Χρονιά roller coaster

Οι περισσότεροι αναγνώστες έχουν καταλάβει την τρίτη χρονιά της Euroleague με το συγκεκριμένο τρόπο διεξαγωγής, πόσο δύσκολο πρωτάθλημα είναι. Για όσους δε λένε να το κατανοήσουν, ήρθε η Αρμάνι να τους το θυμίσει.

Δεν πέρασαν πολλές μέρες που έγραψα πως όλοι μπορούν να νικήσουν όλους και το απέδειξε η Αρμάνι. Αυτή είναι η Euroleague και όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητό τόσο περισσότερο θα απολαύσετε την προσπάθεια των ομάδων σας.

Αν ερχόταν κάποιος άλλος πριν την έναρξη της διοργάνωσης και μου έλεγε «θα είσαι ευχαριστημένος με ρεκόρ 2-1 την τρίτη αγωνιστική» θα του απαντούσα θετικά 100%. Ε, στο 2-1 βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Μια χαρά για μένα.

Στο τέλος της «ημέρας» το ρεκόρ θα μείνει και αυτό θα αποφασίσει την κατάταξη και αν θα πας στην Final 4. Όχι οι διαφορές στις ήττες και τις νίκες.

Η σεζόν θα κυλήσει με πολλά σκαμπανεβάσματα, με πολλές εντυπωσιακές νίκες και αρκετές απρόσμενες ήττες για αυτό και ο τίτλος του κειμένου.

Εκεί που θα πηγαίνει η ομάδα και θα έχει «ψήσει» τον κόσμο της, θα έρχεται ένα άσχημο αποτέλεσμα να τους προσγειώσει.

Εκεί που θα τους έχει απογοητεύσει μετά από 2-3 ανεπιτυχή αποτελέσματα, θα έρχεται μία εντυπωσιακή νίκη να τους δίνει θάρρος.

Η Αρμάνι ήταν καλύτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης και το παιχνίδι έχει απλές εξηγήσεις.

Ο Ολυμπιακός είχε άγχος στο πρώτο ημίχρονο και ήταν νευρικός. Το πολύ καλό ξεκίνημα της Αρμάνι τα έκανε χειρότερα γιατί αν κατάφερνε να πάρει μία διαφορά 7-8 πόντων στην αρχή, θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι.

Τα 2/13 τρίποντα, η τραγική άμυνα, τα λάθη, η προσπάθεια να γυρίσει το ματς από την επίθεση κι όχι από πίσω και η έλλειψη συγκέντρωσης.

Ας τα δούμε…

ΤΡΙΠΟΝΤΑ: Με 2/13 τρίποντα δεν μπορείς να νικήσεις σε ευρωπαϊκό ματς. Ειδικά όταν από τα 13 τουλάχιστον τα 11 ήταν ελεύθερα και άριστες επιλογές.

Αν δε μπουν αυτομάτως δημιουργούν ψυχολογικό βάρος και πίεση σε παίκτες που δεν είναι σουτέρ με την κυριολεκτική έννοια. Για παράδειγμα ο Κάρολ αν ξεκινήσει με 0/5 δε θα έχει καμία πίεση στην επόμενη προσπάθειά του.

ΑΜΥΝΑ: Τώρα θα πείτε πως πάλι τα βάζω με τους ξένους, αλλά ο Μίτσοφ ξεκίνησε κάνοντας πάρτι και ο Τίμα τα έτρωγε όλα. Ο Ουίλιαμς Γκος στην αρχή πήρε από τον Μάικ Τζέιμς το σκορ, αλλά του έδωσε τη δημιουργία. Τους έδωσαν ρυθμό και αυτό ήταν κακό.

Γενικά η άμυνα ήταν αργή κι εννοώ αργή στις αντιδράσεις της. Καθυστερημένες βοήθειες και αρκετές φορές λανθασμένες βοήθειες.

Θυμάμαι την τελευταία άμυνα του ημιχρόνου που δίνει ο Λετονός βοήθεια από τη δυνατή πλευρά και αφήνει τον Μίτσοφ να σουτάρει ανενόχλητο.

Ο ΛεΝτέι είχε μεγάλο πρόβλημα κόντρα στον Γκουντάιτις. Και λόγω υψομετρικής διαφοράς και λόγω δύναμης.

Κανείς πέραν του Μιλουτίνοφ, του Μάντζαρη και του Πρίντεζη δεν βοήθησε στην άμυνα.

ΛΑΘΗ: Αρχικά αδυνατώ να πιστέψω πως ο Ολυμπιακός τελείωσε με 14 λάθη. Δε γίνεται να έκανε μόνο 7 στο δεύτερο ημίχρονο. Η στατιστική πρέπει να ήταν… αλλού γιατί 8 λάθη θυμάμαι έκανε μόνο στο τρίτο δεκάλεπτο. Πρέπει να έχουν περισσότερα από 17-18.

Το κακό ήταν πως έκαναν από αυτά τα λάθη που σιχαίνεται ο προπονητής. Το έχω γράψει πολλές φορές.

Άλλο πράγμα να κάνεις βήματα ή να στείλεις τη μπάλα στην εξέδρα κι άλλο να τη δώσεις στα χέρια του αντίπαλου και να φύγει αυτός στον αιφνιδιασμό.

Στο τρίτο δεκάλεπτο ο Νέντοβιτς ειδικά έχει καρφώσει 3 φορές με αυτόν τον τρόπο κι έχει βρει κι ένα γκολ φάουλ. Ο Σέρβος με 2 πόντους στο ημίχρονο (τελείωσε με 20) βρήκε ρυθμό ΜΟΝΟ από τα λάθη των γηπεδούχων που του έδιναν τη μπάλα.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ: Όταν απομακρύνθηκε η Αρμάνι, ο Ολυμπιακός προσπάθησε να γυρίσει το παιχνίδι από την επίθεσή του και όχι από την άμυνά του.

Λάθος. Θα έπρεπε να βρει 1-2 καλές άμυνες που θα του έδιναν εύκολους πόντους στην επίθεση όπως συνέβη στο ξεκίνημα τη τρίτης περιόδου.

ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ: Ο Μπλατ στη συνέντευξη Τύπου έκανε λόγο για την πνευματική προσέγγιση της ομάδας του.

Το βαθμό συγκέντρωσης μίας ομάδας τον καταλαβαίνεις από δύο πράγματα. Βολές και εύκολα καλάθια.

Ο Ολυμπιακός τα έκανε μαντάρα και στα δύο. Πολλά χαμένα lay up ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και 9/18 βολές.

ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ

Κάποια στιγμή το καλοκαίρι είχα γράψει πως ο Ολυμπιακός θα κάνει σίγουρα 2-3 ήττες με «εικοσάρες». Αυτό δεν είναι κακό αφού με τον τρόπο που παίζει η συγκεκριμένη ομάδα είναι μέρος του παιχνιδιού.

Ειδικά όταν αντιμετωπίζει ομάδες με ατομικό ταλέντο όπως αυτό που διαθέτουν της Αρμάνι.

Σίγουρα 24 πόντοι είναι πολλοί, αλλά στο φινάλε θα το θυμηθο'υμε ξανά μόνο αν 1-2 αγωνιστικές πριν το τέλος υπάρχει ίχνος ισοβαθμίας με τους Ιταλούς.

Ο δρόμος είναι μακρύς και όπως έχασε ο Ολυμπιακός με 24, να θυμίσω πως πήγε και νίκησε με 21 στη Χίμκι και στο 30’ ήταν μπροστά στην Βιτώρια με 19 πόντους.

Επαναλαμβάνω… με τον τρόπο που αγωνίζεται ο Ολυμπιακός πολλά ματς θα ολοκληρώνονται με διψήφιες διαφορές πόντων (είτε νίκες είτε ήττες).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

1. Ο Ολυμπιακός δεν αντέχει να έχει σε κακή βραδιά και τον Σπανούλη και τον Ουίλιαμς Γκος. Στο σκοράρισμα γιατί στη δημιουργία τα πήγαν περίφημα. Εξι ασίστ ο Αμερικανός και πέντε ο Έλληνας γκαρντ με δύο λάθη έκαστος.

Απλά όταν ο αρχηγός θα είναι άστοχος ο Ουίλιαμς Γκος πρέπει να ανταποκρίνεται καλύτερα και να κουβαλάει την ομάδα στην επίθεση.

2. Ο ΛεΝτέι για δεύτερο συνεχόμενο ματς αποτελεί σημάδι των αντίπαλων ομάδων. Με την Μπασκόνια του έβαλε τρία σερί καλάθια ο Σενγκέλια κι έγινε αλλαγή και με την Αρμάνι είχε αρκετά προβλήματα με αντίπαλο τον Γκουντάιτις.

Θα ήθελα να έβλεπα για 3 λεπτά τον Μπόγρη πάνω στον Λιθουανό.

3. Καλοί οι 12 πόντοι του Μάντζαρη, αλλά το νέο στοιχείο που είδα είναι η επιθετικότητα που έβγαλε κάνοντας διείσδυση και φτάνοντας μέχρι μέσα. Πολύ ευχάριστο αυτό, αλλά χρειάζεται να το εμπιστευτεί ακόμη περισσότερο γιατί στο δεύτερο δεκάλεπτο μετά από δύο pnr αντί να πάει μέχρι μέσα έψαξε την πάσα κι έγινε λάθος.

Μετά την κακή περσινή του χρονιά, χρειάζεται 2-3 σερί καλά ματς για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του αρχικά και να κερδίσει λεπτά συμμετοχής όταν επιστρέψει κι ο Στρέλνιεκς.

ΥΓ: Ντράπηκα με τον πιτσιρικά (max 12 ετών) στο λεπτό σιγής για τον Μπάουμαν. Ελπίζω το ίδιο και όποιος τον συνόδευε στο γήπεδο.

ΥΓ 2: Θεωρώ πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα ψηλό τύπου «Μπιρτς» για να καλύπτει τα αμυντικά κενά των συμπαικτών του.