Το πάθημα το γλίτωσε, το μάθημα το πήρε;

Το ανέφερα και στην κριτική του αγώνα. Το ζητούμενο στον «μαραθώνιο» της EuroLeague είναι οι νίκες. Να... γεμίζει το σακούλι με «δίποντα» γιατί στο τέλος της κανονικής διάρκειας, εκείνα είναι που θα βάλουν το πρόσημο στο συνολικό ταμείο της σεζόν. Και αν στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ θέλουν να είναι θετικό, τότε θα πρέπει να μαζέψουν όσο το δυνατόν περισσότερες νίκες. Ειδάλλως, όχι μόνο δεν θα έχουν ελπίδες για πλεονέκτημα έδρας, αλλά ούτε και για πρόκριση στα προημιτελικά της EuroLeague.

Το παιχνίδι στην Ποντγκόριτσα ήταν κάτι παραπάνω από «must win». Ο Πασκουάλ το είχε χαρακτηρίσει «τελικό» το οποίο έπρεπε πάση θυσία να κυκλωθεί ως «νίκη». Είτε με... αίμα και ιδρώτα, είτε πιο εύκολα, είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Και ο Παναθηναϊκός το κατάφερε. Ο ηλεκτρονικός πίνακας «έδειξε» 67-72 και η κατάταξη έφερε τους «πράσινους» στο 3-2. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι τα όσα παρουσίασαν οι πράσινοι για 33 λεπτά πρέπει να περάσουν απαρατήρητα και να μην προκαλέσουν προβληματισμό.

Θα πει κάποιος «μα και οι άλλοι μπάσκετ παίζουν...» Ναι, μπάσκετ παίζουν αλλά ούτε έχουν τους ίδιους στόχους με τον Παναθηναϊκό, ούτε έχουν την ίδια ποιότητα, ούτε έχουν το ίδιο «βάθος», ενώ είχαν ξεκινήσει τη σεζόν με «μηδέν» νίκες σε τέσσερα παιχνίδια. Καλώς η κακώς η Μπουντούτσνοστ βρίσκεται στην τελευταία ταχύτητα της EuroLeague και απλά χαίρεται τη συμμετοχή της στη διοργάνωση. Όποιος αφήσει βαθμό απέναντι στους Μαυροβούνιους θα... κλαίει και θα οδύρεται στο τέλος της σεζόν. Γιατί ενδεχομένως να τους στοιχίσει και μάλιστα να τους στοιχίσει πολύ ακριβά. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε τον σκόπελο της Ποντγκόριτσα, ο Πασκουάλ μπορεί να δουλέψει πολύ πιο άνετα ενόψει του μεγάλου ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ.

Αφενός κέρδισε ηρεμία και αφετέρου αυτή η εμφάνιση ίσως και να τους... ταρακουνήσει περισσότερο. Τόσο τον ίδιο, όσο φυσικά και τους παίκτες της ομάδας οι οποίοι γνωρίζουν καλά ότι τα επόμενα ματς της EuroLeague δεν έχουν ομάδες επιπέδου Μπουντούτσνοστ, αλλά ομάδες με υψηλούς στόχους όπως ο Ολυμπιακός, η (ανεβασμένη φέτος) Εφές, η Μπαρτσελόνα, η Μπασκόνια και η Χίμκι. Άραγε με ανάλογη εμφάνιση όπως αυτή που έκανε για 33 λεπτά στο Μαυροβούνιο, θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να φτάσει στα επιθυμητά αποτελέσματα;

Με εξαίρεση το διάστημα 30'-36' και ένα μονόλεπτο ξέσπασμα στην δεύτερη περίοδο όπου διαφορά πήγε στους 9 πόντους, ο Παναθηναϊκός έδειξε εκ νέου έλλειψη συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού σε βασικούς τομείς του παιχνιδιού. Ριμπάουντ, ασυνεννοησία μεταξύ των παικτών στην άμυνα (ασχέτως εάν και εφόσον οι Μαυροβούνιοι δεν τελείωναν τις φάσεις), αδυναμία στο «ζωγραφιστό» όπου δέχθηκε 17 καλάθια (δηλαδή κάτι λιγότερο από τους μισούς πόντους της Μπουντούτσνοστ) και επιπόλαιες επιλογές στην επίθεση. Γι' αυτόν τον λόγο η Μπουντούτσνοστ απέκτησε το δικαίωμα (που ο Παναθηναϊκός της το έδωσε, δίχως να θέλω να υποτιμήσω την ομάδα) να ήταν κοντά στο σκορ για 30 λεπτά. Και σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός παρουσιάσει εκ νέου ανάλογες παθογένειες (με πιο σημαντική απ' όλες την έλλειψη συγκέντρωσης και την τακτική προσέγγιση απέναντι -κυρίως- στις ζώνες), ο «Γολγοθάς» του Νοεμβρίου θα είναι ακόμα πιο δύσκολος!

Βέβαια δεν γίνεται να υπάρχουν μόνο αρνητικά ύστερα από μια νίκη. Αυτό έλειπε. Φυσικά υπάρχουν και θετικά τα οποία μπορούν να σκορπίσουν πολλά χαμόγελα ενόψει της συνέχειας. Πρώτο και κυριότερο. Ο Παναθηναϊκός είχε μπροστά του έναν «τελικό», ένα τεράστιο «πρέπει» που όφειλε να ανταποκριθεί. Ήξερε ότι -ουσιαστικά- έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο και ότι η νίκη ήταν μονόδρομος. Και ανταποκρίθηκε με μια νίκη που αναμένεται να αποτελέσει «βάλσαμο» στις πληγές που άνοιξε πριν από μία εβδομάδα η Ζάλγκιρις στο ΟΑΚΑ.

Από εκεί και πέρα: Ο ΝτεΣόν Τόμας έκανε αυτό ακριβώς για το οποίο αποκτήθηκε. Να είναι συνεπής στο σουτ, όταν παίρνει τη μπάλα την κατάλληλη στιγμή. Γιατί αν παρατηρήσετε τις φάσεις, όλα τα σουτ του Αμερικανού φόργουορντ ήταν αμαρκάριστα (ακόμα και αυτό που αστόχησε από το «φτερό»). Και γι' αυτό ευθύνεται η «πράσινη» δημιουργία. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη το σουτ του Τόμας, ο οποίος στα τέσσερα προηγούμενα ματς είχε μόλις 2/9 τρίποντα και κόντρα στην Μπουντούτσνοστ μέτρησε 4/5!

Την ίδια ώρα ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν παντού! Και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στην απαραίτητη παρουσία του στην επίθεση που είχε 13 πόντους με 4/7 δίποντα και 1/2 τρίποντα, αλλά κυρίως στη... βρώμικη δουλειά που έκανε. Εξαιρετική άμυνα βάζοντας δυνατά το σώμα του σε αυτά των αντιπάλων του και αξιοζήλευτη μαχητικότητα στα ριμπάουντ αφού δεν άφηνε φάση για φάση να πάει χαμένη. Αυτός είναι ο Παπαπέτρου που θέλει ο Πασκουάλ. Και γι' αυτό και τον εμπιστεύεται με κλειστά τα μάτια.

Γιώργος Παπαγιάννης: Τι λείπει από τον Έλληνα σέντερ; Η αυτοπεποίθηση. Ματς όπως αυτό κόντρα στην Μπουντούτσνοστ ήταν «ταμάμ» για εκείνον. Άλλωστε οι τάπες για τους ψηλούς είναι όπως το... κάρφωμα. Το ίδιο «γεμάτος» νιώθει, είτε καρφώσει είτε ταπώσει. Και ο Παπαγιάννης αγωνίστηκε 17:17 και είχε δύο καρφώματα και τρία μπλοκ. Όμως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως τους... καλούς, Γκιστ και Λάσμε.

Και φυσικά Νικ Καλάθης. Στην «σβηστή» του μέρα είχε 10 πόντους και 9 ασίστ. Και όταν μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει τον αρχηγό του κοντά στο double-double τις βραδιές που είναι «άκεφος», τότε υπάρχουν πολλοί ακόμα λόγοι για να αισιοδοξεί κάποιος...

ΥΓ1: Το μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι ΑΛΛΟ ματς! Ό,τι κι αν έχει συμβεί στο παρελθόν, οτιδήποτε και αν προηγήθηκε στις πέντε προηγούμενες αγωνιστικές ΔΕΝ θα παίξει κανέναν απολύτως ρόλο στο ΟΑΚΑ. Αντίθετα από το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι πολύ πιθανόν να καθοριστεί η μετέπειτα πορεία των δύο ομάδων. Παράδειγμα: Πέρυσι ο Παναθηναϊκός ήταν σε άσχημη κατάσταση πριν από το ΣΕΦ, αλλά μετά το ΣΕΦ απ' όπου έφυγε με τη νίκη, έκανε ρεκόρ 8-2!

ΥΓ2: Μάικ Τζέιμς: Να έχεις 3/19 σουτ σε όλο το ματς και να έχεις το σθένος να πάρεις το τελευταίο σουτ και να ευστοχείς σε νικητήριο τρίποντο! Ένας... ωραίος τρελός!