Φουρτούνα στον Βόσπορο

Ο Ολυμπιακός που εμφανιζόταν με στολή καμικάζι στις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης και συχνά τις κούρσευε φαίνεται ότι ξέχασε τα διαπιστευτήριά του στη Μόσχα, εκεί όπου τα παρουσίασε ξαφνιάζοντας και απειλώντας την ΤΣΣΚΑ.

Τη συντριβή στη Μαδρίτη ακολούθησε μία δεύτερη συνεχόμενη, αυτή τη φορά στο σπίτι της δευτεραθλήτριας Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε.

Θυμάστε, που τελείωνε την κανονική περίοδο με ρεκόρ 6-0 απέναντι στις τρεις ομάδες που θα τον συνόδευαν στο final-4; Ή που έφευγε νικητής κατ'επανάληψη από την ασιατική όχθη; Συνέβησαν πρόσφατα αυτά, αλλά μοιάζει σαν να περάσαν χρόνοι δέκα.

Ο αποψινός Ολυμπιακός και η αποψινή Φενέρ έμοιαζαν όσο η ευρωπαϊκή με την ασιατική πλευρά της Πόλης, δηλαδή καθόλου. Μπορεί να μιλούσαν την ίδια γλώσσα, αλλά η μεν φορούσε στολή σαλονιού, ο δε κουρέλια πολυτελείας.

Η ομάδα του Ομπράντοβιτς σέρνει τον χορό της Εuroleague, αλλά πότε πότε σκουντουφλάει και κινδυνεύει με χαζές ήττες, από ομάδες αντικειμενικά κατώτερες. Ο ίδιος ο Ολυμπιακός θα την είχε κερδίσει στο Φάληρο, εάν έβρισκε τρόπο να μετουσιώσει την τελευταία κατοχή σε καλάθι.

Αυτή τη φορά, όμως, το χάσμα ήταν βαθύ σαν τον Βόσπορο. Η Φενέρ μπήκε στο παιχνίδι σαν να είχε στην πλάτη της ατελείωτες ώρες μελέτης και προετοιμασίας, ο Ολυμπιακός σαν να ήταν -πνευματικά και αγωνιστικά- συμβιβασμένος με το ενδεχόμενο της ήττας.

Ο κυνικός θα επισημάνει ότι δεν υπάρχει ειδικό βάρος σε ένα ματς χαμένο από χέρι και ότι, τέλος πάντων, αλλού θα κριθεί η μάχη για την 4η-5η θέση, αλλά η εικόνα της αναμέτρησης έκοβε τα γόνατα.

Στη Μαδρίτη, τουλάχιστον, οι «ερυθρόλευκοι» πάλεψαν. Στην Κωνσταντινούπολη πάλεψαν για να αποφύγουν τη συντριβή.

Το κατόρθωσαν επειδή έφτιαξαν μια μικρή φωτιά από τη σπίθα που άναψε στο 49-31 ο Βασίλης Σπανούλης, με μία ασίστ, ένα κλέψιμο και δύο εύστοχες βολές.

Ο αινιγματικός Τίμα ακολούθησε το σάλπισμα, το σχήμα με τους τέσσερις δίμετρους μίκρυνε το γήπεδο (όπως και σε ένα μικρό διάστημα του α’ ημιχρόνου) και το -22 του 28^ου λεπτού έπεσε σε μονοψήφια επίπεδα 6:40 πριν το τέλος.

Κάπου εκεί, ο Ολυμπιακός τραγούδησε το κύκνειο άσμα του, πάνω που άρχισε να αχνοφαίνεται μία ακτίνα ελπίδας στο βάθος της σήραγγας.

Ο Γιαν Βέσελι αποχώρησε με 5 φάουλ, τα ομαδικά ήταν 5-1, αλλά ένα μακρινό σουτ του αναίσθητου Γκούντουριτς και ένα δεύτερο από τον εξαρχής ζεστό Ντίξον άλλαξαν το momentum: 77-63 από 72-63.

Η Φενέρ είναι η κορυφαία ομάδα της Εuroleague στα τρίποντο. Ο Ολυμπιακός σε τι ακριβώς διαπρέπει;

Και τι παραπάνω θα μπορούσε να περιμένει, σε μία βραδιά όπου οι 30άρηδές του έμοιαζαν με 40άρηδες και οι 25άρηδες με 15άρηδες;

Ο συνήθως αξιόπιστος Μιλουτίνοβ έχασε τα αυγά και τα πασχάλια απέναντι σε Βέσελι και σία και η ομάδα έμεινε δίχως βαριά χαρτιά. Δεν χρειάζεται να πω, ότι το βαρύτερο απ’ όλα στεκόταν με κοστούμι μπροστά στον πάγκο της Φενέρμπαχτσε.

Ο Ολυμπιακός τελείωσε το α’ ημίχρονο με 10 λάθη, 0 κλεψίματα και μόλις 2 επισκέψεις στη γραμμή του φάουλ, αφού το σχέδιο του Ομπράντοβιτς (με παγίδες στον Σπανούλη και άμυνα άρνησης στον Μιλουτίνοβ) ξεχαρβάλωσε από νωρίς το αντίστοιχο του Μπλατ.

Οι Τούρκοι, στο μεταξύ, πατούσαν τα δύο πόδια στην ελληνική ρακέτα χωρίς να νιώθουν την παραμικρή πίεση: 14/20 δίποντα, 2/4 τρίποντα, 6/6 βολές. Αλλά την προσοχή τους την είχαν στραμμένη, πρώτα απ' όλα, στα μετόπισθεν.

Όταν κάνει κάποιος τη σούμα των περιφερειακών παικτών (Γκριν, Ντίξον, Σλούκας εναντίον Ουίλιαμς-Γκος, Σπανούλη, Στρέλνιεκς), θα μάθει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει για το αποψινό ματς της Κωνσταντινούπολης.

Το μηδενικό του Γιώργου Πρίντεζη είναι μία κραυγαλέα μουντζούρα στο φύλλο της στατιστικής, αλλά όταν προφέρει κάποιος τις λέξεις «Πρίντεζης» και «Κωνσταντινούπολη» στην ίδια φράση οφείλει να είναι επιεικής.