H «σφήνα» της ΑΕΚ στο... χάλι των «αιωνίων»!

Ανταγωνιστικές αποδόσεις στο Νυρεμβέργη – Ινγκολσταντ με 0% Γκανιότα*. *Το 0% γκανιότα αφορά την επιλογή ''Νικητής αγώνα'' πριν την έναρξη σε επιλεγμένα παιχνίδια. (21+)!

Το Κύπελλο ήταν παραδοσιακά η διοργάνωση των εκπλήξεων! Μόνο που στην Ελλάδα, έτσι όπως διεξάγεται από το 2004 και μετά, όταν η ΕΟΚ κατήργησε τον θεσμό του Final 4, το στοιχείο του αναπάντεχου αποτελέσματος έχει εκλείψει και με το παραπάνω, με την τελευταία ηχηρή έκπληξη να χρονολογείται στο μακρινό 2003, όταν ο Απόλλων Πατρών «πέταξε» τον Παναθηναϊκό εκτός προημιτελικών, μετά από ένα αλήστου μνήμης ρεσιτάλ (40π.) του Αμερικανού Ντόντα Τζόουνς, στο ουδέτερο γήπεδο του Λουτρακίου!

Για του λόγου το αληθές, τα τελευταία 13 τρόπαια του Κυπέλλου (από το 2005 έως και το 2017) έχουν καταλήξει στα χέρια των «αιωνίων αντιπάλων» (11 ο Παναθηναϊκός και 2 ο Ολυμπιακός), ενώ τις επτά φορές που οι «ερυθρόλευκοι» δεν έφτασαν στον τελικό, ο αποκλεισμός τους προήλθε από ήττα σε νοκ-άουτ αγώνα από τους πράσινους στην φάση των «16» (2 φορές), στα προημιτελικά (3 φορές) και τα ημιτελικά (2 φορές).

Κοινώς, το Κύπελλο, είχε εξελιχθεί σε μία αποκλειστική υπόθεση των «αιωνίων» και κυρίως του «τριφυλλιού, που όποτε απέκλειε τους Πειραιώτες πριν τον τελικό, έφτανε σχετικά εύκολα στην κατάκτηση του τίτλου. Εκτός από την εφετινή διοργάνωση, που οι όροι αντιστράφηκαν με τον Ολυμπιακό να παίρνει την πρόκριση για τον τελικό μετά από 5 χρόνια (2013) και τον Παναθηναϊκό να μένει εκτός (μετά από 13 χρόνια), πέφτοντας για πρώτη φορά «θύμα» άλλης ομάδας (ΑΕΚ) πλην του «αιώνιου αντιπάλου» του!

Η αγωνιστική εικόνα των δύο «μεγάλων» του ελληνικού μπάσκετ, μάλιστα, ήταν τόσο άθλια στους δύο ημιτελικούς, που λίγο έλειψε μέσα σε δύο ώρες να συντελεστούν μαζεμένες οι μεγαλύτερες εκπλήξεις της τελευταίας 15ετίας! Όπως και να 'χει, πάντως, για να αντιληφθείτε πλήρως τι συνέβη μέσα σε ένα απόγευμα, οι φιναλίστ του εφετινού τελικού (Ολυμπιακός-ΑΕΚ) θα διεκδικήσουν ξανά - ως αντίπαλοι - το βαρύτιμο τρόπαιο μετά από 38 ολόκληρα χρόνια (από το 1980), με τους «ερυθρόλευκους» να μετρούν 3/3 σε τελικούς!

Μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου του 2018, όμως, απέχουμε ακόμη αρκετά. Κι επειδή παρά το ουδέτερο έδαφος της Κρήτης (το κλειστό «Δύο Αοράκια» στο Ηράκλειο), μέσα σε 3,5 μήνες τα τωρινά δεδομένα μπορεί να έχουν διαφοροποιηθεί πλήρως, πάμε να δούμε ποιά είναι τα «αίτια» που οδήγησαν σ' αυτή την ξαφνική... κοσμογονία, που βίωσε το ελληνικό μπάσκετ στην εφετινή ημιτελική φάση του Κυπέλλου...

Έργο της ΑΕΚ ή «δώρο» του Παναθηναϊκού;

Νομίζω ότι απάντηση πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση, με τους πρωταθλητές, να ευθύνονται περισσότερο για την απώλεια ενός τίτλου, που δεν ήταν απλά ότι τον κατακτούσαν εδώ και έξι συναπτά έτη, αλλά χρησίμευε ως το τρόπαιο, που τους έδινε ψυχολογική ώθηση για την τελική αντεπίθεση στην κρίσιμη καμπή της εκάστοτε σεζόν!

Λοιπόν, φέτος το πράγμα φάνηκε από την αρχή και όταν λέω αρχή, αναφέρομαι στη νικηφόρα πρεμιέρα του πρωταθλήματος στο άδειο - λόγω τιμωρίας - ΣΕΦ, όπου οι «νταμπλούχοι» νίκησαν στις λεπτομέρειες (και με τον Καλάθη σημείο αναφοράς) τον Ολυμπιακό, που έπαιξε με 5 νέους ξένους και χωρίς τον φυσικό του ηγέτη, τον Βασίλη Σπανούλη.

Έκτοτε κι αν εξαιρέσουμε τα εύκολα ματς με Κολοσσό (Κύπελλο) και με τον ΠΑΟΚ, Προμηθέα και τον Γ.Σ. Λάρισας/Φάρο (πρωτάθλημα), οι «πράσινοι» έχουν δώσει έξι συνολικά σημαντικά ματς και μετρούν 2 νίκες και 4 ήττες, με μέσο όρο παθητικού τους 81,3 πόντους και με το ποσοστό ευστοχίας στις βολές, μετά βίας να αγγίζει το 63%!

Το σημαντικότερο απ' όλα, όμως, είναι η μέχρι στιγμής αδυναμία του Τσάβι Πασκουάλ να βρει τους κατάλληλους ρόλους για τους επτά νεοφερμένους παίκτες της ομάδας και η μέχρι τώρα παταγώδης αποτυχία στο κομμάτι της «χημείας», σε βαθμό που οι «πράσινοι» πάνε όπου τους οδηγούν οι δύο πιο βεβαρυμμένοι παίκτες της (Καλάθης και Παππάς), που λόγω Εθνικής ομάδας, είναι σε αγωνιστικούς ρυθμούς εδώ 3,5 μήνες! Και κάποια στιγμή θα κουραστούν κι αυτοί...

Ρίβερς, Γκιστ και κυρίως ο Σίγκλετον κινούνται σε πολύ κατώτερα επίπεδα από πέρυσι, ο Γκέϊμπριελ παίζει ελάχιστα, ενώ η αρνητική έκπληξη είναι η πολύ μικρή συμμετοχή του σούπερ αθλητικού, Θανάση Αντετοκούνμπο, ο οποίος, τις λίγες φορές που χρησιμοποιήθηκε, έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει.

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός σαφώς και δεν είναι «τσίρκο Medrano», ωστόσο, έως τώρα, δεν δείχνει ότι απέχει πολύ από την προοπτική, που χαρακτηρίζει μία ομάδα που στοχεύει να επιστρέψει στο Final 4 της Euroleague. Επιπροσθέτως, η λέξη ξεφτίλα δε νομίζω ότι είναι κατάλληλη για να περιγράψει την ήττα από μία ομάδα, που ήταν καλύτερη και είχε 10.000 κόσμο στο πλευρό της. Το 73-69 υπέρ των «κιτρινόμαυρων» συνιστά περισσότερο πισωγύρισμα και χτυπάει το καμπανάκι στον «εξάστερο», όχι μόνο λόγω του αποκλεισμού αυτού καθεαυτού, όσο κυρίως γιατί αυτός προήλθε από έναν αντίπαλο ακόμη δεν έχει ταυτότητα απλά βρήκε μία πόρτα ορθάνοιχτη και μπήκε!

Η «Ένωση» κέρδισε χρόνο για να γίνει ομάδα!

Προς Θεού! Δεν υπάρχει καμία πρόθεση να υποβαθμιστεί η υπερπροσπάθεια του Σωτήρη Μανωλόπουλου και των παικτών του, που πέραν της ιστορικής πρόκρισης σε έναν τελικό Κυπέλλου μετά από 17 χρόνια, έφερε το αποτέλεσμα που η διοίκηση Αγγελόπουλου προσδοκούσε εδώ και περίπου 3 χρόνια, όταν κι ανέλαβε τα ηνία της ομάδας!

Ωστόσο, κανείς δεν στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο δεν θα πρέπει να θριαμβολογεί, επειδή η ΑΕΚ νίκησε στις λεπτομέρειες ένα ντέρμπι... Ειδικότερα, από τη στιγμή που η ομάδα προερχόταν τρεις συνεχόμενες πολύ κακές εμφανίσεις (ήττες από Κολοσσό και Μπάνβιτ και νίκη στο τσακ επί της άσημης πολωνικής Ρόσα Ράντομ) κι αν έχανε εκ νέου - κατά πάσα πιθανότατα - θα έβγαινε επισήμως στις αγορές για την αναζήτηση νέου προπονητή.

Η «βασίλισσα» δεν «λύγισε» τον Παναθηναϊκό επειδή ξαφνικά έγινε μεγάλη ομάδα! Νίκησε επειδή οι «πράσινοι» δεν την υπολόγισαν σωστά, παρατάχθηκαν κουρασμένοι από το μακρύ ταξίδι της επιστροφής από την Βιτόρια αλλά και γιατί ο coach Μανωλόπουλος «διάβασε» σωστά τις αδυναμίες του «τριφυλλιού» κοντά στο καλάθι κι ευτύχησε να δει τους Αμερικανούς του να παίρνουν άριστα, πετυχαίνοντας τους 58 από τους 73 πόντους και να μαζεύουν τα 34 από τα 43 ριμπάουντ της «Ένωσης».

Η ΑΕΚ «κέρδισε» σε ουσία και σε εντυπώσεις, μα πιο πολύ σε χρόνο και σε εμπιστοσύνη για την δουλειά που γίνεται. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουν γίνει λάθη στο σχεδιασμό του ρόστερ και ότι δεν είναι απαραίτητες μία-δύο διορθωτικές κινήσεις. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος αν θέλει να επαναλάβει τέτοιες νίκες, αποδίδοντας καλύτερο μπάσκετ και να πλησιάσει σε ένα επίπεδο, που τα όνειρα περί ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης του ελληνικού μπάσκετ, δεν θα είναι... θερινής νυκτός!

Τα τρίποντα του Στρέλνιεκς «έκρυψαν» την πραγματικότητα!

Πως τα φέρνει καμιά φορά η τύχη στον αθλητισμό. Το απίθανο τρίποντο «κρεσέντο» του Λετονού διεθνούς γκαρντ (3/3), μόλις ο Άρης πέρασε μπροστά στο σκορ στο 33' (40-38), γλίτωσε τον Ολυμπιακό από μία ενδεχόμενη «γκέλα», 48 ώρες μετά την χειρότερη ευρωπαϊκή εμφάνιση των τελευταίων ετών στην Euroleague και την βαριά ήττα από την Μπαρτσελόνα και 120 ώρες πριν την δεύτερη εφετινή μάχη με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο.

Αντίθετα, το τελικό 56-49 (!!!) απέναντι στους «κιτρινόμαυρους», συνδυάστηκε με τον απρόσμενο αποκλεισμό του «τριφυλλιού από τον τελικό και τους εσωτερικούς κλυδωνισμούς που δημιουργεί μία τέτοια ήττα και την ίδια ώρα, έστειλε τους Πειραιώτες στον τελικό του Κυπέλλου, για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια, δίνοντας ώθηση στην ομάδα, λίγες μέρες πριν ένα must-win ματς με τους «πράσινους».

Η αλήθεια όμως, δεν είναι ακριβώς αυτή. Έστω κι αν η ψυχολογική και σωματική κόπωση ενός εκτός έδρας νοκ-άουτ αγώνα, χωρίς καθόλου ξεκούραση και με δύο πτήσεις σε μία μέρα (Βαρκελώνη-Αθήνα και Αθήνα-Θεσσαλονίκη) δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση αμελητέα...

Για δεύτερο σερί ματς, η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου υστέρησε στη δημιουργία, υπέπεσε σε πολλά λάθη (15) και λόγω της κακής κατάστασης στην επίθεση, επέτρεψε σε έναν αντίπαλο πολύ κατώτερου επιπέδου και με εξωφρενικό πρόβλημα παραγωγικότητας, να τον απειλήσει ουσιαστικά. Το ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν ούτε καν υποφερτός, αλλά νίκησε χάρη σε ξέσπασμα στο τέλος, όταν η ομάδα της Θεσσαλονίκης δυσκολεύεται να ξεπεράσει τους 64 πόντους ανά παιχνίδι, είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τους ανθρώπους του.

Υπενθυμίζω ότι ο Ολυμπιακός είχε συνολικά 5/5 τρίποντα στο τελευταίο 6λεπτο και 2/17 μέχρι το 24ο λεπτό! Και παρ' αυτά, μετά βίας έφτασε τους 56 πόντους, 5 περισσότερους απ' όσους σκόραρε δύο 24ώρα νωρίτερα κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Τα πρώτα δείγματα του Ρόμπερτς ως point-guard δεν είναι ενθαρρυντικά, ο Στρέλνιεκς μοιραία δεν έχει παίξει ακόμη δίπλα στον Σπανούλη για να αξιοποιηθεί με τον ρόλο για τον οποίο αποκτήθηκε κι αν οι Πειραιώτες δεν έχουν υποπέσει σε ούτε μία γκέλα έως τώρα, αυτό οφείλεται στην καλή τους άμυνα.

Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου δέχονται κατά μέσο όρο 64 πόντους σε κάθε παιχνίδι (μ.ο. 71,0π. στην Euroleague) και απέφυγαν το «κάζο», παρ' ότι σούταραν με 33,3% στα σουτ εντός και 56,5% στις βολές. Η επιστροφή του «Kill-Bill» κρίνεται επιβεβλημένη γιατί η παρουσία του θα ανεβάσει αυτομάτως το ρυθμό και την αποτελεσματικότητα της δημιουργίας και του σκοραρίσματος όλης της ομάδας.

Η διαφορά του 55 με το 49!

Την περασμένη εβδομάδα, ο Άρης έβαλε 55 πόντους στον Ολυμπιακό και δεχόμενος 80, πέρασε και δεν ακούμπησε. Επτά μέρες αργότερα, στο ίδιο γήπεδο, οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη πέτυχαν 7 πόντους λιγότερους, αλλά έκαναν πολύ περισσότερο αισθητή την αντίστασή τους και πολύ πιο δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων τους.

Θα μου πείτε τώρα ότι με 27,2% στα σουτ και με μόλις 13 πόντους από τους Έλληνες παίκτες, πως να κερδίσει μία ομάδα και θα έχετε ένα δίκιο! Ωστόσο, υπολογίστε ποιοι είναι οι παίκτες του Άρη και πόσο κοστίζει το budget του και συγκρίνετε με τα αντίστοιχα ονόματα και νούμερα του Ολυμπιακού. Η σύγκριση είναι εξαιρετική ατυχής, γι' αυτό και οι Θεσσαλονικείς δικαιούνται να ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Ειδικότερα αν εισρεύσουν χρήματα στο ταμείο από τους επίδοξους Τούρκους επενδυτές.