Ο Γιάννης ψάχνει τον Γιάννη

Mετά τη νίκη των Μπακς επί των Νικς (τρίτη σε ισάριθμους αγώνες, στο ξεκίνημα της περιόδου 2018-9), ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είπε κάποια πράγματα που πέρασαν απαρατήρητα, αλλά αξίζει να τοποθετηθούν ξανά στο τραπέζι της μελέτης.

Παραμερίζω από το γραφείο μου το χαρτομάνι για να μη μου πουν ότι είμαι τσαπατσούλης σαν τον Γαβρόγλου, ξετρυπώνω από τον κυκεώνα το Mac και τα αναπαράγω ένα ένα.

Η πρώτη μερίδα τροφής για σκέψη έχει να κάνει με την κατεύθυνση στην οποία οδηγεί τους Μπακς ο Μάικ (έτσι μας τον είπανε, έτσι σας τον λέμε) Μπούντενχολζερ: «Προσπαθούμε να στείλουμε τον αντίπαλο στο δίποντο. Μπορούμε να ζήσουμε με αυτό. Στατιστικά, δεν πρόκειται να μας κερδίσει κάποιος με σουτ δύο πόντων. Στην άλλη άκρη του γηπέδου, θα απαντήσουμε είτε με τρίποντο είτε με κάρφωμα. Και άσε τον άλλο να σουτάρει δίποντα, δίποντα, δίποντα», εξήγησε ο Γιάννης.

Όσο μικρό και αν είναι το δείγμα γραφής, οι νέοι Μπακς δείχνουν να μετατρέπουν τα μειονεκτήματα της περιόδου Κιντ σε πλεονεκτήματα. Το τρίποντο από τη γωνία και το λέι-απ, δίδυμο τέρας όσων ομάδων εμφανίζονται αποτελεσματικές στην επίθεση, δεν είναι πλέον αχίλλειος πτέρνα αλλά βαρύ χαρτί για το Μιλγουόκι.

Με πραγματικό πλέι-μέικερ τον Αντετοκούνμπο (5,7 ασίστ), ακόμα και όταν αυτός είναι αγκυροβολημένος στη θέση «5», οι Μπακς κυκλοφορούν τη μπάλα γρήγορα και βγάζουν πληθώρα από ελεύθερα περιφερειακά σουτ, κυρίως για τον Κρις Μίντλετον που κάνει θραύση.

Όποτε ο αντίπαλος τολμήσει να απλωθεί για να μαρκάρει το τρίποντο, αφήνει ανοιχτές λεωφόρους στη ρακέτα. Και δεν χρειάζεται να σας πω εγώ, ποιος γεννήθηκε για να εκμεταλλεύεται τέτοιους διαδρόμους.

Στους τρεις αγώνες της σεζόν, οι Μπακς πέτυχαν 113, 118 και 124 πόντους, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα καλό Γιάννη. Το κοντέρ της ομάδας γράφει ήδη 48/120 τρίποντα. Το αντίστοιχο νούμερο των ως τώρα αντιπάλων είναι 32/85.

Η διαφορά βγάζει μάτι, ιδίως όταν επιχειρηθεί σύγκριση με τα περυσινά νούμερα. Oι Μπακς του 2017-8 ήταν μόλις 27οι σε προσπάθειες από τα 7,25 μέτρα και 25οι σε εύστοχα τρίποντα. Κατά μέσο όρο έγραφαν 9/25 σε κάθε ματς (35%), έναντι 16/40 φέτος (40%).

Στα μετόπισθεν, εγκαταλείφθηκε το σχέδιο της άμυνας με αλλαγές, όπου οι πάντες μάρκαραν τους πάντες και συχνά πελάγωναν. Το νέο δόγμα είναι πιο ορθόδοξο και έχει το μάτι στραμμένο μονίμως στις γωνίες.

Οι Μπακς δεν διαθέτουν πολλούς μπλοκέρ, αλλά το άνοιγμα χεριών των βασικών παικτών τους (ιδίως στις πεντάδες-καμικάζι, όπου ο Μίντλετον παίζει στο «2» και ο Γιάννης στο «3» δίπλα σε δύο ψηλούς) επιτρέπει αποτελεσματικές close-out άμυνες ακόμα και όταν ο αμυνόμενος ξεμένει εκτός θέσης.

Αρκεί να υπάρχει καθοδήγηση από τον πάγκο και βάθος που να επιτρέπει το μπες-βγες δίχως τον φόβο των φάουλ. Που, φέτος, υπάρχει. Το βάθος, όχι ο φόβος...

Επειδή όμως εμάς δεν μας νοιάζουν τόσο οι Μπακς όσο ο ίδιος ο Γιάννης, επιτρέψτε μου να στρέψω τον προβολέα στην επόμενη παράγραφο των δηλώσεών του – αυτή που αφορά την προσωπική πρόοδό του.

«Ξέρω ότι οι αντίπαλοι θα με αντιμετωπίζουν σκληρά», είπε. «Είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν. Οφείλω λοιπόν να βελτιωθώ, για να γίνει η δουλειά μου πιο εύκολη. Αν συνεχίσω έτσι, θα σταματήσω το μπάσκετ σε δύο χρόνια επειδή θα πονάει η πλάτη μου»!

Έτσι όπως τα λέει και όπως τα νιώθει στο κορμί του είναι, όση δόση υπερβολής και αστεϊσμού και αν περιέχει ο αφορισμός. Ο 23χρονος σταρ αφιέρωσε το περασμένο καλοκαίρι στην ενδυνάμωση και παράλληλα δούλεψε το σουτ.

Αλλά αυτή η εξίσωση δεν λύνεται εύκολα ούτε γρήγορα. Οι πρώτες απόπειρες για τρίποντο βρήκαν παταγωδώς σίδερο (0/11) και φαίνεται ότι πτόησαν τον ίδιο, μετά το 40% των φιλικών αγώνων. Το 12ο ήταν το πρώτο που κατέληξε στο διχτάκι, σε κρίσιμο μάλιστα σημείο. Ίσως αυτό να τον ξεκλειδώσει.

Αντίθετα με ό,τι ενδεχομένως υπονοούν οι αριθμοί του σε όποιον δεν παρακολούθησε τα τρία ματς της εναρκτήριας εβδομάδας, ο Γιάννης δεν έπαιξε ιδιαίτερα καλά στην επίθεση. Τους 27,3 πόντους τους έβαλε μισόσβηστος και με πολύ κόπο (46% εντός παιδιάς, 62% στις βολές, 5,7 λάθη).

Ορισμένες φορές, μάλιστα, η ομάδα μοιάζει να κολλάει, στην προσπάθειά της να ξεμπουκώσει τον ηγέτη της. Το παιχνίδι της γίνεται πιο αργό και προβλέψιμο.

Όταν όμως ο Γιάννης βρει ρυθμό, δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. «Θα είμαι κτήνος μέσα στο γήπεδο», προειδοποίησε ο ίδιος, αφήνοντας για λίγο κατά μέρος την παροιμιώδη ταπεινοφροσύνη του.

Το usage rate του, 38,8%, τον φέρνει στην κορυφή της σχετικής λίστας, όχι μόνο για τους Μπακς αλλά για ολόκληρο το ΝΒΑ. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει παίκτης από τα χέρια του οποίου περνάει το παιχνίδι της ομάδας περισσότερο από ό,τι του Αντετοκούνμπο.

Μέχρι να λυθούν τα χέρια και να ξαναβγάλουν φτερά τα πόδια, ο Γιάννης θα ψάχνεται μέσα από το χαμαλίκι. Αυτή τη στιγμή είναι πρώτος ριμπάουντερ του ΝΒΑ με μ.ο. 16, ενώ έχει 1,3 τάπες και 0,7 κλεψίματα.

Με τον Greek Freak στο παρκέ, οι αντίπαλοι των Μπακς έχουν μέσο όρο 103,3 πόντους ανά 100 κατοχές, αλλά ο δείκτης εκτοξεύεται στους 125,0, όταν το Ελληνόπουλο κάθεται στον πάγκο.

Υπενθυμίζω ότι, ακόμα και στο ξεσαλωμένο σημερινό ΝΒΑ με τις 130άρες και τις 140άρες, τα παιχνίδια τα κερδίζει η άμυνα. Οι παινεμένοι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς, έχτισαν το ζηλευτό επιθετικό παιχνίδι τους πάνω στην αποτελεσματική άμυνα και όχι στα τρίποντα του Κάρι.

Οι Μπακς ονειρεύονται όχι να γκρεμίσουν στατιστικά φράγματα, αλλά να κάνουν θόρυβο στα πλέι-οφ. Το πρώτο μέλημα είναι να πετύχουν γύρω στις 50-55 νίκες, για να εξασφαλίσουν πλεονέκτημα έδρας και να παρουσιάσουν χειροπιαστή πρόοδο σε σύγκριση με το περυσινό 44-38.

Το αποψινό, τηλεοπτικό ματς με τους Σίξερς (του Μπεν Σίμονς που θυμίζει Αντετοκούνμπο όσο κανείς), θα είναι ένα πρώτο crash test απέναντι στους «μεγάλους» της ισχνής Ανατολής.