Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς!

Σαν σήμερα, λέει, το 1405 γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Δραγάσης Παλαιολόγος, ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτωρ ο οποίος σκοτώθηκε την αποφράδα ημέρα της Άλωσης της Πόλης και (29 Μαίου 1453) και διαιωνίζεται στη λαϊκή παράδοση ως ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», που κάποια στιγμή θα ξυπνήσει και τότε «πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι»!

Κολλάει γάντι αυτή η επέτειος στον αποψινό αγώνα του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια, διότι και οι Πράσινοι ζουν με τον ίδιο πόθο και καημό από τις 13 Μαίου του 2012 όταν στην ίδια Πόλη εμφανίστηκαν για τελευταία φορά σε Final 4 και έκτοτε δοκιμάζουν τα όρια της καρτερίας και της λαχτάρας τους μέχρι να επιστρέψουν σε αυτό...

Είναι τρόπον τινά και ο Παναθηναϊκός ένας «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», που μάλιστα σε αυτά τα έξι χρόνια (από το 2011 στη Βαρκελώνη) είδε τους σφετεριστές της εξουσίας του και τους ανταγωνιστές του στην ελίτ του μπάσκετ να ανεβαίνουν ένας ένας στον χρυσοποίκιλτο θρόνο και είτε να τον ισοφαρίζουν, είτε να τον ξεπερνούν: ο αιώνιος αντίπαλος του Ολυμπιακός (3 τίτλοι) το 2013 στο Λονδίνο, η Μακαμπί Τελ Αβίβ (6) το 2014 στο Μιλάνο, η Ρεάλ (9) το 2015 στη Μαδρίτη, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας (7) το 2016 στο Βερολίνο και πέρυσι σαν... φάντης μπαστούνι στην Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά στην ιστορία της η Φενέρμπατχσε, της οποίας το sweep στα play offs δεν μαρτυρά ότι πέρασε πάνω από το πτώμα του, με ό,τι σημαίνει αυτή η αλληγορική έκφραση...

Πλάκα πλάκα σε αυτά τα πέντε χρόνια της ξεραίλας του Παναθηναϊκού –και για να μείνω στο πνεύμα της σημερινής επετείου- από τις παραδοσιακές δυνάμεις μόνο η θρυλική Ινις Βαρέζε δεν ξεμαρμαρώθηκε!

Αντιθέτως έσκασε πάλι μύτη στην ελίτ η αποψινή αντίπαλος του, που ούτε και αυτή πέρασε πάνω από το πτώμα του, διότι τα play offs της σεζόν 2015-16 που συν τοις άλλοις αποτέλεσαν το κύκνειο άσμα της ευρωπαϊκής καριέρας του Δημήτρη Διαμαντίδη και τον άδοξο επίλογο της θητείας του Σάσα Τζόρτζεβιτς στον πράσινο πάγκο, κατέληξαν επίσης σε sweep.

Oύτως ειπείν αυτή η μπασκετική εκδοχή του «καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0» δεν ταιριάζει και δεν αρέσει στον Παναθηναϊκό, ο οποίος θέλει να πάρει το αίμα του πίσω στην εφετινή σεζόν, καθ’ οδόν προς το Βελιγράδι...

Ο αποψινός αγώνας ασφαλώς δεν είναι η D-day για τους εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης. Δεν θα κρίνει το εάν θα τερματίσουν μέσα στην πρώτη τετράδα, ούτε βεβαίως θα καθορίσει αναπόδραστα τη μοίρα τους, ωστόσο έχει μια ιδιαίτερη και μάλιστα διπλή σημειολογική διάσταση: τους προσφέρει την ευκαιρία να επιστρέψουν - μέσα στη σπιτική θαλπωρή τους- στο δρόμο της αρετής μετά το απροσδόκητο στραπάτσο από την Μπάμπεργκ και τους παρέχει τη δυνατότητα να διορθώσουν το λάθος της 2ας του περασμένου Νοεμβρίου: όχι τόσο επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να ισοβαθμήσουν με την ομάδα της Βιτόρια, η οποία βρίσκεται τρεις νίκες πίσω (10-11 έναντι 13-8), όσο επειδή εκείνη η ήττα ανήκει στην κατηγορία των πλέον αξιομίσητων για κάθε παίκτη, για κάθε προπονητή και για κάθε ομάδα!

Ανήκει βεβαίως και στην κατηγορία των πλέον αξιολάτρευτων για το φιλοθεάμον κοινό, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είδε τον Ροντρίγκ Μπομπουά να εκτελεί εν ψυχρώ τον Παναθηναϊκό με ένα λει απ, ενάμισι δευτερόλεπτο πριν από τη λήξη, να γράφει το 85-84 και να χαρίζει στους οικοδεσπότες την παρθενική νίκη τους στην εφετινή διοργάνωση, μετά από τέσσερις ήττες.

Αλλά, διάβολε, αυτό το έργο είχε παιχθεί και από την ανάποδη πλευρά στις 22 Δεκεμβρίου του 2016 στο ΟΑΚΑ, όπου το μεταξύ τους ντέρμπι εξελίχθηκε σε σκυλομαχία με την μπίλια να κάθεται απρόσμενα στους 69 πόντους!

Στο τελευταίο δεκάλεπτο και ενώ είχαν βρεθεί στο -9 οι εκνευρισμένοι, υπνωτισμένοι και εγκλωβισμένοι «πράσινοι» ενεργοποίησαν τα αμυντικά αντισώματα τους και ανάγκασαν τους Βάσκους να σκοράρουν μόλις εννέα πόντους: σε αυτό το «come back» ο Μάικ Τζέιμς έπαιξε τον ρόλο του «game changer» , αλλά ο Νικ Καλάθης χρίσθηκε «game finisher» και μάλιστα όχι λόγω ενός σουτ (όπως στη Βαμβέργη κόντρα στην Μπρόζε) αλλά ενός μη σουτ!

Τι σημαίνει αυτό; Μετά το κρεσέντο του Τζέιμς που έβαλε εννέα από τους τελευταίους 12 πόντους και με το σκορ στο 69-68, οι φιλοξενούμενοι είχαν την τελευταία κατοχή και την εξ αυτής παρελκόμενη ευκαιρία να αλώσουν και πάλι το ΟΑΚΑ, αλλά εκεί εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός, ονόματι Καλάθης: ο Ροντρίγκ Μπομπουά κινήθηκε με ντρίμπλα μέσα στη ρακέτα, ωστόσο ο Νικ τον κυνήγησε, τον παγίδευσε, του απαγόρευσε είτε να πασάρει, είτε να σουτάρει και όταν ακούσθηκε η κόρνα της λήξης επήλθε η απόλυτη λύτρωση!

Η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης που δεν αξιώθηκε ποτέ να στεφθεί πρωταθλήτρια (σε πείσμα των πέντε συμμετοχών της σε Final 4) είναι ανέκαθεν ένας κακός μπελάς για κάθε αντίπαλο της, άλλωστε επί σειρά ετών στοίχειωνε και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όποτε την αντιμετώπιζε στη Βιτόρια.

Τούτο μάλιστα μπορεί να το... μαρτυρήσει (στην κυριολεξία και μεταφορικά) ο Ολυμπιακός, ο οποίος τις προάλλες σε μια από τις πιο κατάμαυρες βραδιές της ιστορίας του έφαγε 32 πόντους!

Προϊούσης της εφετινής σεζόν η Μπασκόνια, η οποία παρεμπιπτόντως την Κυριακή διέλυσε με 96-72 την Μπαρτσελόνα και έστειλε τον Σίτο Αλόνσο στο σπίτι του, έχει σημειώσει δυο νίκες σε τρεις αγώνες επί των ελληνικών ομάδων και προφανώς δεν ήρθε στην Αθήνα για να γίνει χαλί να την πατήσουν οι Πράσινοι.

Σε 23 αγώνες που έχουν βρεθεί αντιμέτωποι ο Παναθηναϊκός υπερέχει με 13 νίκες έναντι 10 των Βάσκων, οι οποίοι ωστόσο πήραν πάνω τους την τελευταία τετραετία κατά την οποία τρέχουν ένα επί μέρους σκορ 4-2.

Συν τοις άλλοις αυτή η μυστήρια ομάδα με τα χίλια πρόσωπα και τα... χίλια ονόματα αποτελεί μια διαχρονική Νέμεση των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης, τους οποίους εκτροχίασε δυο φορές από τη στράτα των Final 4 (Πράγα/2006, Βερολίνο/2016), ενώ έστειλε στο ταμείο ανεργίας δυο προπονητές τους που έχασαν τη δουλειά τους μετά από ήττες στο ΟΑΚΑ: τον Αργύρη Πεδουλάκη και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, τους οποίους την επόμενη ημέρα αντικατέστησαν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Σωτήρης Μανωλόπουλος.

Ολα αυτά βεβαίως είναι πταίσματα μπροστά στα κατά συρροήν εγκλήματα που διέπραξε η Ταού (και μάλιστα με προπονητή τον Ιβάνοβιτς) σε μια σεζόν που όσα χρόνια κι αν περάσουν, κανείς δεν πρόκειται να την ξεχάσει, άλλωστε το αίμα δεν έχει στεγνώσει ακόμη από τις ανοιχτές πληγές!

Το ρολόι του χρόνου μένει σταματημένο στη σεζόν 2000-01, όταν η βασκική ομάδα μας πέρασε πριονοκορδέλα από την οποία γλίτωσαν ο Παναθηναϊκός και ο Ηρακλής, οι οποίοι είχαν επιλέξει να αγωνισθούν στη Σουπρολίγκα της FIBA, η οποία εξελίχθηκε σε ένα θνησιγενές αντίπαλον δέος της νεοπαγούς Ευρωλίγκας, αλλιώς με τη φόρα που είχε πάρει ο Ιβάνοβιτς μπορεί να τους σούβλιζε κι αυτούς!

Αναφέρω επίτηδες τον Μαυροβούνιο προπονητή, διότι με την Τάου να παίρνει παραμάζωμα τρεις ελληνικές ομάδες στη σειρά, του ταίριαζε απολύτως ο ρόλος του Αντονι Χόπκινς τόσο στη «Σιωπή των Αμνών» (1991), όσο και στο sequel της, το «Hannibal», που βγήκε στις αίθουσες εκείνες τις μέρες. Θυμάμαι μάλιστα ότι αυτή την αντιπαραβολή την κάναμε ολόκληρο θέμα (μαζί με τον συχωρεμένο τον Γιάννη Αντωνόπουλο και τον Κώστα Σωτηρίου) στο «Βήμα» και όταν μετά από λίγο καιρό έδωσα στον Ιβάνοβιτς ένα απόκομμα της εφημερίδας και είδε τη φάτσα του μονταρισμένη στην εικόνα του «Hannibal Lecter», έπαθε σοκ!

Πολύ μεγαλύτερο και αθεράπευτο σοκ μας είχε προκαλέσει ο ίδιος όλη τη σεζόν, με αποτέλεσμα να θεωρείται σεσημασμένος serial killer και να επικηρυχθεί καθ' άπασαν την ελληνικήν μπασκετικήν επικράτειαν...

Στην κανονική διάρκεια της σεζόν η Τάου νίκησε την ΑΕΚ στην έδρα της με 85-65, ενώ ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ με 64-52 κι αυτό ήταν το μόνο (ελληνικό) στραβοπάτημα της...

Στον πρώτο γύρο των play offs οι (τρόπος του λέγειν, ένεκα της πανσπερμίας των λαών, που ενυπήρχαν στο ρόστερ της) Βάσκοι έβγαλαν νοκ άουτ το Περιστέρι, στον πάγκο του οποίου καθόταν ο Αργύρης Πεδουλάκης. Στις 31 Ιανουαρίου του 2001 η Τάου πέρασε δια πυρός και σιδήρου από το γήπεδο «Ανδρέας Παπανδρέου» νικώντας με 81-79 σε ένα ματς στο οποίο επέζησε αν και τη σκότωνε κάθε στιγμή ο Αλφόνσο Φορντ! Εκείνο το βράδυ ο συχωρεμένος Αμερικανός γκαρντ σημείωσε 41 πόντους (9/19 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 14/15 βολές, 9 ριμπάουντ, 13 κερδισμένα φάουλ, 45 βαθμοί στο ranking), αλλά αυτό το ρεσιτάλ απέβη άκαρπο.

Στον επαναληπτικό αγώνα, σαν σήμερα (8 Φεβρουαρίου 2001) στη Βιτόρια η ισπανική ομάδα επιβλήθηκε του Περιστερίου με 81-68 και προκρίθηκε με sweep στον επόμενο γύρο των πλέι οφς, όπου βρέθηκε απέναντι στον Ολυμπιακό και μετά τον Πεδουλάκη, ο Ιβάνοβιτς φόνευσε και τον Ηλία Ζούρο, ενώ ήδη έπαιρνε σειρά ο Ντούσαν Ιβκοβιτς!

Η Τάου σκούπισε και τον Ολυμπιακό με δύο νίκες (78-72 και 98-76) και με τη φόρα που είχε πάρει, μετά από έξι αγώνες μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, έβγαλε τις αγχόνες για να κρεμάσει και την ΑΕΚ, την οποία έριξε στο καναβάτσο με 3-0. Βεβαίως η δεύτερη ήττα υπήρξε προϊόν επαναλήψεως του αγώνα στον οποίο είχε νικήσει η ΑΕΚ (με καλάθι του Δήμου Ντικούδη που κρίθηκε εκπρόθεσμο), αλλά όλα τα 'χε τότε η Μαριορή, ο φερεντζές του Στομπέργκας της έλειπε!

Η Τάου νίκησε στον πρώτο ημιτελικό με 76-62 και στον δεύτερο με 70-67, ενώ το βράδυ της 4ης Απριλίου του 2001 (ανήμερα μάλιστα της 33ης επετείου από τον θρίαμβο στο Καλλιμάρμαρο) υπήρξε όντως εφιαλτικό: η ισπανική ομάδα άλωσε το ΟΑΚΑ με 90-65, χάρη στην οργιώδη εμφάνιση του Σαούλιους Στομπέργκας, ο οποίος πέτυχε 39 πόντους με 4/4 δίποντα, 9/9 τρίποντα και 4/5 βολές!

Μετά το sweep της επί της ΑΕΚ η Τάου προκρίθηκε στη σειρά των best-of-five τελικών απέναντι στην Κίντερ Μπολόνια, η οποία επικράτησε με σκορ 3-2. Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός γνώριζε την ήττα από τη Μακάμπι στον τελικό του Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας στο Παρίσι σε μια σεζόν στην οποία (με την κορύφωση του σχίσματος) αναδείχθηκαν δυο πρωταθλήτριες Ευρώπης. Από τότε πέρασαν κιόλας 17 χρόνια και (όπως στα κομμάτια κι αν λέγεται) η ομάδα της Βιτόρια είναι εδώ για να διεκδικεί ό,τι μπορεί να πάρει και συνάμα για να μας θυμίζει εκείνα τα ανελέητα φονικά!