Η νίκη του μπάσκετ

Η νίκη του μπάσκετ
O Nίκος Παπαδογιάννης θεωρεί την πρόκριση της ΤΣΣΚΑ θρίαμβο του Δημήτρη Ιτούδη και αυτοχειρία των Ισπανών.

Ξεκινάω το σχόλιο αντιγράφοντας με copy/paste την τελευταία φράση που έγραψα στη live περιγραφή του αγώνα: το αποτέλεσμα ήταν μία νίκη του μπάσκετ. Η Ρεάλ έβαλε τα νυχάκια της και έβγαλε τα ωραία ματάκια της.

Ενώ είχε την τύχη του ημιτελικού στα χέρια της παίζοντας το ωραίο, αλέγκρο και συχνά συναρπαστικό μπάσκετ που τέμνει αριστοτεχνικά το ένστικτο με την οργάνωση, επιδόθηκε σε ένα καταστροφικό αντιμπάσκετ βγαλμένο από τις χειρότερες ημέρες της ισπανικής σχολής: προβοκάτσιες, διαμαρτυρίες, κουτοπονηριές, μίρλα μία τακτική που θα είχε νόημα μόνο αν βρισκόταν σε θέση απελπισίας.

Η ΤΣΣΚΑ δεν πίστευε στην τύχη της. Εκεί που βρισκόταν ξαπλωμένη στο παρκέ και περίμενε μοιρολατρικά να ακουμπήσει ο δεύτερο ώμος στο καναβάτσο για το νοκ-άουτ, είδε τον αντίπαλο να της δίνει οξυγόνο, αφαιρώντας το ταυτόχρονα από τα δικά του πνευμόνια.

Η Ρεάλ προηγήθηκε με 75-61 και αργότερα με 78-69, αλλά παγιδεύτηκε στα ρηχά νερά που αδικούν το ίδιο της το ταλέντο. Στα τελευταία 7-8 λεπτά του αγώνα, σχεδόν όλες οι επιθέσεις της ήταν κουτουρού, βγαλμένες από αγώνα επίδειξης.

Η δε άμυνά της πόνταρε αποκλειστικά στα πόδια και στα κορμιά των παικτών της, εγκαταλείποντας τα στοιχεία που νωρίτερα την είχαν αναδείξει σε κυρίαρχο του παιχνιδιού.

Μετά από 2 ώρες και 10 λεπτά εξαντλητικής τιτανομαχίας, όπου πάντως η ποιότητα συμβάδιζε μόνο περιστασιακά με το σασπένς, τα δεδομένα του εναρκτήριου δεκαλέπτου (με την απόλυτη κυριαρχία του Ταβάρες στους αιθέρες, το αριστοτεχνικό κουμάντο του Καμπάτσο, τις μυαλωμένες πινελιές του Ρούντι) μοιάζουν σαν να συνέβησαν πριν από εβδομάδες.

Μετά το τελευταίο βιράζ, υπερίσχυσε η ομάδα που ήξερε να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά της και που φιλοτέχνησε με υπομονή τον καμβά της νίκης.

Ο Ιτούδης έβλεπε τον Ντε Κολό να ζορίζεται πνευματικά και αγωνιστικά, αλλά ήξερε ότι θα έχανε το παιχνίδι ανεπιστρεπτί εάν απενεργοποιούσε τον πολυτάλαντο Γάλλο. Η ανταμοιβή του ήρθε με τη μορφή 19 πόντων μετά την ανάπαυλα και, το σημαντικότερο, 14 βολών που έδωσαν στην ΤΣΣΚΑ εύκολους πόντους, φθείροντας την αντίπαλη άμυνα (11 κερδισμένα φάουλ).

Στην πραγματικότητα, η Ρεάλ έμεινε στο παιχνίδι χάρη στον οίστρο του Κοζέρ, τον οποίο ο συμπατριώτης του δεν μπορούσε να παρακολουθήσει. Ακόμα και η αμυντική αδυναμία του Ντε Κολό έγινε ανεκτή από τον προπονητή του. Άλλωστε, είχε άλλους καμικάζι για τη βρώμικη δουλειά.

Η ΤΣΣΚΑ πέτυχε αυτό που νωρίτερα έμοιαζε αδύνατο: κέρδισε τον ημιτελικό χωρίς τον Τσάτσο Ροντρίγκεθ. Ο Ισπανός κάθισε στον πάγκο όταν υπέπεσε στο 4ο φάουλ του στο 32’ (με το σκορ στο 71-78) και παρακολούθησε από εκεί τα κρίσιμα λεπτά που ακολούθησαν.

Τον καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο παίκτης που αποκτήθηκε για να δώσει οντότητα στην περιφερειακή άμυνα της ΤΣΣΚΑ, ο Ντάνιελ Χάκετ, ο οποίος έγινε οδόφραγμα μπροστά στον Καμπάτσο και στον Ρούντι.

Πάνω στο βαμμένο, ο Οθέλο Χάντερ πήρε τη θέση του ταλαιπωρημένου από τα κορ-α-κορ με τα θηρία Χάινς και πέτυχε 8 πόντους στην τελική ευθεία, χώρια τα κρίσιμα ριμπάουντ που μάζεψε και μία καθοριστική άμυνα στον Ράντολφ.

Στο ημίχρονο, το κοντέρ της αεροπορίας έγραφε 24-15 υπέρ της Ρεάλ (με 9-1 επιθετικά), αλλά η τελική λυπητερή ήταν μόλις +1 για τους Ισπανούς. Ο Ιτούδης σημάδεψε τη ρακέτα τους από τα πρώτα λεπτά (ακόμα και με τον Κλάιμπερν ως faux «πεντάρι» κάποιες στιγμές) και προϊόντος του χρόνου επιβραβεύτηκε για την επιλογή του.

Η επιστροφή του Σέρχιο Γιουλ στη δράση χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους υπηκόους της «βασίλισσας», αλλά ήταν γραφτό να γίνει μοιραίος μπροστά στα μάτια τους.

Η είσοδος του αρχηγού της Ρεάλ στη θέση του Καμπάτσο στο α’ ημίχρονο αφαίρεσε από το παιχνίδι της ομάδας όλο της το νοικοκυριό και την έκανε έρμαιο των ανέμων.

Οι άνεμοι έπαιρναν τη μπάλα από τα χέρια του Γιουλ και την πήγαιναν όπου ήθελαν: 0/8 τρίποντα και φριχτός απολογισμός -16 πόντων στα 17 λεπτά της παρουσίας του!

Απογοητευμένος, ο διεθνής Ισπανός ζήτησε αλλαγή, αλλά επιστρατεύτηκε ξανά στο φινάλε, μήπως και συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Έβαλε το μοναδικό του τρίποντο στο 87-91, έχασε αυτό που θα έστελνε το ματς στην παράταση και αποχώρησε φαρμακωμένος.

Δεν του άξιζε τέτοιο φινάλε και μάλιστα σε ισπανικό έδαφος, του Γιουλ, αλλά δεν ήταν δα ο μοναδικός φταίχτης για το πατατράκ.

Ο Δημήτρης Ιτούδης έφτασε στο ξενοδοχείο με την ταυτότητα του Πάμπλο Λάσο κρυμμένη στο σακάκι του και θα διεκδικήσει το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο της καριέρας του ως πρώτος προπονητής, έβδομο συνολικά.

Στο προηγούμενο σχόλιό μου ευχήθηκα στην Εφές να κατακτήσει τον τίτλο για να δούμε την ανατολή ενός καινούριου ήλιου, αλλά θα μου επιτρέψουν οι φίλοι Τούρκοι να αλλάξω, τώρα, τροπάριο. Εάν το πάρει η ΤΣΣΚΑ, θα κυματίσει και γαλανόλευκοι στον ιστό της Μπουέσα Αρένα. Οπότε, είμαστε μαζί της.

Το ελληνικό μπάσκετ μπορεί να λείπει από αυτό το final-4, αλλά εξακολουθεί να εξάγει τεχνογνωσία. Όποιος αμφιβάλλει, δεν έχει παρά να δει ξανά τον ημιτελικό που έκανε τις καρδιές μας να χτυπάνε απόψε δυνατά, εδώ στη Βιτόρια.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.