Κατάρα στο διπολισμό

Λίγες μέρες πριν τα πάντα ήταν διαφορετικά. Την Παρασκευή είχε έρθει το καταπληκτικό buzzer beater του Παππά να χαρίσει μια νίκη κόντρα στην Φενέρ και το Σάββατο ένα ωραίο πάρτυ στην Λεωφόρο με το πλασέ του Βιγιαφάνιες. Φαντάζομαι η Κυριακή ήταν πολύ ευχάριστη για όλους τους Παναθηναϊκούς και ακολούθησε και η ανάλογη εβδομάδα με τη σχετική καζούρα. Όλα καλά;

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, plus η ήττα από την Μπασκόνια ήταν το άλλο αντίθετο άκρο. Buzzer beater εναντίον μας στην Ισπανία, η δυστυχώς συνηθισμένη εκτός έδρας ήττα από τον Αστέρα στην Τρίπολη και τέλος η απρόσμενη ήττα από την ΑΕΚ στο μπάσκετ. Αλλά γιατί απρόσμενη;

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+)!

Η ΑΕΚ χτίζεται πάνω σε οικονομικά ορθές βάσεις πολύ καιρό τώρα. Δεν έχει κάνει τις οικονομικές υπερβάσεις του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αλλά δεν πούλησε και φούμαρα σε κανέναν. Δεν είναι ξαφνικά σε επίπεδο Ευρωλίγκας, αλλά και γιατί να μη γίνει διάολε ; Δεν πρέπει να στηρίξει την άνοδό της πάνω σε κάποιες μεγάλες νίκες. Δεν πρέπει να βασίσει την άνοδό της πάνω σε έναν τίτλο όπως αυτός του Κυπέλλου;

Φυσικά ο Ολυμπιακός που δραπέτευσε από το Nick Gallis Hall τώρα θα είναι πιο υποψιασμένος, όπως πάντα εμφανίζονται υποψιασμένοι οι αιώνιοι μετά από μια αναπάντεχη ήττα του άλλου πόλου. Η ΑΕΚ δεν είναι η Δόξα Λευκάδος που παραλίγο πέρσι να να νικήσει τον Ολυμπιακό, αλλά και αν ακόμα τον νικούσε δεν θα μεγάλωνε σαν μέγεθος. Η ΑΕΚ υπήρξε πολύ μεγάλη, πέρασε πέτρινα χρόνια, ξαναμεγάλωσε, ξαναέπεσε και τώρα σηκώνεται ξανά.

Όσοι αγαπάμε το ελληνικό μπάσκετ, όσοι αντιλαμβανόμαστε τον αθλητισμό ως αθλητισμό κι όχι ως παιχνίδι εξουσίας, πρέπει να χαιρόμαστε με την άνοδο της ΑΕΚ. Ο δικός μου αγαπημένος Παναθηναϊκός δεν μίκρυνε, επειδή έχασε από την ΑΕΚ. Ο τεράστιος Παναθηναϊκός του Διαμαντίδη, του Σάρας, του Ομπράντοβιτς είχε επίσης ήττες, αλλά αντέδρασε και ξέρουμε όλοι πως αντέδρασε.

Μακάρι ο Πρωταθλητής Ελλάδας να έχει 6-7 ήττες στο τέλος της σεζόν. Με φοβίζουν οι αήττητοι Πρωταθλητές. Δείχνει ότι είναι μέτρια ψάρια που κολυμπούν σε συντριβανάκι και που θα πάνε άκλαυτα, αν βουτήξουν σε λιμνούλα. Μακάρι να ξεπηδήσει μια Βαλένθια στο ελληνικό μπάσκετ. Δεν φοβάμαι μη χάσει ο Παναθηναϊκός ένα ακόμα πρωτάθλημα πλάι στα δεκάδες που έχει. Φοβάμαι μη με ξαναπάρει ο ύπνος βλέποντας ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ ή κόντρα στον Φάρο ή κόντρα στο Λαύριο.

Αυτό που πέρασε ήταν το ιδανικό Ενωσίτικο Σαββατοκύριακο. Γιατί όχι; 'Ενας τεράστιος σύλλογος, ένας φίλαθλος λαός που πρέπει να ξαναγυρίσει στο γήπεδο κι όχι αυτό να είναι άντρο μόνο ασχημονούντων οργανωμένων, διοικητικοί ηγέτες που πρέπει να γευτούν χαρές, νίκες, τίτλους, για να παραμείνουν ενεργοί στον χώρο. Είναι κατάρα τα μονοπώλια στον πρωταθλητισμό και είναι επίσης κατάρα και τα δίπολα, ειδικά στην Ελλαδίτσα μας, που μια ζωή ολόκληρη πορεύεται με αρρωστημένο διπολισμό.

Να χάσω κι από τον Άρη του Δράκου, κι από τα μωρά του ΠΑΟΚ, κι από την ΑΕΚ πάλι, κι από τον αιώνιο, αν αυτοί παίξουν καλύτερα. Να χάσω, να πληγωθώ, να προβληματιστώ, να αντιδράσω. Ειδικά τώρα που είναι αρχή σεζόν, να σκεφτώ πως πρέπει να αντιδράσω, πως πρέπει να διορθώσω τυχόντα λάθη, για να σκαρφαλώσω ξανά στην κορυφή. Πατώντας βουνά θα ξαναγίνω κορυφή, όχι πατώντας λοφάκια.

Τώρα ας χαρούν οι Ενωσίτες. Ζηλεύω λίγο, πονάει λίγο η καζούρα, αλλά το αξίζουν. Ο ελληνικός αθλητισμός χρειάζεται την ΑΕΚ δυνατή παντού. Την χρειάζονται οι αντίπαλοί της και οι εθνικές ομάδες. Τόσο απλά, τόσο τίμια.