Ρε μπας και είναι καλύτερος του Ντράζεν;

Πρώτα απ' όλα θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όταν μιλάω για τον Ντράζεν Πέτροβιτς, δεν είμαι αντικειμενικός. Καθένας έχει την δική του μπασκετική «καψούρα» και για μένα ο μέγας Ντράζεν ήταν ό,τι καλύτερο έχουν δει τα μάτια μου συνολικά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όμως βλέποντας όλα όσα κάνει ο Λούκα Ντόντσιτς ο οποίος ακόμα δεν έχει κλείσει τα 20 χρόνια του, δεν γίνεται να μην αρχίσουν οι προβληματισμοί όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ τους.

Νέο παιχνίδι στα φρουτάκια! Το «Fruit Blox» προσγειώθηκε στην Sportingbet.gr!

Πριν από έναν χρόνο, κι ενώ ο Λούκα βρισκόταν ακόμα στη Ρεάλ Μαδρίτης, η μόνιμη διαφωνία μου με τον Αντώνη Καλκαβούρα στο γραφείο (για την ακρίβεια μία από τις πολλές) είχε να κάνει με το αν ήταν στο ίδιο επίπεδο με τον Πέτροβιτς κάνοντας την ανάλογη σύγκριση στις ίδιες ηλικίες. Για μένα ήταν (όχι ότι δεν είναι ακόμα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου) αδιαπραγμάτευτο ότι ο Ντράζεν ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας... ever!

Τώρα θα μου πείτε «πλάκα μας κάνεις ρε μεγάλε; Και ο Γκάλης;» Ο «γκάνγκστερ» δεν μπαίνει στην εξίσωση γιατί θα ήταν άδικο για όλους. Υπάρχει και το ελληνικό στοιχείο στη μέση, οπότε ο Νικ είναι μια κατηγορία μόνος του. Κάτι που ισχύει και για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ο οποίος με τη σειρά του είναι εκτός συναγωνισμού. Αναφέρομαι στο Ντράζεν-Λούκα. Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι. Η αδυναμία (μου) με τον Πέτροβιτς ξεκίνησε το μακρινό 1985 όταν είχα την τύχη να βρεθώ στο ΣΕΦ κατόπιν πρωτοβουλίας συγγενών (εγώ πιτσιρικάς ακόμα) για τον μεγάλο τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Τσιμπόνα-Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί ήταν που είδα για πρώτη φορά τον Ντράζεν να αγωνίζεται στο παρκέ, να φορτώνει με 36 πόντους το καλάθι της μετέπειτα ομάδας του και να στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης.

Κάπως έτσι ξεκινούν και οι αδυναμίες με κάποιους παίκτες ή κάποιες ομάδες. Ανάλογα με τα βιώματα του καθενός. Εκείνη την εποχή ο Πέτροβιτς, στα δικά μου μάτια, ήταν ο πιο «love to watch» μπασκετμπολίστας. Ολοκληρωμένος. Έκανε τα πάντα. Δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν. Και πάντα συνδύαζε το θέαμα με την ουσία. Και μάλιστα σε μια εποχή που υπήρχαν τεράστιοι παικταράδες, τόσο στην Ευρώπη όσο φυσικά και στο ΝΒΑ.

Ο Ντράζεν ήταν το μεγαλύτερο «what if» στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και δεν αναφέρομαι στα όσα θα έκανε στον Παναθηναϊκό από τη στιγμή που η συμφωνία ήταν δεδομένη πριν από τον τραγικό του θάνατο στον αυτοκινητόδρομο του Ντέκεντορφ. Αναφέρομαι στα όσα περισσότερα θα μπορούσε να κάνει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού εάν και εφόσον συνέχιζε στο ΝΒΑ. Να με συμπαθάτε με αυτό που θα πω, αλλά θα ήταν (όσο με τα «αν» και τα «θα» δεν γράφεται η ιστορία) ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας ever στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη.

Απλούστατα ο Ντράζεν βρέθηκε στο ΝΒΑ στα χρυσά «90's» όπου βασίλευαν παίκτες όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ο Χακίμ Ολάζουν, ο -για λίγο διάστημα- Μάτζικ Τζόνσον, ο Κλάιντ Ντρέξλερ, ο Πάτρικ Γιούιν, ο Καρλ Μαλόουν και ένα σωρό ακόμα θρύλοι του μπάσκετ. Και δεν πήγε εκεί για να «γεμίζει» το ρόστερ αλλά για είναι το πρώτο βιολί στους Νετς (μιας και στους Μπλέιζερς δεν πήρε ευκαιρίες). Όμως κάποια πράγματα δεν γίνεται να μην τα βλέπουμε και να μην τα υπογραμμίζουμε.

Ο Λούκα Ντόντσιτς είναι «παιδί-θαύμα» και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Ακόμα και σε αυτό το ΝΒΑ, όπου τα σύνορα έχουν ανοίξει διάπλατα και δεν είναι δύσκολο να πάρει κάποιος τις ευκαιρίες του προκειμένου να ζήσει το όνειρό του (σ.σ. για παράδειγμα ο Ντράζεν το 1989 μαζί με Μαρτσουλιόνις, Βολκόφ, Ντίβατς ήταν η επόμενη φουρνιά Ευρωπαίων που βρέθηκαν στο ΝΒΑ μετά τους Γκλούτσκοφ και Μαρτίν που είχαν κάνει την αρχή), ο Σλοβένος πήγε για να κάνει την διαφορά.

Πέρυσι, τέτοια εποχή, δεν πίστευα επουδενί ότι θα βλέπαμε φέτος στο ΝΒΑ αυτά τα πράγματα από τον συμπαθέστατο Λούκα. Στην rookie του σεζόν και ύστερα από 41 ματς μετράει αισίως 20 πόντους, 6,7 ριμπάουντ, 5 ασίστ και 1,1 κλεψίματα κατά μέσο όρο. Και ακόμα δεν έχει κλείσει καν τα 20 χρόνια του!!! Αναλογικά με την ηλικία του, τα νούμερά του είναι εφάμιλλα με αυτά τους ΛεΜπρόν στη δική του rookie σεζόν (2003-2004). Πώς λοιπόν να μην κυριαρχήσει και στην ψηφοφορία του All Star Game έχοντας μέχρι στιγμής 2.220.077 ψήφους και να έχει προσπεράσει ακόμη και τον Στεφ Κάρι;

Το όνομα του Λούκα Ντόντσιτς το είχα ακούσει για πρώτη φορά το 2013! Συγκεκριμένα μου το είχε αναφέρει ο γνώριμος των ελληνικών παρκέ, Μίρκο Μιλίτσεβιτς ο οποίος τον είχε ανακαλύψει την εποχή που ήταν ακόμα στις ακαδημίες της Ολίμπια Λιουμπλιάνας! «Θα γίνει μεγάλος παίκτης αυτός ο πιτσιρικάς. Να θυμάσαι το όνομά του» μου είχε πει χαρακτηριστικά πριν από έξι χρόνια. Εκείνη την περίοδο ήταν εκείνος που τον εκπροσωπούσε και πριν ακόμα μετακομίσει στη Ρεάλ, τον είχε πάει για προπονήσεις στην Γαλατασαράι. Όμως η οικογένειά του δεν ήθελε να μείνει στη Τουρκία από τη στιγμή που υπήρχε ενδιαφέρον και από τους Μαδριλένους.

Για να επιστρέψω σε αυτό που έλεγα προηγουμένως, δεν πίστευα ποτέ ότι θα υπάρξει παίκτης που θα μπορεί να μπει στην ίδια εξίσωση με τον Ντράζεν. Τώρα θα μου πείτε «μα καλά. Και ο Ντιρκ;» Αναμφισβήτητα τεράστιο respect στον μέγα Νοβίτσκι. Όμως δεν είναι ίδιο στυλ παίκτη ώστε να μπορέσω να τον βάλω στην ίδια ζυγαριά της σύγκρισης. Αναμφίβολα τα κατορθώματά του είναι επικά στο ΝΒΑ και αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας που έχει αγωνιστεί στην άλλη άκρη Ατλαντικού βάσει απόδοσης και αποτελεσμάτων.

Παρόλα αυτά η μπασκετική «καψούρα» ήταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς και δεν πρόκειται να έρθει δεύτερος στη λίστα. Όπως δεν πρόκειται να έρθει ποτέ δεύτερος ο Μάικλ Τζόρνταν στο... αιώνιο δίλημμα για τον G.O.A.T. «Τζόρνταν ή ΛεΜπρόν». Ούτε ρετρολάγνος είμαι, ούτε παρελθοντολάγνος. Απλά όταν έχεις δει και έχεις ζήσεις και τους δύο στην prime εποχή τους, μπορείς να έχεις ολοκληρωμένη άποψη. Και η άποψη όσον αφορά το συγκεκριμένο είναι «δεν τίθεται καν δίλημμα. Ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Τελεία!»

Όσο για το Ντράζεν-Ντόντσιτς; Υπάρχει πλέον προβληματισμός. Και μάλιστα μεγάλος... Προς το παρόν ο 20χρονος Σλοβένος δείχνει ότι έχει όλο το «πακέτο» για να γράψει την δική του ιστορία στο παγκόσμιο μπάσκετ. Τουλάχιστον όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι. Γιατί ο... αέρας που είχε ο Ντράζεν, ο οποίος έμπαινε στο παρκέ και έλεγε με τα μάτια του «ήρθα να σε κερδίσω γιατί είμαι καλύτερος από εσένα», δύσκολα θα μπορέσει να τον αποκτήσει κάποιος άλλος.