Έπαθε, έμαθε κι... ονειρεύεται!

Έπαθε, έμαθε κι... ονειρεύεται!
Ο Αντώνης Καλκαβούρας γράφει για την εξωπραγματική εμφάνιση του Παναθηναϊκού, που από το πρώτο δευτερόλεπτο, «έπιασε» τη Ρεάλ από τον… λαιμό και χαλάρωσε μόνο όταν σιγούρεψε το 1-0! Γιατί το προβάδισμα απαιτεί μεγαλύτερη προσγείωση...

Από πού να αρχίσει και τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Από την πρώτη νίκη στα playoffs μετά από σχεδόν 3 χρόνια ή 1094 μέρες και μετά από επτά σερί ήττες στην post-season της Euroleague; Από το ασήκωτο βάρος που έφυγε από την πλάτη του "τριφυλλιού", μετά τους δύο συνεχόμενους αποκλεισμούς με «σκούπες»; Από την εμφάνιση της χρονιάς και σε σχέση με την κρισιμότητα του αγώνα, ίσως και της 6ετίας (στην μετά Ομπράντοβιτς εποχή);

Από την απόλυτη «αιχμαλωσία» του Τσάβι Πασκουάλ στον Πάμπλο Λάσο (στην ισπανική μονομαχία των πάγκων); Από τον διαπλανητικό Νικ Καλάθη, που σε ένα τόσο καθοριστικό παιχνίδι, ήταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου και πέτυχε ατομική επίδοση στις ασίστ (16) και ρεκόρ της διοργάνωσης στα playoffs, παίζοντας με άνεση αλλά και πάθος που βλέπουμε στα playgrounds του Harlem;

Από την καλύτερη, πιο εντυπωσιακή και συνάμα μεστή παράσταση του Μάϊκ Τζέϊμς (24π., 8ρ. & 3ας. με 10/14 σουτ σε 27’) με την «πράσινη» φανέλα ή από τον… εμφανή ήρωα Θανάση Αντετοκούνμπο (6π., 2ρ., 1ασ. & 1κοψ. σε 15’), που έπαιξε όσο χρειαζόταν για να βγάλει τον Λούκα Ντόντσιτς (10π., 2λ. με 2/5 σουτ) εκτός αγώνα και να συμβάλει τα μέγιστα σε εκείνο το ασύλληπτο 20-0 σερί με το οποίο οι «πράσινοι» άρχισαν το παιχνίδι.

Το παιδί-θαύμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που έμεινε για πρώτη φορά χωρίς ασίστ (μ.ο. 4,4) στην εφετινή σεζόν και που πραγματικά, δεν θύμισε σε τίποτε τον υποψήφιο MVP της κανονικής περιόδου (κόντεψα να φάω τα δάχτυλά μου που τον ψήφισα στα βραβεία της Euroleague Greece), επειδή «κουβάλησε» στις πλάτες του την αποδεκατισμένη Ρεάλ σε όλη τη διάρκεια της σεζόν…

Καλά όλα τα παραπάνω και μάλιστα υπεραρκετά για να κόψουν εισιτήρια και να ανεβάσουν την τηλεθέαση! Μα το πιο σημαντικό απ’ όλα δεν το έχω γράψει ακόμη και δεν έχει να κάνει ούτε με το +28 της τελικής διαφοράς (στο θεωρητικά πιο αμφίρροπο match-up των playoffs), που ισοδυναμεί με την δεύτερη πιο βαριά ήττα της «βασίλισσας της Ευρώπης» στην Euroleague… Αυτό έχει να κάνει με το ότι το 95-67 του «εξάστερου» επί της ομάδας με τα περισσότερα ευρωπαϊκά τρόπαια (9), φέρνει τους πρωταθλητές για πρώτη φορά σε φάση να σκεφτούν την προοπτική του Final 4!

Κι αυτό είναι το μεγάλο κέρδος! Ότι ο Παναθηναϊκός προηγείται στη σειρά, είναι στα… κάγκελα από πλευράς ψυχολογίας αλλά και ότι αγωνιστικά απέδειξε περίτρανα, ότι είναι μακράν σε καλύτερη κατάσταση από τους Μαδριλένους. Κάτι ήξερε ο Καταλανός τεχνικός, όταν πριν λίγες μέρες δήλωνε ευθαρσώς «δεν υπάρχει δικαιολογία, θα πάμε Final 4!». Δεν είναι τυχαία ένας αξιοσέβαστος coach, που ανήκει στην «ελίτ» των προπονητών που εργάζεται στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης.

Το ξεκίνημα των γηπεδούχων, άλλωστε και το 20-0 του πρώτου 5λεπτου (με 6 ασίστ, 3 κλεψίματα, 1 τάπα και 0 λάθη), έβαλε τις ιδανικές βάσεις για να γίνει το πρώτο βήμα. Τηρουμένων των αναλογιών, το 0-9 της Ρεάλ στη συνέχεια και το «ψαλίδισμα» της διαφοράς στο +8 (29-21 στο 14’), επανέφερε για λίγο στη μνήμη τον περυσινό εφιάλτη του πρώτου ματς με την Φενέρ, στο οποίο, το +14 του 1ου μέρους (42-28), έγινε -13 στο τέλος του αγώνα (58-71)!

Τα πρώτα πέντε λεπτά της 3ης περιόδου, όμως, διέγραψαν πάσης φύσεως αμφιβολίες και φόβους! Οι παίκτες του Πασκουάλ φάνηκαν «διαβασμένοι» και μαθημένοι από τα λάθη τους, εκτόξευσαν την διαφορά από το +16 της ανάπαυλας στο +26 (61-35 στο 25’) κι ανάγκασαν τον Λάσο να σκέφτεται πρόωρα τη «λευκή πετσέτα», για να κάνει συντήρηση ενόψει της ακόμη πιο σκληρής μάχης της Πέμπτης (19/04).

Μεγάλο κέρδος για τον «εξάστερο», η πολύ καλή δουλειά των Γκέϊμπριελ (9π. & 4ρ. με 4/5 σουτ σε 16’) και Πέϊν (8π. σε 12’) σε καθαρά βοηθητικούς ρόλους και το «ξύπνημα» του Λοτζέσκι (6π. με 2/3 τριπ.), που έβαλε δύο τρίποντα μετά από καιρό και τόνωσε την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Μοναδική αρνητική λεπτομέρεια (που σ’ αυτά τα ματς έχει πάντα αξία), είναι η έλλειψη δημιουργίας (λόγω των δύο-τριών επιπόλαιων επιλογών του Μάϊκ), στο μικρό διάστημα που ο Παναθηναϊκός έπαιξε χωρίς τον Καλάθη στο παρκέ, με τον Τζέϊμς για λίγα λεπτά στον ρόλο του point-guard.

Κατά τα άλλα, οι «πράσινοι» νίκησαν με σχεδόν 30 πόντους, κάνοντας διαχείριση του υλικού αλλά και της επιβάρυνσης των πρωταγωνιστών τους, ενώ ο βαθμός της συγκέντρωσης, της ετοιμότητας, της θέλησης και της δίψας για πρόκριση, ήταν στον ανώτατο βαθμό. Σε συνδυασμό με την πιο «ηλεκτρισμένη» ατμόσφαιρα σε ευρωπαϊκό γήπεδο, υπάρχουν μεγαλύτερα εχέγγυα για το 2-0; Να μου το θυμηθείτε ότι η ταπεινότητα και η προσεκτική προσέγγιση όλων των λεπτομερειών, θα παίξουν κεφαλαιώδη ρόλο. Η συνέχεια το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ, όπου ήδη μύρισε... Βελιγράδι!

Υγ.: Η ματσάρα που έγινε στη “Megasport Arena” της Μόσχας και ο συγκλονιστικός ρωσικός «εμφύλιος» που βρήκε την ΤΣΣΚΑ νικήτρια στις λεπτομέρειες (98-95), θύμισε εν πολλοίς την προπέρσινη σειρά των playoffs, στην οποία η ομάδα του Ιτούδη πήρε μεν την πρόκριση με 3-0, αλλά δυσκολεύτηκε αφάνταστα και στα τρία ματς από τον Ερυθρό Αστέρα (84-74, 77-76 & 78-71). Το πόσο σοβαρός είναι ο τραυματισμός του Ντε Κολό και το αν θα παίξει στα επόμενα ματς, δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι η Χίμκι κέρδισε… τόνους αυτοπεποίθησης με την εμφάνισή της και έχει κάθε λόγο να μην αισθάνεται ξεγραμμένη. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!