Και όλα τα ίδια μένουν

Εννέα μέρες πριν το πρώτο τζάμπολ της Euroleague, της μοναδικής ουσιαστικά διοργάνωσης στην οποία θα λάβει μέρος, ο Ολυμπιακός άρχισε να παίρνει σχήμα. Το ίδιο, το παλιό, το περυσινό.

Για όποιον τυχόν κατέβηκε σήμερα στη γη από κάποιον άλλον πλανήτη, σημειώνω ότι οι «ερυθρόλευκοι» των πολλών συζητήσιμων μετεγγραφών παραμένουν η ομάδα του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Μιλουτίνοβ και του Παπανικολάου.

Όταν αυτοί οι τέσσερις απλώσουν τα χέρια τους ο ένας δίπλα στον άλλο, θα μάθουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτό το σύνολο. Οι υπόλοιποι θα παίξουν ρόλους συμπληρωματικούς, μέχρι να εμφανιστεί κάποιος ικανός να αποτελέσει σκαλοπάτι και δεκανίκι.

Είναι όλοι τους καλοί παίκτες, αλλά γαλουχημένοι –οι περισσότεροι- με νοοτροπία ρολίστα. Ο πρωταθλητισμός στην Euroleague δεν μετράει την αξία του παίκτη με τα «γενέθλια» μίας βραδιάς, αλλά με τη σταθερή συνεισφορά σε βάθος χρόνου.

Ο Ολυμπιακός νίκησε τη στριφνή Ούνιξ του Δημήτρη Πρίφτη χάρη στο ποιοτικό δεκάλεπτο που του χάρισαν, όταν συνυπήρξαν στην πεντάδα, οι τέσσερις σωματοφύλακες. Στο πρώτο μισό του β’ ημιχρόνου έπαιξε αξιόλογη άμυνα, παρουσίασε αυτοματισμούς, είχε πλάνο και προσωπικότητα.

Ο πέμπτος της πεντάδας ήταν στο συγκεκριμένο διάστημα ο Πάντερ, το απειλητικό σουτ του οποίου βοηθάει στο spacing του Ολυμπιακού και στο ξεκλείδωμα της αντίπαλης άμυνας. «Άσος», βέβαια, δεν είναι.

Το επιμέρους σκορ, από το 21^ο μέχρι το 32^ο λεπτό, ήταν 12-24. Μόλις ο Ντέιβιντ Μπλατ άρχισε τις αλλαγές, μετά το 48-61, αλλοιώθηκε το κοκτέιλ και πήγε περίπατο η χημεία.

Θα εκπλαγώ πολύ, αν κάποιος από το έμπειρο κουαρτέτο παίξει λιγότερα από 30 λεπτά την επόμενη Παρασκευή στη Λυόν. Και ας είναι τα πόδια τους ακόμη βαριά από το Μουντομπάσκετ ή, στην περίπτωση του Σπανούλη, από τις χαμένες λόγω τραυματισμού προπονήσεις μηνών.

Η επαφή του Πάντερ με το καλάθι, ο δυναμισμός του Ρούμπιτ και η αθλητικότητα των Κουζμίνσκας, Πολ είναι στοιχεία που μπορούν να αξιοποιηθούν από τον προπονητή και να ενσωματωθούν στο σχέδιο, αρκεί να καμουφλαριστούν οι αδυναμίες τους.

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού, μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον, είναι η κραυγαλέα «τρύπα» στο κουμάντο, όπου ο τραυματισμός του Μπάλντγουιν άφησε την ομάδα ακυβέρνητη, να κινείται με αυτόματο πιλότο.

Ο πραγματικός πλέι-μέικερ είναι φυσικά ο Σπανούλης, αλλά ο 37χρονος αρχηγός δεν μπορεί να τραβήξει μόνος το κουπί ούτε να μείνει 40 λεπτά στο παρκέ.

Το εν πολλοίς αποτυχημένο πείραμα Ουίλιαμς-Γκος αφήνει να εννοηθεί ότι ο βασικός «άσος» θα πρέπει να έχει χαρακτηριστικά floor general και δυνατού αμυντικού. Όχι κάποιου λεπτεπίλεπτου βιρτουόζου που δημιουργεί μόνο για τον εαυτό του.

Υποτίθεται ότι ο Τσέρι ικανοποιεί αυτές τις προδιαγραφές, εξ ου η ανανέωση του συμβολαίου του, αλλά ο δείκτης της ποιότητας είναι στην περίπτωσή του χαμηλά. Είναι άδικο να χρεωθεί ο Κόνιαρης με περισσότερες ευθύνες από όσες αντέχουν οι νεανικοί ώμοι του.

Ο Ολυμπιακός είναι προικισμένος με σπουδαίο «πεντάρι» και με γεμάτη μπροστινή γραμμή (εκεί όπου υστερεί εμφανώς ο Παναθηναϊκός), αλλά την ιστορία στην Ευρώπη τη γράφουν οι ηγέτες γκαρντ.

Με τι γαλόνια θα παραταχθεί ο Τσέρι ή ακόμη και ο άγουρος Μπάλντγουιν απέναντι στον Λάρκιν, στον Ντε Κολό, στον Καλάθη, στον «Τσάτσο», στον Ντιλέινι, στον Γιουλ ή και στον Τζέιμς, που περιμένει τον Ολυμπιακό στο τουρνουά του Τουρνουά Γκομέλσκι;

Αν μη τι άλλο, η Βιλερμπάν είναι ένας βατός αντίπαλος για το ξεκίνημα, ενώ πίσω της περιμένουν η Βαλένθια και η Ζενίτ. Το παιχνίδι της πρεμιέρας θα διεξαχθεί στη Γαλλία, τα επόμενα δύο στο Φάληρο.

Εάν ο Ολυμπιακός βρει τον τρόπο για να ξεκινήσει με 3-0 πριν ταξιδέψει στη Βιτόρια, θα αγοράσει χρόνο και αισιοδοξία για τη συνέχεια, αυτή που προς το παρόν φαίνεται δυσοίωνη.

Η νίκη επί της Ούνιξ, σε φιλικό έστω παιχνίδι, υπενθύμισε ότι υπάρχει ακόμη μέταλλο στον σκληρό πυρήνα αυτής της ομάδας. Αλλά με δέκα λεπτά καλού μπάσκετ δεν θα πέσει νοκ-άουτ κανένας αντίπαλος της προκοπής.