Ολυμπιακός: Ο,τι σπέρνεις, θερίζεις

Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά φέτος πανηγύρισε σε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, αλλά νομίζω πως πιο σημαντικό ήταν πως έδειξε ακόμη πιο βελτιωμένος. Δεν είναι εύκολο να παρουσιάζεσαι σε κάθε αναμέτρηση και καλύτερος, όπως επίσης δε γίνεται να ισχύει για καιρό.

Θα έρθουν και τα άσχημα αποτελέσματα κι οι άσχημες εμφανίσεις.

Θεωρώ το διπλό στη Μόσχα τεράστια έκπληξη οπότε δεν το λογίζω στη σκέψη που ακολουθεί. Για πρώτη φορά φέτος οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν μία ομάδα γεμάτη ποιότητα, τόσο αποτελεσματικά.

Κόντρα σε Μακάμπι και Εφές δεν το κατάφερε, με τους Ιταλούς το κατάφερε.

Η ΑΜΥΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ

Τα πάντα ξεκίνησαν και τελείωσαν από την άμυνα που έπαιξαν οι παίκτες του Κεμζούρα. Μπορεί να είναι χιλιοειπωμένο, αλλά αφού αυτό ήταν το κλειδί της νίκης δε γίνεται να το παρακάμψουμε.

Η παρουσία του Κόνιαρη στο αρχικό σχήμα έδωσε μία πρόσθετη λύση στην περιφερειακή άμυνα. Η πίεση του Κρητικού γκαρντ πάνω στη μπάλα εμπόδισε πολλές φορές την εκδήλωση νορμάλ επίθεσης από την Αρμάνι.

Νομίζω αυτός ήταν και ο λόγος του μεγάλου χρόνου συμμετοχής του Τσέρι. Ο Αμερικανός είναι καλός αμυντικός πάνω στη μπάλα (ειδικά σε σχέση με Ρότσεστι και Μπόλντγουιν) και επίσης έκανε σπουδαία δουλειά στην πίεση.

Η Αρμάνι ολοκλήρωσε με 8 ασίστ, δείγμα ξεκάθαρα της πίεσης πάνω στη μπάλα.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτοί. Δεν υπήρχε παίκτης που να έμπαινε και να μην έδινε τα πάντα στα καθήκοντα μετόπισθεν.

Η θέση που κάθομαι επέτρεπε στο 90% των κατοχών της Αρμάνι να βλέπω δέκα απλωμένα χέρια στην άμυνα. Όχι, δεν άφηναν διάδρομο για διείσδυση, αλλά πολλές φορές εμπόδιζαν ακόμη και τα μάτια των φιλοξενούμενων να κοιτάξουν προς το καλάθι.

Από την άμυνα βρήκαν αρκετούς αιφνιδιασμούς.

Από τους αιφνιδιασμούς βρήκαν μπόλικη αυτοπεποίθηση.

Από την αυτοπεποίθηση βρήκαν εύστοχα μακρινά σουτ.

Τα μακρινά σουτ ήταν αυτά που σφράγισαν το αποτέλεσμα, ειδικά τα τέσσερα τρίποντα στο πρώτο τρίλεπτο της τρίτης περιόδου.

Γενικότερα ο Ολυμπιακός έβγαλε ένταση στο παρκέ. Μεγαλύτερη από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι στο ΣΕΦ μέχρι τώρα.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ, Ο ΠΙΤΙΝΟ ΚΙ Η ΕΘΝΙΚΗ

Ο Ρικ Πιτίνο στις 9 Νοεμβρίου με δική του πρωτοβουλία συναντήθηκε με τους Κώστα Παπανικολάου και Γιώργο Πρίντεζη. Ήθελε να τους εκφράσει τις σκέψεις του σχετικά με την Εθνική ομάδα. Οι παίκτες έφυγαν από τη συνάντηση ικανοποιημένοι και ανακουφισμένοι από το γεγονός ότι ο Αμερικανός προπονητής τους ξεκαθάρισε πως δε θα είναι προπονητής σ σύλλογο.

Αυτό παραδέχτηκε και ο ίδιος ο τεχνικός με τη δήλωση που έκανε ύστερα από την επιστολή που έστειλαν οι τρεις διεθνείς.

Πρίντεζης, Παπανικολάου και Κόνιαρης δεν έχουν πρόβλημα να τεθούν υπό τις οδηγίες του Πιτίνο αρκεί να μην είναι ταυτόχρονα προπονητής του Παναθηναϊκού. Δεν είπαν «όχι» στην Εθνική του Πιτίνο. Απλά τόνισαν πως δε μπορούν να διαχειριστούν την τοξικότητα που υπάρχει στην Εθνική Ελλάδας και η οποία απορρέει από την κόντρα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού.

Ακολουθεί κι η προσωπική μου γνώμη.

Δεν είναι ωραίο να μπλέκει η Εθνική των Ελλήνων στην κόντρα των δύο ομάδων, ωστόσο οι τελευταίοι που ευθύνονται για αυτό είναι οι παίκτες.

Άλλοι είναι αυτοί που μπλέκουν την Εθνική ομάδα με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Αναλόγως με το κατά πως τους συμφέρει εκείνο το χρονικό διάστημα.

Ο Πιτίνο είναι ένας δάσκαλος του παιχνιδιού, είναι σπουδαίο ότι εργάζεται στην Ελλάδα.

Δυστυχώς το παρελθόν και ο τρόπος λειτουργίας του Βασιλακόπουλου τόσα χρόνια, δε γίνεται να αφήσει τον coach στο απυρόβλητο. Όταν έχεις μία συγκεκριμένη φιλοσοφία τόσα χρόνια πως, «δε γίνεται να είναι προπονητής της Εθνικής κάποιος που κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού», δεν μπορείς ξαφνικά να αλλάξεις.

Ο Πιτίνο θα μπορούσε κάλλιστα να κάτσει και στους δύο πάγκους αν ένα διαφορετικό πρόσωπο, άφθαρτο, θα ηγούνταν της ΕΟΚ και θα έλεγε, «δε με νοιάζει τι γινόταν πριν. Τώρα είμαι εγώ εδώ και ο Πιτίνο θα είναι προπονητής της Ελλάδας και όπου αλλού θέλει. Κι έτσι θα πορευτούμε και τα επόμενα χρόνια αν προκύψει παρόμοια κατάσταση».

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν ο Πιτίνο είναι σπουδαίος ή όχι. Που είναι 100% ο άνθρωπος. Άλλά ότι τα προηγούμενα χρόνια η ΕΟΚ μας έμαθε πως δε γίνεται να είναι «διπλοθεσίτης» κάποιος και αυτό μας δημιούργησε συγκεκριμένη νοοτροπία.

ΥΓ: Το ΣΕΦ μπορεί να μη γεμίζει, αλλά ο κόσμος έχει παλμό και βοηθάει πολύ.

ΥΓ 2: Όταν μιλάμε για παίκτες με την προσωπικότητα του Πρίντεζη και του Παπανικολάου, όταν μιλάμε για το όνειρο της συμμετοχής σε Ολυμπιακούς Αγώνες, θεωρώ αδύνατο να τους επιβληθεί οτιδήποτε από τον Ολυμπιακό.

Αυτό δε μπορεί να έχει συμβεί για έναν απλό λόγο που δεν διάβασα να γράφεται κάπου.

Τα συμβόλαια και των δύο παικτών ολοκληρώνονται τον Ιούνιο. Ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να τους είπε «δε θα πάτε στην Εθνική», διότι πολύ απλά δεν θα είναι παίκτες του όταν κληθούν.

Θα είναι free agents και στην περίπτωση που ο Ολυμπιακός τους επέβαλλε μία τέτοια κίνηση, θα του έλεγαν, «θα πάω σε άλλη ομάδα και θα παίξω στην Εθνική».

ΥΓ 3: 4101 down, 52 to go. Πρώτος στις ασίστ, πρώτος στο ranking και οσονούπω πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Euroleague. Πόσο πιο μυθικό μπορεί να γίνει.

ΥΓ 4: Για το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό θα έχουμε μέρες να συζητήσουμε.

ΥΓ 5: Στα σκουπίδια πήγαν τα «αποκλειστικά».