Γαλάζιες και πράσινες πεταλούδες

Όταν η Γιουγκοσλαβία κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο του 2002, στην Ιντιανάπολις, η Σερβία και το Μαυροβούνιο βάδιζαν αγκαζέ, δύο αδέλφια που δεν πολυχωνεύονταν μεταξύ τους.

Ισως να τους θυμάστε ακόμη και από τη ...Γιουροβίζιον, που γίνεται εθνικό μας θέμα (και δικό τους) κάθε Μάιο: "Serbia & Montenegro". Αργότερα, χώρισαν και μετακόμισαν σε διαφορετικά σπίτια.

Οι Σέρβοι θεωρούν τους Μοντενέγκρους άξεστους βλάχους με το συμπάθιο, εξ ου και το κλασσικό χωρατό που ακούγεται συχνά στα καφέ της Στραχίνιτσα Μπάνα.

-Γιατί οι Μαυροβούνιοι είναι όλοι τόσο ψηλοί;
-Επειδή σηκώνονται συνεχώς στις μύτες, για να κοιτάζουν προς το Βελιγράδι.

Στην πρεμιέρα του Μουντομπάσκετ, η Εθνική μας αντιμετώπισε έναν αντίπαλο που δεν έχει καθόλου κοντούς, αυτό προσπαθώ να επισημάνω με την παραπάνω φλυαρία.

Κανένας από τους περιφερειακούς παίκτες που παρατάχθηκαν απέναντι σε Καλάθη, Σλούκα δεν είναι επιπέδου Euroleague. Ο καλύτερος από δαύτους έπαιζε στην ΑΕΚ.

Η αντιμετώπιση των ψηλών Βούτσεβιτς, Ντούμπλιεβιτς ήταν μία σχετικά δύσκολη υπόθεση, αλλά ούτε αυτοί είχαν την πολυτέλεια μίας ανάσας.

Η αποστολή της ελληνικής ομάδας αποδείχθηκε μονοδιάστατη και τελικά εύκολη. Μέχρι να βρει απέναντί της αντίπαλο επιπέδου Σερβίας ή Αυστραλίας ή Γαλλίας, δεν φοβάται ομάδες των δύο ή των τεσσάρων ή των πέντε παικτών.

Πάνω απ' όλα, δεν φοβάται ομάδες ανήμπορες να τη χτυπήσουν με ευελιξία, γρηγοράδα και ποτάμι από τρίποντα.

Αλλά η Βραζιλία είναι αλλιώτικο καροτσάκι. Εάν την αφήσεις να κυκλοφορήσει τη μπάλα με ταχύτητα και να σουτάρει ανενόχλητη, μπορεί να σε πάει καροτσάκι. Στους 102 πόντους.

Οι Βραζιλιάνοι νίκησαν τη Νέα Ζηλανδία με παιχνίδι πολλών κατοχών και με τρίποντα. Εκτέλεσαν 37 και έβαλαν 14: ποσοστό 38%.

Είχαν χαμηλό ποσοστό στα 45 δίποντα που επιχείρησαν (38% και εδώ), αλλά κέρδισαν και 30 βολές από τις οποίες ευστόχησαν στις 26.

Η Εθνική μας θα δυσκολευτεί να σκοράρει 102 πόντους και είναι σχεδόν απίθανο να βάλει 14 τρίποντα ή να αξιοποιήσει το 87% από τις βολές της.

Το αυριανό παιχνίδι, "ντέρμπι του Ομίλου" σύμφωνα με τον Θανάση Σκουρτόπουλο, είναι το πρώτο πραγματικό crash test στο πρόγραμμά της.

Οι ιδιομορφίες της βραζιλιάνικης στατιστικής δείχνουν ότι οι Νοτιοαμερικάνοι μπορούν να κερδίσουν ένα δύσκολο ματς ακόμα και αν βρουν μπλοκαρισμένες τις διόδους προς το αντίπαλο καλάθι (στοιχείο που αποτελεί σπεσιαλιτέ της ελληνικής ομάδας.

Τους Νεοζηλανδούς, τους ξεκλείδωσαν με τα τρίποντα του Άλεξ, του Μπαρμπόσα και του νεαρού φόργουορντ Καμπόκλο, ενώ το κουμάντο ανήκει στον πολύπειρο και τετραπέρατο Μαρσελίνιο Χουέρτας.

Τους βλέπεις, τους 35άρηδες, και θαρρείς ότι ανά πάσα στιγμή θα πεταχτεί από μια γωνιά ο Όσκαρ Σμιντ να μπουμπουνίσει 8/10 τρίποντα, όπως το 1986 στη Βαρκελώνη...

Και δεν είναι τίποτε αθώες πεταλουδίτσες, τα κωλοπετσωμένα παιδιά με τα πράσινα. Εάν το κρίνουν σκόπιμο, θα ρίξουν και καμιά ξανάστροφη.

Η παρουσία του Άντερσον Βαρεζάο (ο οποίος πάντως παίζει ελάχιστα) υπενθυμίζει τη βαναυσότητα σε όσους λησμόνησαν το 2006.

Ο ίδιος, πάντως, κάνει το κορόιδο. Όταν του υπενθύμισα ότι έχει παλιές προσωπικές ιστορίες με την Ελλάδα στο μητρώο του, προσποιήθηκε στιγμιαία τον ανήξερο: "Personal history? What personal history?"

Nαι, σενιόρ, άλλος ήταν που έστειλε τον Νίκο Ζήση στο νοσοκομείο.

Ο Σκουρτόπουλος πιστεύει ότι η Εθνική μας είναι ομάδα των 85-90 πόντων, "ιδίως όταν συνεισφέρουν στο σκοράρισμα ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου".

Η απόδοση των δύο "Παπ" είναι σταθερά καλή, με ή χωρίς διψήφιο αριθμό πόντων.

Αύριο, όμως, τα βαριά σχήματα της Εθνικής ενδέχεται να υποφέρουν, από το τρεχαλητό και τα απρόβλεπτα σουτ των Βραζιλιάνων.

Το βασικό "δυάρι" τους (Ράφα Λουζ) χρειάζεται τακούνι για να φτάσει τα 1μ90, ενώ η δική μας πεντάδα θυμίζει τη σκιά των τεσσάρων γιγάντων.

Η οικονομία δυνάμεων του χθεσινού αγώνα (σε συνδυασμό με την επιστροφή του Σλούκα) μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη αύριο.

Η ελληνική αποστολή έδιωξε πολύ γρήγορα το πρώτο άγχος και κοιμήθηκε ξένοιαστη, εδώ στη Ναντζίνγκ.

Δεν χρειάστηκε να ταλαιπωρήσει γόνατα και μυαλά, απέναντι στα ...άξεστα αδέλφια των Σέρβων.

Οι λίγοι Έλληνες που την ακολούθησαν στην Κίνα κυκλοφορούν στην πόλη αισιόδοξοι, ενώ οι ξένοι παρατηρητές συνεχίζουν να εντάσσουν την Εθνική μας στις υποψήφιες για βάθρο ομάδες.

"Εμείς κοιτάζουμε το δέντρο για να δούμε το δάσος", τονίζει ο Ομοσπονδιακός προπονητής. Τα δάση στη Βραζιλία καίγονται, αλλά η γκρίζα Κίνα των τερατουπόλεων δεν τα έχει καλά με την οικολογία.

Ευτυχώς που υπάρχει το γήπεδο, ειδάλλως θα χρειαζόταν να περιμένουμε την επιστροφή, για να αντικρύσουμε ξανά γαλάζιο.