Ακόμη δεν έχω καταλάβει πως έφτασα! (pics)

Η τέταρτη σεζόν του στο ΝΒΑ είχε αρχίσει με εξαιρετικές προοπτικές. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε μόλις υπογράψει το δεύτερό του συμβόλαιο και το πρώτο μεγάλο, που τον καθιέρωσε ως franchise player των Μπακς, η συμφωνία με τη NIKE ήταν ήδη τελειωμένη και τα νούμερά του μέσα στο παρκέ, καθώς και η επίδρασή του στην πορεία της ομάδας, ήταν τέτοια, που παρά τα 22 του χρόνια (τότε), θεωρούνταν ήδη superstar!

Αυτό τουλάχιστον εισπράξαμε μαζί με τον Βασίλη Τσίγκα στην διάρκεια της 10ήμερης παραμονής μας στο Μιλγουόκι, σε μία αποστολή του gazzetta.gr, που και τότε είχε πραγματοποιηθεί με την ευγενική υποστήριξη του Sustenium! H παραγωγή του ντοκιμαντέρ για την «εκτόξευση του Γιάννη στ’ αστέρια», είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις και μόλις κλείδωσε η επιλογή του “Greak Freak” στην βασική πεντάδα της Ανατολής, μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, μπήκαμε και πάλι στο αεροπλάνο με προορισμό τη Λουιζιάνα αυτή τη φορά!

Παρά την μεγάλη εμπειρία μου, όμως, ο «δρόμος» για τη Νέα Ορλεάνη, αποδείχτηκε ο πιο εφιαλτικός της έως τώρα σταδιοδρομίας μου! Με λίγα λόγια η αποστολή, λίγο έλλειψε να τιναχτεί στον «αέρα», λόγω μίας άγνωστης μικρής λεπτομέρειας σχετικά με την ισχύ της ESTA! Πρόκειται για την ταξιδιωτική άδεια που εκδίδει η αμερικανική πρεσβεία και το υπουργείο εσωτερικών, η οποία μέχρι πέρυσι είχε διάρκεια 4 μηνών!

Έχοντας εξασφαλίσει τα σχετικά έγγραφα, λοιπόν, από τα μέσα του Νοεμβρίου (2016) και με την ημερομηνία λήξεως στα μέσα Μαρτίου (2017), δεν θεώρησα απαραίτητο να επαναλάβω την διαδικασία, για ένα ταξίδι με εισιτήριο επιστροφής πριν τα τέλη του Φλεβάρη. Παρ’ ότι είχα συμβουλευθεί σχετικά και τον ταξιδιωτικό μου πράκτορα, που με είχε καθησυχάσει, όταν έφτασα στο “Eλ. Βενιζέλος”, ήρθα αντιμέτωπος με το πρώτο εγκεφαλικό!

Τι συνέβη; Αν και ήταν μέσα Φεβρουαρίου, το ταξίδι θα διαρκούσε μία εβδομάδα και μαζί μου είχα την εγκεκριμένη (μέχρι τα μέσα Μαρτίου) ESTA, ο υπάλληλος στο counter με πληροφόρησε ότι το σύστημα δεν έβρισκε την άδεια εισόδου μου στις Ηνωμένες Πολιτείες και μοιραία δεν μπορούσε να «τσεκάρει» την βαλίτσα μου για τον τελικό προορισμό! Κοινώς δεν μπορούσα να μπω στην Αμερική. Το σοκ ήταν τριαξονικό!

Για λίγα λεπτά, ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου, καθώς το όλο πλάνο του site στο All Star Game, δεν μπορούσε να εκτελεστεί μόνο από τον Βασίλη, υπήρχαν και αρκετές λογιστικές λεπτομέρειες που δεν ήταν εύκολο να ρυθμιστούν, αλλά το κυριότερο ήταν ότι κινδύνευα να χάσω την πρώτη μου φορά στην κορυφαία ετήσια γιορτή του ΝΒΑ!

Κι ενώ ήμουν έτοιμος να καταρρεύσω, όταν ο υπάλληλος συνειδητοποίησε τι έχει γίνει (το σύστημα της ESTA διέγραφε την ισχύ της άδειας, όταν απέμεναν λιγότερες από 30 ημέρες για την λήξη της και ο κάτοχός της επιχειρούσε να ξαναμπεί στην αμερικανική επικράτεια), με συμβούλεψε να κάνω επιτόπου νέα ηλεκτρονική αίτηση και να ρισκάρω να ταξιδέψω μέχρι το Λονδίνο! Με την ελπίδα ότι μέσα στις επόμενες ώρες, η άδεια θα έπαιρνε έγκριση και αφού παραλάμβανα τις αποσκευές μου στις αφίξεις του Χίθροου, θα πήγαινα στις αναχωρήσεις για να κάνω νέο check in για τη Νέα Ορλέανη.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως πέρασαν αυτές οι 4 ώρες πτήσης για την αγγλική πρωτεύουσα. Με έναν τεράστιο «κόμπο» στο στομάχι να με αναγκάζει να βαριανασαίνω, μόλις βγήκαμε από το αεροσκάφος, αποχαιρέτησα τον Τσίγκα κι έκανα τον σταυρό μου, να μην το ξανασυναντήσω στο γραφείο… Η επόμενη πτήση του για το Σικάγο κι από ‘κει για την “Big Easy” αναχωρούσε σε κάτι λιγότερο από δύο ώρες κι έπρεπε να εξαντλήσω κάθε πιθανότητα να βρεθώ κι εγώ σ’ αυτό το αεροπλάνο!

Η περιπέτειά μου είχε μόλις αρχίσει! Κινούμενος με ταχύτητες που παραπέμπουν σε αυτούς του φουκαράδες τρελούς… ταξιδιώτες που συναντάμε συχνά-πυκνά στα αεροδρόμια, αφού παρέλαβα την αποσκευή μου, άρχισα να τρέχω στους δαιδαλώδεις διαδρόμους και να ανεβοκατεβαίνω σαν παλαβός τις κυλιόμενες σκάλες, για να πάρω το τρενάκι και να αλλάξω terminal!

Φτάνοντας στο counter της American Airlines, σχεδόν κάθιδρος, ήξερα ότι μέσα στα επόμενα λεπτά, θα κρίνονταν τα πάντα. Επίτηδες, εν τω μεταξύ, δεν είχα μπει στην διαδικασία να ελέγξω ηλεκτρονικά την πορεία της αίτησής μου γιατί δεν ήθελα να καταρρεύσω, αν έβλεπα την ένδειξη “pending” (και όχι "approved"), οπότε όταν έφτασε η σειρά μου για check in, τα έπαιξα όλα για όλα! Η υπάλληλος της εταιρίας είχε όρεξη για κουβέντα και βλέποντας το διαβατήριό μου, άρχισε να μου λέει τις εμπειρίες της από την Σκιάθο και ταυτόχρονα έψαχνε στο σύστημά της για να με τσεκάρει.

Κι ενώ εγώ κρεμόμουν από την έκφραση του προσώπου της και τα χείλη της, εκείνη συνέχιζε την κουβέντα. Τα δευτερόλεπτα μου φαίνονταν λεπτά και τα λεπτά… ώρες, παρότι η συνομιλία μας δεν πρέπει να διήρκεσε συνολικά παραπάνω ένα τρίλεπτο! Ώσπου ξαφνικά γυρίζει προς το μέρος μου και με ένα βλέμμα που δεν μπόρεσα ποτέ να «αποκρυπτογραφήσω», μου είπε ένα γλυκύτατο «enjoy your flight», το οποίο δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ!

Όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες! Η προσγείωση στον αμερικανικό Νότο μετά από σχεδόν 20 ώρες και ασύλληπτη πνευματική ταλαιπωρία, δεν με πτόησε καθόλου! Θυμάμαι ακόμη τον Αιγύπτιο ταξιτζή, παιδικό φίλο του Ουάρντα, που μας πήγε στο ξενοδοχείο και όλες τις αναγνωριστικές βόλτες στην πόλη, το “Smoothie King Center” και την παραπλήσια και άκρως εντυπωσιακή fan zone, απ’ όπου έβγαινε ζωντανά η εκπομπή του TNT, «Inside the NBA», με παρουσιαστή τον Έρνι Τζόνσον και συμπαρουσιαστές, τον Σακίλ Ο’Νιλ, τον Κένι Σμιθ και τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ.

Στα περισσότερα κτίρια δέσποζαν αφίσεις και τοιχογραφίες του τοπικού αστέρα, Άντονι Ντέϊβις, ενώ ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, στην παρθενική του συμμετοχή (σαν βασικός) στην μεγάλη γιορτή, είχε την τιμητική του και πέρασε σχεδόν απ’ όλα τα δημοφιλή τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα του NBA. Ο αποκλεισμός της Ανδόρρας στα προημιτελικά του Copa del Rey από τη Ρεάλ, επέτρεψε στον Θανάση να πάρει άδεια και να κάνει ταξίδι-αστραπή στην πρωτεύουσα της Λουιζιάνα.

Τα τέσσερα αδέρφια παρακολούθησαν από τα court seats τους διαγωνισμούς τριπόντων και καρφωμάτων, βγάζοντας συνεχώς φωτογραφίες, ενώ το star quality του Γιάννη είχε αρχίσει είναι ήδη και γινόταν ιδιαίτερα αισθητό! Oι φανέλες του εξαντλήθηκαν και στο τσακ πρόλαβα να αγοράσω ένα t-shirt, ενώ στο κυρίως πιάτο του All Star, όλα κινήθηκαν γύρω από τον οικοδεσπότη, Άντονι Ντέϊβις των Πέλικανς, που σκόραρε 52 πόντους χωρίς ουσιαστική άμυνα και αναδείχτηκε MVP, καθώς η Δύση νίκησε με 192-82.

Ο Γιάννης έκανε σεφτέ με 30άρα και «χάλασε κόσμο» με τα καρφώματά του, τον διαγωνισμό τριπόντων πήρε ο Έρικ Γκόρντον, το “slam dunk” ο Γκλεν Ρομπινσον ο τρίτος, το Skills Challenge o Πορζίνγκις, ενώ στο Rising Stars επικράτησε η ομάδα υπόλοιπου κόσμου.

Η Νέα Ορλεάνη γενικά είναι πανέμορφη, θερμή (απ’ όλες τις απόψεις) πόλη με πολύ outgoing κόσμο, διατρέχεται από τα νερά του χιλιοτραγουδισμένου Μισισιπή, έχει καταπληκτικά θαλασινά και αστακούς και φυσικά μεγάλη ιστορία με κύριο αξιοθέατο την πολύχρωμη Bourbon Street, με όλα τα υπαίθρια jazz συγκροτήματα και την γαλλοαφρικανική κουλτούρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το εν λόγω All Star Game δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ ο ΝτεΜάρκους Κάζενς, που λίγα λεπτά μετά το τέλος του αγώνα Δύσης-Ανατολής, έμαθε ότι έγινε ανταλλαγή από το Σακραμέντο στη Νέα Ορλεάνη και έγινε… Τούρκος με τον Βλάντε Ντίβατς!