπος, ο σωτήρας».

Η Εθνική βρίσκει στο δρόμο της τη Νέα Ζηλανδία για τέταρτη φορά, μάλιστα ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Γιώργος Πρίντεζης μπορούν να… καμαρώνουν διότι (θα) έχουν βρεθεί σε όλα τα ανταμώματα με τους Tall Blacks!

Το πρώτο (και μοναδικό επίσημο, πριν από το αυριανό) συναπάντημα γένηκε στις 18 Ιουλίου του 2008 στο ΟΑΚΑ, στο πλαίσιο του Προολυμπιακού Τουρνουά και κατέληξε στην άνετη επικράτηση της Εθνικής με 75-48 (Βασιλόπουλος 7, Γλυνιαδάκης 2, Διαμαντίδης 11, Ζήσης 7, Μπουρούσης 9, Παπαλουκάς 8, Πελεκάνος 2, Πρίντεζης 2, Σπανούλης 14, Σχορτσανίτης, Τσαρτσαρής 7, Φώτσης 6).

Ακολούθησαν δυο φιλικοί αγώνες στους οποίους επίσης η ελληνική ομάδα επιβλήθηκε με άνεση και με διαφορά 30 πόντων: στις 28 Ιουνίου του 2012 στο Σάο Κάρλο της Βραζιλίας με 99-69 (Πρίντεζης 18, Μπουρούσης 13, Φώτσης 12, Παπανικολάου 12) και στις 18 Αυγούστου του 2014 στο Κάουνας με 95-65 (Μπουρούσης 15, Ζήσης 14, Παπανικολάου 14, Πρίντεζης 10, Αντετοκούνμπο 3).