Κι όλη νύχτα κλαίγαμε...

Εντάξει δεν είναι δα και ο Ζάρκο Πάσπαλι, επί των ημερών και με την τεράστια συμβολή του οποίου αναγεννήθηκε ο Ολυμπιακός. Δεν είναι ούτε ο Ντέηβιντ Ρίβερς, ο οποίος τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε στο θρόνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας!

Ο Ντάνιελ Χάκετ δεν αναγέννησε τον Ολυμπιακό, ούτε τον οδήγησε στο θρόνο. Τον βρήκε αναγεννημένο (και συν τοις άλλοις πρωταθλητή Ελλάδος και φιναλίστ της Εuroleague) και επί των ημερών του την μεν πρώτη σεζόν ο Ολυμπιακός δεν προκρίθηκε καν στα πλέι οφς της Euroleague, τη δε δεύτερη ο ίδιος βγήκε νοκ άουτ στις 9 Δεκεμβρίου (σε μια ανύποπτη φάση του αγώνα με την Ούνικς Καζάν στο Νέο Φάληρο) και έμεινε σε ρόλο θεατή της πορείας των συμπαικτών του προς το Final 4 της Κωνσταντινούπολης και τους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο Ντάνιελ Χάκετ δεν άλλαξε το status του Ολυμπιακού, δεν επηρέασε δραματικά το παιχνίδι του, δεν υπήρξε σούπερ σταρ, όπως είχε συνηθίσει και το επιδίωκε στις προηγούμενες ομάδες του, τουναντίον πορεύθηκε με ανιδιοτέλεια, αίσθηση του ρόλου του και αλτρουισμό.

Πορεύθηκε επίσης αφανώς, διότι πολλά πράγματα που έκανε στο γήπεδο (κυρίως στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα, στην άμυνα με αλλαγές στα σκριν και στο διάβασμα των mismatches) δεν αποτυπώνονται στη στατιστική και συχνά περνούν απαρατήρητα...

Αλλά, για κάποιον περίεργο (;) λόγο ο Ντάνιελ Χάκετ δέθηκε πολύ με τον Ολυμπιακό, πρόσφερε και εισέπραξε αγάπη,

νοσταλγία και δάκρυα, που θα κάνουν απόψε υγρό και ολισθηρό το παρκέ του ΣΕΦ!

Oops, εδώ είμαστε: στα δάκρυα τα οποία όντως χύθηκαν εκείνο το βράδυ, που έμαθε τα καθέκαστα και επιβεβαίωσε μετά πόνου ψυχής τις υποψίες και τους φόβους του ότι ο Ολυμπιακός δεν θα τον κράταγε στο ρόστερ του...

Το είχε παλέψει όσο μπορούσε κι όσο (αισθανόταν ότι) τον έπαιρνε, για να μη θεωρηθεί ότι εκβιάζει καταστάσεις και εκμεταλλεύεται την αγάπη των φιλάθλων του Ολυμπιακού, οι οποίοι όχι απλώς ζητούσαν την παραμονή του, αλλά δημιούργησαν κιόλας ένα γκρουπ στο Twitter για να διαδηλώσουν την επιθυμία τους!

Η καμπάνια στο hashtag με τίτλο «renew Hackett» δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, ωστόσο ο Ιταλός γκαρντ δεν έκρυψε τη συγκίνηση του για την υποστήριξη και μάλιστα εκείνες τις αγωνιώδεις ημέρες της αναμονής έβαλε νερό στον μύλο της πρωτοβουλίας του κόσμου με ένα λιτό, αλλά ουσιαστικό (και ενδεικτικό της δικής του θέλησης) στη σελίδα «Courtseater7»...

Συνεχίστε να πιέζετε!

Το μήνυμα αναρτήθηκε στις 14 Ιουνίου του 2017, οι φίλαθλοι όντως συνέχιζαν να πιέζουν, όμως... άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει!

Η για την ακρίβεια άλλα εκέλευσεν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο οποίος τρεις μήνες αργότερα (20 Σεπτεμβρίου) με την ευκαιρία της Media Day του Ολυμπιακού, εξήγησε ότι «ο Χάκετ και ο Λοτζέσκι κόπηκαν για ιατρικούς λόγους». Συμπλήρωσε μάλιστα σχετικά με τον Ιταλό γκαρντ ότι «η απόφαση μας δεν έχει να κάνει με την απόδοση ή τη συμπεριφορά του, αλλά στηρίζεται αποκλειστικά σε ιατρικούς λόγους, επειδή υπάρχει ρίσκο νέου τραυματισμού και δυστυχώς εμείς την έχουμε πατήσει με τέτοιες περιπτώσεις».

Τρεις μήνες νωρίτερα λοιπόν... Εκείνο το βράδυ της 20ής Ιουνίου που ερρίφθη ο κύβος και ο Σφαιρόπουλος αποφάσισε να ενημερώσει ο ίδιος τον Χάκετ και όχι μέσω τρίτων...

Οταν ο προπονητής του Ολυμπιακούν σχημάτισε στο κινητό τηλέφωνο του τον αριθμό του Ντάνιελ ήξερε τι θα του πει, αλλά μάλλον δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε ένθεν και ένθεν.

Δεν ξέρω εάν ήταν μέρα ή βράδυ όταν του τηλεφώνησε, αλλά προφανώς στη στιχομυθία που διημείφθη και στην περιρρέουσα συγκίνηση ταιριάζουν γάντι οι στίχοι του τραγουδιού του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που το μελοποίησε ο Μάνος Λοίζος και το ερμήνευσε το 1970 ο Γιώργος Νταλάρας...

«Κι όλη νύχτα λέγαμε τραγούδι για τη λευτεριά κι όλη νύχτα κλαίγαμε, γοργόνα Παναγιά»!

Έλεγαν κι εκείνοι πονεμένα τραγούδια για μια λευτεριά που κατά βάθος κανείς δεν ήθελε και κουβέντα στην κουβέντα συγκινήθηκαν και έβαλαν τα κλάματα! Πρώτος αναλύθηκε σε λυγμούς ο Χάκετ και το ξέσπασμα του έκανε και τον Σφαιρόπουλο να λυγίσει και να χρειαστεί κι αυτός χαρτομάντιλα για να σκουπίσει τα δάκρυα του...

Λίγα λεπτά αργότερα ο Χάκετ είπε δημοσίως αυτά που ένιωθε, χωρίς μάλιστα να κάνει την παραμικρή έκπτωση στα αγαπησιάρικα αισθήματα του. «Φεύγω, αλλά θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φιλάθλους του Ολυμπιακού για την υποστήριξη τους. Αγαπώ την Αθήνα, αγαπώ τον Ολυμπιακό, αγαπώ τον σύλλογο, αγαπώ τον κόουτς Σφαιρόπουλο».

Στους οκτώμισι μήνες που πέρασαν ο Χάκετ δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει τα αισθήματα και την αγάπη του για τον Ολυμπιακό. Μια εβδομάδα αργότερα, σε συνέντευξη του στην ιταλική εφημερίδα «La Gazzetta dello Sport» είπε ότι «το πέρασμα μου από τον Ολυμπιακό ήταν ευλογία και δεν κρατώ καμιά κακία στην ομάδα. Ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου ήθελαν να μείνω, αλλά η διοίκηση είχε αντίθετη άποψη λόγω του τραυματισμού μου».

Στις αρχές Σεπτεμβρίου ο Xάκετ έδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη στο ισπανικό περιοδικό «Gigantes Del Basket», ενώ ο συναισθηματισμός και η τρυφερότητα ξεχείλιζαν και στην εξομολόγηση του προς τον Γιάννη Ντεντόπουλο μετά τον αγώνα του πρώτου γύρου, στις 14 Δεκεμβρίου (Μπάμπεργκ-Ολυμπιακός 67-65).

Αμ το άλλο; Τόσο αγαπησιάρης είναι ο μπαγάσας, που είχε προνοήσει να αγοράσει δώρα για τις νεογέννητες κορούλες του Βασίλη Σπανούλη και του Γιώργου Πρίντεζη και τους τα έδωσε στα αποδυτήρια μετά τον αγώνα!

Τον συμπαθώ πολύ τον Χάκετ. Του έχω αδυναμία και όπως έχω ξαναγράψει εδώ είναι ένας από τους... γεροντοέρωτες μου και χάρηκα πολύ στις 28 Μαρτίου του 2017, όταν τον φιλοξένησα στην εκπομπή «Pick N’ Roll» της Cosmote TV...

Ηταν τότε που αυτοσαρκαζόμενος είχε πει ότι «με το που κουρεύτηκα, μάλλον έχασα κι εγώ σαν τον Σαμψών τη δύναμη μου, αλλά ελπίζω να μακρύνουν γρήγορα και να ξαναγίνω όπως ήμουν.

Ήταν επίσης τότε που αποκάλυψε τι μπορεί να συμβεί μέσα σε ένα αεροπλάνο: «Με τον Σπανούλη χρειάστηκαν δέκα πέντε λεπτά σε μια πτήση. Συναντηθήκαμε στη Φραγκφούρτη, μίλησα μαζί του και αυτό το τέταρτο της ώρας ήταν υπεραρκετό για να καταλάβω το σκεπτικό του και να ταιριάξουμε. Ύστερα συνάντησα τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας, είδα πώς συμπεριφέρονται, κατάλαβα πώς σκέπτονται και μπήκα αμέσως στο σύστημα. Δεν ήρθα στον Ολυμπιακό για να ηγηθώ, αλλά για να είμαι ο εαυτός μου. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο