Της αμύνης τα ορφανά

Θα ήταν, ίσως, παιχνίδισμα και ειρωνεία της τύχης, να έβαζε ο Ολυμπιακός νικητήριο καλάθι στο Γιαντ Ελιάου στην ίδια μπασκέτα όπου κάποτε του στέρησε έναν ευρωπαϊκό τίτλο ο Κορνέλιους Τόμπσον.

Τότε βέβαια ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης ήταν έφηβοι, o δε Ουίλμπεκιν, που απόψε έδωσε τη χαριστική βολή, νήπιο ενός έτους.

Οι εποχές άλλαξαν, το ναρκοπέδιο παραμένει ίδιο. Για κάθε βραδιά χαράς στο Τελ Αβίβ, ο επισκέπτης είναι καταδικασμένος να ζήσει τρεις νύχτες θλίψης.

Αλλά η άμμος για τον Ολυμπιακό της εποχής Σπανούλη-Πρίντεζη αρχίζει και λιγοστεύει. Πού θα τον βρει η μεθεπόμενη ημέρα, εάν η φετινή σεζόν πάει χαμένη;

Σύμφωνοι, παραείναι νωρίς για να βγει ο επιτάφιος, αλλά το χαμένο έδαφος των τελευταίων εβδομάδων, με το σερί των τριών ηττών που ίσως αυγατίσει ακόμη περισσότερο στη συνέχεια, απειλεί να προκαλέσει απώλεια στήριξης και να ρίξει τον Ολυμπιακό στα νύχια κάποιου μεγαθηρίου.

Την ιστορία της διοργάνωσης τη γράφουν οι ομάδες που αρπάζουν τις ευκαιρίες από τα μαλλιά και όχι εκείνες που λένε «αύριο» αντί για «σήμερα». Carpe diem, είναι το όνομα του παιχνιδιού.

Ο Ολυμπιακός είχε στα χέρια του τη χρυσή ευκαιρία για να βγάλει το διπλό που θα γινόταν δεκανίκι για τη συνέχεια, αλλά την άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του.

Μια φορά και έναν καιρό, όχι πολύ παλιά αυτή η ομάδα είχε την άμυνα για σπεσιαλιτέ και δεν φοβόταν μία αντίπαλη επίθεση 14 δευτερολέπτων.

Αλλά αυτός ο καιρός ανήκει στο παρελθόν. Πόσοι ένιωσαν σίγουροι για τη νίκη, όταν είδαν τον Σπανούλη να δίνει προβάδισμα στον Ολυμπιακό με το τρίτο του τρίποντο;

Ακόμα και σε ματς που κρίθηκε στους 65 πόντους και στο 41% ευστοχίας, ήταν οφθαλμοφανές, ότι το αμυντικό πλάνο των «κόκκινων» έμπαζε νερά σαν τρύπια μπουκαπόρτα, όσο κυλούσαν τα δευτερόλεπτα.

Η Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου εφάρμοσε στο φινάλε το ίδιο ακριβώς τρικ που της έδωσε άλλους 10 πόντους στην δ’ περίοδο.

Ο ενορχηστρωτής περίμενε να γίνουν οι προβλεπόμενες αλλαγές στην ελληνική άμυνα και έκανε την κίνησή του μόλις βρέθηκε αντιμέτωπος με τον δυσκίνητο Μιλουτίνοβ. Έτσι, τα νώτα έμεναν αφρούρητα.

Σε προηγούμενες περιπτώσεις η μπάλα πέρασε στον ανίκητο σέντερ Τάρικ Μπλακ, αλλά αυτή τη φορά ο Ουίλμπεκιν χτύπησε τον Σέρβο στα πόδια και ευστόχησε χωρίς ιδιαίτερη πίεση, με σουτάκι από τα 4 μέτρα: 65-64.

Ο σκόρερ να τελειώνει τη φάση αβρόχοις ποσίν. Με στεγνά πόδια. Ο Ολυμπιακός άλλης εποχής θα του δάγκωνε, τουλάχιστον, το λαρύγγι.

Ποιος έμεινε για να προστατεύσει το καλάθι μόλις βγήκε εκτός φάσης ο Μιλουτίνοβ; Κανένας. Ο Τουπάν και ο Παπανικολάου. Μπλοκέρ, πουθενά. Ο Ουίλμπεκιν σούταρε εύκολα πάνω από τα χέρια τους. Και τελείωσε το ματς.

Ή μήπως όχι; Ο Ολυμπιακός είχε άλλη μία ευκαιρία στα 4.4 δευτερόλεπτα που απέμεναν, αλλά ο Σφαιρόπουλος διάβασε μεμιάς το αρχικό σχέδιο του Μπλατ και έκαψε ένα τελευταίο τάιμ-άουτ για να αλλάξει την αμυντική του διάταξη.

Ο ασταμάτητος στη δ’ περίοδο Σπανούλης δεν πήρε ποτέ τη μπάλα, η οποία κατέληξε στον Γιώργο Πρίντεζη, σε καίριο σημείο, αλλά χωρίς το περιθώριο για τους απαραίτητους ελιγμούς. Δεν υπήρχε χρόνος για την προσποίηση που θα έκανε τη διαφορά.

Ο Ολυμπιακός που άλλοτε ειδικευόταν στα μίνι-θρίλερ των 10-15 δευτερολέπτων νικήθηκε δύο φορές (άμυνα-επίθεση) και έχυσε την καρδάρα με το γάλα. Και δεν ήταν λίγο, το γάλα που συσσωρεύτηκε στα πρώτα 39 λεπτά του παιχνιδιού.

Μπορεί ο Ντέιβιντ Μπλατ να νικήθηκε πάνω στο τεντωμένο σχοινί, αλλά πέτυχε κάμποσα νοκ-ντάουν νωρίτερα. Άσχετα αν δεν καθρεφτίστηκαν στην τελική λυπητερή.

Ο Ολυμπιακός έφερε το παιχνίδι στον ρυθμό που τον βόλευε (με μπάσκετ Σφαιρόπουλου, αν πρέπει να γίνω κακός), άφησε τους Ουίλμπεκιν-Πάργκο να εκτεθούν με ένα μπαράζ κακών επιλογών και τοποθέτησε θεμέλια θριάμβου όταν βρήκε μπροστάρη.

Ο Σπανούλης αργεί πολύ να βρει ρυθμό όποτε ξεκινάει από τον πάγκο, μη ξαναλέμε τα ίδια, αλλά τούτη τη φορά η επιλογή του Μπλατ ήταν δικαιολογημένη.

Το αμυντικογενές βασικό δίδυμο των Γκος, Μάντζαρη βοήθησε ώστε να μπει το νερό στο σωστό αυλάκι, κατακρημνίζοντας την παραγωγικότητα των Ισραηλινών. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός είχε 1/17 τρίποντα, έδειχνε φαβορί μεταξύ σχεδόν ίσων.

Η ζημιά έγινε στην τελική ευθεία του αγώνα, όταν η γραμμή κρούσης του Ολυμπιακού ξεγυμνώθηκε απέναντι στα μούσκουλα των ψηλών της Μακάμπι.

Ο απροπόνητος Μιλουτίνοβ πέτυχε μόλις ένα καλάθι στη δ’ περίοδο, ο Πρίντεζης ούτε μισό, ο λίγος ΛεΝτέι εξαφανίστηκε ανάμεσα στα κλαδιά (και έμεινε στον πάγκο για την τελευταία άμυνα), ενώ ο Μπλακ πέτυχε όλους ανεξαιρέτως τους πόντους των γηπεδούχων από το 55-52 μέχρι το 63-58.

Η νίκη της Μακάμπι ήταν η 7^η στους τελευταίους 11 αγώνες, μετά το αρχικό 1-8. «Εδώ είναι πια το σπίτι μου», είπε στις πρώτες δηλώσεις του μετά τον θρίαμβο ο Σφαιρόπουλος.

Η ομάδα του προσπέρασε πια τον Παναθηναϊκό και μετράει μόλις 2 νίκες λιγότερες από το αποψινό της θύμα. Ο Ολυμπιακός έχει ρεκόρ 12-10 και καλύτερα να μη θυμίσω το αντίστοιχο περυσινό 15-7 γιατί θα με πουν κακό.