Το αντίδοτο στη μίρλα

Αποχωρώντας από το παρκέ προς τα αποδυτήρια, ο Νικ Καλάθης σήκωσε το βλέμμα, είδε τον Ρικ Πιτίνο καθισμένο στα επίσημα και του έστειλε αγωνιστικούς χαιρετισμούς, με το πρόσωπο να λάμπει από χαρά: «Ηey, coach!»

Ο Αμερικανός έφτιαξε το εν Ελλάδι όνομά του σκαρφαλωμένος στις πλάτες του Νικ και ο ηγέτης του Παναθηναϊκού έγινε άλλος άνθρωπος, στο εξάμηνο του Πιτίνο. Οι δυό τους ανανέωσαν το ραντεβού τους για τον Ιούνιο, ελπίζω με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σε ρόλο σολίστ.

Ξέρω, δεν σας ενδιαφέρει. Για τον Παναθηναϊκό χτυπάει η δική σας καρδιά. Η μέρα, όμως, ανήκει στην Εθνική ομάδα, η οποία κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Οπότε, επιτρέψτε μου τη μικρή παρασπονδία.

Εκείνο που πρέπει να προστεθεί στην εξίσωση της εναρκτήριας παραγράφου, είναι ότι οι «πράσινοι» πέρασαν σε καλά χέρια μετά τη φυγή του Πιτίνο.

Οπότε, μοιάζει ανεδαφική στα όρια του ανεξήγητου η αναπαραγωγή σεναρίων και αντιπαραγωγική η μίρλα που πυροδοτήθηκε από την άφιξη του πρώην.

Μόλις εμφανίστηκαν τα πρώτα ενσταντανέ του Πιτίνο από το αεροδρόμιο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα οπαδικά φόρα πλημμύρισαν με ξεκούδουνες εκκλήσεις για αντικατάσταση του Πεδουλάκη.

Λες και είναι εύκολο να καμουφλαριστούν οι εγγενείς αδυναμίες αυτού του ρόστερ και να κερδηθούν αγώνες όπως αυτός της προηγούμενης Πέμπτης, με τη φιναλίστ του 2018-9 Εφές.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ψηλούς, να όμως που βρίσκει τρόπους για να μπαλώνει το κενό και να κερδίζει πότε πότε τη μάχη των ριμπάουντ (32-27 απόψε).

Οι δύο από τους τρεις κοντούς του δεν παίζουν άμυνα, αλλά κουτσά στραβά γίνεται η δουλειά και σε αυτόν τον τομέα.

Ο Πεδουλάκης φοράει το καπέλο του αλχημιστή και κρύβει τις τρύπες, πότε με πρωτοποριακές πεντάδες (όπως αυτή που εσχάτως ξεκινάει τα παιχνίδια, με τον Ντεσόν Τόμας στο «3» δίπλα σε δύο αθλητικούς ψηλούς) και πότε με τεχνικά τρικ βγαλμένα από το μπλοκάκι.

Αγγλικά τς Οξφόρδης ή του Μπρούκλιν μπορεί να μη μιλάει, αλλά ξέρει να αλλάζει δέρμα ώστε να γίνεται «προπονητής της επίθεσης», αυτός που έβγαλε όνομα ότι σκαμπάζει μόνο από κατενάτσιο.

Μόνο η Χίμκι του Σβεντ σκοράρει περισσότερο από το στρογγυλό 85άρι του Παναθηναϊκού, στις πρώτες 7 αγωνιστικές της Euroleague. Αυτή είναι και η μοναδική ομάδα που τον νίκησε πειστικά.

Το πρόβλημα, για τον Πεδουλάκη, είναι ότι η συνταγή απαιτεί γενναίες και δύσκολες αποφάσεις. Και ριψοκίνδυνες για έναν προπονητή, σπεύδω να προσθέσω.

Ο Τζίμερ Φρεντέτ είδε από τον πάγκο τα τελευταία 11 λεπτά του αγώνα με την Αρμάνι, 15 με την Εφές, 15 και με τη Βαλένθια, αν εξαιρεθούν τα «σπόρια» του τελευταίου λεπτού.

Ο δημοφιλέστατος και χρυσοπληρωμένος Αμερικανός δίνει στην ομάδα εύκολα καλάθια, αλεγκρία και θέαμα, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια.

Όλοι ανεξαιρέτως οι αντίπαλοι προπονητές τον βάζουν σημάδι και παίρνουν πίσω τα χαμένα με γενναιόδωρο τόκο. Τι να τον κάνεις, αν δεν μπορείς να ποντάρεις πάνω του στη δ' περίοδο;

Η ουραγός Βαλένθια επιτέθηκε στην άμυνα του Φρεντέτ αρχικά με τον Ντόρνεκαμπ και μετά με τον Λόιντ και τούμπαρε στο β' ημίχρονο ένα ματς που φαινόταν χαμένο από το χέρι.

Ο Αμερικανός που βαφτίστηκε από τους γονείς του Τζόρνταν είδε ότι σούταρε χωρίς αντίπαλο, ένιωσε Τζόρνταν και έβαλε 16 πόντους μαζεμένους στην γ’ περίοδο. Ο μέσος όρος του στη διοργάνωση ήταν μόλις 11.

«Βάλε κάποιον να με μαρκάρει», φάνηκε να λέει ο Λόιντ στον Πεδουλάκη μετά από το τρίτο του τρίποντο. Είναι πάντοτε επικίνδυνο, να δοθούν δικαιώματα σε έναν ικανό σκόρερ.

Όταν ο Καλάθης άφηνε τον δικό του παίκτη για να υπερασπιστεί τα νώτα του Φρεντέτ, έμπαζε νερά η βάρκα από άλλο σημείο και χρεωνόταν ο Νικ τη χασούρα.

Δείτε τη φάση που οδήγησε στο τρίποντο του Βίβες (54-51) και θα καταλάβετε τι εννοώ. Δεν είναι εύκολο να «κουβαλήσει» με στεγνά πόδια μία ομάδα έναν τόσο αδύναμο αμυντικό.

Ο Φρεντέτ είναι πολυβόλο και δεν γίνεται να παραγκωνιστεί, οπότε ο Πεδουλάκης καλείται να τον αξιοποιήσει όταν επιτίθεται και να τον κρύψει, σε δημόσια θέα, όταν αμύνεται.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει για τους ψηλούς του, που είναι σχεδόν όλοι μονοδιάστατοι και αινιγματικοί.

Κάποιοι διακρίνονται στα μετόπισθεν αλλά δεν μπορούν να σκοράρουν, άλλοι τρώνε πίσω όσα βάζουν μπροστά, ο καλύτερος όλων Ουάιλι δεν παίρνει ριμπάουντ, όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη.

Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στρογγυλοκαθισμένος σε ένα αξιοπρεπέστατο 4-3, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι 6-1 εάν έβρισκαν στόχο τα δύο χαμένα λέι-απ του Καλάθη στο μηδέν.

Το ισοζύγιο είναι αναμφισβήτητα θετικό και μπορεί βάσει προγράμματος να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο στις 5 αγωνιστικές που ακολουθούν: Άλμπα μέσα, Ζαλγκίρις και Μπάγερν έξω, Βασκόνια και Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ.

Ίσως να χρειαστούν κάποιες διορθωτικές κινήσεις για να μείνει η ομάδα σε τροχιά πλέι-οφ, ίσως και όχι. Η βελτίωση μπορεί να έλθει εκ των ενόντων, όπως συνέβη λίγο ως πολύ στο εξάμηνο του Ρικ Πιτίνο.

Μήπως είναι μικρό κέρδος η άνοδος μονάδων όπως ο Τζόνσον και ο Ράις; Οι δύο Αμερικανοί εξελίσσονται σε βαρόμετρο της ομάδας, ειδικά ο δεύτερος. Απόψε είχαν +16 και +13 αντίστοιχα.

Το πεντάλεπτο που έκανε τον Παναθηναϊκό αφεντικό του παιχνιδιού στη β' περίοδο του αποψινού αγώνα είχε πρωταγωνιστή όχι τον Καλάθη, ούτε τον Ράις, αλλά τον Παππά.

Μπορεί ιεραρχικά να είναι ο τέταρτος γκαρντ της ομάδας, αλλά η συμμετοχή του «γέμισε» την περιφερειακή γραμμή και πρόσφερε μία σπάνια ανάσα 9 συνεχόμενων λεπτών ξεκούρασης στον αναντικατάστατο Καλάθη.

Τρεις γκαρντ παραείναι λίγοι για ομάδα πρωταθλητισμού, ιδίως όταν οι δύο θεωρούνται μεταξύ τους ασύμβατοι.

Τέσσερις ετοιμοπόλεμοι, όμως, αρκούν. Τουλάχιστον για να νικηθούν αντίπαλοι επιπέδου Βαλένθια.