Κοιμήσου αγγελούδι μου! (pics)

Ο καλός Θεός με ευλόγησε και η αγαθή τύχη με αξίωσε να κάνω πολλά ταξίδια στη ζωή μου, αλλά αυτό που θα διηγηθώ σήμερα ad hoc δεν θα το ξεχάσω ποτέ…

Αd hoc που λένε και στα λατινικά και μάλιστα εις διπλούν, καθότι αφενός αφορούσε έναν αγώνα ανάμεσα στην ΤΣΣΚΑ και στον Ολυμπιακό και αφετέρου η ιστορία εκτυλίχθηκε τέτοιες μέρες πριν από 23 χρόνια.

Για την ακρίβεια, πριν από 23 χρόνια και μια μέρα…

Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Νοεμβρίου του 1995, όταν ο Ολυμπιακός υπέστη τα πρώιμα κρυοπαγήματα του περιβόητου ρώσικου χειμώνα, άλλωστε τέτοια εποχή το 1941 ο «κόκκινος στρατός» του Ζούκοφ είχε ξεπαστρέψει τις γερμανικές μεραρχίες και τις ανάγκασε να κάνουν μεταβολή!

Οκτώ μήνες μετά την αιχμαλωσία που είχε γνωρίσει στο ίδιο γήπεδο με 95-65, ο Ολυμπιακός έπαιξε ένα ίδιο, αλλά διαφορετικό ματς απέναντι στους Μοσχοβίτες. Το οξύμωρο σχήμα εξηγείται διότι οι Πειραιώτες έφαγαν 96 πόντους (εκ των οποίων 58 στο δεύτερο ημίχρονο), αλλά έβαλαν 91 και εντέλει έσκαψαν μόνοι τους τον λάκκο και έπεσαν σούμπιτοι μέσα! Σαν να μην έφτανε η τρομακτική ευστοχία των Ρώσων από τα 6μ.25 (15 στα 22 τρίποντα), οι Ερυθρόλευκοι επιδόθηκαν και σε χαρακίρι, καθώς στα τελευταία πενήντα δευτερόλεπτα του θρίλερ υπέπεσαν σε τέσσερα λάθη, δέχθηκαν επτά πόντους, ενώ συνολικά αστόχησαν σε 13 βολές!

Πέντε λεπτά πριν από τη λήξη ο Ολυμπιακός βρισκόταν στο +8 (70-78), αλλά τα μαζεμένα λάθη και ο σεληνιασμός του Γκουντέλιν ανέτρεψαν άρδην το σκηνικό (96-91), χαράμισαν τη συναρπαστική εμφάνιση του Ρίβερς και έδωσαν την ευκαιρία στους Ρώσους να τον ρίξουν στο κανναβάτσο.

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:
ΤΣΣΚΑ (17/37δ., 15/22τρ., 17/18β., 25ρ., 31ασ.) Βέτρα 10 (2/2τρ.) , Νουόσου 12, Πανόφ 6, Κουντέλιν 24 (1/2δ., 6/10τρ., 9ασ.), Κορνέγεφ 2, Κουρασόφ 2, Καράσεφ 22 (4/5τρ., 9ασ.), Σπιριντόνοφ 4, Κισούριν 14 (3/5τρ.)
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (28/42δ., 4/7τρ., 23/36β., 22ρ., 14ασ.): Μπακατσάς, Σιγάλας 10 (4ρ., 5ασ., 7λ.), Μπέρι 14, Νάκιτς 13, Φασούλας 7, Τάρλατς 16 (6ρ.), Ρίβερς 31 (9/10δ., 2/5τρ., 7/8β., 2ρ., 5ασ.)

Εάν στις 9 Μαρτίου του 1995 (μετά το -30) η οργή του Ιωαννίδη αφορούσε τη διαφορά και την εξαφάνιση της ομάδας του στο δεύτερο ημίχρονο, αυτή τη φορά το φύσαγε και δεν κρύωνε για τα μοιραία λάθη, χώρια η ειρωνική δήλωση του Στάνισλαβ Ερέμιν ότι «πέρυσι είχαμε νικήσει με διαφορά τριάντα πόντων κι εφέτος που είμαστε καλύτεροι περίμενα να τους ρίξουμε σαράντα»!

Την ίδια στιγμή ο «killer» του Ολυμπιακού, Ιγκόρ Κουντέλιν έλεγε γελώντας ότι «μην σας φαίνεται που έβαζα τρίποντα από τα εννέα μέτρα, γιατί στις προπονήσεις κλείνω τα μάτια και σουτάρω από τη γραμμή του βόλεϊ που είναι στα έντεκα»!

Ενώ λοιπόν έξω από τα αποδυτήρια ο Ρίβερς το φιλοσοφούσε με τη γλαφυρή δήλωση «χτίζουμε ένα σπίτι και απόψε πετάξαμε ένα τούβλο», λίγο πιο πέρα ο αναψοκοκκινισμένος «Ξανθός» προσπαθούσε να πνίξει τον καημό του στα τσιγάρα και όσο μιλούσε, τόσο φούντωνε!

«Τι με ρωτάτε; Δεν τα είδατε; Αυτοκτονήσαμε, γράψτε το με κεφαλαία γράμματα. Τους χαρίσαμε ένα δικό μας ματς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Δεν έχω παράπονο από την παλικαριά των παιδιών, άλλωστε εδώ πριν από μερικούς μήνες φάγαμε τριάντα πόντους στο κεφάλι, αλλά δεν συγχωρώ τις βλακείες που κάναμε στο τέλος. Άλλο να χάνεις με κατεβασμένα χέρια κι άλλο να βγάζεις μόνος σου τα μάτια του. Δεν πάει να σούταραν και με 80% στα τρίποντα. Θα τους νικούσαμε, εάν δεν κάναμε δυο λάθη στα τελευταία δευτερόλεπτα. Ε, δεν γίνεται να ζούμε με... βιορυθμούς»!

Κι ενώ η συνέντευξη στα όρθια φαινόταν να τερματίζεται, ο απεσταλμένος της EΡΑ Σπορ, Λευτέρης Σαρελάκος είχε τη φαεινή ιδέα να σχολιάσει «ναι, κύριε Ιωαννίδη, αλλά αυτοί τα έβαζαν όλα». Τον αγριοκοίταξε τότε ο «Ξανθός» και του μούνταρε: «Στα αρχίδια μου, που τα έβαζαν όλα»! Προτού αποσώσει την κουβέντα του ο προπονητής του Ολυμπιακού είδε το κόκκινο φωτάκι στο κασετόφωνο του Σαρελάκου, κατάλαβε ότι η αθυρόστομη έκρηξη είχε καταγραφεί και χωρίς να μαλακώσει, έδωσε την... εντολή του...

«Σβήσ' το τώρα αυτό»!!!

Από το γήπεδο φύγαμε κατ’ ευθείαν για το αεροδρόμιο, αλλά η επιστροφή στην Αθήνα έμελλε να εξελιχθεί σε ολονύχτια ταλαιπωρία. Το αεροπλάνο άργησε να φτάσει στη Μόσχα και οι διαδοχικές αναγγελίες καθυστέρησης της αναχώρησης έπεφταν σαν μαχαιριές σε όλους μας με αποτέλεσμα σιγά σιγά ο ένας μετά τον άλλον να την… πέφτουμε στις καρέκλες του Σερεμέτιεβο που δεν ήταν και πολύ αναπαυτικές!

Κι όσο δεν έφευγε το αεροπλάνο, τόσο ερχόταν ο Μορφέας και μας έπαιρνε αγκαλιά. Μας νανούριζαν κιόλας οι αναγγελίες των πτήσεων, κάποιοι λαγοκοιμόμασταν, κάποιοι άλλοι ροχαλίζαμε, του καλού καιρού μέχρι τα χαράματα που εδέησε να πετάξει το …μεγάλο πουλί!

Δεν θυμάμαι ποιος τράβηξε τη φωτογραφία που ανέσυρα από το αρχείο μου και τη δημοσιεύω εδώ. Ασφαλώς η στάση που έχουμε πάρει ο αγαπημένος φίλος και συνάδελφος Γιάννης Λαμπίρης και η αφεντιά μου απάδει των χρηστών ηθών, αλλά ίντα να κάμομε εδά, όπως λένε και στο χωριό μου!

Συνελήφθημεν σε στιγμή αδυναμίας, βρε αδερφέ και για να διασκεδάσω τις εντυπώσεις από αυτό το ενσταντανέ δυο αξιολύπητων νυσταγμένων ανθρώπων, αποφάσισα να αναρτήσω και άλλη μια φωτογραφία, στην οποία ποζάρουμε χαμογελαστοί και κυρίως ξύπνιοι!