Η βρύση που βγάζει κρύο

Το κρισιμότερο, ίσως, παιχνίδι της κανονικής περιόδου βρήκε τον Ολυμπιακό σε κατάσταση ataxie locomotrice: κανένα νεύρο, καμία εγρήγορση, καμία αντίσταση, καμία αντίδραση με εξαίρεση ένα σχεδόν παβλοφικό 7λεπτο στο ξεκίνημα της β’ περιόδου.

Κανονική αφασία.

Το σερί των 7 νικηφόρων αγώνων στο Φάληρο θρυμματίστηκε τη χειρότερη στιγμή, πάνω που οι «κόκκινοι» είχαν στα χέρια τους τη χρυσή ευκαιρία να βάλουν υποθήκη για την 5^η θέση και ενδεχομένως να κοιτάξουν ψηλότερα.

Η συντριβή από τη Μπαρτσελόνα μπορεί να τους ρίξει στα νύχια της Ρεάλ ή της ΤΣΣΚΑ ή της Φενέρ, όταν έρθει η ώρα για τα ζευγαρώματα των προημιτελικών.

Επειδή οι 5 αγωνιστικές που ακολουθούν θυμίζουν σκοτεινό τούνελ (Μακάμπι και Εφές έξω, ΤΣΣΚΑ μέσα, Μπουντούτσνοστ και Αρμάνι έξω), καλό θα είναι να σιγουρέψει ο Ολυμπιακός την παρτίδα, πριν του επιτεθούν τα πεινασμένα άλογα που έρχονται από το κάγκελο.

Η πρόκριση στα πλέι-οφ δεν έχει εξασφαλιστεί ακόμη. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων είναι μικρές και ένας κακός μήνας μπορεί να προκαλέσει ελεύθερη πτώση.

Δεν είναι καθόλου εύκολο, να βρει κανείς κλαδί για να πιαστεί στην απόκρημνη πλαγιά, όταν τον πάρει η γλίστρα.

Δεν είναι τόσο η ήττα που προκαλεί απαισιοδοξία, όσο η συντριπτική διαφορά και η εικόνα που παρουσίασαν οι «ερυθρόλευκοι». Όχι για πρώτη φορά, εμφανίστηκε στο παρκέ μία ομάδα χωρίς κατεύθυνση, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ισχυρά ερείσματα και χωρίς προσωπικότητα.

«Ο Ολυμπιακός είναι γεμάτος με παίκτες στοιχήματα», γράφω και ξαναγράφω και ξαναγράφω από το ξεκίνημα της περιόδου.

Παίκτες, που γαλουχήθηκαν με νοοτροπία ρολίστα και βγάζουν μία κρύο και μία ζεστό, σαν χαλασμένη βρύση. Όταν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θερμαίνεται, η βρύση κολλάει στο παγωμένο.

Όταν ο ρολίστας παραπατάει, το αντανακλαστικό του είναι να αφήνει σε άλλους τα καυτά κάστανα.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ (αυτός που τους διάλεξε δηλαδή, τους ΛεΝτέι και τους Ουίλιαμς-Γκος) αναζητούσε απεγνωσμένα ένα στήριγμα για να προσφέρει χείρα βοηθείας στον Σπανούλη, αλλά όλοι του απαντούσαν: «Άλλος».

Ακόμα και τα συνήθως αξιόπιστα χαρτιά των θέσεων «4» και «5» πρόδωσαν αυτή τη φορά τον Ολυμπιακό. Ο Μιλουτίνοβ έπαθε ζημιά από τον Τόμιτς και άργησε πολύ να γεμίσει τις ρακέτες, ενώ ο Πρίντεζης έμοιαζε πιο 35άρης από κάθε άλλη φορά.

Το κενό του τραυματισμένου και απροπόνητου Παπανικολάου υποθέτω ότι ήταν ορατό από το φεγγάρι, ιδίως όταν έπαιζε στη θέση του ο αόρατος άνθρωπος από τη Λεττονία.

Τουλάχιστον ο Τουπάν βοήθησε στα μετόπισθεν και έβαλε και το τρίποντο που κατέβασε τη διαφορά στη μικρότερη τιμή της: 21-27 στο 16^ο λεπτό. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, η αλλοπρόσαλλη Μπάρτσα μετρούσε 14 σερί χαμένες επιθέσεις!

Αλλά ο Ολυμπιακός στάθηκε ανήμπορος να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Φέρθηκε σαν να του έφτανε, για την έξωθεν «καλή» μαρτυρία, το μίνι ανδραγάθημα αυτού του εξαλέπτου.

Ωστόσο, η πανωλεθρία της α’ περιόδου, όταν οι Καταλανοί προηγήθηκαν με 27-6, θα αργήσει πολύ να ξεχαστεί. Όταν ξέμεινε από δυνάμεις ο Σπανούλης, μονάκριβη πηγή δημιουργίας στην επίθεση, το οικοδόμημα κατέρρευσε αύτανδρο.

Ο Ολυμπιακός έβαλε 3 τρίποντα όταν σκάρωσε το μοναδικό του ξέσπασμα, αλλά τελείωσε το ματς με 4/23 προσπάθειες από τα 6μ75. Κανονική λιθοβολία.

Έκλεψε τη μπάλα μόλις 3 φορές, αχρήστευσε 9 από τις 22 ελεύθερες βολές που κέρδισε, ενώ η αρχική υπεροχή του στα ριμπάουντ εξανεμίστηκε στην τελική ευθεία του παιχνιδιού: 31-40, από 24-21.

Οι τρεις εφεδρικοί ψηλοί του πέτυχαν μεταξύ τους μόλις ένα καλάθι, ενώ οι τρεις που μοιράστηκαν την οργάνωση του παιχνιδιού είχαν περισσότερα λάθη (7) παρά ασίστ (6). Ο Πρίντεζης σούταρε 2 στα 9, ενώ ο ΛεΝτέι χρειάστηκε μόλις 7 λεπτά για να απογοητεύσει τους πάντες.

Ο Σίνγκλετον αφέθηκε να εκτελεί ελεύθερος για να αισθανθεί σαν στο σπίτι του, ενώ ο βασικός πόιντ-γκαρντ της Μπαρτσελόνα (Πάνγκος) ζορίστηκε τόσο πολύ από την ελληνική άμυνα, ώστε τελείωσε τέτοιο ματς με 8 ασίστ και 0 λάθη.

Καλύτερα να σταματήσει εδώ η ανάλυση της στατιστικής, γιατί οι αριθμοί παραείναι ψυχροί για να καθρεφτίσουν τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες και την αποκαρδιωτική παρουσία του Ολυμπιακού.

Όσο και αν η επίσημη γραμμή στο λιμάνι απαιτεί υπομονή και ψήφο εμπιστοσύνης στον νεοφερμένο Μπλατ, ο πανδαμάτωρ δεν πρόκειται να προσθέσει χρόνια στις πλάτες του Σπανούλη ή του Πρίντεζη ούτε να ματαιώσει τη θρυλούμενη αποχώρηση του Μιλουτίνοβ για το ΝΒΑ.

Ο Ολυμπιακός δίνει την εντύπωση ότι βιάζεται να ζήσει τη μεθεπόμενη μέρα, αμελώντας να στρώσει το αποψινό τραπέζι. Και ας είναι τα φώτα, ακόμη, αναμμένα.