Και πιες κύριε Σαμπόνις!

Δεν ξέρω εάν ο Sabas έχει φίλους στον δημοσιογραφικό χώρο. Εάν όντως έχει τολμώ να καμωθώ πως ανήκω σε αυτή την ολιγομελή κατηγορία!

Μόνο μια φορά από τις πολλές που του ζήτησα μου αρνήθηκε συνέντευξη, αλλά τον δικαιολογώ και τον… συγχωρώ: ήταν το βράδυ της 24ης Ιουνίου του ’89 στο Dom Sportova του Ζάγκρεμπ, όπου μετά τη δια χειρός Φάνη νίκη της Εθνικής επί της Σοβιετικής Ένωσης στον ημιτελικό του Eurobasket πέρασε σαν σίφουνας μπροστά από τους Έλληνες δημοσιογράφους που ξεροσταλιάζαμε έξω από τα αποδυτήρια και… διακτινίστηκε!

Διακτινίστηκε, ενώ ο ένας μετά τον άλλον οι Σοβιετικοί έδειχναν προς τα πίσω με τα δάχτυλα τους. Εννοούσαν ότι θα έκανε δηλώσεις ο επόμενος, που εντέλει ήταν ο… κανένας!

Το όνομα του Σαμπόνις το πρωτάκουσα το 1982, με την ευκαιρία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στην Κολομβία. Τότε δουλεύοντας στο «Φως των Σπορ» και στη «Βραδυνή» έβλεπα το όνομα του στα τέλεξ που κουβάλαγε σε ροδέλες κάθε βράδυ στο γραφείο ο Μιχάλης Κομιώτης από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων…

Τα… άτιμα τα τέλεξ πότε τον ανέφεραν Σαμπόνις και πότες Αρβιντας κι εγώ μέσα στην εφηβική άγνοια μου νόμιζα ότι επρόκειτο για δυο διαφορετικούς παίκτες!

Έναν χρόνο αργότερα τον είδα από κοντά σε δυο αγώνες της τελικής φάσης του Eurobasket στη Ναντ και συγνώμη για την έκφραση, αλλά πάθαμε όλοι μας ρεύση!

Εγώ –για να πω την αμαρτία μου- ήμουν αναφανδόν με τον Ντράζεν Πέτροβιτς, αλλά διάβολε, ο Σαμπόνις ήταν όντως αυτό που είπε τότε ο συχωρεμένος ο Συρίγος…

Το θαύμα της φύσεως!

Δεν τον χορτάσαμε σε εκείνο το Eurobasket, διότι οι Σοβιετικοί έπαιζαν στον όμιλο της Καν και η Εθνική σε εκείνον της Λιμόζ, χώρια που αποβλήθηκε με πέντε φάουλ στον ημιτελικό ανάμεσα με την Iσπανία στον οποίο οργίασε σκοράροντας 26 πόντους…

Οι Σοβιετικοί ηττήθηκαν με 95-94 κι έμειναν εκτός τελικού, ενώ ο (διοικητικός παράγοντας του Πανιωνίου) Τάσος Γιάνναρος και ο Ανδρέας Μαζαράκης αναθεμάτιζαν τον Βέλγο διαιτητή Μοτάρ για τα φάουλ που καταλόγισε στον Σαμπόνις…

Τον καταριόταν κιόλας ο Γιάνναρος, ωρυόμενος από την εξέδρα «να σου πεθάνουν και τα πέντε σου παιδιά, αλήτη»!

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Αρβιντας είχε ήδη να προκαλεί φασαρία στο παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα και ψόφαγα να του κάνω μια συνέντευξη, που την κατάφερα μετά από ενάμιση χρόνο, με τη βοήθεια της… Coca Cola!

Στο Κύπελλο Κυπελλούχων της μεθεπόμενης σεζόν o ΠΑΟΚ κληρώθηκε στον ίδιο όμιλο με τη Ζαλγκίρις Κάουνας, την ισπανική Σαραγόσα και την αυστριακή Λάντις ουντ Γκίερ, μάλιστα στην πρεμιέρα της 4ης Δεκεμβρίου 1984 υποδεχόταν τους Λιθουανούς στο Αλεξάνδρειο.

Η αποστολή δεν θα ταξίδευε απ’ ευθείας στη Θεσσαλονίκη, αλλά θα διανυκτέρευε στην Αθήνα και θα έπαιρνε το αεροπλάνο το επόμενο πρωί από το Ελληνικό…

Τότε έγραφα στον «Ελεύθερο Τύπο» και δεν διανοούμουν ότι θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπήκαμε στο Yugo που μου είχε πάρει δώρο ο πατέρας μου πριν από μερικούς μήνες μαζί με τον Γιάννη Φιλέρη και με έναν φωτογράφο από το πρακτορείο του συχωρεμένου του Νίκου Φλώρου και πήγαμε σφαίρα στο Ανατολικό αεροδρόμιο, αλλά φευ…

Οι Λιθουανοί είχαν φτάσει νωρίτερα και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση!

Δεν θυμάμαι πώς ανακαλύψαμε πού είχαν καταλύσει και φύγαμε αμέσως προς ένα ξενοδοχείο στη Γλυφάδα, ενώ η ώρα ήταν περασμένη μία μετά τα μεσάνυχτα…

Ο ρεσεψιονίστ μας μαρτύρησε το δωμάτιο του αρχηγού της αποστολής, ονόματι Τοκέρ Σιμεόν Σιμεόνοβιτς, του χτυπήσαμε την πόρτα και ευτυχώς μιλούσε σπαστά αγγλικά, οπότε μπορούσαμε να συνεννοηθούμε…

Του είπαμε ποιον θέλαμε και προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει, αρκεί –όπως μας προειδοποίησε- να αγοράσουμε μερικά μπουκάλια Coca Cola…

«Τι χρειάζεται;» τον ρώτησα και πήρα την απάντηση που περίμενα…

«Αρέσει στον Αρβιντας και την πίνει μονορούφι. Αρέσει και σε εμένα όμως»!

Τότε μπήκε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου. Αγοράσαμε τα απαραίτητα εφόδια και μαζί με τον Σιμεόνοβιτς μπουκάραμε στο δωμάτιο όπου ο Σαμπόνις έμενε με τον συμπαίκτη του Ραϊμούντας Τσίβιλις, ο οποίος έμοιαζε βγαλμένος από τα κιτάπια της… Αγίας Γραφής!

Ψηλός, αδύνατος, με γένια μέχρι το στέρνο και με εμπριμέ κάλτσες που δεν περιμέναμε ποτέ να δούμε να τις φοράει ένας Σοβιετικός υπήκοος…

Δεν ξέρω εάν βοήθησε η περιγραφή για να σχηματισθεί το προφίλ του Τσίβιλις, αλλά θα δώσω άλλη μια βοήθεια κοινού: ήταν φτυστός, αλλά σε ψηλότερη έκδοση, ο Τριάντος της Εστίας Φιλίας!

Βάλαμε λοιπόν τα μπουκάλια της Coca Cola πάνω στη ροτόντα που υπήρχε στο δωμάτιο, καθίσαμε δίπλα στον Σαμπόνις ο οποίος δεν μιλούσε (ή έκανε πως δεν μιλούσε) γρι αγγλικά και με τη βοήθεια του Σιμεόνοβιτς, κάναμε την πολυπόθητη συνέντευξη.

Βεβαίως τις κουβέντες του Αρβιντας τις βγάζαμε με το τσιγκέλι, αλλά μου έφτανε και μου περίσσευε κιόλας ότι μίλησα μαζί του και δεν πήγαν τσάμπα ούτε το ξενύχτι, ούτε τα σούρτα φέρτα από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, ούτε βεβαίως η… δωροδοκία!

Κόντευε να ξημερώσει όταν φύγαμε από τη Γλυφάδα και σε λίγη ώρα αναχώρησαν και οι Λιθουανοί για τη Θεσσαλονίκη, όπου το επόμενο βράδυ νίκησαν τον ΠΑΟΚ με 78-72 (Μπράζις 6, Τσίβιλις 19, Κουρτινάιτις 19, Σαμπόνις 15, Χόμιτσους 19, Κράπικας).

Φαίνεται πως με τόση Coca Cola που κατανάλωσαν ο Σαμπόνις και ο Τσίβιλις καρδάμωσαν κι άντε να τους σταματήσουν ο Παναγιώτης Φασούλας και ο Μάνθος Κατσούλης...

Στον αγώνα του Β΄γύρου στο Κάουνας ο Φασούλας και ο Σαμπόνις θα καρδάμωναν με βότκα, αλλά αυτή είναι μια άλλη σπαρταριστή ιστορία που θα τη διηγηθώ σεδ άλλη ευκαιρία…