Προσκλητήριο νεοσυλλέκτων (pics)

Οι παραμονές του δεύτερου ευρωελληνικού ντέρμπι της χρονιάς βρήκαν τους δύο «αιώνιους» στο παζάρι, αποφασισμένους να προχωρήσουν σε κινήσεις ενίσχυσης εν όψει της τελικής ευθείας της σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός ξανάφερε στην Ελλάδα τον Μάικ Τζέιμς και πρόσθεσε στην εξίσωση τον εφεδρικό ψηλό που εξαρχής χρειαζόταν, στο πρόσωπο του Άντριαν Πέιν. Ο Ολυμπιακός παραμέρισε τους δογματισμούς («δεν θα κάνουμε μεταγραφές») και στρατολόγησε τον άλλοτε αρχισκόρερ της Εuroleague, Μπόμπι Μπράουν.

Οι Αμερικανοί του «τριφυλλιού» έκαναν το ντεμπούτο τους στο χαμένο παιχνίδι με τη Χίμκι, ενώ ο «κόκκινος» Μπράουν θα λάβει το βάπτισμα του πυρός στο υγρό πυρ του ΟΑΚΑ.

Το αποτέλεσμα του ντέρμπι μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας, μπορεί και όχι. Περισσότερο ενδιαφέρει η μεθεπόμενη μέρα, αυτή που θα ξημερώσει στα μέσα Απριλίου με τα προημιτελικά της Εuroleague.

Για τους νουνεχείς και τους ψύχραιμους, το στοίχημα δεν είναι η επικράτηση επί του αιώνιου οχτρού, αλλά η πρόκριση στο final-4 του Βελιγραδίου. Στον ορίζοντα υπάρχουν φυσικά και τα πλέι-οφ της Α1, αλλά αυτά μπορούν να περιμένουν. Η μοναδική που ανυπομονεί για αυτά είναι η …ΑΕΚ.

Αφήνοντας κατά μέρος τον Πέιν, ο οποίος προορίζεται για εφεδρικό γρανάζι και για λύση ανάγκης σε περίπτωση κάποιου τραυματισμού, ο διπλός γάμος των Τζέιμς και Μπράουν με τους «αιωνίους» κρύβει πολλά παράδοξα.

Ο Τζέιμς είναι πιο σίγουρο χαρτί από τον Μπράουν, αλλά ο Ολυμπιακός χρειαζόταν τον Μπράουν περισσότερο από όσο χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός τον Τζέιμς.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται περισσότερο έναν Τζέιμς από ό,τι έναν Μπράουν και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν Μπράουν περισσότερο από ό,τι έναν Τζέιμς.

Ο Μπράουν έχει περισσότερες πιθανότητες από τον Τζέιμς να γίνει «Σχέδιο Α» στην ομάδα όπου εντάχθηκε, αλλά ήταν ο Τζέιμς εκείνος που έλαβε εξαρχής χρίσμα βασικού.

Ο Ολυμπιακός ποντάρει τα πάντα στην ομοιογένεια, ωστόσο προσέλαβε έναν παίκτη χωρίς θητεία στην Ελλάδα και με πολυετή απουσία από την Ευρώπη.

Ο Παναθηναϊκός είχε βρει ρυθμό και χημεία, αλλά αποφάσισε να ρισκάρει αυτό το εύθραυστο προσόν για το χατίρι ενός παίκτη που δύσκολα μπαίνει σε καλούπι.

Για τον Ολυμπιακό, η απόκτηση του Μπόμπι Μπράουν ήταν μία αχνή ομολογία αποτυχίας του καλοκαιρινού σχεδίου, σε ό,τι αφορά τις ενισχύσεις από το Αμέρικα.

Ο Ρόμπερτς είναι ένας καλούτσικος παίκτης ομάδας, όπως και ο πεσμένος φέτος Μάντζαρης, αλλά η περιφερειακή γραμμή της ομάδας μοιάζει άβουλη και παθητική, όταν απουσιάζει από αυτήν ο Βασίλης Σπανούλης. Στα πεντάλεπτα της ανάπαυσης του 36χρονου κάπτεν, το έλλειμμα δημιουργίας και σκοραρίσματος είναι κραυγαλέο.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θα κληθεί να συνταιριάξει δύο παίκτες που θέλουν πολύ τη μπάλα στα χέρια τους, χωρίς να μετατρέψει τον δεύτερο (Μπράουν) σε ρεζέρβα του πρώτου (Σπανούλης) και χωρίς να εξοστρακίσει τον πολύτιμο για την επιθετική λειτουργία –και ήδη παραγκωνισμένο μετά την επιστροφή του Σπανούλη- «μπαλαντέρ» Στρέλνιεκς.

Το στοίχημα, για τον Ολυμπιακό, θα είναι να φέρει τον Μπράουν σε πρώτο πλάνο δίχως να προκαλέσει στην ομάδα τις δυσλειτουργίες που ενίοτε προξενεί στον Παναθηναϊκό ο τρόπος παιχνιδιού του Τζέιμς.

Με το πέρασμα των χρόνων, ο Μπράουν έμαθε να ψάχνει το τρίποντο περισσότερο απ’ όσο στο παρελθόν, αλλά η σπεσιαλιτέ του δεν είναι το μακρινό catch-and-shoot. Περισσότερο ψάχνει το ένας εναντίον ενός, τον αιφνιδιασμό και τη γρήγορη επίθεση στα πρώτα 10-15 δευτερόλεπτα.

Δεν ξέρω αν έχει ακόμη τα πόδια για να παίξει έτσι. Ο δείκτης της προσαρμοστικότητάς του, σε μία θέση ευθύνης για πρώτη φορά μετά από χρόνια, μπορεί να είναι το κλειδί αυτής της μεταγραφής, σε συνδυασμό με την αμυντική του επίδοση.

Ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει την πολυτέλεια να κουβαλήσει λαθρεπιβάτες στην άμυνα, ιδίως όταν βρίσκεται στην πεντάδα του ο Σπανούλης.

Για τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Τζέιμς, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Ούτε ήταν αρκετοί οι 4-5 μήνες του στους Σανς για να αλλάξουν τη φυσιογνωμία και τα χούγια του.

Για να είμαι ειλικρινής, πίστευα ότι θα μακροημέρευε στο ΝΒΑ, αφού το παιχνίδι του ταιριάζει γάντι με το πρότυπο του σύγχρονου πόιντ-γκαρντ όπως το αντιλαμβάνονται στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Ωστόσο, το ταβάνι αποδείχθηκε λιγότερο χαμηλό από όσο υπολόγιζε ο ίδιος ο Μάικ.

Η αποχώρησή του από την Ελλάδα, μαζί με του Μπουρούση, το περασμένο καλοκαίρι, έκανε ζημιά στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού, αφού του στέρησε δύο απαραίτητους «alpha males» σε μία εποχή όπου η ομάδα χρειαζόταν προσωπικότητες και πυγμή για την ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα.

Η ήρεμη δύναμη του Τσάβι Πασκουάλ βοήθησε ώστε να μην υπάρξουν κλυδωνισμοί και κράτησε ψηλά τον πήχυ της ποιότητας, με στήριγμα το σπουδαίο δίδυμο Καλάθη-Γκιστ.

Παρά την αδυναμία της να βγάλει μεγάλα διπλά εκτός ελληνικών τειχών, η ομάδα είχε βρει ρυθμό και –για πρώτη φορά μετά από χρόνια- βασιζόταν σε μία αξιοζήλευτη χημεία.

Περισσότερο χρειαζόταν διορθωτικές και συμπληρωματικές κινήσεις τύπου Πέιν, ώστε να αντέχει πιθανές απώλειες λόγω τραυματισμών ή κόπωσης, παρά ανακάτεμα της τράπουλας.

Η ένταξη του Τζέιμς στο ματς με τη Χίμκι, σε όλο μάλιστα off guard, διατάραξε τις ισορροπίες και δημιούργησε πρόβλημα, ορατό διά γυμνού οφθαλμού σε όλους (ακόμα και στον ίδιο τον παίκτη, αν κρίνω από το τιτίβισμά του), εκτός από τους τυφλούς οπαδούς.

Ωστόσο, το πρόβλημα είναι προσωρινό. Ο βιονικός Τζέιμς θα εξελιχθεί σε πολύτιμο στήριγμα στην πορεία της σεζόν, όταν αντίπαλοι και συμπαίκτες θα τρέχουν με μισοάδειο ρεζερβουάρ. Όπως και πέρυσι.

Το διακύβευμα, για τον Πασκουάλ, θα είναι να βάλει χαλινάρι στον Αμερικανό τις επόμενες εβδομάδες, χαλινάρι χαλαρό έστω, ώστε να διατηρηθεί η εύρυθμη λειτουργία χωρίς να ευνουχιστεί ο ΜVP Καλάθης.

Οι δύο νεοσύλλεκτοι Αμερικανοί μπορεί να βρεθούν ενώπιος ενωπίω στην τιτανομαχία της Παρασκευής, αν και υποψιάζομαι ότι ο Μπράουν θα έχει περιορισμένο –έως ανύπαρκτο- ρόλο.

Στις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν η μουσική θα δυναμώσει και το κοινό των «αιωνίων» θα χορέψει. Στον ρυθμό όχι του μακαρίτη Τζέιμς Μπράουν, αλλά των Τζέιμς-Μπράουν!