Ο φάλτσος ροκ σταρ

Yποθέτω ότι η λέξη που θα φορεθεί περισσότερο από κάθε άλλη απόψε, μετά τη χοληστερίνη, είναι το «επιτέλους». Αύριο συμπληρώνονται 4 μήνες από την προηγούμενη εκτός έδρας νίκη του Παναθηναϊκού, ο οποίος, στο μεταξύ, άλλαξε προπονητή, παίκτες και φορεσιά. Τέσσερις μήνες!

«Με το όνομα που έχει αυτός ο σύλλογος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, είναι σαν να έρχεται στο νησί κάποιος ροκ σταρ», αστειεύτηκε ο σχολιαστής της Εuroleague πριν το τζάμπολ.

Μάλιστα, μίστερ, αλλά υπάρχουν ροκ σταρ και ροκ σταρ. Άλλο να καταφτάσει στην πόλη ο Μπόνο και άλλο κάποιος ξοφλημένος σαν τον Ροντ Στιούαρτ (τον οποίο είχα δει κάποτε στη γειτονική Τενερίφε).

Στις έξι αγωνιστικές που υπολείπονται, ο Παναθηναϊκός θα κληθεί να αποδείξει ότι μπορεί ακόμη να τραγουδήσει τον ύμνο της διοργάνωσης δίχως φάλτσα.

Χθες στη Γκραν Κανάρια τα κατάφερε μια χαρά, αλλά είχε απέναντί του μία μισοδιαλυμένη ομάδα, που παλεύει απεγνωσμένα για να αποφύγει τον υποβιβασμό στην ισπανική Α2. Η Ευρώπη είναι για τους Κανάριους βαρίδι.

Βεβαίως, άλλοι πριν τον Παναθηναϊκό πνίγηκαν στα ανοιχτά του Ατλαντικού. Αλλά και εκείνος ναυάγησε σε όλα τα υπόλοιπα ταξίδια του πλην ενός, είτε τον έριχναν σε άπατα είτε σε ρηχά είτε σε λακκούβες με λασπόνερα.

Ομάδα με 9 συνεχόμενες εκτός έδρας ήττες θα είχε αποχαιρετήσει κάθε ελπίδα διάκρισης, αν δεν είχε για πολύτιμο φύλακα άγγελο τη θερμή έδρα και τον ξεφτισμένο, έστω, μανδύα του ροκ σταρ.

Απέναντι σε αυτόν, έστω, τον Παναθηναϊκό, η τιμία πλην πτωχή «Γκράνκα» έμοιαζε βγαλμένη από κακό ανέκδοτο. Όχι ότι δεν προσπάθησαν φιλότιμα οι «πράσινοι» να την κρατήσουν μέχρι το τέλος στο παιχνίδι...

«Η Αρμάνι κινδύνευσε να χάσει από αυτή την ομάδα επειδή παρασύρθηκε σε παιχνίδι των 100 πόντων», τόνισε ο αίφνης διαβασμένος Ρικ Πιτίνο μετά τη νίκη. «Εμείς παίξαμε δυνατή άμυνα και φέραμε τον αγώνα στον ρυθμό μας».

Ναι μεν, αλλά όχι πάντοτε. Το πρώτο δεκάλεπτο του Νικ Καλάθη, με τα σωρηδόν (5) λάθη, ήταν παράδειγμα προς αποφυγή, όσο παράδειγμα προς μίμηση ήταν η απόδοσή του στο υπόλοιπο του αγώνα.

Εξίσου επικίνδυνη φαινόταν η τακτική των Λάνγκφορντ, Κιλπάτρικ, οι οποίοι έγιναν δίδυμο στις θέσεις 2-3 ένεκα της λειψανδρίας και δημιουργούσαν ασταμάτητα προϋποθέσεις για να σκοράρουν οι ίδιοι, χωρίς φρένο στον εγκέφαλο ή στα πόδια.

Ωστόσο, υπήρχαν στην εξίσωση ισορροπιστές που φρόντιζαν να κρατούν τα χαλινάρια (Παπαπέτρου, Βουγιούκας) ή να τα αφήνουν (Αντετοκούνμπο) ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής.

Ειδικά ο Θανάσης μετουσίωνε ιδανικά την άμυνα σε επίθεση και το χαμαλίκι σε θεαματικούς πόντους, με αποτέλεσμα να ζήσει βραδιά καριέρας, σταματώντας το κοντέρ περίπου εκεί όπου το σταμάτησε ο μικρός μεγάλος αδελφός του, μερικές ώρες νωρίτερα: 16 ο ένας, 17 ο άλλος.

Δεν υπάρχει φυσικά σύγκριση ανάμεσα στους δύο, ούτε όμως περίπτωση να μείνει ο Θανάσης έξω από την παγκόσμια δωδεκάδα της Εθνικής ομάδας, παρά τις ασυναρτησίες που διάβασα τις τελευταίες μέρες.

Την τελευταία -αλλά σημαντική- πινελιά στον πράσινο καμβά πρόσθεσε ο Γιώργος Παπαγιάννης, στον οποίο έλαχε ο κλήρος για να εκμεταλλευτεί τα κενά των Ισπανών μέσα στις ρακέτες.

Απέναντι σε σέντερ τσέπης των 2μ03 (τον νεοσύλλεκτο Ουάιλι), ο νεαρός γίγαντας πέτυχε 14 πόντους σε ισάριθμα λεπτά και δικαίωσε αυτούς που πιστεύουν ότι ο Πιτίνο δουλεύει συστηματικά για να τον βελτιώσει.

Είχε βεβαίως και στιγμές που έφερναν απελπισία, όπως το χαμένο αμυντικό ριμπάουντ μετά από βολή, το αποτυχημένο ραβερσέ όταν το αντίπαλο καλάθι φώναζε αφρούρητο «γκρέμισέ με», η πάσα στα πόδια του Αντετοκούνμπο από την οποία προέκυψε ισπανικός αιφνιδιασμός (και το 4^ο φάουλ του Θανάση).

Μολαταύτα, ήταν η πρώτη φορά που ο Παπαγιάννης έμοιαζε σίγουρος για τον εαυτό του και έβγαζε στο γήπεδο τσαγανό, αυτοσυγκέντρωση και ενέργεια.

Τα δύο καλάθια που πέτυχε μετά από επιθετικά ριμπάουντ νομίζω ότι θα τα χειροκρότησε εξ αποστάσεως και ο Θανάσης Σκουρτόπουλος.

Ο εμφανώς βελτιωμένος Παναθηναϊκός έφτασε κουτσά στραβά τις 11 νίκες, έμεινε στη 10^η θέση μαζί με τη Μακάμπι του Σφαιρόπουλου, αλλά απέχει ελάχιστα από τη γραμμή των πλέι-οφ και δικαιούται να νιώθει λίγο πιο αισιόδοξος για συμμετοχή στα πλέι-οφ.

Έστω χωρίς αξιόπιστο σουτ, έστω χωρίς ψηλούς πρώτης γραμμής, έστω με κενά λόγω τραυματισμών, έστω με νεκρές τις περισσότερες ισοβαθμίες.

Την ερχόμενη εβδομάδα τον περιμένει η Νταρουσάφακα για δεύτερο σερί διπλό, ενώ μέσα στο Μάρτιο έρχονται οι δύο κρίσιμοι αγώνες που μάλλον θα κρίνουν την τύχη του: Βασκόνια μέσα, Αρμάνι έξω.

«Πρέπει να δούμε κάθε ματς ξεχωριστά», είπε ο Νικ Καλάθης, για μια φορά χαμογελαστός πριν από ταξίδι επιστροφής. Και είχε απόλυτο δίκαιο.