Συν Πασκουάλ και χείρα κίνει

Μετά από ένα τέτοιο αρνητικό σερί αποτελεσμάτων και κακών εμφανίσεων στην Euroleague, ο Παναθηναϊκός πάει στη Μάλαγα για ένα παιχνίδι που μπορεί να μην είναι “τελικός” όπως το χαρακτήρισε ο προπονητής του, Τσάβι Πασκουάλ,αλλά κυρίως είναι μια ακόμη ευκαιρία, όσο πλησιάζουμε προς τα playoffs, να ξορκίσει τους εκτός έδρας δαίμονές του. Μέχρι τώρα, μακριά από το "Νίκος Γκάλης", έχει πετύχει μόλις τρεις νίκες εκ των οποίων μόνο δυο (Εφές, Ερ. Αστέρας) εκτός Ελλάδας (η άλλη ήταν στο ΣΕΦ). Δεν είναι υπερβολή να μάλιστα να ισχυριστεί κανείς ότι έχει χάσει κι από θεωρητικά ασθενέστερες ομάδες από αυτή του Χουάν Πλάθα, η οποία τελευταία έχει βγει στην αγορά και ψάχνει ψηλό για να καλύψει το κενό του Σερμαντίνι. Μην ξεχνάμε ότι οι Ανδαλουσιάνοι έχουν κάνει “κηδείες” στην Φενέρμπαχτσε, την Ρεάλ Μ., την Χίμκι και δυο φορές στην Μακάμπι, παίζοντας ρόλο ρυθμιστή.

Τί είναι αυτό λοιπόν που μπορεί να κάνει το “τριφύλλι”, τώρα που πλησιάζουμε προς το τέλος της κανονικής περιόδου, να μετατραπεί ξαφνικά σε εκπορθητή, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει ακόμη να παίξει στο Τελ Αβίβ με την Μακάμπι και στο Μιλάνο με την Αρμάνι, σε ματς που έχουν εξίσου μεγάλη βαθμολογική σημασία για την τελική κατάταξη και την διαταύρωση, αφού το να μείνει εκτός οκτάδας αγγίζει τα όρια του αδιανόητου.

Έτσι όπως παρουσιάζονται τα δεδομένα την χρονική στιγμή, υπάρχουν δυο παράμετροι τις οποίες περιμένει ο Τσάβι Πασκουάλ να επιδράσουν στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας του, πέρα από την ευχή ή την επιθυμία να γίνει ό,τι δεν γινόταν στα προηγούμενα εννέα εκτός έδρας παιχνίδια που το “τριφύλλι” επέστρεψε στο “Ελ Βενιζέλος” με κατεβασμένο το κεφάλι.

Το ένα έχει να κάνει με την πιθανότητα ότι οι τρεις εβδομάδες που πέρασαν να άμβλυναν την αποσταθεροποίηση και το μπέρδεμα που προκάλεσε η ξαφνική προσθήκη δυο παικτών στο rotation, του Τζέιμς και του Πέιν, που ως τώρα, συναντούν τους συμπαίκτες τους στις προπονήσεις και στους Ευρωπαϊκούς αγώνες, αφού δεν έχουν (ακόμη) δικαίωμα συμμετοχής στο ελληνικό ρόστερ. Είναι προφανές ότι μια ομάδα που κάνει κάθε είδους προσθήκες και μάλιστα τους δίνει άμεσα αρμοδιότητες (βλέπε Τζέιμς που ξεκίνησε πεντάδα με Χίμκι και Ολυμπιακό) να χρειάζεται χρόνο να τις απορροφήσει και να βρει τις νέες τις ισορροπίες που δεν είναι αγωνιστικές, είναι και πνευματικές και ψυχολογικές, σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους παίκτες. Αντίθετα, αν ούτε και στην Μάλαγα δεν παρατηρηθεί βελτίωση σε αυτό τον τομέα, τότε τα πράγματα θα συνεχίζουν να θυμίζουν κινούμενη άμμο και θα πρέπει να συμφιλιωθεί με αυτή την αναμονή-αβεβαιότητα μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κριθεί η πρόκριση στο Final 4.

Το δεύτερο δεν περνάει 100% από τα χέρια του προπονητή, αλλά από τον εγωισμό, την αντίδραση και τον χαρακτήρα που θα δείξουν βασικοί παίκτες, οι οποίοι τον τελευταίο καιρό είναι μακριά από τον καλό τους εαυτό. Στην πρώτη γραμμή αυτών που οφείλουν να συνέλθουν είναι οι δυο ψηλοί που είναι οι πιο πεσμένοι σε σχέση με όλους τους υπολοίπους. Ο Τζέιμς Γκιστ (αν δεν εμποδιστεί από το τελευταίο τράβηγμα που παρ' ολίγο να τον κρατήσει στην Αθήνα) και ο Κρις Σίνγκλετον είναι ακρογωνιαίοι λίθοι σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, τόσο στην άμυνα, λόγω της ικανότητάς τους να κάνουν αλλαγές στα σκριν, όσο και στην επίθεση, ο μεν Γκιστ για να εκδηλώνει με βύθισμα τα pick and roll και ο δε Σίνγκλετον να ξαναβρεί την αποτελεσματικότητά του στα pick and pop. Ακόμη κι αν κάποιος από τον πάγκο (Βουγιούκας,Γκέιμπριελ, Πέιν) μπορέσει να δώσει ανεκτίμητη βοήθεια (όπως έχει συμβεί) σε κάποια χρονική περίοδο, τα ματς τα σηκώνουν στις πλάτες τους και τα παίζουν από την front line αυτοί οι δυο.Ο τρίτος που ψάχνει να βρει το χέρι του είναι ο Κέι Σι Ρίβερς, ο οποίος πέρασε μια μεγάλη περίοδο ντεφορμαρίσματος η οποία και έχει και δεν έχει σχέση με την παρουσία του Τζέιμς, ο οποίος περισσότερο βασίζεται στο “ένας εναντίον ενός” παρά στην ομαδική λειτουργία. Θεωρητικά οι μεταπτώσεις του Καλάθη λογίζονται μέσα στα φυσικά όρια και μεγέθη ενός τόσο σημαντικού παίκτη, ενώ η θέση “δυο” ήταν εξαρχής εκείνη που έμενε ανοικτή για να την καλύψει ή να την διεκπεραιώσει όποιος είναι σε καλύτερη μέρα. Στην προκειμένη περίπτωση, μετά τις απουσίες του Λοτζέσκι και του Παππά, ο κλήρος πέφτει στους Τζέιμς και Ντένμον.

Δεν θα μπούμε καν στην λογική να μιλήσουμε για ζητήματα αμυντικής τακτικής που περνάνε από “το μακράρισμα του Νέντοβιτς και της γενικότερης περιφερειακής άμυνας”, “τον περιορισμό του επιθετικού transition” και των “επιθετικών ριμπάουντ” που αποτελούν τα ισχυρά κομμάτια του παιχνιδιού της Μάλαγα, μιας και το πρόβλημα του “τριφυλλιού”, ουδέποτε φάνηκε να είναι το scouting, αλλά η αυτοπεποίθησή του.