Έπαιξε όσο έπρεπε κι όπως έπρεπε

Το παιχνίδι με την Μπάμπεργκ ήταν πολύ ιδιαίτερο. Από τη μία το εύθυμο κλίμα λόγω της επιστροφής του Ντάνιελ Χάκετ κι από την άλλη η «πελατειακή» σχέση της γερμανικής ομάδας με τον Ολυμπιακό, το έκαναν τέτοιο.

Ο Ολυμπιακός δε έπαιξε καμιά μπασκετάρα για μεγάλο διάστημα, το αντίθετο θα έλεγα. Οι Πειραιώτες έπαιξαν τόσο όσο χρειαζόταν. Η επονομαζόμενη και επαγγελματική νίκη. Η ουσία είναι πως παρέμεινε η ομάδα στην 2^η θέση και αγκάλιασε πιο σφιχτά το πλεονέκτημα της έδρας.

Δε θυμάμαι παιχνίδι τα τελευταία χρόνια που οι ψηλοί του Ολυμπιακού να έκαναν τόσο καλή δουλειά. Μιλουτίνοφ, Πρίντεζης και ΜακΛιν σκόραραν από 16 πόντους έκαστος λες κι είχαν βάλει στοίχημα μεταξύ τους. Ο Τιλί έμεινε στους 6, αλλά ήταν συνεχόμενοι με 2/2 τρίποντα και με την Μπάμπεργκ κολλημένη στο σκορ.

Το ακόμη πιο ευχάριστο ήταν η προσφορά τους στην άμυνα. Ο Σέρβος στις αλλαγές αλλοίωσε τρεις φορές αν θυμάμαι σουτ αντίπαλων γκαρντ, ο Τιλί με το τεράστιο άνοιγμα των χεριών του έκρυβε το καλάθι και ο Αμερικανός κέρδισε αρκετές μάχες με τον Ράμπιτ.

Στην «ερυθρόλευκη» front line προσθέστε και τον Βασίλη Σπανούλη ο οποίος περνάει δεύτερη νιότη εδώ κι ενάμιση μήνα. Και τι δεν έκανε ο αρχηγός του Ολυμπιακού; Σκόραρε, πάσαρε, έπαιζε άμυνα, καθοδηγούσε.

Αυτό που δε μου άρεσε στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν οι επιστροφές στην άμυνα. Πολλές φορές η Μπάμπεργκ, ακόμη και μετά από καλάθι που είχε δεχτεί, έβγαζε αιφνιδιασμό. Η αλήθεια είναι πως δεν κατάφερα να καταλήξω αν ήταν έλλειψη συγκέντρωσης ή κακή δουλειά στην αμυντική ισορροπία… ή και τα δύο.

Αυτή η Μπάμπεργκ πάντως απορώ για δεύτερη σερί σεζόν πως βρίσκεται τόσο χαμηλά στη βαθμολογία. Πραγματικός ψυχοβγάλτης. Εκεί που πήγαινε η διαφορά στους 10-12 πόντους, το έριχνε πάλι στους 7-8. Σε ανάγκαζε μόνιμα να έχεις στο μυαλό σου ένα «μπας και…».

Ο ΧΑΚΕΤ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ «ΛΟ»

Χάρηκα που αποθεώθηκε. Σίγουρα το χάρηκε κι εκείνος. Στο ΣΕΦ έχουν αποθεωθεί άλλοι κι άλλοι που αν ήξερε την πραγματικότητα ο κόσμος θα τους πέταγε «λεμονόκουπες», αλλά δεν είναι κουβέντα της παρούσης.

Ο κόσμος αναγνώρισε την αγάπη του Χάκετ για την ομάδα, αλλά το μπάσκετ είναι επαγγελματικό κι η αγάπη από μόνη της δε δίνει συμβόλαια.

Με αυτή τη λογική να υπογράψουμε άμεσα τον Έισι Λο που έπαιξε κουτσός στον τελικό της Κωνσταντινούπολης και τον Κάιλ Χάινς που έπαιξε με ένα μάτι κόντρα στη Φενέρμπαχτσε. Καλά για τον Χάινς ας τον υπογράψουμε έτσι κι αλλιώς (χα χα χα).

Αυτή η ρημαδοστιγμή στα τελευταία δευτερόλεπτα κόντρα στην Ούνικς τον Δεκέμβριο του 2016 κι η «σκυλίσια» άμυνα στον Λάνγκφορντ σε ματς 25 πόντων, στοίχισε και στον Ιταλό και στον Ολυμπιακό.

Ο Χάκετ έχασε ένα συμβόλαιο ζωής κι η ομάδα τον επόμενο «Λο»

ΥΓ: Σε ολόκληρη την τρίτη περίοδο ο Σφαιρόπουλος έκανε μία αλλαγή μόνο. ΜακΛιν στη θέση Μιλουτίνοφ και μόνο στα τελευταία 4’’ μπήκε ο Παπαπέτρου. Παρελθόν οι αλλαγές με το ρολόι.

ΥΓ 2: Ο ΜακΛιν σε ένα μεγάλο διάστημα του τελευταίου δεκαλέπτου σκόραρε τους 9 από τους 11 πόντους. Από τους 71 πόντους πήγε με μικρή βοήθεια του Ρόμπερτς (2π.) την ομάδα στους 82.

ΥΓ 3: Μου άρεσε πολύ που ο Παπαπέτρου μετέτρεψε το θυμό του για το γεγονός ότι έγινε αλλαγή, σε ουσία για την ομάδα αφού μόλις ξαναμπήκε πήρε επιθετικό ριμπάουντ και φάουλ ενώ ακολούθησε εκπληκτική δική του άμυνα. Αντί να ξενερώσει, αυτός πείσμωσε.

ΥΓ 4: Η βλακεία περί εσκεμμένης ήττας για να διαλέξουν οι ομάδες αντίπαλο δυστυχώς είναι αναπόφευκτη, αλλά όχι και 6 αγωνιστικές πριν το τέλος ρε παιδιά.

Ναι την τελευταία αγωνιστική θα διαλέξουν όσες μπορούν, όχι όλες αφού κάποιες ίσως παίζουν για τη «ζωή» τους. Και πολύ καλά θα κάνουν.

ΥΓ 5: Ανατριχιαστική η στιγμή που φίλησε ο Χάκετ το έμβλημα του Ολυμπιακού στο παρκέ.